Η λίμνη ("ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ")

Είμαι στην ευχάριστη θέση να σας ενημερώσω ότι μόλις έλαβα το δεύτερο βραβείο στο παιχνίδι των ιστοριών της Φλώρας "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ".

Είμαι πολύ χαρούμενη που αγαπήσατε την ιστορία μου και ευχαριστώ πολύ όλους σας. Ευχαριστώ και την Φλώρα που μου έδωσε αυτήν την ευκαιρία.

Να σας πω λοιπόν την ιστορία πίσω από την ιστορία.

Πριν καιρό είχα μάθει για μια λίμνη που υπάρχει κοντά στο χωριό Άγιο Πνεύμα Σερρών. Και αποφασίσαμε να την επισκεφτούμε. Ο δρόμος ήταν πολύ άσχημος, πάρα πολλές πέτρες και κάναμε αρκετή ώρα για να φτάσουμε. Η αλήθεια είναι ότι ταλαιπωρηθήκαμε αρκετά, όχι τόσο από την απόσταση αλλά από τον δρόμο.

Είχε αρχίσει να σουρουπώνει όταν φτάσαμε και αυτό που αντικρίσαμε ήταν υπέροχο. 

Η Λίμνη χωμένη ανάμεσα σε δυο λόφους, βουβή και υπομονετική πότιζε τις αγελάδες και τα μποστάνια.

Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν η απόλυτη ησυχία. Δεν ακούγονταν ούτε το θρόισμα των φύλλων. Την προηγούμενη μέρα είχαμε πάει στη θάλασσα και σκέφτηκα πόσο αδικημένη κάθετε εδώ μόνη της η λίμνη και κανείς δεν την ξέρει. Αλλά μετά σκέφτηκα ότι έτσι είναι τα μοναδικά πράγματα. Μοναχικά και σπάνια.

Και έτσι έγραψα την παρακάτω ιστορία για την λίμνη της φωτογραφίας.

Οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν είναι αυτές με το κόκκινο χρώμα.

Μια φορά πριν χρόνια, ένας Άνθρωπος έφτιαξε μια Λίμνη. Μακριά από την πόλη. Ανάμεσα σε δύο λόφους. Ήθελε να συγκεντρώνει το νερό της βροχής για να ποτίζει τις αγελάδες του. Η Λίμνη ήταν πολύ όμορφή, αλλά πάντα στενοχωρημένη. Στεκόταν εκεί, ανάμεσα τις φυλλωσιές των δέντρων βουβή και αμίλητη, με αφοσίωση στη δουλειά της.

Το Καλάμι την ρώτησε.

-Τι έχεις Λίμνη και είσαι θλιμμένη;

-Θέλω να γίνω Θάλασσα, του αποκρίθηκε. Δεν μπορώ απλά να στέκομαι εδώ, αποξενωμένη και έρημη και απλά να ποτίζω τα ζώα. Θέλω να ικανοποιώ τους ανθρώπους. Τόσο όμορφη που είμαι και δε με βλέπει κανείς. Κανείς δεν παίζει στα νερά μου, κανείς δε με χαίρεται. Δες η Θάλασσα πόσο τυχερή είναι. Έχει όλο τον κόσμο δικό της.

Με αυτά τα λόγια ξαναέπεσε στην μελαγχολία της.

Ένα ξημέρωμα όμως κάτι άλλαξε. Ένα ζευγάρι φάνηκε στις όχθες της. Με ένα άσπρο πουκάμισο αυτός και με ένα λευκό φόρεμα αυτή. Σαν θεοί και οι δυο, έβγαλαν τα ρούχα τους και έπεσαν στα νερά της.

Και τότε η Λίμνη ένιωσε κάτι πρωτόγνωρο. Ένιωσε την αγάπη τους, την καρδιά τους, την ηδονή τους. Και τα νερά της αγρίεψαν από τα σώματά τους, η σιωπή της έσπασε από την ανάσα τους, σαν τουφεκιά στον ήσυχο αέρα.

Ενώθηκαν στα νερά της, ένιωσαν ότι βρίσκονταν σε ένα τσουβάλι γεμάτο έρωτα, που τους προστάτευε και τους νοιαζόταν.

