Μια ανατολή ελληνική...
Κάποιες ανατολές θαρρείς είναι πιο σημαντικές από άλλες...
Ποιο φωτεινές, πιο γαλάζιες, πιο πολύχρωμες...
Γίνονται μακρυά από το σπίτι, μακρυά από την ασφάλεια του οικείου...
Κάπου που η δήλωση της προέλευσης είναι πιο επιτακτική...
Γιατί είναι πολύ πιο εύθραυστη, πιο αμφισβητήσιμη...
Ο δρόμος πιο σκληρός, πιο μακρινός και δύσκολος...
Μα αν το σκεφτείς ο ήλιος είναι ίδιος παντού, το ταξίδι είναι που διαφέρει.
Για κάποιους είναι το στερνό, για κάποιους η αρχή, για κάποιους άλλους η ίδια η ζωή τους.
Μια ανατολή στο νησί της Λέσβου. Ένα νησί που ζει εδώ και καιρό το δικό του δράμα. Ένα νησί που προσπαθεί να ζήσει και ακροβατεί διπλά στο θάνατο, την εκμετάλλευση, τον πόλεμο, την ξενοφοβία, την αλληλεγγύη, την απομόνωση, την ανεργία και προσπαθεί να αντεπεξέλθει βιώνοντας την απόλυτη εγκατάλειψη από το κράτος.
Συμπάσχω για τους ανθρώπους που ξεριζώθηκαν από τα σπίτια τους, τις γυναίκες και τα παιδιά που έχασαν και χάνουν άδικα τις ζωές τους. Μα συμπάσχω και για τους συμπολίτες μου που προσπαθούν μόνοι τους να ανταποκριθούν, να αντεπεξέλθουν και να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση ασύλληπτη από τον ανθρώπινο νου, που αν δεν το έβλεπα με τα μάτια μου, θα έλεγα πως μου περιγράφουν μια ταινία καταστροφής.
Δεν θέλω κανένα Νόμπελ για αυτούς. Θέλω ένα κράτος να σταθεί δίπλα τους, ένα κράτος να τους προστατεύσει και να τους βοηθήσει. Έτσι κι αλλιώς οι Λέσβιοι δεν αποζητούν καμία ανταπόδοση για την βοήθεια που δίνουν στους ανθρώπους που ξεβράζει η θάλασσα. Το μόνο που ζητούν είναι ΒΟΗΘΕΙΑ!
Η ανάρτηση αυτή συμμετέχει στο Life Images #20 της Μαρίας.
Εσείς μη ξεχνάτε να ψηφίζεται τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.
14 ματιές
Θα συμφωνήσω κι εγώ, δεν χρειάζονται νόμπελ αλλά βοήθεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟι φωτογραφίες με το κείμενο μιλάνε για τόσα και τελικά αναδεικνύουν το θέμα τόσο καθαρά.
Μ' άρεσε πολύ αυτή που φαίνεται το σημδάδι του πλοίου στο νερό!
Φιλιά!
Μοναδική ανάρτηση!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠεριέγραψες ρεαλιστικά ό,τι
οι θάλασσες κρύβουν...
Σε φιλώ πολύ ♥
Το Νόμπελ θα λύσει το πρόβλημά τους; Σαφώς είναι όμορφο να αναγνωρίζεται κάτι καλό που κάνεις, αλλά το μέγεθος των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν εκεί θέλει πρακτικές λύσεις και δραστικές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓεια σου Μαράκι μου :)
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈζησα για ένα μικρό χρονικό διάστημα στη Λέσβο, το 2008-2009. Αν και δεν ήταν τα πράγματα τότε τόσο άσχημα όσο είναι τώρα, η αλήθεια είναι πως το νησί είχε πάντοτε αυτά τα προβλήματα. Στην υπόλοιπη Ελλάδα μπορεί να μην ακούγονταν συχνά, εμείς όμως εκεί συνεχώς πληροφορούμασταν για βάρκες που θαλασσόπνιγαν ανθρώπους - και κάποιοι από όσους κατάφερναν να σωθούν, άκουγα πως ξάπλωναν καταμεσής του δρόμου, στις στροφές, προσπαθώντας να σταματήσουν τα διερχόμενα αυτοκίνητα με το σώμα τους, ώστε να κληθεί η αστυνομία και να λάβουν έτσι κάποιας μορφής βοήθεια (διακινδυνεύοντας σαφώς τη ζωή τους).
