Όταν η μουσική άλλαζε τον κόσμο.

Δεν είναι λίγες οι φορές που ένα μουσικό ρεύμα προσβάλει πολιτικές θέσεις και ανατρέπει κοινωνικά κατεστημένα. Από τα τραγούδια διαμαρτυρίας για τον πόλεμο του Βιετνάμ, τις μουσικές που συνόδεψαν την σεξουαλική επανάσταση, ακόμα και τα τραγούδια που γράφτηκαν κατά την διάρκεια της χούντας. Όλα πολεμήθηκαν, λογοκρίθηκαν, απαγορεύτηκαν αλλά παράλληλα λατρεύτηκαν και κατά μια έννοια αποτέλεσαν τρόπος έκφρασης και διαμαρτυρίας.

Ένα μουσικό ρεύμα μου άλλαξε την μουσική της Αμερικής και έπειτα όλου του κόσμου και έγινε η αρχή και η βάση όλων των ειδών τις μουσικής που ακούμε σήμερα, είναι η ''μαύρη'' μουσική. Η ''μαύρη'' μουσική δεν ήταν μόνο μουσική πηγή, αλλά και το έναυσμα της αλλαγής της αμερικάνικης κουλτούρας απέναντι τους νέγρους. 

Η ''μαύρη'' μουσική μέχρι τις αρχές του 20ου αιώνα ήταν μουσική που αφορούσε αποκλειστικά τον πληθυσμό των Αφρικανών που ήρθαν ως δούλοι στην Αμερική. Από το 1920, που έχουμε και τις πρώτες ηχογραφήσεις, αλλά περισσότερο μετά το 1940, η μουσική αυτή άρχισε να αφορά πιο ευρύ κοινό. Βέβαια ο δρόμος ήταν σκληρός.

Τότε ήταν που η ''μαύρη'' μουσική, παρά τις υπέροχες συνθέσεις της, γκετοποιείται και περιθωριοποιείται περισσότερο από ποτέ, όχι μόνο από λευκούς μουσικούς αλλά και από το λευκό κοινό. Οι λευκοί δεν επιτρέπονταν να ακούν νέγρους μουσικούς. Απαγορευόταν στους λευκούς μουσικούς να αναπαράγουν την εν λόγω μουσική του σατανά και πόσο μάλιστα να την χορεύουν. Η είσοδος και μόνο ενός λευκού στα μπαρ των νέγρων ήταν τρομερά κατακριτέα. Εκτός από τις ξεχωριστές γειτονιές, υπήρχε και ξεχωριστή μουσική. 

Η απαγόρευση αυτή όμως δεν ήταν αρκετή. Κάτι συνέβαινε και ήταν πολύ μεγάλο για να μπορέσει να κρατηθεί μακρυά από τα αυτιά των λευκών νέων.

Στις αρχές της δεκαετίας του 50 έχουμε το μεγάλο μπαμ. Ο κόσμος δεν μπορεί να κρατηθεί πλέον.
Δίπλα στα γλυκανάλατα ποπ τραγουδάκια που έπαιζαν τα ραδιόφωνα υπήρχαν και τα προκλητικά τραγούδια των μαύρων. Και έτσι η ''μαύρη'' μουσική δεν άργησε να περάσει και στα μουσικά όργανα των λευκών. Η κοινωνία σε απόγνωση... Ενδεικτικά να σας πω ότι στην Νότια Καρολίνα απαγορευόταν η λειτουργία των Τζουκ-Μποξ που βρίσκονται κοντά σε εκκλησία. Οι ραδιοφωνικοί σταθμοί λαμβάνουν χιλιάδες επιστολές ακροατών που διαμαρτύρονται για την μετάδοση ροκ μουσικής. Ακυρώσεις και διακοπές συναυλιών από τις αρχές με την αιτιολογία ότι δεν χόρευαν αλλά... τσακώνονταν. Πως είναι δυνατόν η πουριτανή κοινωνία της Αμερικής να δεχτεί όλο αυτό τον επηρεασμό της νέγρικης μουσικής; 
Κάπου εκεί έχουμε και την αρχή του rock 'n' roll.*

Η αρχή της αποδοχής (1956) έγινε με την εκπομπή του ο Nat King Cole, που είναι η πρώτη τηλεοπτική εκπομπή που παρουσιάζει μαύρος, φιλοξενώντας λευκούς και μαύρους μουσικούς θρύλους της εποχής. Κάπως έτσι το rock 'n' roll μπήκε στα σπίτια, όχι βέβαια χωρίς αντιδράσεις. Με αποκορύφωμα το 1959 την δημιουργία της Motown, αλλάζοντας ριζικά πλέον την προώθηση και την παραγωγή ''μαύρης'' μουσικής, δίνοντας στον κόσμο μερικά από τα πολυτιμότερα μουσικά διαμάντια όλων των εποχών. Κάπου εκεί ξεκίνησαν και οι λευκοί (Elvis Pristley, Jonhy Cash, Jerry Lee Lewis) να διασκευάζουν ή να ακολουθούν το μουσικό στιλ των νέγρων εδραιώνοντας πλέον την rock 'n' roll μουσική, ως ένας από τους δημοφιλέστερους τρόπους διασκέδασης αλλά και κοινωνικά αποδεκτή.

Παράλληλα όμως με το μουσικό κομμάτι, όλη αυτή η επιτυχία ισχυροποίησε το κίνημα των Αφροαμερικάνων με αποτέλεσμα χιλιάδες πορείες διαμαρτυρίας και συγκεντρώσεων για τα δικαιώματα των μαύρων, με αποκορύφωμα την συγκέντρωση που έλαβε χώρα στην Ουάσιγκτον το 1963 με ομιλητή τον Martin Luther King. Οι νέγροι, με αυτοπεποίθηση πλέον, αποφάσισαν να διεκδικήσουν την θέση που τους αξίζει στην αμερικάνική κοινωνία. Επίσης το rock 'n' roll υπήρξε και ένας τρόπος επανάστασης και για τους λευκούς νέους όλου του κόσμου, που ασφυκτιούσαν μέσα στα πλαίσια της αυστηρής οικογένειας και κοινωνίας, φορτωμένοι με χιλιάδες πρέπει και δεν πρέπει, μια αρχή για την ολοκληρωμένη χειραφέτηση της γυναίκας που ως τότε προοριζόταν μόνο ως νοικοκυρά και την δημιουργία της πεποίθησης ότι με ένα τραγούδι μπορείς να καταφέρεις πολλά και να εκφράσεις τα θέλω και τα πιστεύω σου.

