Αφορμή ήταν η ανάρτηση φίλτατου μπλόγκερ στο μπλογκ http://apeleytheros.wordpress.com/. Η ανάρτηση αφορά τις ερωτήσεις (δις παρακαλώ) που κατέθεσε ο βουλευτής του ΛΑΟΣ στην Βουλή, για λογαριασμό κάποιου (προφανώς) ψηφοφόρου του για την συνέχιση της καταβολής της σύνταξής του, η οποία διεκόπη λόγω του ότι δεν προέβηκε απογραφή των συνταξιούχων, διότι αυτή έθετε ως προϋπόθεση την έκδοση αριθμού ΑΜΚΑ. Ο εν λόγω κύριος επικαλέστηκε ότι του στερεί (ο ΑΜΚΑ) το δικαίωμα να αναγνωρίζεται με βάση το όνομά του που του δόθηκε δια του Βαπτίσματος και τον καταστά από άνθρωπό πλασμένο κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού και Χριστιανό Ορθόδοξο σε ένα απλό νούμερο. Δείτε τις δύο ερωτήσεις εδώ και εδώ.
Μετά έρχεται και η αποστομωτική απάντηση του αρμόδιου υπαλλήλου του υπουργείου, στη οποία λέει ότι όλοι οι συνταξιούχοι είναι υποχρεωμένοι βάση νόμου στην απογραφή, η οποία ήταν απαραίτητη για διαχειριστικούς λόγους (όλα καλά μέχρι εδώ) και ότι σύμφωνα με τη Ιερά Σύνοδο ''ο αριθμός ΑΜΚΑ είναι απλώς ένας χρηστικός αριθμός και από όλα τα μέχρι τώρα στοιχεία ουδείς κίνδυνος προκύπτει για τη σωτηρία των ψυχών''.
Δεν με πείραξε ο τρόπος σκέψης του ''άνθρωπό πλασμένου κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση του Θεού'', αν και αδυνατώ να τον καταλάβω. Ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να στοχάζεται ότι ηλιθιότητα θέλει. Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι ότι η Βουλή των Ελλήνων ασχολήθηκε με το παραπάνω θέμα και ότι πρότεινε και ως επιχείρημα την τραγελαφική απόφαση της Ιεράς Συνόδου.
Συγνώμη, που ζούμε;
Θεωρώ απαράδεκτο στην Ελλάδα του σήμερα και συγκεκριμένα στην Βουλή των Ελλήνων να συζητιούνται τέτοια θέματα και ακόμα πιο απαράδεκτο να υπάρχει ένα κόμμα που να έχει ως βάση το ορθόδοξο δόγμα. Δεν σας κρύβω ότι όταν είχε συσταθεί το ΛΑΟΣ νόμιζα ότι ήταν κάποιο σατυρικό αστείο τύπου ΑΜΑΝ. Τόσο εξωφρενικό για να είναι αληθινό.
Ο άνθρωπος από καταβολής του είχε την ανάγκη να πιστεύει σε ένα θεό. Σε ένα θεό που σε αυτόν θα στήριζε τις ελπίδες, αυτόν θα ευγνωμονούσε για την επιτυχία του, σε αυτόν θα έριχνε την αποτυχία του και σε αυτόν θα καταλόγιζε την ύπαρξή του και την δημιουργία των πάντων, εφόσον δεν μπορούμε να αποδείξουμε, όχι ακόμα τουλάχιστον, το σημείο μηδέν.
Πως γίνεται μια καθαρά προσωπική πεποίθηση να επηρεάζει τόσο πολύ την κοινωνική και πολιτική ζωή μια χώρας; Και δεν μιλώ μόνο για την Ελλάδα.
Όταν δημιουργείται μια ανάγκη πάντα θα υπάρχουν και οι επιτήδειοι για να την εκμεταλλευτούν. Μπήκαν ανθρώπινοι κανόνες και περιορισμοί, σχεδιασμένοι με τόσο αριστοτεχνικό τρόπο, οι οποίοι προσέλκυσαν πλήθος κόσμου, έτοιμο να τους ακολουθήσει πιστά. Δημιουργήθηκε δηλαδή ένα ''ποίμνιο'' (πολύ ορθή η χρήση την λέξης) αρκετά ελεγχόμενο και ''ποιμένες'' με απίστευτη εξουσία και επιρροή. Κάπως έτσι οδηγηθήκαμε στην δημιουργία ενός θρησκευτικού κόμματος, ενός ευφυέστατου συνδυασμού, που θέλει να εξουσιάσει και να προσηλυτίσει ταυτόχρονα. Έχουμε καθαρή εμπλοκή της θρησκείας στην πολίτικη ζωή.