Όταν τελείωσαν ντύθηκαν και έφυγαν. Και άφησαν πίσω τις αισθήσεις τους, τα βλέμματά τους, τα φιλιά τους. Και την Λίμνη πάλι μόνη… αλλά…

-Καλάμι… δεν χρειάζεται να είμαι θάλασσα. Είμαι εδώ για τους λίγους. Γι΄ αυτούς που μπορούν να με φτάσουν. Που μπορούν να περπατήσουν, να σκαρφαλώσουν. Είμαι εδώ γι΄ αυτούς που μπορούν να με εκτιμήσουν. Να καταλάβουν την σιωπή μου.

Από τότε ανά διαστήματα συντρόφευσε πολλούς ανθρώπους και ένιωσε πολλά έντονα συναισθήματα. Ένωσε ζευγάρια, σκούπισε δάκρυα μοναχικών, έπαιξε με παιδιά, γέλασε με φίλους.

Και έτσι η Λίμνη ξανά δεν στεναχωρήθηκε. Γιατί είχε βρει τον σκοπό της.

Ευχαριστώ και πάλι όλους όσους με ψήφισαν.

Σας φιλώ.

Είπε ο γάιδαρος τον πετεινό κεφάλα...

Τρομαχτικές οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδό. Οι αποκαλύψεις διαδέχονται η μια μετά την άλλη. Ο ελληνικός λαός έχει συγκλονιστεί. 

Ο υπουργός Νίκος Δένδιας ξεμπρόστιασε την Χρυσή Αυγή. Δεν μπορεί ένα κόμμα που υπηρετεί την κυβέρνηση εδώ και καιρό, να ανέβει τόσο στις δημοσκοπήσεις και να φτάνει ακόμα και το 15 τοις εκατό. 100 η αλεπού και 101 το αλεπουδάκι δεν γίνετε. Έτσι λοιπόν, στο παρά πέντε, εκεί που όλα πηγαίναν μια χαρά, ο υπουργός τράβηξε το χαλί κάτω από τα πόδια τους. Και η δικαιοσύνη, αυτή που την πρώτη φορά τους έδωσε την άδεια να υπάρχουν, την δεύτερη φορά τους ενημέρωσε ότι είναι παράνομοι. 

Κατά τα λεγόμενα του υπουργού η σύλληψη των μελών της ΧΑ αποτελεί ιστορική στιγμή, πρώτη και τελευταία, δεν έχει άλλη, μη περιμένετε. Ο Αντώνης Σαμαράς δήλωσε δικαιοσύνη, σταθερότητα, όχι εκλογές. Την ανάπτυξη ξέχασε. Ο Σίμος Κεδίκογλου είπε ότι η Δημοκρατία έχει θεσμούς για την προστασία της και η Δικαιοσύνη θα ολοκληρώσει το έργο της. Αυτό να το πάρουμε ως υπόσχεση ή απειλή; Γενικώς όλοι οι κυβερνώντες έχουν τυφλή εμπιστοσύνη στην δικαιοσύνη, εγώ πάλι όχι.

Σοκ προκαλεί το γεγονός ότι στο σκάνδαλο εμπλέκονται και αστυνομικοί για τους οποίους επίσης εκκρεμούν εντάλματα σύλληψης. Γιατί, πως να το κάνουμε, για να πιάσεις καλή θέση στο μπαρ, πρέπει να ξέρεις τον μπάρμαν.  

Πλήθος κόσμου έχει μαζευτεί έξω από την ΓΑΔΑ, διαμαρτυρόμενοι και απογοητευμένοι που δεν θα κυβερνηθούν και δεν θα εκπροσωπηθούν πλέον από ένα φασιστικό κόμμα. Πολλοί από αυτούς τους απογοητεύει το γεγονός ότι πλέον δεν θα έχουν τους μπράβους τους στη βουλή αλλά δεν αποκλείεται επίσης να είναι απλά βλαμμένοι.

Η υπόλοιπη Ελλάδα παρακολουθεί εμβρόντητη τις εξελίξεις έχοντας πέσει από τα σύννεφα. Παράλληλα όμως πάει και για ένα καφέ στο Ντακάπο, διότι ο κίνδυνος να κυβερνηθούμε από μια ναζιστική κυβέρνηση δεν υπάρχει πια και καλό είναι να το γιορτάσουμε με έναν διπλό εσπρέσο. Εκτός αυτού, φασιστική κυβέρνηση έχουμε, βολευόμαστε με αυτή, δεν θέλουμε άλλη.

