Εργασία και χαρά;
Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες καλημέρα σας!
Τι κάνετε; μου λείψατε πολύ.
Η αλήθειά είναι πως δεν έχω καθόλου χρόνο ν΄ ασχοληθώ με το μπλογκ μου και να σας επισκεφτώ. Επέστρεψα εδώ και ένα μήνα στην δουλειά, μετά από 14 υπέροχους μήνες καθισιού και φροντίδας της μικρής μου. Και είναι τόσο δύσκολή η επιστροφή και η προσαρμογή, που προσπαθώ να βρω την χρυσή τομή, την ισορροπία, ανάμεσα στην μητρότητα και στην εργασία, που πολλές φορές είμαι πεπεισμένη πως δεν υπάρχει.
Άραγε όντως υπάρχει; Αυτές οι γυναίκες που λένε πως καταφέρνουν να είναι καλές μητέρες, καλές σύζυγοι και αποδοτικές στην εργασία τους, μήπως απλά μας λένε ψέματα; Γιατί εγώ νομίζω πως δυο καρπούζια σε μια μασχάλη δεν χωράνε.
Εγώ πιστεύω πως όταν μια μητέρα εργάζεται ή θα είναι καλή στην δουλειά της και στο σπίτι θα γίνεται χαμός, ή θα είναι αφοσιωμένη στην οικογένεια και στην δουλειά θα τα φορτώνει όλα στον κόκορα ή θα είναι μέτρια και στα δυο. Εγώ νομίζω πως είμαι η τρίτη περίπτωση. Και αυτή η μετριότητα δεν μου αρέσει καθόλου.
Γενικά είμαι της γνώμης πως μια γυναίκα θα πρέπει να είναι ανεξάρτητη οικονομικά και να εργάζεται. Μόλις γίνει μητέρα αν αποφασίσει και μπορεί να σταματήσει την εργασία θα ήταν το ιδανικό. Αυτό όμως όχι για πολύ καιρό. Γιατί μόλις ξεπεταχτούν τα παιδιά, καλό θα είναι να αποκτήσει ξανά την οικονομική της ανεξαρτησία και να μπορεί να δικαιούται και να εκμεταλλευτεί τα εργασιακά και τα ασφαλιστικά της δικαιώματα (αναρρωτικές, επιδόματα, άδειες, σύνταξη κτλ). Απλά η γνώμη μου είναι πως άπαξ μια γυναίκα γίνει μητέρα, καλό θα ήταν να εργάζεται όσο το δυνατόν λιγότερο. Όλα αυτά βέβαια σε ένα πλαίσιο που να μπορεί να τα κάνει. Διότι εγώ, ας πούμε, δεν έχω την πολυτέλεια να διακόψω την εργασία μου. Δεν μπορώ να έχω δηλαδή το προνόμιο του ''ξεπετάγματος''.
Έχω επίσης ξεπεράσει την (για μένα) ψευδαίσθηση της ολοκλήρωσης και δημιουργίας μέσω της εργασίας. Θεωρώ πως αυτό είναι μια μεγάλη απάτη που έχουμε πέσει όλοι, άντρες γυναίκες. Υπάρχουν χιλιάδες πράγματα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να αισθανθούμε δημιουργικοί, που δεν εντάσσονται σε ωράρια, μηνιάτικα και βάρδιες. Οπότε αυτό που προσπαθώ είναι να εργάζομαι όσο το δυνατόν λιγότερο και αναγκαστικά να μειώσω τις ανάγκες μου και τα θέλω μου, ώστε να μπορώ να έχω περισσότερο χρόνο. Γιατί νομίζω πως ο χρόνος και η υγεία είναι τα πολυτιμότερα αγαθά του ανθρώπου. Δεν αγοράζονται, αλλά τα ξοδεύουμε αλόγιστα για να έχουμε πράγματα που αγοράζονται.
Ας πάνε μερικά πράγματα παραπίσω. Ας αναβάλουμε ή ακόμα και ας ακυρώσουμε κάποιες υλικές απολαύσεις, για να κερδίσουμε χρόνο. Αυτό που πρέπει πάντα να είναι μπροστά, είναι ο χρόνος με την οικογένεια και τους φίλους. Και ας ελπίσουμε σε καλύτερα χρόνια, που θα έχουμε περισσότερες επιλογές, που θα μπορούμε να απορρίπτουμε πιο εύκολα καταστάσεις. Ας ζήσουμε το τώρα, κοιτώντας πάντα μπροστά.
Σήμερα έχει λιακάδα. Ας πάμε μια βόλτα...
10 ματιές
Μαρία, έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες. Έχεις οριοθετήσει πολύ σωστά τα πράγματα και ξέρεις πολύ καλά ποια είναι τα σημαντικά. Άρα, έχεις κάνει το πρώτο βήμα στο σωστό δρόμο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠήγαινε τη βόλτα σου και απόλαυσε τη μικρή σου, επειδή αυτά τα χρόνια είναι τα πιο "χαριτωμένα" και τα πιο "απολαυστικά" (και τα πιο σημαντικά).