Από την άλλη μεριά στην καθημερινή ζωή συναντάμε μια διαρκή προσπάθεια προσηλυτισμού. Από την στιγμή που γεννιέται ένα παιδί ξεκινά όλη αυτή η διαδικασία. Συμφωνώ ότι ένας γονέας έχει χρέος να διαπλάσει το χαρακτήρα του παιδιού του όπως αυτός νομίζει καλύτερα, όσον αφορά τα θέματα θρησκείας, αλλά μέχρι εκεί. Όταν όμως από το νηπιαγωγείο το παιδί είναι υποχρεωμένο να παρακολουθεί το μάθημα των θρησκευτικών, να παριστάτε στην πρωινή προσευχή και να συμμετέχει σε σχολικούς εκκλησιασμούς; Εκεί δεν τίθεται θέμα εκχριστιανισμού; Σαφέστατα όλα αυτά αγγίζουν τα όρια της συνταγματικότητας. Το Σύνταγμα βέβαια το ορίζει καθαρά. Ο προσηλυτισμός απαγορεύεται.
Το βασικότερο λάθος του ανθρώπου δεν είναι ότι επιθυμεί να είναι κοντά στον Θεό, δεν έχω κάτι εναντίων της πίστης. Το βασικότερο λάθος της ανθρώπινης φύσης είναι ότι είναι μακρυά από τον άνθρωπο. Και αυτό συμβαίνει από την πρώτη στιγμή που δημιουργηθήκαμε. Ας προσπαθήσουμε να σεβαστούμε την αξιοπρέπεια, τα δικαιώματα του ανθρώπου. Να αναγνωρίσουμε την αξίας της προσωπικότητας μας. Μα πάνω απ' όλα να καταλάβουμε της τεράστια δύναμή μας.
Δεν είμαι άθεος, είμαι Ανθρωπιστής.
Μαρία Νι
Να υπήρχε ένα κουμπί, αχ και να υπήρχε, και που κάθε φορά που το πατάω να ξεχνάω τα πάντα και να νιώθω ευτυχία. Να μην αισθάνομαι λύπη, παρά μόνο χαρά. Ξέρετε πόσα πράγματα θα γλιτώναμε; Δεν θα υπήρχε απώλεια, δεν θα μας ένοιαζε αν κάποιος έφευγε από κοντά μας. Δεν θα στεναχωριόμασταν αν η δουλειά δεν πάει καλά. Αν οι φίλοι χάθηκαν στο χρόνο. Εγώ έχω το κουμπί μου, θα λέγαμε. Θα το πατούσαμε και τσουπ...όλα κομπλέ.
Τίθεται το ερώτημα όμως, θα ένιωθες την ίδια χαρά αν δεν είχες πονέσει πρώτα;
Υπάρχει αγάπη χωρίς να υπάρχει ο μίσος;
Υπάρχει η ξεκούραση χωρίς την εργασία;
Υπάρχει ενθουσιασμός χωρίς απογοήτευση.
Μπορούμε να αποκτήσουμε κάτι χάνοντας κάτι άλλο;
Έχει αξία η ευτυχία χωρίς την δυστυχία;
Κάποτε έλεγα στον εαυτό μου ΄ο πόνος είναι δώρο΄, αν είναι δώρο τότε το ανθρώπινο γένος θα έπρεπε να έχει πήξει στα δώρα. Κάνουμε τα λάθη που κάναν οι γονείς μας, αυτά που λέγαμε ότι δεν θα κάνουμε και πάει λέγοντας. Είναι τρέλα να κάνεις τα ίδια ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Και ενώ το ξέρουμε όλοι καλά, δεν αλλάζουμε την συνταγή και στο τέλος το φαγητό πετιέται και μεις μένουμε για ακόμα μια φορά νηστικοί
Τελικά μπορεί να υπάρχει το κουμπί, απλά πολλές φορές δεν το βρίσκεις εύκολα. Είναι ένα κουμπί που γράφει πάνω ΄εγώ΄. Καμιά φορά το γράφει με έντονα κεφαλαία γράμματα και το βρίσκεις αμέσως. Άλλες φορές πάλι η γραφή έχει ξεθωριάσει και ενώ είναι μπροστά στα μάτια σου δεν το βλέπεις. Και όλοι ζούμε με την αγωνία αν θα βρούμε αυτό το κουμπί, χωρίς να ξέρουμε ότι αυτό το κουμπί είναι η ψυχή μας. Απλά καμιά φορά δεν κουμαντάρεται εύκολα.
