Αφήστε τους ανθρώπους να ανθήσουν όπως θέλουν! (Life Images #9)

Στίχοι: Παρασκευάς Καρασούλος

Μουσική: Χριστόφορος Μουράτογλου

Εκτέλεση: Δήμητρα Γαλάνη

Πρέπει τα μάτια αλλιώς να δουν,

για να μπορούν να βλέπουν.

Τα χείλη πρέπει να γευτούν όσα δεν επιτρέπουν.

Πρέπει να φτάνουν οι φωνές,

απ' τις κρυφές τους τις πληγές,

για να μπορούνε και οι ζωές,

να γίνονται ευχές τους.

Αλλιώς ο κόσμος είναι αλλιώς

και ένας ληστής καιρός το σχέδιο έχει κλέψει.

Αλλιώς να νιώσει πρέπει αλλιώς,

η ζωή το πρώτο φως για να μπορεί ν' αντέξει.

Πρέπει τα χέρια ν' αγαπούν

αυτά που αγκαλιάζουν,

τα αυτιά να μάθουνε να ακούν

αυτά που δεν φωνάζουν.

Πρέπει στον κήπο οι διαφορές

ελεύθερες ν' ανθίζουν,

για να μπορούν και οι καρδιές

κι αν χάνουν να κερδίζουν.

********

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Life Images της Μαρίας

Δεκαπέντε συν ένας μπλόγκερς ... - Μια ιστορία αγάπης! - Η ζωή, η αγάπη και η μοίρα.

Και έφτασε το τέλος της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας που ξεκίνησε από έναν άντρα για την συνεχίσουν δεκαπέντε γυναίκες. Ένα ονειρικό ταξίδι λέξεων που φιλοξενήθηκαν σε 15+1 μπλογκς, πήραν την προσωπική σφραγίδα του καθένα από τα βιώματα μας, τις σκέψεις μας και τα θέλω μας.

Θέλω να πω εδώ ότι όλες αυτές οι προσπάθειες δημιουργίας, όσο απλές και καθημερινές να μοιάζουν, είναι πολύ σημαντικές. Η δημιουργία, ότι και να σημαίνει αυτό, είναι επανάσταση. Ας συνεχίσουμε να δημιουργούμε, να γράφουμε, να επικοινωνούμε, να σκεφτόμαστε, να συνεργαζόμαστε, κόντρα σε αυτούς τους άθλιους και νωθρούς καιρούς που θέλουν τους ανθρώπους άχρωμους και μόνους.

Μπράβο λοιπόν στον Πέτρο για την αρχή αυτού του υπέροχου ταξιδιού και στην Αριστέα που το επιμελήθηκε.

Μπράβο σε όλους μας!

Για όσους θέλουν να διαβάσουν την ιστορία μας μπορούν να την βρουν στους παρακάτω συνδέσμους.

►Μια συνάντηση, Πέτρος, Ακυβέρνητος

►Ακολουθώντας το ένστικτο, @ριστέα, Η Ζωή είναι ωραία

►Ακατανίκητη έλξη , Χριστινάκι (Βutterfly)

►Η παρεξήγηση, Κατερίνα Βαλσαμίδη από το Άποψη Τέχνης

►Χάθηκαν όλα; Έλενα Λ. από το Μια καλημέρα

►Η συμφιλίωση , Κική από το ΕΚΦΡΑΣΟΥ

►Πεπρωμένο, Χριστίνα από το Dear e-diary

►Η λύτρωση, Κλαυδία, η άστεγη (φιλοξενήθηκε από την Petra)

►Καφενείο "Ο Παράδεισος" Μαρία Κανελλάκη, στο Απάγκιο της

►Μια ανάσα ελπίδας, Έλλη γνωστή κι ως Funkey Monkey

►Η απουσία, Μαρία στο mytripsonblog (me maria)
►Η απόφαση, Κατερίνα Βερίγκα από το Positive Thinking Greece
►Στην κόψη του ξυραφιού, Μαριλένα από το marilenaspotofart
►Ο φύλακας άγγελος, Γεωργία γνωστή κι ως Αρμονία
►Στιγμιόγραφο, Κάτια από το Marilise2

Και γω λοιπόν δίνω το τέλος. Ελπίζω να σας αρέσει.

Η ζωή, η αγάπη και η μοίρα.

  Ο Στέλιος καθισμένος στο μικρό μπαλκονάκι απολαμβάνει τον πρωινό ελληνικό του καφέ. Είναι πολύ πρωί ακόμα. Τα στενά του νησιού δεν έχουν γεμίσει και μια υπέροχη σιωπή πλανάτε ανάμεσα στα σπίτια. Άλλωστε είναι Μάης ακόμα και τουρίστες είναι λιγοστοί. Επειδή όμως είναι σαββατοκύριακο το καφενείο θα πρέπει να ανοίξει από νωρίς. 

