Φτιάξε μου σκοτάδια για να πολεμάω.

by - Οκτωβρίου 06, 2014

Στο μπλογκ του φίλου μου του Νίκου σχολίασα πως δεν υπάρχει παράδεισος, αλλά σίγουρα υπάρχει κόλαση. Την ζούμε όλοι. Πολύ περισσότερο απ΄ότι ζούμε τον παράδεισο και καμιά φορά μοιάζει σαν να μην υπάρχει αυτός.
Το σκοτάδι πολλές φορές είναι τόσο έντονο που αναρωτιέσαι αν τελικά υπάρχει φως. Τι μπορεί όμως να ξεκινήσει μέσα στο σκότος; Μπορεί να γεννηθεί κάτι; Και αν γεννηθεί μπορεί να μεταλλαχθεί σε κάτι όμορφο, φωτεινό και δυνατό; Μπορούμε να δημιουργήσουμε τον παράδεισο μέσα στην κόλαση;
Υπάρχουν φορές που χάνεσαι μέσα στην άβυσσο. Στην άβυσσο των ενοχών, στην αμφιβολία, όχι του αν αυτό που έπραξες ήταν σωστό, αλλά τι άνθρωπος είσαι πια. Πόσο περίπλοκο μοιάζει, σχεδόν ακαταλαβίστικο. Πόσο αμόλυντος μπορείς να βγεις απ΄αυτήν; Και πόσα σημάδια θα σου αφήσει; 
Τελικά κατάλαβα πως χρειάζεσαι κάποιον να σε τραβήξει. Ακόμα και αν αυτός προέρχεται από τους ίδιους σκοτεινούς δρόμους, από την ίδια ενοχή. Πάλι όμως σκέφτομαι ότι μόνο κάποιος που έζησε την κόλαση μαζί σου θα μπορέσει να προχωρήσει πλάι σου. Αυτός που τα ξέρει όλα. Όλες σου τις αμαρτίες, όλες σου τις αδυναμίες. Μόνο αυτός μπορεί να πορευτεί μαζί σου. 
Σκέφτομαι, σκέφτομαι και ξαφνικά ένα εκτυφλωτικό φως φωτίζει την ζωή μόνο με μια φράση.
Μπορεί πράγματι να μην υπάρχει παράδεισος και ότι χτίζουμε να το χτίζουμε πάνω στην κόλαση. Μα σίγουρα όμως υπάρχει φως. Και έχει όνομα, έχει σώμα, έχει φωνή, είναι πάντα ετοιμοπόλεμο και επίμονο. Τα σκοτάδια είναι οι μάχες και τις κερδίζει την μια πίσω από την άλλη. Το μόνο που μας μένει είναι να κερδίσουμε και τον πόλεμο... την κόλαση.




********************

Η συλλογή στο ''Η στιγμή σου σ΄ένα ποίημα...'' κλείνει την Τρίτη το βράδυ.


********************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν με θέμα ''Αλλαγή...''



You May Also Like

24 ματιές

  1. Όπως είπα και στον Νίκο Μαρία μου, πιστεύω πως υπάρχει ισορροπία στη ζωή. Υπάρχει τόσο η Κόλαση όσο κι ο Παράδεισος. Εύκολο είναι τον Παράδεισο να τον χαιρόμαστε και να τον απολαμβάνουμε, μόνοι ή με παρέα, αλλά η Κόλαση είναι αυτή που τελικά μας δίνει μαθήματα. Και το κυριότερο όλων: μας μαθαίνει πως από αυτή μπορούμε να βγούμε δυνατότεροι όχι αν υπάρχει κάποιος να μας τραβήξει απαραίτητα -γιατί τότε οι μοναχικοί άνθρωποι θα ζούσαν μονίμως σε μία κόλαση...- μα όταν γνωρίσουμε καλά τον εαυτό μας, τη δύναμή μας, την πίστη μας σε εμάς. Καλά είναι λοιπόν όταν έχουμε τον άνθρωπό μας να μας βγάζει από τα δύσκολα, καλύτερα είναι όμως κι όταν με την εσωτερική μας δύναμη βγαίνουμε μονάχοι, νικητές, από τα δύσκολα.
    Καλή συνέχεια στη μέρα σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Είτε μόνοι, είτε με παρέα -η παρέα δεν είναι κατ΄ανάγκη ο σύντροφός μας, μπορεί να είναι και η οικογένεια, φίλοι κτλ- θα πρέπει να προσπαθούμε πάντα να βγαίνουμε από την κόλαση.
      Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο φίλη μου.