Κάπως έτσι λοιπόν η μουσική άλλαζε τον κόσμο και εγώ αυτό το λέω...ιστορία.

σ.σ. για την ιστορία ο όρος rock 'n' roll ανήκει στον ραδιοφωνικό παραγωγό Alan Freed, που τον εμπνεύστηκε από τον στίχο ενός τραγουδιού του Bill Haley "rock,rock,rock everybody,roll,roll,roll everybody".

Να σας πω μια ιστορία;

Και ενώ όλη η χώρα βρίσκεται σε προεκλογικό πυρετό και δίνουν και παίρνουν οι πολίτικες συζητήσεις, λέω να κάνω κάτι διαφορετικό...να μην ασχοληθώ καθόλου με όλα αυτά. Όχι επειδή δεν με ενδιαφέρει, με παραενδιαφέρει και έχω αποφασίσει τι θα ψηφίσω. Οι πολίτικες αναρτήσεις δεν είναι το φόρτε μου και ούτε ο σκοπός αυτού του μπλογκ, γιατί αφενός οι φίλοι μου μπλόγκερς τα λεν καλύτερα από μένα, αφετέρου αρκούμε στον σχολιασμό άλλων αναρτήσεων και το σημαντικότερο...ξημερώνει Κυριακη, έχει μια υπέροχη βραδιά και θέλω να σας φτιάξω την διάθεση.

Βάλτε λοιπόν ένα ποτήρι κρασί...

ή ότι άλλο θέλετε...

ή κανένα παγωτάκι...

και να σας πω μια ιστορία που ίσως την έχετε ξανακούσει...αλλά μου αρέσει πολύ.

Ένας καθηγητής φιλοσοφίας εμφανίστηκε στην τάξη του με ένα μεγάλο χάρτινο κουτί. Χωρίς να μιλήσει, πήρε από την χάρτινη κούτα ένα άδειο γυάλινο βάζο και άρχισε να το γεμίζει με μικρές πέτρες. Οι μαθητές τον κοιτούσαν με απορία.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με μικρά βότσαλα και άρχισε να γεμίζει το βάζο, το κούνησε λίγο και τα βότσαλα κύλησαν και γέμισαν τα κενά μεταξύ των πετρών.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Και οι μαθητές απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει, πήρε από τη χάρτινη κούτα ένα σακουλάκι με άμμο και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Η άμμος χύθηκε και γέμισε όλα τα κενά μεταξύ των πετρών και των βότσαλων.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές δίστασαν για λίγο, αλλά απάντησαν:
- Ναι είναι γεμάτο.
Αυτός χαμογέλασε πάλι και χωρίς να μιλήσει πήρε από την χάρτινη κούτα ένα μπουκάλι μπύρα και άρχισε να την αδειάζει μέσα στο βάζο. Τα υγρά γέμισαν όλο το υπόλοιπο κενό του βάζου.
Όταν το βάζο δε χωρούσε άλλο, ρώτησε:
- Είναι γεμάτο το βάζο;
Οι μαθητές αυτή τη φορά γέλασαν και είπαν:
- Ναι, είναι γεμάτο.
Τώρα, λέει ο καθηγητής, θέλω να θεωρήσετε ότι το βάζο αυτό αντιπροσωπεύει τη ζωή σας.
Οι πέτρες είναι τα πιο σημαντικά στη ζωή σας, οικογένεια, ο σύντροφός σας, τα παιδιά σας, η υγεία σας, οι καλοί σας φίλοι. Είναι τόσο σημαντικά που ακόμα κι αν όλα τα υπόλοιπα λείψουν, η ζωή σας θα εξακολουθήσει να είναι γεμάτη.
Τα βότσαλα είναι τα άλλα πράγματα που έρχονται στη ζωή μας, όπως οι σπουδές, η δουλειά μας, το σπίτι μας, το αυτοκίνητό μας, τα στερεοφωνικά μας. Αν αυτά τα βάλετε πρώτα στο βάζο δεν θα υπάρχει χώρος για τις πέτρες, τα σημαντικά της ζωής.
Η άμμος είναι όλα τα υπόλοιπα τα πολύ μικρά της ζωής.
Αν βάλεις πρώτα άμμο στο βάζο, δεν θα υπάρχει χώρος ούτε για τις πέτρες αλλά ούτε για τα βότσαλα. Το βάζο είναι η ζωή σας. Αν ξοδεύετε χρόνο και δύναμη για μικρά πράγματα, δεν θα βρείτε ποτέ χρόνο για τα πιο σημαντικά. Ξεχωρίστε ποια είναι τα πιο σημαντικά για την ευτυχία σας.
Μιλήστε με τους γονείς σας, παίξτε με τα παιδιά σας, απολαύστε τη σύντροφό σας, προσέξτε την υγεία σας, χαρείτε με τους φίλους σας. Πάντα θα υπάρχει χρόνος για γνώση και σπουδές, πάντα θα υπάρχει χρόνος για εργασία, πάντα θα υπάρχει χρόνος για να φτιάξετε το σπίτι σας, το αυτοκίνητό σας, τα στερεοφωνικά σας. Όμως να φροντίσετε για τις πέτρες πρώτα. Ξεχωρίστε τις προτεραιότητες.
Οι μαθητές είχαν μείνει άφωνοι. Ένας όμως ρώτησε:
- Καλά, η μπύρα τι αντιπροσωπεύει;
Ο καθηγητής γελώντας του απαντά:
- ΠΑΝΤΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΧΩΡΟΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΠΥΡΙΤΣΑ.

Στην υγειά μας λοιπόν!!!

Ο Ελεγκτής.

Ένας μπαξές γεμάτος αίμα
είν' ο ουρανός
και λίγο χιόνι
έσφιξα τα σχοινιά μου
πρέπει και πάλι να ελέγξω
τ' αστέρια

εγώ
κληρονόμος πουλιών
πρέπει
έστω και με σπασμένα φτερά
να πετάω.
Μίλτος Σαχτούρης
Τα φάσματα ή η χαρά στον άλλο δρόμο, 1958

Ιδέα για εκδρομή. Βόρεια Εύβοια.

Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος για την Βόρεια Εύβοια και είστε από την Αθήνα, να προτιμήσετε την διαδρομή από ξηράς (από Χαλκίδα). Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λένε, αλλά κατά γενική ομολογία η διαδρομή Χαλκίδα-Ασμήνιο(Πευκί) είναι από τις ομορφότερες διαδρομές με αυτοκίνητο. Είναι μια πανέμορφη διαδρομή που οδηγεί στο παράδεισο της Βόρειας Εύβοιας που λίγοι ξέρουν και ας είναι μόνο 3 ώρες από την Αθήνα. 

Περνώντας στην κρεμαστή γέφυρα της Χαλκίδας ακολουθείτε την ταμπέλα προς Βόρεια Εύβοια και στην συνέχεια προς Ιστιαία ή Πευκί. Το οδόστρωμα είναι καλό, ο δρόμος όμως στενός με πολλές στροφές. Δεν πτοούμαστε όμως...η απίστευτης ομορφιάς διαδρομή θα μας αποζημιώσει. Μιλάμε για 120 χλμ πυκνής βλάστησης, από πεύκα και πλατάνια επί το πλείστον, που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό.

Αρχικά ανεβαίνουμε στην ανατολική πλευρά του όρους Καντήλι. Πράσινο και κατάφυτο. Πεύκα και έλατα, πυκνή βλάστηση, μεγάλη ποικιλία δέντρων, ρεματιές και μικροί καταρράκτες που σχηματίζονται στην άκρη του δρόμου, κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες.

Έπειτα οδηγούμε κατά μήκος του ποταμού Κηρέα που διασχίζει την κατάφυτη κοιλάδα του Προκοπίου (Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος). Στάση οπωσδήποτε για φωτογραφίες στα γεφυράκια του ποταμιού.

Κατεβαίνοντας τώρα οδηγούμε προς την ανατολική πλευρά* κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου. Εκεί η θέα είναι μαγευτική. Πυκνή βλάστηση σε συνδυασμό με το μπλε του Αιγαίου και τα πεύκα να φτάνουν ως το κύμα.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσετε πολλά γραφικά χωριά όπως Παπάδες, Παγώντας, Βασιλικά, Ελληνικά, Αγριοβότανο, Γούβες, Αρτεμίσιο για να καταλήξετε στο Πεύκι που είναι ένα από τα πιο γνωστά παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα της Β. Ευβοίας. Εκεί θα βρείτε τα πάντα, ακόμα και τον χειμώνα, ξενοδοχεία, καφετέριες, μπαράκια, ουζερί, ταβέρνες και ότι τραβάει η ψυχή σας. Για αυτούς που θέλουν ησυχία και ηρεμία χωρίς βέβαια να χάσουν τις ανέσεις τους, δίπλα στο Πευκί σε απόσταση ενός χιλιομέτρου υπάρχει το χωριό Ασμήνιο. Ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό για το οποίο θα κάνω ειδική ανάρτηση λόγω του ότι είναι το χωριό μου.

Η περιοχή της Βόρειας Εύβοιας είναι ένας ακόμα παραμελημένος και παρεξηγημένος μικρός παράδεισος της Ελλάδας. Από αυτό το μπλογκ θα προσπαθήσω να σας δώσω όσες περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θαύμα της φύσης, για έναν τόπο με μεγάλη ιστορία και ομορφιά, παρθένα ομορφιά, που μαγεύει όσους τον επισκέπτονται.

Όποιος θέλει πληροφορίες για την διαμονή και την πρόσβαση ας μου στείλει μήνυμα.

*Μπορείτε βέβαια να στρίψετε και προς δυτικά και να οδηγήσετε κατά μήκος των ακτών του Βόρειου Ευβοϊκού. Εκεί η βλάστηση είναι πιο φτωχή αλλά στο δρόμο σας θα βρείτε ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας την Λίμνη (θα κάνω εκτενέστερη ανάρτηση για το συγκεκριμένο χωριό και την περιοχή).

σ.σ. Οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι δικά μου.

Οι διαδρομές

Εδώ είναι το ταξίδι...

Τώρα τελευταία έχω ένα συναίσθημα. Θέλω να πάρω το αυτοκίνητο και να οδηγήσω μέχρι...και γω δεν ξέρω που. Στο άγνωστο, χωρίς προορισμό...μην σου πω και εκτός συνόρων. Έτσι χωρίς αποσκευές, χωρίς σχέδιο, σε μια απροσδιόριστη στιγμή. Να οδηγήσω προς την ελευθερία.

Όταν οδηγάς οι σκέψεις είναι διαφορετικές. Συνήθως πιο μελαγχολικές, πιο σκοτεινές. Είναι σαν να τις βλέπεις σε ταινία σε συνδυασμό με το τοπίο και την μουσική που ακούς. Σκέφτεσαι τα λάθη που έκανες, την εξέλιξη της ζωής σου, τι τροπή θα έπαιρνε αν ακολουθούσες άλλους δρόμους, άλλες επιλογές. Και έτσι που οδηγάς σκέφτεσαι να μην τελειώσει ο δρόμος, να συνεχίζεις να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι, στο μικρό σου καταφύγιο, προστατευμένος από τον γύρω κόσμο, μόνος με τις σκέψεις.

