Πρώτη φορά άνεργη μετά από πολλά χρόνια, στην ουσία χωρίς σπίτι, χωρίς διεύθυνση, χωρίς βάση. Για την ώρα με φιλοξενεί η Αθήνα και ελπίζω μόνιμα από την νέα χρονιά.
Μου αρέσει η Αθήνα. Ναι, πάντα μου άρεσε. Είναι μια πρόκληση να ανακαλύπτεις μέσα στην τόση ασχήμια, τόσες δόσεις ομορφιάς κρυμμένες καλά. Ομορφιά που οι άνθρωποι δεν θέλουν και αρνούνται πεισματικά να παραδεχτούν και να ανακαλύψουν. Χαμένοι όλοι στο στερεότυπο της ''τσιμεντούπολης'', αντιδρούν στην κάθε ένδειξη χαράς και ομορφιάς. Μα η ομορφιά έτσι και αλλιώς, η αληθινή ομορφιά δεν φαίνεται, δεν δίδετε εύκολα, δεν βρίσκετε στο πλάι του δρόμου, σε μπαλκόνια ανοιχτά, σε τρέντι καφετέριες και φάνσι εστιατόρια.
Βρίσκετε σε δρόμους σκοτεινούς με φώτα δημόσια που μοσχοβολούν βουκαμβίλιες και νεράντζια, σε ισόγεια σπίτια, υπόγειες οικογένειες, σε σταθμούς τραίνων κρυμμένη καλά κάτω από τις ράγες τους, στον χαμένο χρόνο μέσα σε βαγόνια και λεωφορεία, σε βλέμματα ερωτικά που ανταμώνουν στο τέλος στις σκάλας, σε αυτή την μυρωδιά της μοναξιάς, σε αυτή την γοητεία της αποξένωσης που ξεγυμνώνετε με μια νύχτα πάθους και έρωτα, σε τραγούδια παλιά, σε αγκαλιές στα στενά της, σε ελπίδες νεόφερτων, σε ότι δεν βλέπουμε, σε ότι παραβλέπουμε, σε ότι φοβόμαστε, σε ότι απλά προσπερνάμε κουρασμένοι και νωθροί.
Είμαι πολύ καλά, μακρυά απ΄ όλα, μακρυά απ΄όλες τις έννοιες, μακρυά από τα άγχη. Μα κοντά σε ανθρώπους που μ΄ αγαπούν και αγαπώ. Τι άλλο θέλει ο άνθρωπος για να είναι ευτυχισμένος;
Δεν έχω ίντερνετ για να σας επισκεφτώ, να διαβάσω τι γράφετε, τι σας απασχολεί, τι δημιουργίες ετοιμάζετε. Όμως ευελπιστώ μετά τις γιορτές θα είμαι ξανά κοντά σας.
Να περνάτε καλά, να έχετε υγεία και να περάσετε καλά τις γιορτές. Να αγαπάτε τους ανθρώπους σας, να εκτιμάτε αυτά, τα έστω λίγα, που έχετε και να θυμάστε πως οι συνθήκες πάντα θα είναι δύσκολες, όποτε μην περιμένετε να αλλάξουν για να ζήσετε ευτυχισμένοι.
Σας φιλώ πολύ γλυκά...
