Την τελευταία μέρα τον διακοπών θέλαμε να χαρούμε όσο γίνεται την μέρα.
Πήραμε ξοπίσω τον ήλιο, τον κυνηγούσαμε, λες και θα τον προλαβαίναμε, να μην νυχτώσει και φύγει το πλοίο.
Και ήταν ένας ήλιος υπέροχος, θαρρείς ήθελε να μας τρελάνει τις τελευταίες στιγμές.
Μας έδωσε τα πιο όμορφα τοπία του.
Χρωμάτισε του βράχους, το νερό, τις σκέψεις μας.
Και μετά πήγε και χάθηκε.
Αυτό ήταν μας είπε, του χρόνου τώρα πια.
Και μετά σιωπή.
Αυτή η ενοχλητική σιωπή του Σεπτέμβρη.
Αυτή η αίσθηση ότι ενώ ξεκινάνε πολλά πράγματα, κάτι πολύ σπουδαίο τελείωσε.
Και πάντα θα θυμόμαστε αυτό που τελειώνει και όχι αυτό που αρχίζει.
Ένας ήλιος που χάνεται είναι πάντα πιο δυνατός, από ένα φεγγάρι που γεμίζει.
Να ζείτε και περνάτε όμορφα.
Καλό φθινόπωρο.
***********************
Συνεχίζει το δρώμενο ''Ιστορίες Ραδιοφώνου''
Καλημέρα Μαρία, πολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου, ο ήλιος ο ζωοδότης είναι ανεπανάληπτος. Και πάντα η γεύση της λήξης του καλοκαιριού, πικρή. Αλλά, για να πω και την αλήθεια, μ' αρέσει κι ο Σεπτέμβρης, καλοδεχούμενος με όλες τις αλλαγές του. Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Ευγενία μου!
ΔιαγραφήΠολύ όμορφες οι φωτογραφίες σου Μαρία... Τα ηλιοβασιλέματα στη θάλασσα πάντα ήταν η αδυναμία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό φθινόπωρο!
Καλησπέρα φίλη μου!
Διαγραφή