Μα η διαδρομή κάποια στιγμή τελειώνει και συ ξαναγυρίζεις από εκεί που ξεκίνησες, στην ίδια ζωή, στους ίδιους ανθρώπους, στα ίδια λάθη, στις ίδιες αθεράπευτα αγαπημένες αγκαλιές που σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα και να λες...εδώ είναι το ταξίδι.

Θα με χάσετε για λίγο...όχι πολύ, μερικές μέρες.

Θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως.

To know us better.

Καταρχάς να σας πω ότι πριν λίγες μέρες το ''Μια ματιά στον ήλιο με γιορτινά...'' έκλεισε 1 χρόνο στον αέρα της μπλογκόσφαιρας. Ήταν 11 Απριλίου που έκανα την πρώτη μου ανάρτηση. Αλλά επειδή είμαι ξεχασιάρα και στον κόσμο μου, το αντιλήφθηκα μόλις εχτές. Και έτσι η αναφορά στα γενέθλια γίνεται με καθυστέρηση μερικών ημερών και πάλι καλά να λέτε γιατί θα μπορούσα να το είχα ξεχάσει τελείως. (...καλά εντάξει, το ομολογώ...ένας φίλος μου το θύμισε)

Καταρχάς να πω ευχαριστώ σε όσους παρακολουθούν και σχολιάζουν σε αυτό το ταπεινό μπλογκ. Είναι πολύ μεγάλη τιμή για μένα. Παρακολουθώντας βέβαια blog άλλων και αντιλαμβανόμενη το υψηλό επίπεδο που επικρατεί σε σχέση με το δικό μου, ομολογώ ότι έχω σκεφτεί πολλές φορές να κλείσω τα ρολά αλλά κάθε φορά αλλάζω γνώμη μετά από κάποιο καλό σχόλιο ή μια ευχάριστη συζήτηση. Είμαι πολύ χαρούμενη πάντως που είμαι μέλος αυτής της υπέροχης παρέας του blogger και αυτού του μαγικού επικοινωνιακού οργασμού.

Ένεκα της ημέρας τι θα λέγατε να κάνουμε μερικές αποκαλύψεις; To know us better βρε αδερφέ.

Αυτή την στιγμή στην Ελλάδα υπάρχουν χιλιάδες blog...χιλιάδες ονόματα, avatar και nicknames. Πολλές φορές σκέφτομαι από που να προήλθαν όλα αυτά τα ονόματα, ποιες σκέψεις βρίσκονται από πίσω και γιατί επιλέχθηκαν από τους bloggers. Άλλα είναι πιο φανερά και αντιπροσωπεύουν απλά το περιεχόμενο του blog, άλλα όμως είναι πιο μυστήρια και πιο προσωπικά. 

Ας κάνουμε λοιπόν λιγάκι κουτσομπολιό...εσείς πως επιλέξατε το δικό σας;

Για να δούμε ποιος θα αποκαλυφθεί.

Το όνομα του δικού μου blog θα το βρείτε στο παρακάτω βίντεο και από εκεί θα καταλάβετε και την επιλογή του avatar. 

η πρώτη αγάπη και παντοτινή...

Μαριχουάνα STOP...;;;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί είναι η μαριχουάνα παράνομη; Ή αν πρέπει να είναι παράνομη, γιατί δεν είναι ο καπνός ή το αλκοόλ;

Δεν είναι εξωφρενικό αν το καλοσκεφτείς, οι παραγωγοί καπνού και αλκοόλ να δέχονται κρατικές επιχορηγήσεις για την παραγωγή των εν λόγω προϊόντων και το κράτος να κερδίζει υπέρογκα ποσά από την φορολόγηση τους. Χρήματα από δύο προϊόντα τα οποία βρίσκονται στις δυο πρώτες θέσεις των αιτιών θανάτου.

Και εφόσον δεν έχει αποδειχτεί επιστημονικά κανένας θάνατος από την χρήση χασίς γιατί τόσος ντόρος για την απαγόρευση του; Η απάντηση είναι μια, μοναδική και συνηθισμένη πλέον: είναι πολλά τα λεφτά Άρη.

Ας κάνουμε αρχικά μια ιστορική αναδρομή.

Αρχικά να πούμε ότι η μαριχουάνα δεν ήταν πάντα παράνομη. Ίσα ίσα για πολλά χρόνια ήταν ένα από τα δημοφιλέστερα αγροτικά προϊόντα. Ύφασμα, φάρμακα και κυρίως χαρτί ήταν τα κύρια παράγωγα της. Στις αρχές όμως του 20^ου αιώνα και λόγω τις βιομηχανικής επανάστασης, καινούργια προϊόντα ήρθαν στο προσκήνιο ζητώντας και αυτά την θέση τους στην αγορά. Βλέποντας λοιπόν ότι η καλλιέργεια της θα κοντραρίζονταν με άλλες παραγωγικές πηγές θεσπίστηκε ένα φορόσημο που έπρεπε να έχει κάθε παραγωγός για να του επιτρέπετε η καλλιέργεια της. Εντωμεταξύ όμως το εν λόγω φορόσημο δεν το παρείχαν σχεδόν σε κανένα  με αποτέλεσμα η παραγωγή της να γίνεται παράνομα. Παράλληλα οι  μαύροι εργάτες και μουσικοί χρεώθηκαν την χρήση της και μέσα σε όλο αυτόν τον παραλογισμό του ρατσισμού θεωρήθηκε το βοτάνι των μαύρων και του σατανά που φυσικά οι λευκοί δεν επιτρεπόταν να χρησιμοποιούν.

Κάπως έτσι απαγορεύτηκε η καλλιέργεια όλων των ειδών κάνναβης, ακόμα και της βιομηχανικής από την οποία βέβαια δεν μαστουρώνεις.