Ο όγκος των ανθρώπων που έχει δεχτεί το νησί αυτό τον καιρό, είναι απίστευτος και δεν είναι διαχειρίσιμος. Οι κάτοικοι έχουν τραβήξει πολλά, και είναι ουσιαστικά μόνοι τους σε όλο αυτό· πόσα να κάνουν; Και τι να κάνει το Νόμπελ, ποιον θα βοηθήσει, σε τι θα εξυπηρετήσει; Εδώ χρειάζεται ένα οργανωμένο σχέδιο. Όλα τα άλλα, ειδικά για τους άμεσα ενδιαφερόμενους (νησιώτες και πρόσφυγες), είναι λόγια του αέρα...
Φιλιά πολλά, Μαρία μου.
Μαρία οι φωτογραφίες σου είναι πολύ ωραίες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτές τις μέρες όμως και η Αθήνα έχει να επιδείξει πολλές πύρινες ανατολές!
Οι φωτογραφίες Μαρία υπέροχες ,με ταξίδεψαν αλλά μου έδωσαν και την αίσθηση του να φύγω ...να πάω που άραγε ; Έτυχε να επισκεφτώ το πανέμορφο αυτό νησί πολλά χρόνια πριν ,είναι το δεύτερο στην προτίμηση μου , συνδυάζει την ομορφιά του με την ανεξαρτησία του ,γεωγραφικά βρίσκεται "στο μάτι του κυκλώνα " και εκεί όχι μόνο λόγω του προσφυγικού θέματος αλλά και για άλλους λόγους ,το μάτι της πολιτείας πρέπει να κοιτά εκεί και σε όλα τα νησιά μας !! Τι να το κάνουν το Νόμπελ ,οικονομική βοήθεια χρειάζεται ,οργάνωση ,προσωπικό εξειδικευμένο .Αξιοθαύμαστοι οι κάτοικοι του πραγματικά !
ΑπάντησηΔιαγραφήΌση ομορφιά κρύβουν οι ανατολές και οι κάτοικοι στην Λέσβο, άλλο τόσο πόνο κρύβουν τα νερά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς ελπίσουμε ότι κάποια στιγμή θα τελειώσει όλο αυτό.
Η Ανατολή απο μονη της ειναι ενα γεγονος ελπίδας ας ελπίσουμε Μαρία μου πως θα τελειώσει το μαρτυριο αυτό των προσφύγων..και να ανατηλει για αυτους μια αλλη μερα χωρίς πολεμο... η φωτογραφιες σου πανεμορφες...!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια ανατολή όμορφη, που γεννάει όχι μόνο φως, αλλά και προβληματισμό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπό την αρχή που άκουσα για το βραβείο νόμπελ τα συναισθήματά μου είναι ανάμεικτα..
Δεν πιστεύω στις ανταμοιβές, ξέρω πως όποιος προσφέρει και δεν το κάνει για το θεαθήναι, το κάνει χωρίς φανφάρες και χωρίς δεύτερες σκέψεις.
Από την άλλη το νόμπελ συνοδεύεται από χρήματα που χρειάζονται τόσο...αλλά και πάλι μια σταγόνα τον ωκεανό θα είναι και τούτα αν δε βρεθεί μια λύση...
Και συνεχίζω να έχω μπερδεμένες σκέψεις!
Σε ευχαριστώ πολύ Μαρία μου για την ιδιαίτερη ανατολή σου!
Φιλιά πολλά και καλό βράδυ!