Και έτσι σε μια ειδυλλιακή ατμόσφαιρα η κυβέρνηση ως άλλος Ράμπο, με μια κίνηση ματ, εξουδετέρωσε τον μέγα κίνδυνο και έτσι μπορούμε όλοι μας να έχουμε ένα ακόμα λόγο να την ξαναψηφίσουμε.

*****

Αυτό που φοβάμαι ξέρετε τι είναι; Το να θέσει η κυβέρνηση εκτός νόμου την Χ.Α. Γιατί τότε θα έχει χαθεί και η τελευταία ευκαιρία μας ως Έλληνες να αποδείξουμε ότι, μπορεί να πλανευτήκαμε για λίγο, μπορεί να χάσαμε για λίγο το δρόμο μας, αλλά εμείς οι ίδιοι πάλι με την ψήφο μας, να πετάξουμε τα φασιασταριά στη θάλασσα. Αυτό που έκανε τάχα η κυβέρνηση να το κάνει ο λαός. Τότε αυτή η νίκη θα είχε πραγματικά γούστο και μια γλύκα αξεπέραστη.

Καλό βράδυ και καλή δύναμη σε όλους.

Βράβευση 1ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''.

Ο διαγωνισμός μας έληξε και έχουμε τους νικητές.

Καταρχήν να σας ευχαριστήσω όλους για την συμμετοχή σας και για την ψηφοφορία.

Το θέμα στον πρώτο διαγωνισμό ήταν ελεύθερο.
Η πρώτη φορά ήταν κάπως δοκιμαστική, διερευνητική και μικρή χρονικά. Στο διαγωνισμό του Οκτωβρίου θα έχετε περισσότερο χρόνο να στέλνετε τις φωτογραφίες σας.

Και ξεκινάμε λοιπόν.

1ο βραβείο για την (me) maria και τον nikos mous

για τις φωτογραφίες ''Η βάρκα'' 

και ''Γένεσις''

2ο βραβείο για την FLORA GIA

για την φωτογραφία ''Βρύση''

Οι  νικητές θα λάβουν δώρα από το Made By Hand.

Η Μαρία και ο Νίκος  αυτό:

και η Φλώρα αυτό:

Σε περίπτωση που σας άρεσε κάτι άλλο από την συλλογή μου στο facebook, πολύ ευχαρίστως να σας τα αντικαταστήσω. 

Παρακαλώ οι τρείς νικητές να μου στείλουν τις διευθύνσεις τους για να τους αποστείλω τα δώρα τους.

Τα αποτελέσματα έχουν ως εξής:

1. Η Βάρκα από τη (me) maria: 9 βαθμούς.

2. Βρύση από τη FLORA GIA: 6 βαθμούς.

3. Το φθινόπωρο προσποιείται με επιτυχία την άνοιξη από τη FLORA GIA: 2 βαθμούς.

4. Γένεσις..! από τον nikos mous: 9 βαθμούς.

5. Σταλακτίτης από τον Εξερευνητή: 4 βαθμούς.

Θα καλέσω επίσης την Μαρία και τον Νίκο να δώσουν τα θέματα για τον 2ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' που θα ξεκινήσει στις 1/10.
Ο διαγωνισμός αυτός θα έχει δυο θέματα λόγω ισοψηφίας των δύο φωτογραφιών.

Ευχαριστώ και πάλι όλους σας.
Και να μη ξεχνάτε... Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Σας φιλώ.

Δημιουργώντας έναν αμετανόητο δολοφόνο.

