Στιγμές μια πόλης... #5
Ψάχνοντας το χρώμα μέσα απ΄τα σίδερα.
Ανάμεσα σε τσιμέντα κρύα και άχρωμα.
Εγκλωβισμένοι σε υπόγεια, με το βλέμμα στα σύννεφα.
Αναρριχώμενοι ένα πρωί.
Αναγεννιομαστε και ατενίζουμε το άπειρο.
Με εφόδια σπάνια αλλά επικίνδυνα.
Πέρα απ΄την ασχήμια βλέπουμε μια ελπίδα.
Ζούμε κάθε μέρα και μια γιορτή.
Να ζείτε και να περνάτε όμορφα.
7 ματιές
Σ'ευχαριστούμε γι αυτήν την όμορφη περιήγηση στο φως,το χρώμα, την ελπιδα, την ίδια τη ζωή. Όμορφες φωτογραφίες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα σαι καλά
Φιλιά στην Ελενίτσα σου
Φιλάκια Μαιρούλα
υπέροχες όλες οι λήψεις, μου άρεσε ιδιαίτερα η δεύτερη! τι σχήμα σχηματίστηκε στον ουρανό!
ΑπάντησηΔιαγραφήσε φιλώ Μαρία μου
Είδες Μαρία μου, πώς καταφέρνει η ομορφιά να τρυπώσει μες το μπετόν και να το απογειώσει;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑΦιλάκια πάντα χαμογελαστά!
Τί αισιόδοξα μηνύματα Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜακάρι να μπορούσαμε να ξεχωρίζουμε πάντα την ομορφιά, ακόμα κι ανάμεσα σε σκουπίδια.
Έτσι θα υπάρχει ελπίδα για μα προχωρήσουμε μπροστά.
Να είσαι καλά και φιλάκια πολλά
Χαίρομαι τα φωτεινά σου μηνύματα Μαρία. Το φως και την ομορφιά που αναδύουν. Την ανθρωπιά και τη θετική αύρα που διαχέουν γύρω μας. Και αυτό είναι μεγάλη δουλειά φίλη μου. Πολλές μου καλησπέρες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημερα Μαρια μου, με αισιοδοξια σαν την αναρτηση σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ ομορφα καρέ που τα "εντυσες" με τρυφερα λογια!
Το μοβ αναρριχώμενο φυτο ειναι βουκαμβιλια;;;;
Καλό μήνα, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.