Όταν μετά τον πόλεμο όμως τέθηκε ξανά το ζήτημα της απαγόρευσης οι κυβερνήσεις θέλοντας να αποπροσανατολίσουν τον λαό και να στηρίξουν την προηγούμενη παράλογη απαγόρευσή τους, απέδειξαν με κάποιο πείραμα ότι η χρήση της κάνναβης καταστρέφει τα εγκεφαλικά κύτταρα και οδηγεί στον θάνατο. Για πολλά χρόνια, ακόμα και σήμερα, πέρασε αυτή η εντύπωση στον κόσμο, αλλά τα πράγματα δεν ήταν ακριβώς έτσι. Το εν λόγω πείραμα είχε αποδείξει ότι μετά από παρατεταμένη χρήση χασίς οι πίθηκοι που υποβάλλονταν σε αυτό είχαν πεθάνει. Η αλήθεια όμως είναι ότι στην ουσία τους χορηγήθηκε ο καπνός απευθείας με μάσκα με αποτέλεσμα να πεθάνουν από ασφυξία. Μετέπειτα μετά από μια από τις μεγαλύτερες σχετικές έρευνες η Αμερικάνικη Ιατρική Ομοσπονδία απέδειξε το αντίθετο και είχε τεθεί ανοιχτά υπέρ της αποποινικοποίησης της μαριχουάνας.

Βέβαια το κακό είχε γίνει και είναι πολύ δύσκολο πλέον να βγει από την συνείδηση του κόσμου αυτό που τους προπαγάνδιζαν τόσο χρόνια.

Οι αφανείς ήρωες των ημερών.

Απ΄ότι διαβάζω αυτές τις μέρες στις αναρτήσεις σας φίλοι μου μπλόγκερς, το θέμα Πάσχα εξαντλήθηκε επαρκώς. Από θεολογικές συζητήσεις, υπαρξιακές αναζητήσεις, εθνικούς παραλληλισμούς έως πιο απλής μορφής αναρτήσεις τύπου ''την κάνω για το χωριό, σι γιου λέιτερ'', ''καλή χώνεψη'', ''με το μαλακό το κατσικάκι'' και τα τοιαύτα.

Λοιπόν και γω με την σειρά μου θα σας πω τι θα κάνω το Πάσχα........μα για να σκεφτώ....ααααα δεν θα κάνω τίποτα γιατί πολύ απλά...θα δουλεύω!

Ναι λοιπόν φίλοι και φίλες, υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν αυτές τις μέρες για να διασκεδάζουν όλοι οι υπόλοιποι. Και το θέμα δεν είναι ότι δουλεύεις, το θέμα είναι ότι δουλεύεις πιο πολύ από τον υπόλοιπο χρόνο. Εστιατόρια, καφέ, μπαράκια όλα επί ποδός και στην εν τέλεια τις μέρες αυτές. Αυτές είναι οι μέρες μας που λέμε. Θυμάμαι τα Χριστούγεννα νόμιζα ότι θα πάθαινα υπερκόπωση. Έλειπε και για δυο μέρες η υπάλληλος με λουμπάγκο και είδα τον Χρήστο φαντάρο αντί για νεογέννητο. Και τώρα που σας γράφω στην δουλειά είμαι...διότι Μ.Σάββατο σήμερον και πρέπει να προετοιμαστούμε για το βράδυ. Γιατί στις 12:01 ορδές πιστών που αναζητούν την διασκέδαση θα πλημμυρίσουν τους δρόμους της πόλης και όλοι αυτοί πρέπει να φαν, να πιουν και νηστικοί να κοιμηθούν. Έτσι που λέτε το βράδυ δεν έχει εκκλησία (όχι ότι θα πήγαινα...λέμε τώρα), θα ειδωθούμε κομμάτι και με την γαρδούμπα στο στόμα θα επανέλθουμε στην θέση μας. Το ίδιο και την Κυριακή και την Δευτέρα. Στο μαγαζί και θα αναμένουμε.

Θα αναμένουμε να έρθει η Τρίτη του Πάσχα για να ξεκουραστούμε και περισσότερο για να δούμε πόσο καλύτερα ή χειρότερα πήγαν οι δουλειές φέτο από πέρυσι. Για να δούμε πόσες τρύπες θα βουλώσουμε και πόσες θα παραμείνουν ανοιχτές. Αν και κάτι μου λέει ότι δεν θα γίνει ''ανάσταση'' φέτος. Τέλος πάντων.

Θα σας ευχηθώ λοιπόν να περάσετε όλοι καλά με τις οικογένειές σας, να ξεκουραστείτε όσο περισσότερο μπορείτε, να διασκεδάσετε αφήνοντας τις έννοιες πίσω σας...ε και να αφήνετε και κανένα μπουρμπουάρ για τους αφανείς ήρωες των ημερών.

Καλό Πάσχα.

Καλή Ανάσταση (όπως τη θεωρεί ο καθένας)

Παράδεισος στην ταράτσα.

Στο μπλογκ ''το σπιτόσκυλο'' βρήκα αυτές της υπέροχες φωτογραφίες από μια ταράτσα στην Πάτρα. Μέσα στην τόση μουντίλα και τόσο τσιμέντο υπάρχει αυτός ο μικρός παράδεισος στην ταράτσα ενός εγκαταλειμμένου κτηρίου. Ο ιδιοκτήτης, ο όποιος διαμένει στο διπλανό νεοκλασικό, φαίνεται να είναι τα μάλα μερακλής για να διατηρεί και να φροντίζει έναν τέτοιο κήπο. Έχω να του πω απλά συγχαρητήρια.

Δεν είναι πανέμορφος;

Οι φωτογραφίες είναι του χρήστη nspan

τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...

Επειδή ένα σαν κανένα είπα να κάνω ένα ακόμα ιστολόγιο.

τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...
είναι το όνομα του νέου μου ιστολογίου.

Όπως γράφω και στην εναρκτήρια ανάρτηση:

" Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω κάποιο δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια που θα ήθελα εγώ να ακούσει, που άρεσαν σε μένα. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως και μια αφιέρωση... και πολύ αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού.

Θα είναι μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ μαζί με κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν."

Περάστε αν θέλετε καμιά βόλτα...

http://tatragoudia.blogspot.com/

Περί έρωτα...

Έρωτας είναι να δίνεις σε κάποιον την δυνατότητα να σε καταστρέψει, αλλά να πιστεύεις ότι δεν θα το κάνει.
Ανώνυμος

You roll those eyes and trap my hand in your thighs

It's slavery but in disguise

And like a fool, I run right back to you

There's nothing else that I can do

Τρεις φράσεις που θα σε βοηθήσουν στη ζωή και τα πιο αναξιόπιστα 5 λεπτά.

Τρεις φράσεις που θα σε βοηθήσουν στη ζωή:
1. "Κάλυψέ με",
2. "Καλή ιδέα, αφεντικό!",
3. "Έτσι το βρήκα όταν ήρθα".

Τα πιο αναξιόπιστα 5 λεπτά.
1. Θα σε πάρω σε 5 λεπτά.
2. Σε 5 λεπτά θα είμαι έτοιμη.
3. 5 λεπτά δουλειά είναι.
4. Επιστρέφω σε 5 λεπτά
5. 5 λεπτά διάλειμμα.
6. Σε 5 λεπτά φτάνουμε.
7. Θα πεταχτώ στο σούπερ μάρκετ για 5 λεπτά.
8. Τώρα μπορείς και εσύ να έχεις το τέλειο σώμα,
μόνο με 5 λεπτά γυμναστική την ημέρα.

καλή Κυριακή σε όλους.

Ο ήλιος έγειρε το χάος ν'ακουμπήσει.

Μια χώρα στα πρόθυρα νευρικής κρίσης.

Έλληνες στα όρια ψυχολογικής κατάρρευσης.

Όνειρα είδος προς εξαφάνιση.

Αυτοί μιλάν την ώρα που ο ήλιος έγειρε το χάος ν'ακουμπήσει,
την ώρα που εγώ σε προσκυνούσα απελπισμένος για ζωή.
Και μιλάν την ώρα που άλλος ένιωθε το φως που πάει να σβήσει,
την ώρα που το χάος την αγάπη του ήλιου αυτό θα την χαρεί.
Οι συντεταγμένοι,
μετέωρη λογική,
το χρόνο με σκοτάδι στα υπόγεια μετράνε οι ειδικοί.

Αυτοί μιλάν κι εγώ μαθαίνω πως να ψηλαφίζω το σκοτάδι.
Σημείο αναγνώρισης μονάχα θα'ναι η σαρκική επαφή.
Πριν λουφάξει ο ήλιος και στο χάος δώσει το ρόλο του πατέρα.
Σε μας να μείνει άγιο κάλεσμα η ανθρώπινη φωνή.
Σκύβει το κεφάλι,
η σκέψη να οξυνθεί.
Η γλώσσα μας απ' αύριο σε διάλεκτο θα είναι της σιωπής.

Στίχοι - Μουσική: Παύλος Σιδηρόπουλος
Εκτέλεση: Χάρης & Πάνος Κατσιμίχας
από το ΄΄Άντε και καλή τύχη μάγκες΄΄ - 1991

Γιάννης Αγγελάκας & The Final Fours - Νέος δίσκος!

Η ανάρτηση αυτή είναι ένας φόρος τιμής στους αδέσμευτους δημοσιογράφους και συντελεστές του κοκκινολαχανί κήπου...(ξέρουν αυτοί)

..........................

Μια είδηση απευθείας απ'τα αποδυτήρια!

Ο εκκεντρικός τραγουδοποιός και ανεξάντλητος βάρδος του εγχώριου μουσικού στερεώματος Γιάννης Αγγελάκας επιστρέφει στο παρκέ με ένα νέο δίσκο που υπόσχεται να πάρει το Ρημπάουντ και να κλείσει το Ντάρκ Σαν!

Ένας δίσκος με πολλές ασσίστς, πολλά λέη απς, πολλά άλεη ουουουουπς και άφθονες ντρίμπλες έρχεται για να ταράξει τα λιμνάζοντα νερά της ενδοχώρας δίνοντας μια σωτήρια θεραπεία στην εθνική ελονοσία που επικρατεί. Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι του ανερχόμενου σουξέ «Κίτρινος Πυρετός»:

«Τελειώνει το ημίχρονο
κι εγώ κλαίω σα δίχρονο.»

«Οι Γερμανοί, οι Γερμανοί
μας βγάλαν κόκκινο πανί»

«Το είπε κι ο Ησίοδος…
Τελειώνει κι η περίοδος.»

«Μα σαν φωνάξω τιρινί
Το τρίποντο θε να φανεί»

Συμπαίκτες του σ'αυτόν τον κρίσιμο αγώνα είναι οι:
Σαδίκης Ντίνος: Σούτινγκ γκαρντ
Καργιωτάκης Τίτος: Σέντερ
Αραμπατζής Στάθης: Πάουερ Φόργουορντ
Χαρμπίλας Χρήστος: Σμόλ Φόργουορντ
(νέα μεταγραφή από το NBA!!!!)

Στο ρόλο του Πλέη μέϊκερ ο Γ.Αγγελάκας φυσικά.

