Χωρίς όρια... (άλλος με τη βάρκα μας!)

Και μια νύχτα το αποφάσισα.

Θα ταξιδέψω και γω.

Έτσι, απλά.

Χωρίς λόγο και αιτία.

Για μια φορά χωρίς όρια,

χωρίς προκαταλήψεις, χωρίς να αναρωτηθώ το τι κάνω.

Και βλέπω ξαφνικά στην βάρκα να με περιμένεις εσύ.

Γυμνός και εκτεθειμένος.

Αμίλητος.

Έκατσα δίπλα σου.

Διστακτικά στην αρχή.

Και μετά κλείσαμε τα μάτια.

Μόνο νιώθαμε την ανθρώπινη παρουσία.

Δυο άγνωστοι, 

δυο κουκκίδες σε έναν εικονικό κόσμο.

Δυο μοναχικοί και έρημοι βασιλιάδες.

Δυο ασήμαντοι και άσημοι δούλοι.

Σκλάβοι των αισθήσεων και της ηδονής.

Χωρίς αγάπη, χωρίς έρωτα.

Ξεκινήσαμε το ταξίδι ο ένας μέσα στο μυαλό του άλλου.

Και η νύχτα έγινε ζωή...

Σε κράτησα στην αγκαλιά μου σαν μικρό πουλί

σαν όνειρο που σβήνει στην ανατολή

το ξέρω πως θα μου ξεφύγεις άλλη μια φορά

μα η χαρά δεν είναι άλλο από μια προσμονή

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη

Στα μάτια σου είχα πιστέψει σαν τον ουρανό

και τώρα πια δεν έχω τίποτα για να κρατώ

στην ερημιά θα γίνει πέτρα όλη μου η σιωπή

η αγάπη αυτή θα σβήσει και σαν άστρο θα χαθεί

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη

Φως μικρό μου, ταξιδιάρικο

πάρε τούτο το παράπονο

μέσα απ' τα μάτια σου να ζήσω μια στιγμή

ένα ταξίδι στη Γη

Μουσική/Στίχοι: Στέρεο Νόβα

Ήταν μια ιδέα της Joan Petra.

***********

Η συλλογή στο Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... κλείνει απόψε.

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... (Γένεσις - Τάσος Λειβαδίτης)

Στην αρχή ήταν το χάος.

Μετά γεννήθηκα εγώ, μονάχος, σ’ έναν κόσμο ραγισμένο,

μ’ έναν κουρελιασμένο Θεό που γύριζε από πόρτα σε πόρτα

ζητιανεύοντας την ύπαρξή του.

Ύστερα γίναμε ξαφνικά δυο. 
Φιληθήκαμε.

Κι άρχισε να σκοτώνει ο ένας τον άλλον.

Τάσος Λειβαδίτης

(Πως μπορείς μέσα σε μερικές γραμμές να περιγράψεις όλη την ανθρώπινη φύση; Ο Λειβαδήτης μπορεί. Για αυτό μου αρέσει η ποίηση. Γιατί μπορεί με μια χούφτα λέξεις να τα πει όλα.)

*****************

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Αφού κάνουμε την ανάρτηση και προσθέτουμε το link της στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης πατώντας το εικονίδιο με την μπλε φατσούλα. Η ανάρτησή σας θα προστεθεί στην συλλογή στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης. Εγώ με την σειρά μου μόλις μπορέσω θα κάνω μια λίστα των links, εφόσον το Inlinkz μας αφαίρεσε αυτήν την δυνατότητα.

Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, απλά αφήστε στο σχόλιο το link σας και θα το κάνω εγώ.

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη μια φορά την εβδομάδα και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM

Η συλλογή κλείνει στη Δευτέρα το βράδυ.


ποιώ - ο τόπος μας
confusedmindblog - Να σ' αγναντεύω θάλασσα (Κ. Βάρναλης)
marilenaspotofart - Γαλάζια Κόρινθος (Βασίλης Στεριάδης)
mytripssonblog - Μαχαίρι (Φ. Γκ. Λόρκα)
ποιώ - απέχω απ' τις μέρες του σύννεφου

Μπα; Μ΄αγαπάς;

Μια μικρή λέξη, μια τόσο δα τεράστια,
με μια αντωνυμία χαζή μπροστά, με απόστροφο.
Να σου προκαλεί έκπληξη κάθε φορά,
να σου προκαλεί ένα τσακ στην καρδιά.
Σαν να μην το ήξερες τάχα,
λες και δεν το νιώθεις από την πρώτη στιγμή,
απ΄το πρώτο άγγιγμα,
απ΄την πρώτη ανατριχίλα.
Μια λέξη που ταξιδεύει στα χρόνια σου,
άλλοτε τα αναστατώνει,
άλλοτε τα χρωματίζει,
κάποιες φορές τα στοιχειώνει.
Μα το σίγουρο είναι πως τα αλλάζει,
τα πολλαπλασιάζει,
τα δένει, τα ενώνει.
Μια λέξη που εξημερώνει και τον πιο άγριο άνθρωπο.
Αυτήν λέξη θέλω να μου λες,
κάθε φορά σαν να είναι η πρώτη φορά,
σαν να μη με ήξερες πιο πριν,
σαν δυο άγνωστοι που συναντήθηκαν μια νύχτα τυχαία.
Σαν να πονέσαμε πολύ,
σαν να κλάψαμε όπως δεν έχουν κλάψει οι άνθρωποι ποτέ,
σαν να θέλουμε για μερικές στιγμές να κλείσουμε τον διακόπτη της ζωής μας και να ζήσουμε μιαν άλλη ζωή.
Κι έτσι σε μια απρόσμενη στιγμή, απροσδόκητα και ξαφνικά, θέλω να τα ακούσω.
Πες το...

