Οι μέρες του φθινοπώρου είναι τόσο μικρές.
Θαρρείς πιο μικρές απ΄του χειμώνα.
Ο ήλιος κατεβαίνει πολύ γρήγορα.
Και μια γαλήνη,
μια σχεδόν ενοχλητική γαλήνη απλώνεται παντού.
Όλα τόσο ήρεμα.
Ακόμα και τα κύματα φοβούνται να φωνάξουν,
και οι ομπρέλες γέρνουν σκεπτικές.
Και έτσι η φύση προσπαθεί κάτι να μας δώσει.
Κάτι όμορφο για να κρατηθούμε, πριν μας κλείσει στον χειμώνα.
Τα πιο όμορφα ηλιοβασιλέματα!
Η ανάρτηση συμμετέχει στις Ιστορίες του φθινοπώρου του άλλου μου μπλογκ.
Να περνάτε και να ζείτε όμορφα.