      Διαγραφή
  2. Πάντα υπάρχει παράδεισος και πάντα υπάρχει κόλαση Μαρία μου.
    Μαθήματα μας δίνουν και οι δύο όχι μόνο η κόλαση που νομίζει ο περισσότερος κόσμος.
    Και ο παράδεισος σου δίνει μαθήματα και μάλιστα πολύ σημαντικά.
    Τι να τον κάνεις τον παράδεισο αν δεν μπορείς να λειτουργήσεις σωστά μέσα σε αυτόν επειδή έχεις εθιστεί στην κόλαση.
    Να μαθαίνουμε και τα δύο και να μπορούμε να μπαινοβγαίνουμε αλώβητοι.
    Πολλά φιλιά την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ειδικά ο παράδεισος μετά από μια κόλαση είναι μάθημα ζωής.
      Καλησπέρα καλή μου.

      Διαγραφή
  3. καλημέρα

    προτιμώ να μην τα σκέπτομαι αυτά..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Δεν θα μπορούσες να περιγράψεις καλύτερα την αίσθησή μου για το τραγούδι και γενικά την άποψή μου για το θέμα! (Συχνά βέβαια μου συμβαίνει αυτό όταν σε διαβάζω...) Για το φως που εχει όνομα και σώμα!
    Καλό φθινόπωρο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Και φως υπάρχει, και σκοτάδι. Χωρίς το ένα δεν μπορούμε να καταλάβουμε το άλλο, χωρίς την ύπαρξη και των δυο δεν υπάρχει ισορροπία.
    Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου στο ότι για να πορευτείς μαζί με κάποιον, πρέπει να έχετε βρεθεί μαζί και οι δύο κάποια στιγμή στην ίδια πλευρά... να την ξέρει όπως την ξέρεις (και να σε ξέρει όπως σε ξέρεις). Μόνο τότε το επίπεδο σύμπνοιας και κατανόησης μεταξύ δύο ανθρώπων μπορεί να είναι πραγματικά βαθύ.
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πάντα το έλεγα αυτό. Ότι χωρίς το σκοτάδι δεν θα υπήρχε φως.
      Συμφωνώ μαζί σου.
      Καλησπέρα φίλη μου.

      Διαγραφή
  6. Ολα εδώ ειναι Μαρία μου και κολαση και παράδεισος αν δεν υπήρχε το σκοταδι πως θα ξεραμε το φως; η ζωή έχει από όλα για να μην βαριόμαστε.. και να έχει ενδιαφέρον... !! το τραγούδια απο τα ωραιότερα.. να είσι κλα φιλακιααααααα
    υ.γ δεν θα ξαναβαλεις το......η στιγμή σου σε ενα ποιήμα;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Απο τα πιο αληθινα κειμενα,που εχω διαβασει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Συμφωνώ Μαρία με το κείμενό σου κι αυτό ήθελα να πω...Μερικοί μέχρι σήμερα έχουν γνωρίσει μόνο την κόλαση κι ο παράδεισος ακόμα παραμένει άπιαστο όνειρο.Μακάρι να βγει αληθινός ο παράδεισος σε μερικούς που το νομίζουν.Βλέπουμε όμως ότι δεν εξαρτάται μόνο απ' τον Αδάμ, αλλά(γενικότερα) κι απ' την Εύα.Και μια που το 'φερε η κουβέντα για τους πρωτόπλαστους, αναρωτιέμαι ακόμα σε ποιο μέρος να έζησαν, όταν εκδιώχθηκαν απ' τον παράδεισο!
    Να 'σαι πάντα καλά και χαρούμενη Κυριακή να περάσεις!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Κατάλαβα απόλυτα γιατί είπες πως το ποίημα του Άρη θα ταίριαζε στην ανάρτηση....κατάλαβα ποια ανάρτηση είναι χωρίς να χρειαστεί να δω ημερομηνίες...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