Σ΄αγαπώ...

Και γω με αφέλεια και απορία μαζί θα σου πω...

Μπα; Μ΄αγαπάς; 
Και γω....

Βράβευση 10ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''

Μετά από μια αγωνιώδης ψηφοφορία ο διαγωνισμός μας έληξε και έχουμε τους νικητές.

Να σας ευχαριστήσω όλους για την συμμετοχή σας και για την ψηφοφορία.

Καλεστήκατε λοιπόν να στείλετε φωτογραφίες με το θέμα: 

''Ξωκλήσια...''

Ιδού λοιπόν οι νικητές:

1ο βραβείο

στην konnie konnie 

για την φωτογραφία 

Τις θεός μέγας (Αργοστόλι, Κεφαλονιά)

2ο βραβείο

στην Funky Monkey 

για την φωτογραφία

Το νησάκι της Παναγίας (Πάργα)

Και πέφτει στη γη μια Κυριακή - Photo A Day June (Days 15 - 21)

Τι είναι η Κυριακή;

Μην είναι μια μικρή πριγκίπισσα που κάνει τις ζωές μας άνω κάτω;

Day 15... Lovely - Tell me, is there something more lovely than this princess?

Μήπως μια νυχτερινή βόλτα στο δάσος;

Day 16... In the shadows - One night in the woods the shadows play games...

Μπας και είναι το φως του ήλιου απλωμένο πάνω στη θάλασσα;

Day 17... Peaceful - Nothing more peaceful when the sea captures the sun...

Μήπως κάτι αστείο που συναντάς τυχαία;

Day 18... Quirky - The yellow car of love!

Ή η ύπαρξη της ομορφιάς στα πιο απρόσμενα σημεία;

Day 19... Habit - My habit is to discover the beauty in places that we don't expect.

Θαρρώ πως είναι μια βόλτα στο δάσος...

Day 20... Yay! - Run Flox, run!

Αλλά μπορεί να είναι και ένα απλό βήμα σ΄έναν κήπο...

Day 21... Here am I!

Όπως και να έχει η Κυριακή είναι όλη δική σας.

Καλά να περνάτε!

Πληροφορίες για το Photo A Day δείτε ΕΔΩ.

************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν ΕΔΩ, μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

************

Επίσης τρέχει ακόμα η συλλογή για το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'', μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Το αιώνιο θέρος της ψυχής μας (Η συμμετοχή μου στο Συμπόσιο ποίησης)

Ξέρεις εγώ φίλε μου ονειρεύομαι. 
Περιμένω.
Ελπίζω.
Ένα αιώνιο θέρος.
Την μέρα που ο κόσμος θα σκέφτεται να δώσει και όχι να πάρει,
που θα αγαπάμε αφειδώς και θα μισούμε ελάχιστα.
Που οι άνθρωποι δεν θα χρειάζονται την πολιτεία να τους μαντρώσει, να τους νουθετήσει. 
Θα έχουν νόμο τη συνείδηση, τα καθαρά χέρια, το μαλακό μαξιλάρι.
Μια μεγάλη μέρα που οι θρησκείες δεν θα προσδιορίζουν τον άνθρωπο, 
που ο Αλάχ δεν θα τιμωρεί την ηδονή και ο Θεός μας τον Αλάχ.
Δεν θα υπάρχουν φίλε μου και οι δύο.
Μόνος θεός ο Άνθρωπος.
Τα σύνορα θα ξηλωθούν, δεν θα υπάρχουν, θα καούν από τους ίδιους που τα έφτιαξαν.
Οι στρατιώτες δεν θα πεθαίνουν για τις πατρίδες τους. Δεν θα υπάρχει πατρίδα. Μόνο χώμα και ψυχή. 
Μόνο γη και άνθρωποι. 
Περιμένω φίλε την μέρα εκείνη που το χρώμα θα ενώνει και δεν θα χωρίζει.
Εξαιρετικά διαφορετικοί, πολύχρωμοι, ανόμοιοι μα παράδοξα ολόιδιοι.
Ίδιοι αλλά από άλλο μέρος, από άλλοι γενιά, από άλλη πάστα.
Τα έθιμα και οι συνήθεις πιο έντονες, να μοιράζονται παντού, να τα ζουν όλοι με χαρά και δημιουργία.
Τα φιλιά θα δίδονται με πάθος και ο έρωτας μόνο θα λιώνει τους πάγους.
Οι φίλοι θα αγαπούν και θα πεθαίνουν με ψυχή. Θα ζουν αιώνια.
Και συ φίλε μου, και συ.
Εσύ που μου λες πως ζω στον κόσμο μου, άσε με να ζω.
Τουλάχιστον στον δικό μου κόσμο έχει πάντα καλοκαίρι.
Τρώμε καρπούζι και ο καφές είναι γλυκός.
Μυρίζουμε θάλασσα και αγάπη.
Αγαπάμε το δικό μας, πονάμε αυτά που έχουμε.
Αλλά δεν φοβόμαστε τους ανθρώπους. 
Δεν φοβόμαστε το ξένο.
Μας εξιτάρει, μας ελκύει.
Και αν δεν μας αρέσει δεν φοβόμαστε φίλε μου να το απορρίψουμε, όχι όμως να το σκοτώσουμε.
Και σένα φίλε μου που τόσα χρόνια μου μολύνεις τη ζωή, και σένα δεν θα σε σκοτώσω.
Απλά θα σε απορρίψω.
Αλλά και κάτι άλλο.
Θα σε ευχαριστήσω.
Θα σου πω ευχαριστώ που με κάνεις να ζω στο δικό μου κόσμο και μου δίνεις τη δυνατότητα να ονειρεύομαι.
Πως ο κόσμος θα αλλάξει και θα αποβάλει ανθρώπους σαν εσένα.
Εντάξει ρε φίλε, δεν μπορώ να αλλάξω τον κόσμο, 
επειδή υπάρχεις εσύ.
Μπορώ όμως να αλλάξω εμένα.