Τίθεται το ερώτημα όμως, θα ένιωθες την ίδια χαρά αν δεν είχες πονέσει πρώτα;
Υπάρχει αγάπη χωρίς να υπάρχει ο μίσος;
Υπάρχει η ξεκούραση χωρίς την εργασία;
Υπάρχει ενθουσιασμός χωρίς απογοήτευση.
Μπορούμε να αποκτήσουμε κάτι χάνοντας κάτι άλλο;
Έχει αξία η ευτυχία χωρίς την δυστυχία;
Κάποτε έλεγα στον εαυτό μου ΄ο πόνος είναι δώρο΄, αν είναι δώρο τότε το ανθρώπινο γένος θα έπρεπε να έχει πήξει στα δώρα. Κάνουμε τα λάθη που κάναν οι γονείς μας, αυτά που λέγαμε ότι δεν θα κάνουμε και πάει λέγοντας. Είναι τρέλα να κάνεις τα ίδια ξανά και ξανά και να περιμένεις διαφορετικά αποτελέσματα. Και ενώ το ξέρουμε όλοι καλά, δεν αλλάζουμε την συνταγή και στο τέλος το φαγητό πετιέται και μεις μένουμε για ακόμα μια φορά νηστικοί
Τελικά μπορεί να υπάρχει το κουμπί, απλά πολλές φορές δεν το βρίσκεις εύκολα. Είναι ένα κουμπί που γράφει πάνω ΄εγώ΄. Καμιά φορά το γράφει με έντονα κεφαλαία γράμματα και το βρίσκεις αμέσως. Άλλες φορές πάλι η γραφή έχει ξεθωριάσει και ενώ είναι μπροστά στα μάτια σου δεν το βλέπεις. Και όλοι ζούμε με την αγωνία αν θα βρούμε αυτό το κουμπί, χωρίς να ξέρουμε ότι αυτό το κουμπί είναι η ψυχή μας. Απλά καμιά φορά δεν κουμαντάρεται εύκολα.
Μαρία Νι.
Τα τσιγάρα αναβοσβήνω
κάνω το πικρό γλυκό
κι ο καπνός που πάει πάνω
φτιάχνει ένα μηδενικό
Φίλοι με ρωτούν τι κάνω
πώς τα πάω πώς περνώ
κι εγώ ανάβω ένα τσιγάρο
και δεν ξέρω τι να πω
Το ταβάνι θα τρυπήσω
με το νου μου έξω θα βγω
μα ποιος μου ‘βαλε στο χέρι
το τσιγάρο που κρατώ
Αχ ψυχή μου φαντασμένη
και κορμί μου μοναχό
αν εγώ δε σας παντρέψω
σαν τσιγάρο να καώ
Με αφορμή το παρακάτω βίντεο των Ανώνυμους που κυκλοφορεί σήμερα παντού στο διαδίκτυο και διαβάζοντας την ανάρτηση του φίλου μπλόγκερ Οικοδόμου, σκέφτηκα το εξής ερώτημα: μήπως η επανάσταση ετοιμάζεται από το ίντερνετ;
Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή θα δούμε ότι οι άνθρωποι που ηγήθηκαν των επαναστάσεων ήταν άνθρωποι έξυπνοι, τολμηροί και προπαντός πρωτοπόροι. Χρησιμοποιώντας το κοφτερό του μυαλό και εκμεταλλευόμενοι τα μέσα που μπορούσαν κάθε φορά, έφεραν το λαό κοντά τους, άλλαξαν την ιστορία. Κάθε φορά βέβαια πλήρωναν το τίμημα της ελευθερίας και οι ίδιοι και ο λαός.
Έτσι προετοίμασε ο Διαφωτισμός το έδαφος για την Γαλλική Επανάσταση, κανείς δεν πίστευε τότε ότι με ένα βιβλίο θα φέρεις την ελευθερία, αλλά οι άρχοντες τα καίγανε γιατί κατάλαβαν την δύναμή τους. Κάπως έτσι τώρα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνέβαλαν σημαντικά την Αραβική Άνοιξη και κάπως έτσι κατέβηκαν και οι αγανακτισμένοι στις πλατείες.
Διαθέτουμε το μεγαλύτερο και το ισχυρότερο μέσο, την πρόσβαση στην πληροφορία χωρίς περιορισμό, το ίντερνετ. Φυσικά η καταστολή αυτής της ελευθερίας του μέσου έχει αρχίσει να εφαρμόζεται, μόλις οι κυβερνήσεις αντιλήφθηκαν την μεγάλη δύναμη που έχει και τις τρομακτικές δυνατότητες που έχει ο ανθρώπινος νους για να το χρησιμοποιήσει. Τα πάντα λειτουργούν μέσω ίντερνετ και όπως έχει το πάνω χέρι είναι και αυτός που κινεί τα νήματα. Γι΄αυτό έχει στηθεί τον τελευταίο καιρό μια τεράστια προσπάθεια να τεθεί υπό περιοριστικούς νόμους, βαφτίζοντάς τους ως νόμοι προστασίας της πνευματικής ιδιοκτησίας.