  Οι μυρωδιές πολλές. Τόσο έντονες που καταφέρνουν να αποσπούν την προσοχή του από τις σκέψεις τους. Ο φούρνος δίπλα, ο βασιλικός στο τραπεζάκι του, τα γιασεμιά στην ξύλινη σκεπή του απέναντι σπιτιού. Το αεράκι της θάλασσας στριμώχνεται ανάμεσα στα στενά και βρίσκει τον δρόμο για να χαϊδέψει το πρόσωπό του. Όλα συνθέτουν ένα σκηνικό ελληνικής ταινίας. Συνθέτουν μια εποχή αθωότητας, μια εποχή καθαρή, αμόλυντη και παλιά.  

  Την ησυχία θα σπάσει μια φωνή. Μια γυναίκα και ένας άντρας τρέχουν προς την παραλία. 

- Άλκη, συγνώμη... φωνάζει με δάκρυα η κοπέλα.

Και χάνονται στα στενά. Τους καταπίνει το πράσινο και το μπλε και με μιας γίνονται παρελθόν.

  Τι να έγινε άραγε αναρωτιέται και του έρχεται στο νου ένας άλλος Άλκης. Το πρώην αφεντικό της Βάσιας. Θυμάται εκείνη την μέρα που συναντήθηκαν τον διάδρομο του νοσοκομείου, ενώ μέσα στο δωμάτιο ο κυρ Μιχάλης πάλευε για την ζωή του. 

  Σκέφτηκε τι συμπτώσεις καμιά φορά η ζωή μας πλέκει. Άραγε να είναι η μοίρα ή κάτι απλά τυχαίο;
  Ο κυρ Μιχάλης είχε ένα γιο. Αγνοούσε όμως την τύχη του. Ήταν καρπός ενός εφηβικού έρωτα. Επειδή όμως ήταν πολύ νέοι και οι δύο και οι εποχές σκληρές και δύσκολες το παιδί δόθηκε για υιοθεσία. Μεγάλωσε ευτυχισμένα. Οι θετοί γονείς του πρόσφεραν τα πάντα, τον σπούδασαν και τον στήριξαν πολύ, σαν δικό τους παιδί. Όταν τους έχασε έμαθε την αλήθεια για του πραγματικούς γονείς τους και έτσι και τους αναζήτησε. Η φυσική του μητέρα είχε πεθάνει. Και έτσι μετά από πολύ προσπάθεια οδηγήθηκε στον κυρ Μιχάλη. Εκείνη την μέρα στο καφενείο του το αποκάλυψε. Ο κυρ Μιχάλης, ήταν ένας άνθρωπος βασανισμένος με ασθενική καρδιά και δεν άντεξε τα μαντάτα. Σωριάστηκε στο άκουσμά τους. Ευτυχώς ο Άλκης του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες και έτσι σώθηκε. Νοσηλευτικέ για αρκετό καιρό, αλλά μπόρεσε να ανακάμψει και να επανέλθει κανονικά πίσω στο καφενείο του.

  Αυτός ήταν και ο λόγος που ο κυρ Μιχάλης είχε τόση αδυναμία στον Στέλιο. Πάντα είχε στο μυαλό του τον χαμένο του γιο. Είχε την ίδια ηλικία με τον Στέλιο. Για αυτό τις κρίσιμες ώρες του τον ζήτησε κοντά του. Τον είχε σαν δικό του παιδί. Τον ένοιωθε σαν γιο του.
  Η ίδια μοίρα που ένωσε τον Στέλιο με τον κυρ Μιχάλη, είναι η ίδια μοίρα που χώρισε γιο και πατέρα. Σαν να υπάρχει μια νομοτέλεια, που ανακατεύει τις ζωές των ανθρώπων. Τους δίνει και τους παίρνει.
  Κάπως έτσι του πήρε και εκείνου την γυναίκα του και το παιδί τους και του έδωσε την Βάσια. Την έφερνε και την αφαιρούσε από ζωή του ξανά και ξανά. Λες και ότι μας αξίζει και ότι αγαπάμε δεν πρέπει να το παίρνουμε με μιας, αλλά γουλιά γουλιά. Ίσως επειδή αυτό που αξίζουμε είναι τόσο μεγάλο που δεν θα αντέχαμε να το έχουμε ολοκληρωμένα, αλλά με δόσεις.
Είναι όμως και αυτός ο νόμος της αγάπης που νικά κάθε νομοτέλεια της μοίρας, κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία.
  Το θέμα όμως είναι ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο μοιρολάτρες παρά αποφασιστικοί και δοτικοί. Προτιμούν να επαναπαύονται και να συμβιβάζονται σε κάθε τι που τους προσφέρει η μοίρα, πάρα να διεκδικούν, να ζητούν, να παίρνουν αλλά και να δίνουν.