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο Συμπόσιο ποίησης της Αριστέας. Με χαρά βλέπω πως μου δώσατε την τρίτη θέση. Ευχαριστώ από καρδιάς για την προτίμηση. Ήταν πολύ συγκινητικό.
Ευχαριστώ Αριστέα μου για την ευκαιρία που μας δίνεις να δημιουργούμε.
Να έχετε μια όμορφη μέρα και να μην ξεχνάτε να αναζητάτε το αιώνιο θέρος της ψυχής σας, γιατί μπορεί να μην μπορείτε να αλλάξετε τον κόσμο, αλλά μπορείτε να αλλάξετε εσείς.

************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν ΕΔΩ, μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

************

Επίσης τρέχει ακόμα η συλλογή για το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'', μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... (Όνειρο μέσα σ' όνειρο - Έντγκαρ Άλλαν Πόε)

Το υστερνό μου φίλημα στο μέτωπο σου πάρε

και άφησε με, αγάπη μου, δυο λόγια να σου πω

Αλήθεια λές σαν όνειρο πως διάβηκε η ζωή μου

χωρίς κανένα ατέλειωτο και ξέμακρο σκοπό.

Μα αν η ελπίδα πέταξε σε μέρα ή σε νύχτα

εκεί με σκέπασε βουνό της δυστυχιάς μεγάλο

σου φαίνεται πως έχασα το πιο λίγο καλή μου

αφου η ζωή είναι όνειρο κρυμμένο μέσα σ' άλλο.

Στέκομαι σ' άγρια ακρογυαλιά που δέρνει το κύμα

κι άμμους χρυσούς στα χέρια μου σφιχτά σφιχτά κρατάω

τι λίγοι και πως χάνονται απ' τα κλειστά μου χέρια

ενώ εγώ σε δάκρυα ολόπικρα ξεσπάω.

Θεέ μου, είναι αδύνατο να σώσω μόνο έναν

από το κύμα που κυλά με θόρυβο μεγάλο;

Είναι όλα όσα βλέπουμε σ' αυτόν εδώ τον κόσμο

ένα όνειρο ατέλειωτο κρυμμένο μέσα σ' άλλο;

Έντγκαρ Άλλαν Πόε

*****************

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Αφού κάνουμε την ανάρτηση και προσθέτουμε το link της στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης πατώντας το εικονίδιο με την μπλε φατσούλα. Η ανάρτησή σας θα προστεθεί στην συλλογή στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης. Εγώ με την σειρά μου μόλις μπορέσω θα κάνω μια λίστα των links, εφόσον το Inlinkz μας αφαίρεσε αυτήν την δυνατότητα.

Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, απλά αφήστε στο σχόλιο το link σας και θα το κάνω εγώ.

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη μια φορά την εβδομάδα και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM

Η συλλογή κλείνει την Κυριακή το βράδυ.

Αρμονία - Πρωινό άστρο, Γιάννης Ρίτσος 

ΣΥΛΛΕΓΩ ΣΤΙΓΜΕΣ - ΒΙΟΓΡΑΦΙΑ, Τάσος Λειβαδίτης 
Επιλογή - Η ΚΑΡΔΙΑ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ, Jean Richepin
Η ζωή μας μια εικόνα - Αν, R. Kipling
ποιώ - βράχια και θάλασσα
l'atelier de Marie Anne - Μια πυγολαμπίδα φωτίζει την νύχτα, Γιάννης Ρίτσος
Εκφράσου - Η Μαρίνα των βράχων, Οδυσσέας Ελύτης
mytripssonblog - Υπάρχουν δρόμοι στα παραμύθια, Sadahzinia
funkymonkey - Υπόγειο, Ρίτα Μπούμη-Παπά
marilenaspotofart - Τώρα, αν δίδασκες δημιουργική γραφή, με ρώτησε, τι θα τους έλεγες; Χένρι Τσαρλς Μπουκόβσκι
Η θάλασσα των ονείρων μου - Μαθαίνεις, Χόρχε Λουίς Μπόρχες
Οκτανα - Πώς έγινε ένας κακός άνθρωπος, Ελένη Βακαλό
η ζωή είναι ωραία ... - Ινώ-ποιήματα

************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν ΕΔΩ.

Η αγάπη μετά...

