Μια άνοιξη που χάσαμε...
Μια από τις μέρες που αναγκάστηκα να πάω στη δουλειά (γιατί τώρα πλέον δουλεύω από το σπίτι), σκέφτηκα να μην μπω στον ηλεκτρικό, αλλά να πάω με τα πόδια. Πετράλωνα - Μοναστηράκι δεν είναι δα μεγάλη απόσταση.
Πήρα λοιπόν τον περιφερειακό του Φιλοπάππου, τον δρόμο που άλλες στιγμές τον διαβαίναμε ξένοιαστα για να πάμε για καφέ στο Θησείο.
Συνειδητοποίησα λοιπόν πως η άνοιξη είναι εδώ.
Κρυμμένη στις άκρες του δρόμου.
Στα κλαδιά των δέντρων που έχουν αρχίσει να χρωματίζονται.
Είναι εδώ άλλοτε σιωπηλά,
άλλοτε πάλι έντονα.
Μας στέλνει τα μηνύματά της,
μας κλείνει στις φυλακές της,
μπλέκεται με ανθρώπων έργα,
με ανθρώπων θύμησες και ελπίδες.
Μα είναι εδώ πιο πολύ να μας πει πως φεύγει και δεν ξαναγυρνά.
Πως μας αλλάζει, μας φτιάχνει ή μας χαλάει.
Μας ορίζει και μας καθορίζει.
Και θα είναι για πάντα η άνοιξη που χάσαμε...
Καλή δύναμη σε όλους μας.
3 ματιές
Αυτές οι εικόνες σε γεμίσουν από τη μία αισιοδοξία και από την άλλη στενοχώρια για την όλη κατάσταση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤην Καλημέρα μου!
Η άνοιξη που χάσαμε! Καλημέρα Μαίρη μου Εύχομαι να είστε καλά και καλή δύναμη εύχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίτα τώρα τι παρατηρώ Μαρία μου!Ένας μικρός περίπατος με τα πόδια για τη δουλειά σου, αποκαλύπτει τέτοια ομορφιά φύσης που πραγματικά εντυπωσιάζει. Θα μου πεις είναι και η περιοχή που έχει ομορφιές. Αλλά για δες όμως τι αποκαλύπτεις ε. Πανέμορφα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα βέβαια έτσι όπως είμαστε άντε να απολαύσεις Άνοιξη αλλά τι να κάνουμε.
Καλή δύναμη Μαρία μου στο σπιτικό σου.
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.