Γεννήθηκα Μαίρη. Ήταν προκαθορισμένο και αποφασισμένο. Το όρισε η θειά μου και το διέταξε, έτσι όπως επιβάλετε πάντα το Μαίρη στο Μαρία. Ήμουν η Μαίρη της γειτονιάς, η Μαίρη του μπαμπά, η Μαιρούλα της γιαγιάς και το καμάρι της μαμάς. Μεγάλωσα σαν Μαίρη, με μια αντίδραση και επανάσταση όπως μόνο μια Μαίρη μπορεί. Σαν Μαίρη έπαιξα, σαν Μαίρη έμαθα ποδήλατο, σαν Μαίρη πήγα σχολείο, σαν Μαίρη πρωτοερωτεύτηκα, σαν Μαίρη αποφάσισα και θέλησα να φύγω από όλο αυτό που μου όρισε το όνομα, μαζί με την ζωή μου.

Και ξαφνικά βρέθηκα μακρυά και πως μου ήρθε και έγινα Μαρία. Μου ακουγόταν πιο σωστό, πιο σοβαρό, πιο εύηχο. Μια Μαρία συνηθισμένη σαν το όνομα. Μια Μαρία βολική, συμβιβαστική και ελεγχόμενη. Άλλαξα φύλλο στο βιβλίο της ζωής μου, πήγα κόντρα στο διαφορετικό, σε αυτό που η θειά μου αποφάσισε, σε αυτό που με μεγάλωσε και με έκανε γυναίκα. Και πέρασαν τα χρόνια σαν Μαρία, μια απ΄τα ίδια, περήφανη όμως για αυτό, για αυτό το στερεότυπο που έμοιαζε ελευθερία.

Μα η Μαίρη, καθώς φάνηκε, δεν είχε πεθάνει. Και ένα ακροκέραμο μου ήρθε κατακούτελα. Μα τώρα είναι δυνατόν να τα βάλει η Μαρία με μια Μαίρη; Γίνεται να τα βάλει το χάραμα με ένα καταμεσήμερο, η σταγόνα με τη βροχή, η αδιαφορία με την έγνοια;

Έπεσα κατάχαμα, ξερίζωσα όλα όσα χρόνια έχτιζα, γκρέμισα τα πάντα και τους πάντες. Τσαλαπάτησα το Μαρία με τον χειρότερο τρόπο. Γύρισα ανάποδα την ζωή, κολύμπησα σε σκοτεινά νερά και με μιαν ανάσα και βρέθηκα εκεί που είχα αρχίσει.

Και να ΄μαι ξαφνικά πάλι Μαίρη. Πίσω εκεί, με ανθρώπους που εκτιμούν το όνομα Μαίρη, εκεί μαζί με τη θειά μου που τώρα επιμένει να με λέει Μαρία, εκεί που ο μπαμπάς με λέει Μαιρούλα, αφού η γιαγιά πέθανε, εκεί που για τη μαμά εξακολουθώ να είμαι το καμάρι της. Μαζί με εκείνον που μ΄αγαπά ακόμα και ας έζησα σαν Μαρία.

Αλλάζουμε, ξεχνιόμαστε, αναλωνόμαστε. Χάνουμε την λεπτομέρεια, εστιάζουμε στο σύνολό, πάμε με το ρεύμα και έτσι παραγκονίζουμε το ξεχωριστό και χαιρόμαστε με το συνηθισμένο. Έρχεται η στιγμή που το καταλαβαίνουμε. Ή μόνοι μας ή η ίδια η ζωή μας το επιβάλει. Κάποιες φορές με άσχημο τρόπο. Εκεί θα φανεί η αξία μας. Πόσο κουράγιο θα έχουμε να συστηθούμε ξανά Μαίρη.