Κάθομαι και αναρωτιέμαι, αναπολώ, σκέφτομαι που να πάει άραγε η αγάπη μετά...
Η αγάπη μετά τον έρωτα, η αγάπη μετά την φιλία, η αγάπη μετά την συγγένεια, η αγάπη μετά την σχέση... η αγάπη μετά...

Τι γίνεται με την αγάπη μετά;
Γιατί να είναι τόσο δύσκολή η αγάπη μετά; Πως μεταλλάσσετε έτσι; Αφού οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι. Και τα γέλια δίνουν θέση στα νεύρα, η οικειότητα στην απομάκρυνση, το ''θέλω'' στο ''δεν μπορώ'', το ''τώρα'' στο ''άλλη φορά'', το ''θα σ'αγαπώ για πάντα'' στη σιωπή.
Ακούω το τραγούδι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη ''Βαριές κουβέντες''... πόσο μελαγχολικό...

Που πάει όλο αυτό το πάθος, όλες αυτές οι βαριές κουβέντες, όλος ο ενθουσιασμός;
Και όλες αυτές οι τρελές πατέντες που νομίζαμε ότι φτιάχναμε; Πως ήμασταν μοναδικοί, ξεχωριστοί, πως κανείς δεν ένιωσε όπως εμείς, πάνω απ΄το ανθρώπινο, πέρα από μια απλή σχέση.
Και τα χρόνια περνάνε και αντί να κερδίζουμε χάνουμε. Φεύγουν οι άνθρωποι και δύσκολα έρχονται άλλοι.

Χάνουμε όμως πραγματικά; Όλα αυτά που προανέφερα αλήθεια χάνονται;
Νομίζω ότι έχουμε μια μικρή θήκη στη καρδιά και αυτή συνεχώς γεμίζει με αγάπη, πάθος, ηδονή, έρωτα, φιλία. Το καλό είναι όμως ότι δεν ξεχειλίζει ποτέ. Άπαξ και ανοίξει διάπλατα και πρόθυμα, γεμίζει συνεχώς αλλά δεν ξεχειλίζει ποτέ. Το κακό είναι να μην μπορέσεις να την ανοίξεις εξ αρχής. Ή να την κλείνεις όποτε σε συμφέρει.

Να σου πω κάτι;
Νιώθω γεμάτη και μετά το τέλος. Γεμάτη αλλά όχι μπουχτισμένη. Και αυτό είναι το κριτήριο για να πω με σιγουριά ότι ναι... ήμασταν μοναδικοί, ξεχωριστοί, κανείς δεν ένιωσε όπως εμείς, πάνω απ΄το ανθρώπινο, πέρα από μια απλή σχέση.
Τόσο γεμάτη και περήφανη για όλα αυτά που ένιωσα και έζησα, τόσο τυχερή, τόσο ιδιαίτερη.

Και ας μην μπορέσαμε να κρατήσουμε τους όρκους που δώσαμε, αρκεί που τους κάναμε.
Και ας λέγαμε πως θα πέθαινε ο ένας για τον άλλον, αλλά ζήσαμε.
Και ας έσβησε η φωτιά της ηδονής, αρκεί που άναψε.
Η αγάπη που νιώσαμε και νιώθουμε καίει αναλλοίωτη.
Αλλιώτικη, πιο δύσκολή αλλά παραμένει αγάπη.

Κι αν δώσαμε μωρό μου αιώνιους όρκους

κι αν χρόνια επενδύσαμε στη σχέση

μας φτάνουνε να ζήσουμε απ’ τους τόκους

κανείς μας πια δεν θα ξαναδουλέψει

Κι αν σου ‘πα πως θα πέθαινα για σένα

κι αν ίσως στη ζωή μου ήσουν κάτι

κι αν είχαμε τα πάντα μοιρασμένα

ασ’ το αγάπη μου να πάει νερό κι αλάτι

Κι αν ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες

κι είπαμε θα σ’ αγαπώ για πάντα

πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες

πες ότι φταίει που περνάω τα σαράντα

Και αν αγαπηθήκαμε με πάθος

και στο κορμί μου άναβες φωτιές

κι αν ήσουν η ζωή μου κατά βάθος

μη μένεις μόνο στις κακές μας τις στιγμές

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου

Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, μα συνάμα ενδιαφέρουσες. 

Μου αρέσει να τις φιλοσοφώ...

Καλημέρα σας.

************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν ΕΔΩ.

10ος Διαγωνισμός ''Φωτογραφίζειν''.