Δεν ξέρω αν πραγματικά όλο αυτό το σοβαρό θέμα μπορεί να λυθεί με χρήματα. Θεωρώ πως είναι θέμα πολιτικής. Η αλήθεια είναι ότι ποτέ, καμία κυβέρνηση, δεν εστίασε στο σοβαρό θέμα της φύλαξης των συνόρων, και γενικότερα να οργανώσει μια μεταναστευτική πολιτική, με αποτέλεσμα η Ελλάδα να είναι πάντα ένα σουρωτήρι που περνάν οι πάντες. Από την αθώα γυναίκα με το παιδί της, μέχρι τον πιο επικίνδυνο τζιχαντιστή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝιώθω ότι όλοι οι ιθύνοντες βολεύτηκαν στην δικαιολογία να φερθούμε ''ανθρωπιστικά'' και έτσι χάσαμε την μπάλα. Την ανικανότητά τους την ονόμασαν ''ανθρωπισμό'' και έτσι φτάσαμε στο άλλο άκρο.
Εγώ πάντως τις μέρες που πέρασα στο νησί, είδα μια χώρα παντελώς ανοχύρωτη, ένα ξέφραγο αμπέλι, μια πολιτεία ανύπαρκτη και οι κάτοικοι με τρομερή υπομονή προσπαθούν να ζήσουν. Το λιμάνι της Μυτιλήνης είχε μετατραπεί σε μια απέραντη χωματερή, με ανθρώπους και σκουπίδια ανακατεμένοι. Αυτό που παρουσίαζαν τα κανάλια, πραγματικά για πρώτη φορά, ήταν λίγο, μπροστά σε αυτό που αντίκρισα. Στη Μήθυμνα, που παρεμπιπτόντως είναι ένα από τα πιο όμορφα χωριά που έχω επισκεφτεί, χιλιάδες άνθρωποι αποβιβάζονται κάθε μέρα, καταυλισμοί παντού και οι δρόμοι γεμάτοι κόσμο που προσπαθούν να φτάσουν με τα πόδια στη Μυτιλήνη. Ένιωσα σαν να έχει γίνει κάποια φυσική καταστροφή και όλοι όπως-όπως, σαν ένα καραβάνι, εγκαταλείπουν το χωριό τους.
Η κατάσταση έχει ξεφύγει και θέλει πια ικανούς ανθρώπους και αποφασισμένους να δώσουν λύση. Τα ημίμετρα θα φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα.
ναι η κατασταση εχει ξεφυγει κανενα χρωμα δεν μπορει να την μεταμορφωσει να την αποχρωματισει μονο ικανοι ανθρωποι με οραμα και προγραμμα μπορει να το πετυχουν για να βοηθησουν και τους Λεσβιους να συνεχισουν την προσπαθεια τους ανθρωπους περα των πολιτικων και της πολιτικης τους , ομορφες οι φωτογραφιες σου βαθυς ο στοχασμος τους σε φιλωωω !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμπάσχω και εγώ. Και όντως τα πράγματα ξεφεύγουν, το κράτος απουσιάζει και από ότι φαίνεται η ΕΕ θα γυρίσει την πλάτη. Δύσκολα για τους κατοίκους, δύσκολα για τη χώρα μας. Τι να πρωτοσκεφθείς; Εκείνους που χάνουν την πατρίδα τους και τη ζωή τους ή όλους εκείνους/εμάς που προσπαθούμε και τελικά πνιγόμαστε;
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία η συμμετοχή σου και οι φωτογραφίες υπέροχες.
♥
ΑπάντησηΔιαγραφήΟλα αυτά τα βραβεία είναι τόσο δήθεν.. Τόσο για το θεαθήναι και για να αλληλοχειροκροτεί ο ένας τον άλλον... Που είναι η ουσία;; Αν πραγματικά θέλαν θα συνδράμαν αλλά όλοι έχουν τις σκοπιμότητες τους και πάντα ο λαός την πληρώνει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά για την εξαίρετη ανάρτησή σου Μαρία μου!! Και μη χειρότερα..
Σε φιλώ!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.