Ο δίσκος φέρει τον τίτλο "Μπουντεσλίγκα" και αναμένεται να κυκλοφορήσει με τα ζυγά.
Τα κομμάτια που περιέχονται σ'αυτόν είναι:

1)Ωδή στον Πρέλεβιτς
2)Βήματα
3)Κίτρινος πυρετός
4)Χαμένοι στο τζάμπολ
5)Ο βάκιλλος του Γκμοχ (άσχετο)
6)Λερωμένο ταμπλό
7)Στου ΣΕΦ τα δίχτυα πιάστηκα
8)Θηλυκό: Ανωφελές κουνούπι
9)Με το μυαλό στο μπάσιμο
10)Λήχτονα κόουτς λήχτονα

Το αποκλειστικό ρεπορτάζ είναι της δαιμόνιας δημοσιογράφου Visious

update άρθρου από τον εξίσου δαιμόνιο
(έως φρενοβλαβή) pirpolimeno.

Ο δίσκος Μπουντεσλίγκα θα περιέχει και δύο μπόνους κομμάτια ''το Βάλς του Πικ εν Ρολ'' που θα είναι ορχηστρικό και το ''Αρτηριακή πίεση 25mmHg'' με την φιλική συμμετοχή των Ίβκοβιτς και Ομπράντοβιτς.

..........................

Αχ πανάθεμά σε, θα με πεθάνεις...αν στις επόμενες συναυλίες σου απαγορεύσουν την είσοδο ή την έξοδο μην αναρωτηθείς το γιατί.

ο σχολιασμός σας ελεύθερος...

Εμφιαλωμένο νερό - Η μεγαλύτερη εμπορική απάτη;

Πολλές φορές κάποια άχρηστα πράγματα μας τα παρουσιάζουν με τέτοιο τρόπο που μας κάνουν να νομίζουμε ότι τα έχουμε απόλυτη ανάγκη. Ένα από αυτά είναι το εμφιαλωμένο νερό. 

Σε μια καφετέρια μας αρέσει πιο πολύ αν μας φέρουν εμφιαλωμένο νερό και όχι βρύσης ή όταν διψάμε στο δρόμο προτιμάμε να πάρουμε εμφιαλωμένο νερό και όχι να πιούμε από μια δημόσια βρύση(όχι ψύκτη). Είναι όμως το εμφιαλωμένο νερό τόσο καλύτερο ώστε να το πληρώνουμε χρυσάφι;

Το εμφιαλωμένο νερό σε σχέση με αυτό της βρύσης, σε έρευνες που έχουν γίνει κατά καιρούς έχει διαπιστωθεί ότι:

1. τις περισσότερες φορές είναι χαμηλότερης ποιότητας, λόγω του ότι στην ουσία είναι κονσέρβα, 
2. δεν είναι πάντα γευστικά καλύτερο από της βρύσης,
3. κοστίζει χιλιάδες φορές περισσότερο και
4. δεν κάνει κακό στην υγεία, αλλά δεν κάνει και καλό. Στην ουσία δεν κάνει τίποτα.(δεν κάνει κακό εφόσον διατηρηθεί σύμφωνα με τις αναγραφόμενες οδηγίες) 

Γιατί όμως κάτι τόσο φανερό και συνάμα άχρηστο το παραβλέπουμε και συνεχίζουμε να αγοράζουμε εμφιαλωμένο νερό;

Το εμφιαλωμένο νερό κοστίζει περίπου 1000 φορές περισσότερο από της βρύσης. Θα αγοράζατε ποτέ ένα σουβλάκι που θα κόστιζε 1000 φορές περισσότερο από ένα συνηθισμένο όσο και σας έλεγαν ότι είναι διαφορετικό από το άλλο; και μάλιστα να σας φαίνονταν και λογικό;

Για να καταλάβουμε την διαδικασία αυτή πρέπει να δούμε πως δουλεύει γενικά η βιομηχανία και συγκεκριμένα ένα κομμάτι της που λέγετε ''κατασκευασμένη ζήτηση''.

Για να πλουτίσει μια βιομηχανία θα πρέπει να ανεβάζει την ζήτηση των προϊόντων της συνεχώς. Στην δεκαετία του 70 οι εταιρίες εμφιάλωσης είδαν τις πωλήσεις τους να πέφτουν λόγω του ότι ο κόσμος είχε αρχίσει πλέον να καταλαβαίνει ότι τα αναψυκτικά δεν κάνουν και τόσο καλό στην υγεία. Έπρεπε λοιπόν να βρουν ένα άλλο προϊόν το όποιο να είναι υγιεινό και να μην κοστίζει η παραγωγή του.

Και έτσι λοιπόν το πρώτο ανθρακούχο νερό δημιουργήθηκε. Στην αρχή ο κόσμος γελούσε με αυτό το προϊόν...μα το νερό είναι δωρεάν, γιατί να το αγοράζουμε; Πως λοιπόν οι εταιρίες μπόρεσαν να πείσουν τον κόσμο για να φτάσουμε στο σήμερα που πλέον θεωρείτε ως λογική αγορά;

Εδώ λοιπόν είναι που μπαίνει σε εφαρμογή η ''κατασκευασμένη ζήτηση''. Τα βήματα της ήταν τα εξής:
Εκφοβισμός. Στήθηκε μια τεράστια προπαγάνδα ότι το νερό βρύσης είναι επικίνδυνο. Πολλές φορές αισθανόμαστε ανασφαλείς να πιούμε νερό από τη βρύση όταν ήμαστε σε άλλη πόλη ή χώρα. Πίνουμε όμως το εμφιαλωμένο νερό με ευχαρίστηση χωρίς να ξέρουμε από που προέρχεται. Μπορεί σε κάποιες χώρες να είναι επικίνδυνο αλλά αυτό δεν ισχύει για την Ευρώπη και πόσο μάλιστα για την Ελλάδα.
Παραπλάνηση. Ότι το εμφιαλωμένο νερό προέρχεται από γάργαρα νερά πηγών από πράσινα βουνά. Ενώ ας πούμε το νερό βρύσης προέρχεται από το διάστημα. Προέρχονται και τα δύο από ίδια σημεία*. Ειδικά στο εξωτερικό το μεγαλύτερο ποσοστό των κατοίκων χρησιμοποιούν το νερό βρύσης μόνο για μαγείρεμα και για δουλειές.
Το νερό βρύσης στην Ελλάδα βρίσκεται πάντα υπό πίεση 3-5 ατμόσφαιρες και περιέχει διαλυμένο οξυγόνο, δηλαδή είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ταυτόχρονα υπάρχει συνεχείς έλεγχός ώστε το νερό να είναι ασφαλές για ανθρώπινη χρήση. Υπό αυτές τις συνθήκες το νερό είναι προστατευμένο από παθογόνους οργανισμούς. Στην ουσία λοιπόν αγοράζουμε κάτι που σαν προϊόν έχει μηδενικό κόστος για τον κατασκευαστή και τρομερό κόστος για μας και που στην ουσία δεν δίνει τίποτα παραπάνω από το νερό βρύσης. Και επιπλέον οι ακατάλληλες συνθήκες φύλαξης του εμφιαλωμένου νερού, ειδικά στην Ελλάδα με τις υψηλές θερμοκρασίες, μπορεί πολλές φορές να το καθιστούν και επιβλαβές.