Φτάσαμε κιόλας στον 10ο Διαγωνισμό και τελευταίο για αυτή τη σεζόν. Θα κάνουμε ένα καλοκαιρινό διάλειμμα και θα επανέλθουμε ξανά το φθινόπωρο με περισσότερη όρεξη και εμπνεύσεις.
Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που αγκαλιάζετε με τόση αγάπη τον διαγωνισμό αυτό. Ξεκινήσαμε μαζί δειλά και τελικά βλέπω να γίνετε θεσμός.
Η αλήθεια είναι ότι σκέφτηκα πολλές φορές να τον σταματήσω επειδή τα εμπόδια που συνάντησα ήταν πολλά, ασχέτως αν δεν βγήκαν προς δημοσίευση. Κάθε φορά πρόσθετα καινούργιους όρους ώστε να προστατεύσω την διαύγεια του διαγωνισμού. Τελικά κατάλαβα ότι είναι δύσκολη η διαχείριση ενός τέτοιου δρώμενου. Χρειάζεται υπομονή και χρόνο. Μα πάνω απ΄όλα επιμονή στην σκέψη ότι κάνουμε κάτι όμορφο και δημιουργικό και μόνο και μόνο αυτό θα πρέπει να μας κρατά εδώ, παραβλέποντας δυσκολίες, παρεξηγήσεις κτλ.

Ξεκινάει λοιπόν σήμερα η παρουσίαση των φωτογραφιών και η ψηφοφορία του 10ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''. Οι φωτογραφίες που μαζεύτηκαν είναι όλες υπέροχες και αξίζουν σε όλους συγχαρητήρια. 

Εύχομαι σε όλους σας ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Καλεστήκατε να στείλετε φωτογραφίες πάνω στο θέμα που επέλεξε η νικήτρια του 9ου διαγωνισμού το οποίο ήταν: 

''Ξωκλήσια...''

Ιδού λοιπόν οι συμμετοχές σε τυχαία σειρά.

Της Κυριακής τα όνειρα - Photo A Day June (Days 8 - 14)

''Της Κυριακής τα όνειρα, ζουν ως το μεσημέρι, σαν παίρνει το απόγευμα, κανένα τους δε βγαίνει.''

Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν πρέπει να κάνουμε.

Υπομονή και όνειρα!

**********

Υπομονή σαν τα δέντρα που υπομένουν όλες τις εποχές.

Day 8... T is for... Trees

Όνειρα σαν ένας βασιλικός που θαυμάζει την θέα.

Day 9... We live here - This is my basil and the view from my balcony!

Όνειρα όπως οι πάπιες που ταξιδεύουν για ένα καλύτερο αύριο.

Day 10... Flying - Ducktales!

Υπομονή σαν δυο αγριολούλουδα που περιμένουν την άνοιξη.

Day 11... The beginning... of spring!

Όνειρα σαν μερικές γλυκές χειροποίητες φάτσες.

Day 12... Pastel - Some handmade fimo creations!

Όνειρα σαν την αίσθηση της άμμου και του νερού στα πόδια μας.

Day 13... Simply... the best summer feeling ever!

Υπομονή και όνειρα διαλέγοντας το μονοπάτι της ζωής μας.

Day 14... Cross - Crossroad!

Πληροφορίες για το Photo A Day δείτε ΕΔΩ.

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνεστε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...'' μέχρι την Κυριακή το βράδυ.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

*****************

Επίσης είναι ακόμα ανοιχτή η συλλογή στο ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...''

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... (Άξιον Εστί - Οδυσσέας Ελύτης)

Οι περισσότεροι που δεν με ξέρουν καλά νομίζουν πως δεν αγαπώ αυτόν τον τόπο, ότι δεν αγαπώ την Ελλάδα. Επειδή κάποιες φορές σκέφτομαι και μιλώ περίεργα. Δεν αγαπώ τα σύνορα, δεν αγαπώ τον πόλεμο, δεν αγαπώ την λέξη ''πατρίδα'' έτσι όπως την έχουν στριμώξει ανάμεσα σε όρια και προϋποθέσεις.

Θεωρώ ότι το να είσαι Έλληνας δεν θέλει κανόνες, είναι κάτι με το οποίο γεννιέσαι άλλα το χάνεις αν δεν το αγαπάς πραγματικά. Δεν χρειάζεται κόπο και οργή, θυμό και μεγάλα λόγια. Μόνο αγάπη. Αγάπη για αυτόν τον θεϊκό τόπο, αγάπη για τους ανθρώπους που δημιουργούν, με όποιο τρόπο. 

Τίποτα, μα τίποτα δεν χάνετε αν εμείς οι ίδιοι δεν το κρατήσουμε. Τίποτα, μα τίποτα δεν χάνετε αν το θέλουν μόνο οι άλλοι. 

Κάπου το αφήσαμε εμείς να χαθεί. 

Αυτή η ανάρτηση για τους Έλληνες που δεν έχασαν την ανθρωπιά τους, για τους Έλληνες που δεν ξέχασαν, για τους Έλληνες που αγαπώ. Για την Ελλάδα που ζει μέσα σ΄ένα φλιτζάνι καφέ, μέσα σ΄ένα ποτήρι ούζο, ανάμεσα στα πεύκα, ανάμεσα στα βότσαλα, ανάμεσα στα ποιήματα.