Ακούγετε πολύ αυτές τις μέρες η φράση ''Χάθηκε μια ανθρώπινη ζωή... αλλά...''. Όταν βάζεις ένα ''αλλά'' σε έναν θάνατο είναι σαν να προσπαθείς να βρεις δικαιολογία και υπαιτιότητα. Θα έβαζες ποτέ ''αλλά'' στον θάνατο του δικού σου παιδιού;

Η ουσία είναι μια. Ένας άνθρωπος έχασε τα νιάτα του και ένας άλλος κατέστρεψε τη ζωή του. Όλα τα άλλα μου προκαλούν αηδία. Δημοσιογραφίσκοι προσπαθούν να λύσουν το μυστήριο της δολοφονίας, πολιτικάντηδες καταδικάζουν τη βία απ΄όπου και αν προέρχεται και μικροαστοί πολίτες σοκάρονται αλλά παράλληλα αδιαφορούν. Δικαιολογίες, υποκρισίες, τι και πως είναι εκ των υστέρων ανούσια.

1ος Διαγωνισμός ΄΄Φωτογραφίζειν΄΄.

Οι πρώτες φωτογραφίες του πρώτου διαγωνισμού συγκεντρώθηκαν. 

Η συμμετοχή δεν ήταν μεγάλη αλλά δεν με πειράζει, διότι κάθε αρχή και δύσκολή.

Ιδού λοιπόν οι συμμετοχές.

1. Η Βάρκα

Μια ιστορία θα σου πω...

Φίλοι μου αναγνώστες θα μου επιτρέψετε να σας παρουσιάσω ένα νέο ιστολόγιο στην μπλογκογειτονιά μας. 

Είναι της φίλης μου Βάσως Κουνούπη. Λέγετε Μια ιστορία θα σου πω...

Ελπίζω να στηρίξετε αυτή την νέα προσπάθεια.

Σας ευχαριστώ πολύ.

*****

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για το παιχνίδι ''Φωτογραφίζειν'', μέχρι σήμερα το βράδυ.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Χτίζοντας μια ζωή στον Πύργο του Δαβίδ.

Στο Καράκας στην Βενεζουέλα υπάρχει ένα πύργος που χτίστηκε στα χρόνια την ευμάρειας από μια ιδιωτική εταιρία. Άρχισε να κατασκευάζετε το 1990 αλλά μετά την κατάρρευση των τραπεζών και την κρατικοποίηση της κατασκευαστικής εταιρίας δεν ολοκληρώθηκε. Το κτήριο δεν απέκτησε ποτέ νερό, ρεύμα και πολλά άλλα, όπως ασανσέρ και κάποια παράθυρα.

Με την κορύφωση της οικονομικής κρίσης μετά το 2007, άρχισε να γεμίζει από καταληψίες. Σήμερα στον Πύργο του Δαβίδ (έτσι λένε τον κατασκευαστή), ζουν 2.500 άτομα στους 28 από τους 45 ορόφους του.

Ο τζόγος, οι γυναίκες και ο χρυσός σε μια πόλη ατυχήσασα.

Καμιά φορά λέμε τους όρους ''κοινωνία'', ''πολίτες'', ''περίγυρος'' και πραγματικά δεν ξέρω που αναφερόμαστε. Όλες αυτές οι λέξεις έχουν πάρει ένα άλλον ορισμό, πιο αφηρημένο και απροσδιόριστο. Λες και η κοινωνία είναι κάτι εξωγήινο, κάτι έξω από εμάς, κάτι που δεν μας αφορά. Κάτι που δρα και υπάρχει χωρίς εμάς αλλά επηρεάζει τις ζωές μας καταλυτικά. Πολλές φορές αναγνωρίζουμε την παρακμή της χωρίς όμως να επωμιστούμε καμιά ευθύνη.

Μια τέτοια παρακμή ζει η πόλη των Σερρών. Για μένα πάντα την ζούσε. Απλά τόσα χρόνια η παρακμή αυτή ήταν καλά κρυμμένη πίσω από την ιλουστρασιόν ζωή, πίσω από τα ακριβά καταστήματα, πίσω από τις φάνσι καφετέριες και τα πολυτελή εστιατόρια.