  Τελικά όμως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά αυτό που διεκδικούμε. Αυτό που διεκδικήσαμε με πάθος και αποκτήσαμε, είναι τελικά αυτό που μας αξίζει.

  Με τις σκέψεις η ώρα πέρασε και ο ήλιος ανέβηκε πιο ψηλά στον ουρανό. Το μπλε και το πράσινο έγιναν πιο έντονα. Σκέφτηκε να τεμπελιάσει λίγο ακόμα. Ίσως να δοκιμάσει και μια τυρόπιτα από τον διπλανό φούρνο. 

-Ακόμα εδώ είσαι;... μια φωνή τον επανέφερε στην πραγματικότητα.

  Η Βάσια αγουροξυπνημένη και νωχελική έσκυψε πάνω του, του χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά και τον φίλησε.

-Καλημέρα... του είπε πίνοντας μια γουλιά απ΄τον καφέ του.
  Ένα καράβι φεύγει απ΄το λιμάνι μα δεν τους νοιάζει. Γιατί όλα αυτά που αγαπάνε βρίσκονται σε τούτο εδώ το νησί.

σ.σ. Οι φωτογραφίες είναι από την Μύκονο.

Βράβευση 7ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''.

Μετά από μια αγωνιώδης ψηφοφορία ο διαγωνισμός μας έληξε και έχουμε τους νικητές.

Να σας ευχαριστήσω όλους για την συμμετοχή σας και για την ψηφοφορία.

Χαίρομαι που ο διαγωνισμός είχε τόση μεγάλη ανταπόκριση.

Καλεστήκατε λοιπόν να στείλετε φωτογραφίες με το θέμα: Εγκατάλειψη.

Ήταν πολύ όμορφος ο τρόπος που προσεγγίσατε το θέμα. Ειδικά στις μέρες μας η εγκατάλειψη έχει πολλές μορφές. Η ανθρώπινη πλευρά όμως είναι η χειρότερη.

Ιδού λοιπόν οι νικητές:

1ο βραβείο 

στον Εξερευνητή

για την φωτογραφία

Christine

2ο βραβείο

στην Funky Monkey

για την φωτογραφία

Σιωπηλή εγκατάλειψη

Οι νικητές θα παραλάβουν δώρα από το MadeByHand.

Διάλεξα κάτι ανοιξιάτικο με χρώμα.

Από ένα βραχιολάκι.

Παρακαλώ να μου γνωστοποιήσετε τις διευθύνσεις σας για να σας αποστείλω τα δώρα σας.

Σε περίπτωση που σας άρεσε κάτι άλλο από την συλλογή μου στο facebook, πολύ ευχαρίστως να σας τα αντικαταστήσω. 

Για να δούμε λοιπόν ποιος κρύβετε πίσω από κάθε φωτογραφία.

Η υπόλοιπη βαθμολογία έχεις ως εξής:

1. Christine - Ο Εξερευνητής - 28

2. Ο αήττητος κολοσσός - Maria Fe - 8

3. Χωρις αγάπη - Άσωτος Γιος - 8

4. Ο,τι απέμεινε στην πίσω αυλή - ΝΙΚΟΛΕΤΑ ΚΑΛΕΝΗ - 20

5. Εγκατάλειψη vs Αναγέννηση - Hengeo - 2

6. Ο μικροπωλητής - Κεράσια και Κρίνοι - 2

7. Χορταριασμένες σκεπές - maria liakopoulou - 2

8. Αναπολώντας... - ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ - 0

9. Άστεγα όνειρα - Μαρία Κανελλάκη - 0

10. ...κι αυτή βουβή, σκυφτή και μόνη..." - Joan Petra - 18

11. Ορθή εγκατάλειψη - Vicious - 12

12. Σκουριασμένες μνήμες - Velvet - 16

13. Πολυϊατρείου μείον - Marilise - 2

14. Γίνε γλάρος και πέταξε κοντά μου...γίνε βάρκα κι έλα να με βρεις...εδώ θα περιμένω... - maria mytripsonblog - 2

15. Όταν η θάλασσα συνάντησε το χρόνο - Xris Kat - 4

16. Φεύγοντας - Marilena ArtSpot - 2

17. Κάποιος μένει...κάποιος φεύγει - Ελένη Φλογερά - 4

18. Όταν τελειώνει το ταξίδι - Vivi Ka - 10

19. Σιωπηλή εγκατάλειψη - Funky Monkey - 22

Θα καλέσω επίσης τον Εξερευνητή να δώσει το θέμα για τον 8ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' που θα ξεκινήσει στις 1/4.

