Ιδέα για εκδρομή. Βόρεια Εύβοια.

Αν ποτέ σας βγάλει ο δρόμος για την Βόρεια Εύβοια και είστε από την Αθήνα, να προτιμήσετε την διαδρομή από ξηράς (από Χαλκίδα). Αν δεν παινέψεις το σπίτι σου θα πέσει να σε πλακώσει λένε, αλλά κατά γενική ομολογία η διαδρομή Χαλκίδα-Ασμήνιο(Πευκί) είναι από τις ομορφότερες διαδρομές με αυτοκίνητο. Είναι μια πανέμορφη διαδρομή που οδηγεί στο παράδεισο της Βόρειας Εύβοιας που λίγοι ξέρουν και ας είναι μόνο 3 ώρες από την Αθήνα. 

Περνώντας στην κρεμαστή γέφυρα της Χαλκίδας ακολουθείτε την ταμπέλα προς Βόρεια Εύβοια και στην συνέχεια προς Ιστιαία ή Πευκί. Το οδόστρωμα είναι καλό, ο δρόμος όμως στενός με πολλές στροφές. Δεν πτοούμαστε όμως...η απίστευτης ομορφιάς διαδρομή θα μας αποζημιώσει. Μιλάμε για 120 χλμ πυκνής βλάστησης, από πεύκα και πλατάνια επί το πλείστον, που θα σας αφήσει με το στόμα ανοιχτό.

Αρχικά ανεβαίνουμε στην ανατολική πλευρά του όρους Καντήλι. Πράσινο και κατάφυτο. Πεύκα και έλατα, πυκνή βλάστηση, μεγάλη ποικιλία δέντρων, ρεματιές και μικροί καταρράκτες που σχηματίζονται στην άκρη του δρόμου, κατά τους χειμερινούς κυρίως μήνες.

Έπειτα οδηγούμε κατά μήκος του ποταμού Κηρέα που διασχίζει την κατάφυτη κοιλάδα του Προκοπίου (Αγ. Ιωάννης ο Ρώσος). Στάση οπωσδήποτε για φωτογραφίες στα γεφυράκια του ποταμιού.

Κατεβαίνοντας τώρα οδηγούμε προς την ανατολική πλευρά* κατά μήκος των ακτών του Αιγαίου. Εκεί η θέα είναι μαγευτική. Πυκνή βλάστηση σε συνδυασμό με το μπλε του Αιγαίου και τα πεύκα να φτάνουν ως το κύμα.

Κατά την διάρκεια της διαδρομής θα συναντήσετε πολλά γραφικά χωριά όπως Παπάδες, Παγώντας, Βασιλικά, Ελληνικά, Αγριοβότανο, Γούβες, Αρτεμίσιο για να καταλήξετε στο Πεύκι που είναι ένα από τα πιο γνωστά παραθαλάσσια τουριστικά θέρετρα της Β. Ευβοίας. Εκεί θα βρείτε τα πάντα, ακόμα και τον χειμώνα, ξενοδοχεία, καφετέριες, μπαράκια, ουζερί, ταβέρνες και ότι τραβάει η ψυχή σας. Για αυτούς που θέλουν ησυχία και ηρεμία χωρίς βέβαια να χάσουν τις ανέσεις τους, δίπλα στο Πευκί σε απόσταση ενός χιλιομέτρου υπάρχει το χωριό Ασμήνιο. Ένα γραφικό παραθαλάσσιο χωριό για το οποίο θα κάνω ειδική ανάρτηση λόγω του ότι είναι το χωριό μου.

Η περιοχή της Βόρειας Εύβοιας είναι ένας ακόμα παραμελημένος και παρεξηγημένος μικρός παράδεισος της Ελλάδας. Από αυτό το μπλογκ θα προσπαθήσω να σας δώσω όσες περισσότερες πληροφορίες για αυτό το θαύμα της φύσης, για έναν τόπο με μεγάλη ιστορία και ομορφιά, παρθένα ομορφιά, που μαγεύει όσους τον επισκέπτονται.

Όποιος θέλει πληροφορίες για την διαμονή και την πρόσβαση ας μου στείλει μήνυμα.

*Μπορείτε βέβαια να στρίψετε και προς δυτικά και να οδηγήσετε κατά μήκος των ακτών του Βόρειου Ευβοϊκού. Εκεί η βλάστηση είναι πιο φτωχή αλλά στο δρόμο σας θα βρείτε ένα από τα ομορφότερα χωριά της Ελλάδας την Λίμνη (θα κάνω εκτενέστερη ανάρτηση για το συγκεκριμένο χωριό και την περιοχή).

σ.σ. Οι φωτογραφίες και το βίντεο είναι δικά μου.

Οι διαδρομές

Εδώ είναι το ταξίδι...

Τώρα τελευταία έχω ένα συναίσθημα. Θέλω να πάρω το αυτοκίνητο και να οδηγήσω μέχρι...και γω δεν ξέρω που. Στο άγνωστο, χωρίς προορισμό...μην σου πω και εκτός συνόρων. Έτσι χωρίς αποσκευές, χωρίς σχέδιο, σε μια απροσδιόριστη στιγμή. Να οδηγήσω προς την ελευθερία.