Για χρόνια η πόλη των Σερρών, πολύ περισσότερο θεωρώ από άλλες μικρές πόλεις, ζούσε ένα καθημερινό ξέφρενο γλέντι. Η μέρα άρχιζε με αλόγιστα ψώνια στην αγορά. Να σημειώσω ότι πριν την κρίση δεν υπήρχε σχεδόν κανένα κατάστημα με φθηνά προϊόντα. Τα καταστήματα των μεγάλων ονομάτων έλαμπαν και ήταν έτοιμα καθημερινώς να δεχτούν τα παχιά -δανεικά- μας πορτοφόλια. Η μέρα συνεχιζόταν με καφέ και φαγητό με υπηρεσίες υψηλού επιπέδου. Η διασκέδαση κρατούσε όλη την νύχτα. Όλο το βράδυ η πόλη έσφυζε από ζωή, μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες που ετοιμαζόταν να αρχίσει ξανά το επόμενο πανηγύρι. Ένα μικρό Λας Βέγκας ζούσε στη μικρή πόλη της Μακεδονίας.

Το Λας Βέγκας όμως εκτός από τα φώτα και την λάμψη έχει και μια άλλη πλευρά. Τον τζόγο, την πορνεία και την τοκογλυφία.

''Φωτογραφίζειν''... έναρξή παιχνιδιού φωτογραφίας.

Πάντα μου άρεσε η φωτογραφία. Περισσότερο από το βίντεο. Νομίζω ότι μια φωτογραφία μπορεί να εκφράσει περισσότερα συναισθήματα από ένα πλάνο. Με γοητεύει το ψάξιμο της λήψης, η σύλληψη της ιδέας και η μετέπειτα επεξεργασία της εικόνας. 

Οι φωτογραφίες μπορούν να κρατήσουν μέσα τους πόνο, αγάπη, χαρά, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά πάνω από όλα την ιστορία. Ο τρόπος που μιλάει μια φωτογραφία και σου διηγείται μια ιστορία, ένα γεγονός είναι μοναδικός. 

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, η αρχή όλου αυτού του υπέροχου ταξιδιού είναι να προλάβεις, να δεις ή να βρεις την στιγμή. Και αυτό είναι το γοητευτικό στην φωτογραφία. Η στιγμή δεν επαναλαμβάνετε αλλά με την αποτύπωσή της αποκτά αξία. Αξία που δεν θα είχε τόση αν έφευγε έτσι απλά στο παρελθόν.

Έχω παρατηρήσει λοιπόν ότι πολλοί από εσάς ασχολείστε ερασιτεχνικά με την φωτογραφία. 

Με αφορμή την συμμετοχή μου στο παιχνίδι στης Φλώρας και θέλοντας να ασχοληθώ περισσότερο με αυτό που αγαπώ θα ήθελα να σας προσκαλέσω σε ένα παιχνίδι παρόμοιου ύφους με το "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ". Απλά αντί για ιστορίες θα έχει φωτογραφίες.

Όροι.

• Κάθε αρχές του μήνα θα δίδετε ένα θέμα από τον τελευταίο νικητή. Πχ ''φύση'', ''αγάπη'', ''γυναίκα''. Πάνω σε αυτό το θέμα θα μπορείτε να στέλνετε με e-mail τις φωτογραφίες σας στη διεύθυνση asmhnio@gmail.com .
• Μπορείτε να στείλετε μέχρι και δύο (2) φωτογραφίες.
• Οι φωτογραφίες σας θα πρέπει να έχουν ένα τίτλο (όπως αυτή που παραθέτω παρακάτω).
• Οι φωτογραφίες σας θα μπορούν να είναι επεξεργασμένες με όποιο τρόπο θέλετε. Η επεξεργασία για μένα δεν αλλοιώνει τη φωτογραφία. Και ανάλογα την επεξεργασία που θα υποστεί μπορεί να σε πάει σε άλλες σκέψεις, σε άλλα μονοπάτια. Δεν μπορεί όμως να είναι κολάζ, δλδ συρραφή πολλών φωτογραφιών μαζί.
• Θα έχετε δυο (2) εβδομάδες χρόνο να στείλετε τις φωτογραφίες σας.
• Μετά την λήξη των δυο (2) βδομάδων, οι φωτογραφίες θα μένουν αναρτημένες (ανώνυμα) για μια (1) εβδομάδα και μέσα σε αυτό το διάστημα θα μπορείτε να ψηφίζετε γράφοντας επώνυμα την προτίμησή σας στα σχόλια.
• Μπορείτε να ψηφίσετε υποχρεωτικά δυο (2) φωτογραφίες. 2 βαθμούς για αυτή που σας άρεσε περισσότερο και 1 βαθμό για την άλλη.
• Φυσικά μπορείτε να ψηφίζετε και εσείς που δεν έχετε στείλει φωτογραφία και εννοείτε ότι αυτοί που έχουν στείλει δεν ψηφίζουν την δική τους συμμετοχή.
• Την τέταρτη εβδομάδα, αθροίζοντας τους βαθμούς, θα σας ανακηρύσσω τον νικητή.
• Ο πρώτος και ο δεύτερος νικητής θα παραλάβουν δώρα από το MadeByHande. To MadeByHande είναι μια καινούργια προσπάθεια που έχω ξεκινήσει και αφορά χειροποίητα προϊόντα.