Ευχαριστώ και πάλι όλους σας.

Και να μη ξεχνάτε... 

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Σας φιλώ.

Μια τόση δα ελευθερία.

Έχω μια μικρή ελευθερία. Τόση δα μικρή. Που όμως όταν ξεδιπλώνετε σκεπάζει όλη τη γη. Απαλύνει κάθε πόνο, εξημερώνει κάθε άγρια σκέψη. Έρχεται βράδυ, εκεί που δεν την περιμένεις. Χτυπά την πόρτα του μυαλού και σου ζητά καφέ. Στρογγυλοκάθεται και σου πιέζει το στόμα προσπαθώντας να σου βγάλει ότι σε βαραίνει. Ή ότι σου δίνει χαρά. Δεν έχει σημασία. Αρκεί αυτό που νιώθεις να είναι έντονο και αληθινό. Και χύνεται μαζί με τον καφέ και λερώνει ότι προσπαθείς να κρύψεις. Ότι προσπαθείς να μην νιώσεις. Και έτσι νιώθεις γυμνός και εκτεθειμένος. Μα συνάμα ολοκληρωμένος και ελαφρύς.  

Πάει μαζί με νότες καμιά φορά. Τις ντύνει και τις συνοδεύει. Τις στολίζει. Λέει μαζί της ιστορίες. Δίνει λύσεις. Χαρά και διάθεση. Καμιά φορά προβληματίζει και αφυπνίζει. Πολεμά και αντιστέκεται. Αντιπροσωπεύει γενιές ολόκληρες. Τραγουδιέται για την επανάσταση. Απαγορεύετε και κυνηγιέται. Μα δεν συμβιβάζετε ποτέ.

Όλοι αυτοί που γεύονται αυτή την μικρή ελευθερία δεν είναι τίποτα σπουδαίοι και τρανοί. Δεν είναι βασιλιάδες, ούτε πλούσιοι. Δεν αγοράζεται, δεν πουλιέται. Θα την βρεις εκεί στην άκρη. Στο περιθώριο του κάθε μυαλού. Στο πέταλο από ένα αγριολούλουδο. Σε ένα κόκκο άμμου. Σε μια πευκοβελόνα, σε μια στάλα νερό. Πάντα στην άκρη. Πάντα πίσω. Και αυτοί που την βγάζουν μπροστά, αυτοί που την χρησιμοποιούν, δεν είναι αυτοί που έχουν ταλέντο, είναι αυτοί που τολμούν. Είναι αυτοί που έχουν το θάρρος να εκφραστούν, αυτοί που ψάχνουν μέσα τους να την βρουν, που ανακατεύουν την ψυχή τους και τις σκέψεις στους.
Είναι αυτοί που στο τέλος θα γευτούν τα γλυκά της φρούτα, θα νιώσουν το περιθώριο, αυτοί που θα χτίσουν πάνω σε αυτό και θα δουν την επανάσταση πίσω απ΄τις λέξεις.
Αυτή η μικρή, η τόση δα ελευθερία, είναι η ποίηση.

Παγκόσμιας Ημέρας Ποίησης σήμερα.
Η ποίηση θα είναι πάντα στο περιθώριο, γιατί πάντα θα γράφετε από ανθρώπους περιθωριακούς. Από αυτούς που δεν αρκούνται στην εξιστόρηση και ψάχνουν την ελευθερία πίσω απ΄τις λέξεις. Ότι και να σημαίνει η ελευθερία. Έρωτα, μίσος, αγάπη, έλξη, χαρά, λύπη. Η ελευθέρωση αυτών των συναισθημάτων γίνετε μόνο μέσω αυτής. Και οι αυτοί που το κάνουν δεν είναι αυτοί που έχουν το ταλέντο, είναι αυτοί που τολμούν να το εκφράσουν.
Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι.
(Αυτό ήταν το σχόλιο μου σε ανάλογη ανάρτηση της Levinas που ήταν η αφορμή της δίκης μου)

Καλημέρα και καλή Άνοιξη.

************

Μη ξεχάσετε να ψηφίσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον 7ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' έως αύριο Σάββατο στις 12 το βράδυ ΕΔΩ.

Μια απλή μέρα στη δουλειά (Life Images #7)

Η δουλειά μου δε μοιάζει με τις άλλες. Δεν έχει τοίχους, δεν έχει σκεπή. Έχει όμορφα λουλούδια, πεύκα, πράσινο και φύση.