Όταν οδηγάς οι σκέψεις είναι διαφορετικές. Συνήθως πιο μελαγχολικές, πιο σκοτεινές. Είναι σαν να τις βλέπεις σε ταινία σε συνδυασμό με το τοπίο και την μουσική που ακούς. Σκέφτεσαι τα λάθη που έκανες, την εξέλιξη της ζωής σου, τι τροπή θα έπαιρνε αν ακολουθούσες άλλους δρόμους, άλλες επιλογές. Και έτσι που οδηγάς σκέφτεσαι να μην τελειώσει ο δρόμος, να συνεχίζεις να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι, στο μικρό σου καταφύγιο, προστατευμένος από τον γύρω κόσμο, μόνος με τις σκέψεις.

Μα η διαδρομή κάποια στιγμή τελειώνει και συ ξαναγυρίζεις από εκεί που ξεκίνησες, στην ίδια ζωή, στους ίδιους ανθρώπους, στα ίδια λάθη, στις ίδιες αθεράπευτα αγαπημένες αγκαλιές που σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα και να λες...εδώ είναι το ταξίδι.

Θα με χάσετε για λίγο...όχι πολύ, μερικές μέρες.

Θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως.

Οι αφανείς ήρωες των ημερών.

Απ΄ότι διαβάζω αυτές τις μέρες στις αναρτήσεις σας φίλοι μου μπλόγκερς, το θέμα Πάσχα εξαντλήθηκε επαρκώς. Από θεολογικές συζητήσεις, υπαρξιακές αναζητήσεις, εθνικούς παραλληλισμούς έως πιο απλής μορφής αναρτήσεις τύπου ''την κάνω για το χωριό, σι γιου λέιτερ'', ''καλή χώνεψη'', ''με το μαλακό το κατσικάκι'' και τα τοιαύτα.

Λοιπόν και γω με την σειρά μου θα σας πω τι θα κάνω το Πάσχα........μα για να σκεφτώ....ααααα δεν θα κάνω τίποτα γιατί πολύ απλά...θα δουλεύω!

Ναι λοιπόν φίλοι και φίλες, υπάρχουν και άνθρωποι που δουλεύουν αυτές τις μέρες για να διασκεδάζουν όλοι οι υπόλοιποι. Και το θέμα δεν είναι ότι δουλεύεις, το θέμα είναι ότι δουλεύεις πιο πολύ από τον υπόλοιπο χρόνο. Εστιατόρια, καφέ, μπαράκια όλα επί ποδός και στην εν τέλεια τις μέρες αυτές. Αυτές είναι οι μέρες μας που λέμε. Θυμάμαι τα Χριστούγεννα νόμιζα ότι θα πάθαινα υπερκόπωση. Έλειπε και για δυο μέρες η υπάλληλος με λουμπάγκο και είδα τον Χρήστο φαντάρο αντί για νεογέννητο. Και τώρα που σας γράφω στην δουλειά είμαι...διότι Μ.Σάββατο σήμερον και πρέπει να προετοιμαστούμε για το βράδυ. Γιατί στις 12:01 ορδές πιστών που αναζητούν την διασκέδαση θα πλημμυρίσουν τους δρόμους της πόλης και όλοι αυτοί πρέπει να φαν, να πιουν και νηστικοί να κοιμηθούν. Έτσι που λέτε το βράδυ δεν έχει εκκλησία (όχι ότι θα πήγαινα...λέμε τώρα), θα ειδωθούμε κομμάτι και με την γαρδούμπα στο στόμα θα επανέλθουμε στην θέση μας. Το ίδιο και την Κυριακή και την Δευτέρα. Στο μαγαζί και θα αναμένουμε.

Θα αναμένουμε να έρθει η Τρίτη του Πάσχα για να ξεκουραστούμε και περισσότερο για να δούμε πόσο καλύτερα ή χειρότερα πήγαν οι δουλειές φέτο από πέρυσι. Για να δούμε πόσες τρύπες θα βουλώσουμε και πόσες θα παραμείνουν ανοιχτές. Αν και κάτι μου λέει ότι δεν θα γίνει ''ανάσταση'' φέτος. Τέλος πάντων.

Θα σας ευχηθώ λοιπόν να περάσετε όλοι καλά με τις οικογένειές σας, να ξεκουραστείτε όσο περισσότερο μπορείτε, να διασκεδάσετε αφήνοντας τις έννοιες πίσω σας...ε και να αφήνετε και κανένα μπουρμπουάρ για τους αφανείς ήρωες των ημερών.

Καλό Πάσχα.

τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...

Επειδή ένα σαν κανένα είπα να κάνω ένα ακόμα ιστολόγιο.

τα τραγούδια λένε πάντα την αλήθεια...
είναι το όνομα του νέου μου ιστολογίου.

Όπως γράφω και στην εναρκτήρια ανάρτηση:

" Όταν ήμουν μικρή και ήθελα να κάνω κάποιο δώρο πιο προσωπικό σε κάποιο φίλο, έγραφα μια κασέτα. Ξόδευα ώρες ατελείωτες για να βρω τα τραγούδια που θα μπορούσαν να του αρέσουν. Έβαζα βέβαια πάντα και κάποια που θα ήθελα εγώ να ακούσει, που άρεσαν σε μένα. Έγραφα τους τίτλους με καλλιγραφικά γράμματα στο εξώφυλλο, συνήθως και μια αφιέρωση... και πολύ αγάπη.

Κάπως έτσι μου ήρθε η ιδέα του ιστολογίου αυτού.

Θα είναι μια ηλεκτρονική κασέτα από τραγούδια που αγάπησα και αγαπώ μαζί με κάποιες σκέψεις ή αναμνήσεις που πάντα τα συνοδεύουν."

Περάστε αν θέλετε καμιά βόλτα...

http://tatragoudia.blogspot.com/