Αυτή η Ελλάδα δεν πεθαίνει ποτέ.

***********

Άξιον Εστί (απόσπασμα)

Τότε είπε και γεννήθηκεν η θάλασσα

Και είδα και θαύμασα

Και στη μέση της έσπειρε κόσμους μικρούς κατ' εικόνα και ομοίωσή μου:

Ίπποι πέτρινοι με τη χαίτη ορθή

και γαλήνιοι αμφορείς

και λοξές δελφινιών ράχες

η Ίος η Σίκινος η Σέριφος η Μήλος

«Κάθε λέξη κι από 'να χελιδόνι

για να σου φέρνει την άνοιξη μέσα στο θέρος» είπε

Και πολλά τα λιόδεντρα

που να κρησάρουν στα χέρια τους το φως

κι ελαφρό ν' απλώνεται στον ύπνο σου

και πολλά τα τζιτζίκια

που να μην τα νιώθεις

όπως δε νιώθεις το σφυγμό στο χέρι σου

αλλά λίγο το νερό

για να το 'χεις Θεό και να κατέχεις τι σημαίνει ο λόγος του

και το δέντρο μονάχο του

χωρίς κοπάδι

για να το κάνεις φίλο σου

και να γνωρίζεις τ' ακριβό του τ' όνομα φτενό στα πόδια σου το χώμα

για να μην έχεις πού ν' απλώσεις ρίζα

και να τραβάς του βάθους ολοένα

και πλατύς επάνου ο ουρανός

για να διαβάζεις μόνος σου την απεραντοσύνη.

ΑΥΤOΣ

ο κόσμος ο μικρός, ο μέγας!

Οδυσσέας Ελύτης

*****************

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Αφού κάνουμε την ανάρτηση και προσθέτουμε το link της στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης πατώντας το εικονίδιο με την μπλε φατσούλα. Η ανάρτησή σας θα προστεθεί στην συλλογή στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης. Εγώ με την σειρά μου μόλις μπορέσω θα κάνω μια λίστα των links, εφόσον το Inlinkz μας αφαίρεσε αυτήν την δυνατότητα.

Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, απλά αφήστε στο σχόλιο το link σας και θα το κάνω εγώ.

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη μια φορά την εβδομάδα και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM

Η συλλογή λήγει την Κυριακή το βράδυ

Πικροί ως άψινθος καρποί - Το χτύπημα κι ο θάνατος

Thanos Tsakalos Photography - Ερωτικό

Imagine - Αργύρης Χιόνης
Η θάλασσα των ονείρων μου - Εγώ στη θέση σου
ΕΠΙΚΟΥΡΟΣ - Αργύρης Μπαρής
confusedmindblog - Η κυρά η κριτική
Οκτανα - η ΚΑΧΥΠΟΠΤΗ ΓΑΤΑ ἢ ΜΙΑ ΓΥΝΑΙΚΑ ΕΞΟΜΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΣΤΙΣ ΚΟΓΧΕΣ ΤΩΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΩΝ
Γλυκιά Ζωή ... - Μόνο γιατί μ' αγάπησες

marilenaspotofart - Υπόδειγμα πτήσεως
onirokosmos - Γράμμα
mytripssonblog - Μικροί ήλιοι, μεγάλα ταξίδια
Στα μονοπάτια της φαντασίας - Τι θέλω
η ζωή είναι ωραία ... - Μια φορά κι έναν καιρό
agrimio - Δεν ήταν νησί…
Κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή - Στη γνωστή άγνωστη, Ιθάκη

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...'' μέχρι και την Κυριακή 15/6.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Ερωτήσεις του Έρωτα (Η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ")

Κάθισαν στην πολύβουη πλατεία. Σε ένα καφενεδάκι γνώριμο για εκείνην. Είχε ξανάρθει εδώ. Είχε ξανάρθει μαζί του. Στα όνειρά της πριν γνωριστούν, πριν συναντηθούν. Τα χέρια τους έτρεμαν. Πριν λίγο είχαν εξερευνήσει ο ένας το σώμα του άλλου. Ιδρωμένα και διστακτικά κρατήθηκαν γερά. Σαν να φυλάκιζαν μέσα στις παλάμες τους την στιγμή. Αυτήν την στιγμή που φεύγει στο παρελθόν, μα συνάμα την νιώθεις να καλπάζει μαζί σου προς το μέλλον. 

Τα κορμιά τους ανέβλυζαν έρωτα. Ένα έρωτα που στρίμωξαν σε ένα δωμάτιο. Σ΄ ένα δωμάτιο τόσο μεγάλο, όσο ο κόσμος ολάκερος. Μύριζαν ηδονή και πόθο. Κύματα καυτής αγωνίας έκαιγαν τα δάχτυλα των ποδιών τους. Αγωνία για το μέλλον, έχοντας ένα τέτοιο παρελθόν. Αγωνία που έπαψαν να είναι ανέμελοι, που η ζωή τους χωρίζει συνεχώς, καθημερινά, βάναυσα και άδικα. 