Έχει αγριόχορτα που φυτρώνουν απρόσκλητα παντού και ομορφαίνουν τα έργα των ανθρώπων.

Δεν έχει γραφεία και βιβλιοθήκες. Μόνο παγκάκια και χώμα.

Δεν έχει μοντέρνα κτίρια, λειτουργικά και όμορφα. Μόνο χορταριασμένες αποθήκες, ετοιμόρροπες αλλά γραφικές και ανθισμένες.

Μα πάνω απ΄όλα έχει υπέροχα πλάσματα που δίνουν στη ζωή μας αξία και την ομορφαίνουν με τα καμώματά τους.

Με αυτή την ανάρτηση συμμετέχω στο Life Images της Μαρίας.

************

Μη ξεχάσετε να ψηφίσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον 7ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' ΕΔΩ.

Ζητείται Βλάκας (η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ")

Ζητείται Βλάκας με όλη την σημασία της λέξεως δια να τοποθετηθεί εις διευθυντική θέση εις σημαντική, νευραλγική υπηρεσία. Όσο πιο Βλάκας, τόσο πιο ψηλά θα ανέλθει εις την ιεραρχία του συστήματος. 

Απαραίτητα προσόντα τα εξής: 

Κατά προτίμηση άρρεν άνω των 45 ετών, με εκπληρωμένες ή πληρωμένες τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις, οικογενειάρχης με τουλάχιστον δύο (2) τέκνα.

Έλλην πολίτης με ελληνική καταγωγή έως δεκάτης γενεάς.

Βασιλικών,  δεξιών και φιλο(ναζιστικο)γερμανικών φρονημάτων.

Ομιλών την καθαρεύουσα απταίστως.

Πτυχία Οικονομικών και Πολιτικών επιστημών αποκτηθέντα εις την αλλοδαπήν.

Εμφάνιση μαμμόθρεφτη, βαρετή, αλλά με σωστές ενδυματολογικές επιλογές δια να αποδίδει εις το ακεραίων την φράση "Όλα τα 'χει η Μαριωρή, ο φερετζές της λείπει".

Αδίστακτος λόγω βλακείας, έτοιμος και πρόθυμος δια να πραγματοποιήσει κάθε παράλογη απόφαση εκ του διοικητικού συμβουλίου.

Αφοσιωμένος στον στόχο του συστήματος. Απαθής ως προς τις συνέπειες τούτου.

Χωρίς συναισθήματα και όνειρα. Μικροαστική σκέψη και ζωή.

Θα προτιμηθούν άτομα με προϋπηρεσία εις ανάλογη θέση, οι μη έχοντες συνείδηση και ποινικό μητρώο λευκό.

Όλοι οι υποψήφιοι θα περάσουν από διαγωνισμό υποκριτικής τέχνης, φερέφωνου και ελεύθερης βούλησης.

Αμοιβή όμοια με αρχηγό κράτους.

Παρακαλούμε οι ενδιαφερόμενοι όπως αποστείλατε τα βιογραφικά σας, μαζί με μία πρόσφατη φωτογραφία, εις τα γραφεία μας.

Με εκτίμηση.

Καπιταλιστικό Σύστημα.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" της Φλώρας. Ευχαριστώ όλους όσους με ψήφισαν και ιδιαιτέρως την Φλώρα που μας φιλοξενεί.

************

Μη ξεχάσετε να ψηφίσετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον 7ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' ΕΔΩ.

7ος Διαγωνισμός ''Φωτογραφίζειν''.

Ξεκινάει σήμερα η παρουσίαση των φωτογραφιών και η ψηφοφορία του 7ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''. Οι φωτογραφίες που μαζεύτηκαν είναι όλες υπέροχες και αξίζουν σε όλους συγχαρητήρια. Θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω που αγκαλιάζετε με τόση αγάπη τον διαγωνισμό αυτό. 

Εύχομαι σε όλους σας ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Καλεστήκατε να στείλετε φωτογραφίες πάνω στο θέμα που επέλεξε η νικήτρια του 6ου διαγωνισμού το οποίο ήταν:

''Εγκατάλειψη''

Ιδού λοιπόν οι συμμετοχές σε τυχαία σειρά.

Η τυραννία της μικροπρέπειας Reload.

Κάθε μέρα συναντώ ανθρώπους. Μικροπρεπείς και άσχημους. Άνθρωποι που σου καταρρακώνουν την αξιοπρέπεια, σε προσβάλουν, σου αφαιρούν αξία, σε κρίνουν για τα πιστεύω σου, κοροϊδεύουν τις ιδέες σου. Για να δείχνουν αυτοί πιο πλούσιοι, πιο σπουδαίοι. Ενώ στην πραγματικότητα είναι ένα τίποτα, ένα μηδέν. Μόνο αρνητική ενέργεια γεμίζουν το περιβάλλον. Όσο περνάει ο χρόνος μου φαίνονται ακόμα πιο κακοί και άσχημοι. 