 

Υπάρχει και ένα άλλο κομμάτι αυτό της μόλυνσης του περιβάλλοντος.
Η Nestle και η Pepsi είχαν δηλώσει ότι η παραγωγή του εμφιαλωμένου νερού είναι η πιο οικολογική και υγιεινή βιομηχανία. Αυτό δεν ισχύει αν αναλογιστούμε την μόλυνση που προκαλείτε από την κατασκευή των μπουκαλιών. Ενδεικτικά για να κατασκευαστούν τα μπουκάλια στις ΗΠΑ για ένα χρόνο, απαιτείται τόσο πετρέλαιο όσο να γέμιζαν 1.000.000 αυτοκίνητα. Χωρίς να υπολογίσουμε το πετρέλαιο της μεταφοράς τους και την οικολογική καταστροφή από την απόρριψη τους.

Το 20% των απορριμάτων της γης είναι μπουκάλια νερού. Τα μπουκάλια αυτά συνήθως ανακυκλώνονται σε άλλες χώρες. Τα μπουκάλια των ΗΠΑ ανακυκλώνονται στην Ινδία και εκεί συντελείται μια τεράστια καταστροφή από τα λύματα της ανακύκλωσης. Και αν το καλοσκεφτούμε αυτά είναι στην ουσία που μολύνουν το νερό που πίνουν εκεί.

Αν όλη αυτή η ενέργεια που σπαταλιέται για να καλυφθεί μια ανάγκη που στην ουσία μπορεί να ικανοποιηθεί και χωρίς χρήματα, αφιερώνονταν στο να βελτιώναμε τα συστήματα υδροδότησης του πλανήτη, όλος ο κόσμος θα μπορούσε να έχει πόσιμο, καθαρό, δωρεάν νερό. Αλλά όπως πολλές φορές έχουμε πει...είναι πολλά τα λεφτά Άρη.

*Το μεταλλικό νερό πρέπει να προέρχεται από γεωτρήσεις με άμεση εμφιάλωση(χωρίς καμία επεξεργασία), το επιτραπέζιο μπορεί να προέρχεται από οπουδήποτε, ακόμα και από την θάλασσα, αρκεί να υποστεί κάποια διαδικασία απολύμανσης και το νερό πηγής από πηγή με επίσης άμεση εμφιάλωση. Το νερό της βρύσης μπορεί να προέρχεται και από γεώτρηση και από πηγή.

80΄s και όποιος αντέξει - 15+1 αγαπημένες μουσικές επιλογές.

Δεκαετία του 80. Βάτες, μαλλί χαίτη, στενά τζινς και μουσική. Ίσως η πιο αμφιλεγόμενη μουσική δεκαετία, με φανατικούς υποστηριχτές και νοσταλγούς, αλλά και με πολλούς κατακριτές (κρυφοπόπ).

Για μένα είναι η δεκαετία της μελωδίας και των γκρουπ. Η δεκαετία που η ποπ μουσική είχε ένα καλό λόγο να την ακούσεις.

Αν και οι μουσικές μου προτιμήσεις είναι λίγο πιο ροκ, όσο κι αν θέλω δεν μπορώ να αντισταθώ  στην ποπ μαγεία των 80΄s...ελάτε πείτε την αλήθεια...και ΄σεις το ίδιο, έτσι δεν είναι;

Let's pop!

Νο15: Alphaville - Big in Japan

Μιλάμε για πολλά κιλά 80τίλα. Οι Γερμανοί Alphaville μεσουράνησαν με το Big in Japan. Το ακούμε ακόμα σε κάθε πάρτι που σέβεται τον εαυτό του. Υπάρχουν μέχρι σήμερα (έτσι νομίζουν τουλάχιστον). Από το άλμπουμ Forever Young-1984.

................................................

Νο14: New Order - True Faith

Ένα από τα πιο πετυχημένα βρετανικά γκρουπ των 80's. Υπάρχουν μέχρι σήμερα με πολλά διαλείμματα. Από το άλμπουμ Brotherhood-1986

................................................

No13: Michael Jackson - Beat It
Τώρα εδώ τι να πεις. Είναι δικαιωματικά ο βασιλιάς της δεκαετίας. Από το θρυλικό Thriller - 1982

................................................

Νο12: Rick Astley - Never Gonna Give You Up 
Από το άλμπουμ Whenever You Need Somebody - 1987. Λίγο τζιτζιφιόγκος αλλά μ΄αρέσει.

................................................

Νο11: The Bangles - Hazy Shade Of Winter

Κοριτσοπαρέα. Το παλεύουν μέχρι σήμερα. Από το άλμπουμ Less Than Zero - 1987

................................................

Ανιχνευτής ψεύδους...και καλό μήνα.

Πρωταπριλιά σήμερα...προσοχή στα ψέματα. 

Καλό μήνα να έχουμε

Ένα βιντεάκι για να ξεκινήσει ο μήνας με χαμόγελο.