Αγωνία και απορία μαζί. 

Απορία και γιατί. 

Αν όλοι οι άνθρωποι θυσίαζαν για μια στιγμή την μικροπρέπεια τους. Όλες αυτές οι στιγμές ελευθερίας, όλες αυτές στιγμές καλής θέλησης, αν μαζεύονταν όλες μαζί, θα είχαν την δύναμη να αλλάξουν τον κόσμο. Έστω για λίγα λεπτά. 

Γιατί όμως δεν μπορούμε οι άνθρωποι να ζήσουμε ελεύθεροι; Ελεύθεροι, αλλά μαζί. 

Αυτό το μαζί. 

Πόσο αδύνατο μοιάζει πολλές φορές. Ποια κακιά μάγισσα το έχει καταραστεί να μένει αιωνίως ανεκπλήρωτο; Ποια ευλογία δεν πραγματοποιήθηκε και δεν μπόρεσε να δώσει στους ανθρώπους την ευτυχία;

Δεν μιλάνε, απλά κοιτάζονται. Κοιτάζονται και προσπαθούν να επικοινωνήσουν δίχως λόγια. Μπας και καταφέρουν κάτι με την σιωπή.

Πόσες λέξεις θα μπορούσαμε να ξοδέψουμε για να πούμε αυτό που νιώθουμε;

Πόσο πιο πολύ θα καταλαβαινόμασταν αν δεν μιλούσαμε καθόλου;

Και η ώρα περνούσε, σαν να ήταν αιώνες. Πόσοι αιώνες μπορούν να χωρέσουν μέσα σε ένα καφέ; Πόσες στιγμές μαζί μπορούν να χτίσουν ένα ΄΄για πάντα΄΄;

Ερωτήσεις αναπάντητες, δύσκολες. 

Ερωτήσεις του έρωτα που όμως κανείς δεν είναι σε θέση να απαντήσει.

Σηκώθηκαν και περπάτησαν προς την παραλία, δίχως να χωρίσουν τα χέρια τους. 

Κρίμα… τους είχε ήδη χωρίσει η ζωή.

*************

Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" της Φλώρας.

Δεν πήρα βαθμούς αλλά δεν με νοιάζει.

Η συμμετοχή και μόνο είναι δημιουργία.

Ευχαριστώ όλους σας που με διαβάσατε και προπαντός την Φλώρα που μας δίνει την ευκαιρία αυτή.

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...'' μέχρι και την Κυριακή 15/6.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας. 

25η ώρα.

Την τύλιξε με τα χέρια του και της έβγαλε τα ρούχα αργά. Περίμενε. Περίμενε όλη του τη ζωή. Για μια ώρα. Για εκείνη την 25η ώρα που θα ήταν μαζί. Την ξάπλωσε στο ξένο κρεβάτι και για λίγο έκλεισε τα μάτια στο παρελθόν της. Της δόθηκε διστακτικά. Μα άγρια. Χάθηκε το δωμάτιο. Σκούριασαν οι αλυσίδες της απόστασης, οι τοίχοι ξεθώριασαν, τα έπιπλα άλλαξαν μορφή. Σώθηκε η θάλασσα που τους περίμενε απ΄ έξω. Ακόμα και για μια στιγμή έκανε ένα μικρό όνειρο για το μέλλον. 

Άνοιξε τα μάτια του ξαφνικά. Έψαξε ένα χέρι, εκείνο που κρατούσε το προηγούμενο βράδυ. Ακουμπισμένο στο μαξιλάρι της. Λευκό και αφηρημένο. Τεντώθηκε, σύρθηκε στα σεντόνια, μα αμέσως τραβήχτηκε στην θέα του γυμνού της σώματος. Φοβήθηκε τον κόσμο του που απαιτούσε μια αλλαγή. Μια αλλαγή που θα έκανε πραγματικότητα την 25η ώρα.

Δεν κατάλαβε δυστυχώς πως ήταν δική του. 

Και έτσι την έχασε την επόμενη μέρα.

Αυτή είναι η συμμετοχή μου στο 25th hour project.

Θα το βρείτε δημοσιευμένο εδώ.

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...'' μέχρι και την Κυριακή 15/6.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας. 

Κυριακής εικόνες - Photo A Day June (Days 1 - 7)

Μουσική πρώτα...

Κυριακής εικόνες.

Καθημερινές και απλές.

Μα συνάμα τόσο σπουδαίες.

Σαν ένα παιχνίδι αθώο.

Day 1... Joy - Nothing more joyful than this gorgeous dog.

Σαν μια βουτιά στην καταγάλανη θάλασσα.

Day 2... Doing - Today Flox had his first swim...

Σαν την γλύκα της οικογένειας.

Day 3... Family - There is nothing more important than family. If that called relatives or friends, is the same.

Σαν ένα λουλουδάκι που ξέφυγε απ΄την γλάστρα.

Day 4... Ordinary - An ordinary flower pot with an unusual wonderful guest...