Και κάθε φορά που συναντώ κάτι τέτοιο μου έρχεται αμέσως στο μυαλό, ένα παλιό κείμενο που είχα γράψει, σε μια στιγμή απέραντου θυμού.

Η τυραννία της μικροπρέπειας.

''Δεν απορώ, ούτε καταλαβαίνω

πώς συνεχίζω να υπάρχω μ'όλα αυτά

Θέλω να βγω από δω μέσα κι όμως μένω

σε μια ομίχλη που ναρκώνει την καρδιά.''

Σε μια τυραννία μεγαλύτερη του Δράκοντα, πιο βαριά και από τις πλάκες των νόμων του. Την τυραννία της καθημερινότητας, την τυραννία της μικροπρέπειας. Από αυτή που μπορείς να ξεφύγεις μόνο αν εξατμιστείς, μόνο αν ζεις χωρίς ανθρώπους.

Σε αυτή υποβάλουμε όλους του ανθρώπους καθημερινά. Καταπιέζουμε τα συναισθήματα τους και τα θέλω τους. Προσπαθούμε να ασκήσουμε πάνω τους την εξουσία που ο καθένας μας νομίζει ότι έχει. Για να νιώσουμε τον άλλον κτήμα μας, υποχείριό μας. Για να αισθανθούμε έστω μια στιγμή ανώτεροι και αυτάρεσκοι. 

Δώσε μου εξουσία να σου δείξω ποιος είμαι. Η εξουσία του δασκάλου, του αφεντικού, του αστυνομικού, του γονιού, ακόμα και η εξουσία του ίδιου του έρωτα. Κάθε φυσική, σωματική ή υποτιθεμένη ανωτερότητα που θα χρησιμοποιηθεί όχι για να συνετίσει ή να συμβουλέψει αλλά για να ικανοποιήσει την ματαιοδοξία της τυραννίας και να καταρρακώσει την προσωπικότητα του άλλου. Ώστε να μην μπορέσει να μας επιβληθεί, να μην μπορέσει να είναι πρώτος στην σκέψη, πρώτος που θα κόψει το νήμα. Να μην τον αφήσουμε καν να τρέξει. Για να φανούμε εμείς οι πρώτοι και καλύτεροι. Και ας μην έχουμε τρέξει ούτε 'μεις.

Η καταπίεση οδηγεί στους μεγαλύτερους δυνάστες. Μετατρέποντας τους ανθρώπους σε σκλάβους, δημιουργούμε τους μεγαλύτερους τυράννους. Τους δολοφόνους της ανθρώπινης σκέψης και αυτοδιάθεσης. Και δε βαστιέται πλέον τέτοια τυραννία. Αυτή θα μας οδηγήσει, αν δεν μας έχει ήδη οδηγήσει, στις πολιτικές τυραννίες. Εμείς οι ίδιοι οι μικροί τύραννοι του μικρόκοσμού μας, δικτάτορες της οικογένειας, της εταιρίας, της σχέσης, της φιλίας, εμείς θα αφήσουμε τους τυράννους της πολιτείας να μας εξαφανίσουν. Αν εμείς οι ίδιοι δεν αλλάξουμε και δεν αγαπήσουμε την δική μας ελευθερία και δεν την σπαταλήσουμε στον φόβο. 

Γιατί η ικανοποίηση της εκμετάλλευσης του ανθρώπου είναι ένα μαχαίρι χωρίς λαβή. Πληγώνει τους άλλους αλλά πληγώνει και μας. Μας αφήνει κενούς και μετέωρους. Χωρίς βάσεις να πατήσουμε και να αναρριχηθούμε ως άνθρωποι. Ως άνθρωποι που βλέπουν με ματιά συμπάθειας το κρίμα του άλλου και όχι ως ευκαιρία επιβολής. Ως άνθρωποι που αγαπάμε το ελάττωμα ή το προτέρημα του άλλου, μα πάνω από όλα την δικιά μας δύναμη, την δικιά μας αδυναμία.

Αφήστε τους ανθρώπους να ανθήσουν όπως θέλουν και ας αποδεχτούμε την μοναδικότητά μας. Γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη τυραννία από την μικροπρεπή τυραννία.