Άνθρωποι που διαθέτουν τις γνώσεις και την τόλμη φυσικά, μπορούν να στρέψουν το μαγικό αυτό όπλο εναντίον των δικτατοριών. Απλά αυτά τα άτομα συνήθως, χρησιμοποιούν αυτό το χάρισμά τους για την επίτευξη προσωπικών φιλοδοξιών και προσωπικού πλούτου και τις περισσότερες φορές βρίσκονται από την πλευρά των κυβερνήσεων.
Δεν ξέρω αν όντως οι Ανώνυμους έχουν την δύναμη να κάνουν αυτό που λένε, αλλά γεγονός είναι ότι σήμερα η σελίδα του υπουργείου δικαιοσύνης δεν λειτουργεί.
Είναι απόλυτη ανάγκη να μείνει το ίντερνετ ελεύθερο στα χέρια του λαού και πρέπει να το υπερασπιστούμε με κάθε τίμημα, γιατί είναι το μόνο που μας έχει μείνει δικό μας.
Μαρία Νι
Και η ζωή συνεχίζετε...
Είναι ωραία όταν...
...ακούς ένα τραγούδι και σου έρχεται στο μυαλό μια ευχάριστη ανάμνηση.
...είσαι με τους φίλους σου και δεν μπορείς να σταματήσεις να γελάς.
...είσαι μεθυσμένος και αγαπάς τους πάντες.
...ξυπνάς το βράδυ και έχεις ακόμα 5 ώρες για να σηκωθείς.
...σχολάς απ΄τη δουλειά.
...συναντάς κάποιον που σου έχει λείψει.
...έχει ζέστη και πίνεις μια παγωμένη μπύρα.
...σου ετοιμάζει η μαμά σου φαγητό.
...δεν έχεις να κάνεις καμία δουλειά όλη μέρα.
...κάποιος σου αφήνει ένα ωραίο σχόλιο στην ανάρτησή σου.
Είναι ωραία καμιά φορά να μην σου καίγεται καρφί..
Σας εύχομαι καλό μήνα...
ΚΑΤΗΓΟΡΙΕΣ
Βόρεια Εύβοια 2021
δημιουργώντας με τα παιδιά!
Διαγωνισμός ΄΄Φωτογραφίζειν΄΄
Δρώμενο Φωτογραφίζειν
δώρα...
εν Αθήναι...
εν Σέρραις...
Εύβοια my love...
Ημερολόγιο Σκέψεων
Κική Κωνσταντίνου
Λέσβος!
Μαγειρέματα!
Νικολέτα Καλένη
Πάσχα!
πουθενά σαν την Ελλάδα...
σκέφτομαι και γράφω...
Σκέψεις και Εικόνες
στιγμές μια πόλης...
συμμετοχές σε δρώμενα...
υπάρχει ακόμα κάτι που δεν έχει χαθεί…
φωτογραφίζειν...
Χριστούγεννα!
DIY
Photo A Day
ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ
-
Αγαπημένοι φίλοι και αναγνώστες καλημέρα σας. Το Πάσχα πλησιάζει και δημιουργούμε με τα παιδιά ώστε να μπούμε στο πασχαλινό πνεύμα! Απλά καλ...
-
Πολύ καιρό τώρα με πιέζει η κόρη μου να της φτιάξω ένα αυτοκίνητο για να πηγαίνει βόλτα τα ''παιδιά'' της. Το πήρα απόφαση ...
-
Σας έχει τύχει σίγουρα να περνάν οι μέρες σας μηχανικά, σαν την μέρα της μαρμότας, κάνοντας τα ίδια και τα ίδια, περιμένοντας τα ίδια πράγμα...
-
Η ομορφιά πετιέται μπροστά μας κάθε στιγμή. Περπατάει δίπλα μας σε κάθε έκφανση της ζωή μας, μπλέκεται στα πόδια μας, την μυρίζουμε, την γε...
-
«Αντίο, είπε η αλεπού. Αυτό είναι το μυστικό μου. Είναι πολύ απλό. Δεν βλέπουμε καλά, παρά με την καρδιά μας. Το ουσιαστικό είναι αόρατο για...
-
Έχετε ποτέ αναρωτηθεί πως κάτι πολύ όμορφο, συνάμα με την ευχαρίστηση, σου προκαλεί μια θλίψη; Σαν ένας πίνακας ζωγραφικής που δεν ξέρεις...