Το φουξ, το πράσινο και το μπλε.

Επειδή όμως ο μήνας έχει αρχίσει, το πρώτο παιχνίδι μας θα είναι λίγο κουτσουρεμένο χρονικά.
Ας ξεκινήσουμε δοκιμαστικά με ένα ελεύθερο θέμα. Αυτό μπορεί να είναι κάτι που να έχει σχέση με την φύση, με ανθρώπους, με αντικείμενα ή κάτι αφηρημένο.
Περιμένω τις φωτογραφίες σας μέχρι και την Τετάρτη 18/9/2013.
Ελπίζω να σας άρεσε η ιδέα μου.
Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Καλή επιτυχία σε όλους σας.

σ.σ. Το ότι τελευταία το ύφος το μπλογκ μου έχει αλλάξει και δεν κάνω τόσες πολλές κοινωνικές ή πολιτικές αναρτήσεις δεν σημαίνει ότι πλέον δεν με νοιάζει ή ότι έχω λύσει το βιοποριστικό μου πρόβλημα.
Είναι ένας τρόπος άμυνας και αυτός. Η δημιουργία και ενασχόλησή μου με παιχνίδια, ιστορίες και φωτογραφίες, όσο ασήμαντη και να μοιάζει σε κάποιους, κρατούν το μυαλό σε ηρεμία και προπαντός σε λειτουργία.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας. Αυτός είναι και ο σκοπός των παιχνιδιών αυτών.
Πέρα φυσικά από την επικοινωνία μεταξύ μας, που και αυτό είναι ένα ακόμα όμορφο κομμάτι.

Μια εκδρομή... ακόμα καλοκαίρι.

Χάθηκα το ξέρω. Είχαμε πανηγύρια στον όμιλο που απασχολούμε και τρέχαμε πανικόβλητοι μια εβδομάδα τώρα. Δεν έχω προλάβει να ξεκουραστώ καθόλου ή να πάρω κάποιο ρεπό και τα βράδια που γυρνάω πέφτω ξερή. Βλέπω φευγαλέα τις αναρτήσεις σας και στεναχωριέμαι που δεν σας διαβάζω. Μου λείπει πολύ η επικοινωνία μαζί σας. 

Σήμερα λοιπόν που έχω λίγο χρόνο, έκανα καφεδάκι και σκέφτηκα να σας προσφέρω μερικές καλοκαιρινές εικόνες, όσο ακόμα κρατά ο καιρός και νιώθουμε ακόμα καλοκαίρι.

Πριν μέρες είχαμε πάει στη θάλασσα. Τα παράλια του Ν. Σερρών δεν είναι τίποτα το ιδιαίτερο. Τα παραθαλάσσια χωριά είναι στην ουσία μικρές Σέρρες. Πολυκοσμία, φασαρία και βρωμιά. Ποτέ δεν μου άρεσε να πηγαίνω. Σκέφτηκα όμως ότι θα υπάρχει και κάποιο μέρος που δεν θα το έχουν ακόμα ανακαλύψει (βρομίσει) οι άνθρωποι. Και έτσι ήταν.

Μακρυά από την πολύβουη, ''εξωτική'' Τούζλα, σε ένα απομακρυσμένο κομμάτι της παραλίας της Κάριανης (Νομός Καβάλας) υπάρχει μια παραλία ερημική. Η θάλασσα είναι καθαρή αλλά άγρια. Έχει πολλές πέτρες, δεν ενδείκνυται για μακροβούτια, αλλά τα βράχια και το μπλε της θάλασσας συνθέτουν ένα μαγευτικό τοπίο.