Αυτό λοιπόν, αυτό που μπορώ να κάνω και κάνω είναι να χαράξω μια γραμμή. Μια γραμμή τόσο παχιά και έντονη, ηλεκτροφόρα και αυστηρή. Και να μην αφήνω κανέναν άσχημο άνθρωπο να περνά και να γεμίζει αρνητική ενέργεια τη ζωή μου. Αυτή όμως η γραμμή θα σβήνει διάπλατα για τους καλοπροαιρέτους ανθρώπους, για αυτούς που προσπαθούν για το καλύτερο, για αυτούς που αγαπούν τους ανθρώπους.

Μη περιμένετε από κανένα καθεστώς να αλλάξει αυτό το κόσμο. Τα καθεστώτα πάντα θα συντηρούν το σύστημα. Το σύστημα που πάντα θα θέλει τους ανθρώπους σκλαβωμένους, για να μπορούν αυτοί, οι λίγοι που το χρησιμοποιούν, να πλουτίζουν. Και όσο εμείς δεν αντιδράμε, το σιγοντάρουμε και φέρουμε μεγάλη ευθύνη για αυτό.

Η ελευθερία ξεκινά από τον καθένα μας και από το πόσο αφήνουμε τους συνανθρώπους μας και τον ίδιο μας τον εαυτό να την γευτεί. Η Ελευθερία είναι μια θάλασσα. Άλλοι πλατσουρίζουν την ακτή και άλλοι κολυμπάνε στα βαθιά.

***********

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Εγκατάλειψη'' μέχρι και το Σάββατο 15/3.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Φωτογραφική Πρόσκληση «Η ομορφιά της φύσης» - Η συμμετοχή μου.

Όταν η φύση έχει κέφια, ο φωτογράφος όρεξη και το Δελφινάκι Φωτογραφική Πρόσκληση

 

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στην Φωτογραφική Πρόσκληση «Η ομορφιά της φύσης» από το Δελφινάκι. 

Ευχαριστώ όλους όσους με ψηφίσατε και μου δώσατε την δεύτερη θέση.

Ευχαριστώ και το Δελφινάκι που με φιλοξένησε.

Οι φωτογραφίες είναι από την κοιλάδα της Αγίας Βαρβάρας στις Σέρρες.

Καλημέρα σας.

************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Εγκατάλειψη''.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Όταν η φωτογραφία έγινε μπλογκ.

Πάντα σκεφτόμουν να κάνω ένα μπλογκ σε σχέση με την φωτογραφία που τόσο αγαπώ. Μα ο ελεύθερος χρόνος μου δεν μου το επέτρεπε. Καθώς όμως η φωτογραφία μπαίνει κάθε μέρα όλο και πιο πολύ στη ζωή μου, με κάνει να ηρεμώ και να ξεφεύγω, η δημιουργία ενός ιστολογίου σε σχέση με αυτή ήταν για μένα ανάγκη. 

Και έτσι δημιούργησα το Φωτογραφίζειν. Μια συλλογή από φωτογραφίες μου που αναρτώ στα άλλα μου δυο ιστολόγια. Μια προσπάθεια να συγκεντρώσω όλες τις φωτογραφίες μου σε ένα ηλεκτρονικό άλμπουμ.

Και έτσι εκεί θα βρείτε όλες μου τις φωτογραφίες σε κατηγορίες. Απλά και όμορφα. Τίποτα περίπλοκο και επιτηδευμένο. Χωρίς πολλά ή και καθόλου λόγια.

Γιατί μια φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις.

Όσοι πιστοί προσέλθετε λοιπόν.

Καλημέρα σας.

************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κούραση: 12 points

''Περνάς το ζόρι και μετά κάτι γίνεται,

μια καινούρια ζωή ένα αιώνιο φιλί

σου χαρίζεται.''

Έτσι λέει η Μελίνα μας. Και κάπου ανάμεσα στην αναμονή της καινούργιας ζωής και του αιώνιου φιλιού, είναι η καθημερινότητα. Κάπου ανάμεσα στα πρωινά ξυπνήματα στις αργίες, στον γρήγορο πρώτο καφέ πριν τη δουλειά, στο ότι όλοι κανονίζουν κούλουμα ενώ ο καιρός κανονίζει άλλα. Ανάμεσα στην οικογένεια και στη δουλειά, στα καλαμαράκια και στη φασολάδα, στις πικάντικες συζητήσεις και στον καφέ. Κάπου εκεί πετάγεται και η Ουκρανία (Ukraine:12 points... αυτό σκέφτηκα βιαστικά), ο Άδωνης και η αναδουλειά. 

Μπερδεύεσαι όταν δουλεύεις τις αργίες. Και μάλιστα περισσότερο από τις άλλες μέρες. Χάνεις αυτό που κερδίζουν οι άλλοι. Την επαφή με τους οικείους σου. Και αυτές τις μέρες η επαφή είναι πιο γλυκιά και έτσι το χάσιμό της πιο πικρό.