Σαν μια ταπεινή πετρούλα στην αιώνια αμμουδιά

Day 5... 11 O'clock at the beach...

Σαν μια βόλτα με το ποδήλατο

Day 6... Adventure - With a bicycle...

Σαν ένας ατελείωτος φράχτης.

Day 7... Pattern - The fench or the shadow.

Έτσι είναι η ζωή.

Απλή και όμορφη.

Πληροφορίες για το Photo A Day δείτε ΕΔΩ.

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνεστε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...''.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα... (Γκρίζα - Κ.Π. Καβάφης)

Κοιτάζοντας ένα οπάλιο μισό γκρίζο

θυμήθηκα δυο ωραία γκρίζα μάτια

που είδα· θά 'ναι είκοσι χρόνια πριν ....

......................................................................

Για έναν μήνα αγαπηθήκαμε.

Έπειτα έφυγε, θαρρώ στην Σμύρνη,

για να εργασθεί εκεί, και πια δεν ειδωθήκαμε.

Θ’ ασχήμισαν - αν ζει - τα γκρίζα μάτια·

θα χάλασε τ’ ωραίο πρόσωπο.

Μνήμη μου, φύλαξε τα συ ως ήσαν.

Και, μνήμη, ό,τι μπορείς από τον έρωτά μου αυτόν,

ό,τι μπορείς φέρε με πίσω απόψε.

Γκρίζα - Κ.Π. Καβάφης

Θέλω να σε δω στα παιδικά μας σπίτια,

να πέφτω στα χαλίκια

κι εσύ έτσι απλά να μου γελάς.

Θέλω να σε δω πρωί μες στο κρεβάτι,

να σου γυρνάω την πλάτη

κι εσύ με νεύρα να σκουντάς.

Θέλω να σε δω στο πατρικό σου σπίτι,

να μένουμε στο νοίκι 

ή να σε βλέπω στο μετρό.

Θέλω να σε δω να μπαίνεις μες στο πλοίο,

να μη μου λες αντίο,

αφού θα έρθω να σε βρω.

Θέλω να είσαι εδώ, να φεύγουνε τα χρόνια,

να φεύγει κι ο χειμώνας

μα εσύ να μένεις πάντα εδώ.

Θέλω να είσαι εδώ 

να διώχνουμε τους φίλους μ' ευχές,

να λύνουμε τους σκύλους γιορτές, 

τις Κυριακές τα πρωινά.

Θέλω να σε δω να με κοιτάς στα μάτια.

Θα πλένω εγώ τα πιάτα.

Μες στους αφρούς θα σ' αγαπώ.

Θέλω να είσαι εδώ, μαζί μου εδώ στο κύμα

και όλα τ' άλλα χύμα

ξανά σα να 'μαστε παιδιά.

*****************

Ας τολμήσουμε όλοι μας να νιώσουμε ελεύθεροι μέσα απ΄τους στίχους.

Να μοιραστούμε ποιήματα αγαπημένα, να μάθουμε ποιητές, να επιβεβαιώσουμε πως ζούμε στην χώρα αυτών.

Πως;

Δίνω κάθε φορά εγώ την αρχή με μια ανάρτηση.

Ετοιμάζετε την δική σας ανάρτηση διαλέγοντας ένα ποίημα, δικό μας ή κάποιου αλλού.

Το συνδυάζουμε με μια φωτογραφία, δικιά μας ή κάποιου άλλου.

Το συνοδεύουμε με κάποιο τραγούδι που θεωρούμε ότι ταιριάζει.

Ή ότι άλλο θέλουμε σε σχέση με την ποίηση...

Αφού κάνουμε την ανάρτηση και προσθέτουμε το link της στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης πατώντας το εικονίδιο με την μπλε φατσούλα. Η ανάρτησή σας θα προστεθεί στην συλλογή στο κάτω μέρος της δικής μου ανάρτησης. Εγώ με την σειρά μου μόλις μπορέσω θα κάνω μια λίστα των links, εφόσον το Inlinkz μας αφαίρεσε αυτήν την δυνατότητα.

Για όσους δεν μπορούν να το κάνουν, απλά αφήστε στο σχόλιο το link σας και θα το κάνω εγώ.

Η ιδέα αυτή δεν θα είναι για μια φορά, θα είναι μόνιμη στήλη μια φορά την εβδομάδα και θα κρατά 2-3 μέρες.

σ.σ. Το ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' είναι στήλη του Μελωδία FM

Η συλλογή λήγει το Σάββατο στις 11 το βράδυ.

Οκτάνα - Το σκάκι
Συννεφάκι - Θα 'ρθεί καιρός
η ζωή είναι ωραία... - Ο κύκλος
Εκφράσου - Ο πληθυντικός αριθμός 
Κάθε τέλος είναι μία νέα αρχή - Δεν χαιρετούσα, πνιγόμουν
confusedmindblog - Καλός και κακός καιρός
mytripssonblog - Τελευταίο ταξίδι
marilenaspotofart - Το είδος της
λογοκρισία εικοστού πρώτου αιώνα... - KANEKO TOTA

*****************

Μην ξεχνάτε να στέλνεστε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ξωκλήσια...''.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.