Όλα αυτά μαζί, μπερδεμένα και περίπλοκα, μπλοκάρουν τη ζωή μου και το μυαλό μου. Το μόνο που μένει είναι μάλλον το... κούραση: 12 points

''Ότι χάσεις και το θες,

θα ξανάρθει από το χθες

και με λαχτάρα πόση,

τα όνειρα θα σώσει.''

Μακάρι...

************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Έναρξη 7ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''.

Οι φωτογραφίες μπορούν να κρατήσουν μέσα τους πόνο, αγάπη, χαρά, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά πάνω από όλα την ιστορία. Ο τρόπος που μιλάει μια φωτογραφία και σου διηγείται μια ιστορία, μια κατάσταση, είναι μοναδικός. 

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, η αρχή όλου αυτού του υπέροχου ταξιδιού, είναι να προλάβεις να δεις ή να βρεις την στιγμή. Και αυτό είναι το γοητευτικό στην φωτογραφία. Η στιγμή δεν επαναλαμβάνετε αλλά με την αποτύπωσή της αποκτά αξία. Αξία που δεν θα είχε τόση αν έφευγε έτσι απλά στο παρελθόν.

Τις φωτογραφικές ανά χείρας λοιπόν και ξεκινάμε για τον 7ο Διαγωνισμό Φωτογραφίας ''Φωτογραφίζειν''. Συμμετέχοντας θα έχετε την ευκαιρία να κερδίσετε δώρα από το MadeByHand.

Το θέμα αυτή τη φορά θα μας πάει σε άλλα μέρη. Η Marilise, νικήτρια του 6ου διαγωνισμού επέλεξε και το θέμα είναι το εξής:

''Εγκατάλειψη''

Το δικό μου παράδειγμα φωτογραφίας πάνω σε αυτό το θέμα.

(εκτός συναγωνισμού φυσικά)

Τίτλος:
Ένα σπίτι, μια ιστορία...

Αφήστε την φαντασία σας να καλπάσει και το νου σας να δραπετεύσει. Βρείτε την αγαπημένη σας φωτογραφία που να έχει ως θέμα την ''Εγκατάλειψη'' και στείλτε την.

Όροι.

• Από σήμερα μέχρι και το Σάββατο 15/3 στις 12 το βράδυ, μπορείτε να στέλνετε την φωτογραφία σας με e-mail στη διεύθυνση asmhnio@gmail.com .
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι.
• Μπορείτε να στείλετε μια (1) φωτογραφία.
• Το μέγεθος της φωτογραφίας καλό θα ήταν να είναι μεγαλύτερο από 1MP.
• Η φωτογραφία σας θα πρέπει να έχει ένα τίτλο (έτσι όπως παραθέτω στο παράδειγμα παραπάνω).
• Η φωτογραφία σας δεν θα πρέπει να έχει πάνω διακριτικά, λογότυπα ή οτιδήποτε που να υποδηλώνει την ταυτότητα του φωτογράφου προς τους αναγνώστες.
• Η φωτογραφία σας θα μπορεί να είναι επεξεργασμένη με όποιο τρόπο θέλετε. Η επεξεργασία για μένα δεν αλλοιώνει τη φωτογραφία. Και ανάλογα την επεξεργασία που θα υποστεί μπορεί να σε πάει σε άλλες σκέψεις, σε άλλα μονοπάτια. Άλλωστε η φωτογραφία είναι ένα έργο τέχνης και η τέχνη δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, αλλά όπως την βλέπει ο καλλιτέχνης.
• Η φωτογραφία σας δεν μπορεί να είναι κολάζ ή συρραφή (panoramic) πολλών φωτογραφιών μαζί.
• Η φωτογραφία σας εννοείτε ότι θα πρέπει να είναι αποκλειστικά δική σας.
• Η φωτογραφία σας δεν θα πρέπει να είναι δημοσιευμένη σε blog, ιστοσελίδα ή οπουδήποτε αλλού.
• Οι φωτογραφίες σας δεν θα χρησιμοποιηθούν για οτιδήποτε άλλο, πέρα από αυτόν τον διαγωνισμό
• Την Κυριακή 16/3 θα αναρτήσω τις φωτογραφίες που θα μου στείλετε και θα γίνει από σας ψηφοφορία για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας
• Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τους νικητές. 
• Ο πρώτος και ο δεύτερος νικητής θα παραλάβουν δώρα από το MadeByHand.

Παρακαλώ πολύ διαβάστε προσεκτικά τους όρους του διαγωνισμού προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Καλό μήνα.