Καλή δύναμη και όταν έχεις όρεξη και μπορείς, ξαναπερνάς και σε βλέπουμε.
Φιλάκια πολλά
Συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες, με τον τρόπο που σκέφτεσαι. Πριν γίνω μαμά έβλεπα εντελώς διαφορετική τα πράγματα. Σνιωθα ένα μεγάλο κενό που είμαι άνεργη και ήταν ο απώτερος στόχος μου. Τώρα δε θέλω να εργαστώ και δε ψάχνω καν. Θελω να ξεπετάξω τη μικρούλα μου και μετά βλέπουμε. Ακομη κι όταν λείπω για δυο τρεις ώρες καμία φορά από κοντά της, όταν γυρνώ σπίτι την σφιχταγκαλιαζω και τη κοιτάζω να δω μήπως εχασα κάτι σημαντικό όσο έλειπα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΛοιπόν Μαρία, τώρα βάζεις ένα εκρηκτικό θέμα που ταλανίζει όλα σχεδόν τα σπίτια και φυσικά κάθε γυναίκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ σωστές οι αναφορές, οι επισημάνσεις σου και η κατάληξή σου.
Να πω το εξής.
Οι συνθήκες εργασίας για την γυναίκα νέα μητέρα έχουν σίγουρα να κάνουν και με το είδος της απασχόλησης. Υπάρχουν ωράρια (σπάνια !) που μπορεί να είναι συμβατά με μια νέα μητέρα. Όμως η πλειοψηφία των εργασιακών συνθηκών λέει όχι.
Εδώ Μαρία μου οφείλει να υπάρχει μια οργανωμένη Πολιτεία που να υποστηρίζει την νέα μητέρα εργασιακά. Πως αυτό ; με δύο κινήσεις.
1) Διετής άδεια τοκετού με πληρωμένες αποδοχές έστω στο 80% του μισθού της, και
2) Μειωμένο ωράριο εργασίας
Τέλος, υπάρχει και η ανάπτυξη ενός οργανωμένου σοβαρού δικτύου βρεφονηπιακών σταθμών για τα μικρά παιδάκια έτσι ώστε η Γυναίκα να μην κλειστεί στο σπίτι, να μην χάσει τη δουλειά της και τα παιδιά να μεγαλώνουν σε ένα όμορφο επιστημονικό περιβάλλον.
Να σου ευχηθώ καλή δύναμη Μαρία μου, καλό κουράγιο. Είναι δύσκολα κορίτσι μου το ξέρω.
Φιλιά πολλά.
Μαιρούλα μου έτσι είναι όπως τα λες. Δεν χωρά σε μια μασχάλη δυο καρπούζια. Και αν έχεις επιλογή να δουλεύεις λιγότερο και ήπια για να είσαι εντάξει με το παιδάκι σου τότε είσαι τυχερή. Γιατί δυστυχώς για τις περισσότερες εκτός δημοσίου τομέα δεν υπάρχει αυτή η δυνατότητα να μειώνουν ωράριο και να δουλεύουν ηπιότερα βάσει των αναγκών τους. Παίζει ρόλο και το πόστο της κάθε μιας γυναίκας. Αλλά δεν εργάζονται για υψηλότερες αμοιβές οι γυναίκες των εξαντλητικών ωραρίων...Σκέψου μόνο ένα θα σου πω: η κόρη μου από τις 2/1ου δεν έχει σταματήσει ούτε Σάββατα ούτε Κυριακές και δεν είναι επιλογή της. Ισολογισμοί εταιρειών και κλεισίματα έτους της λένε απαιτούν οι υπάλληλοι να δώσουν όλο τους τον εαυτό...λοιπόν;
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι όταν έχεις παιδί είναι ιδανικό να μην δουλεύεις. Αυτό αποφάσισα εγώ Το επέλεξα. Αλλά δεν είναι εύκολο να γυρίσεις στον εργασιακό σου τομέα μετά καιρό...δυστυχώς.
Είναι πολύ σωστή, απόλαυσε τη μικρή σου αυτή η ηλικία δεν θα ξανάρθει και όλα τα άλλα θα γίνουν
Φιλιά πολλά και στις δυο σας
Αχ πόσο δίκιο έχεις, Μαρία μου. Η οικογένεια πάνω απ' όλα. Αυτό το μοίρασμα ανάμεσα στην οικογένεια και στη δουλειά είναι πραγματικά δύσκολο για όλες μας. Να είσαι καλά, φίλη μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαρία μου. Καλή επιστροφή στη δουλεια΄σου και καλη επαναπροσαρμογή. Δεν εχω παιδάκια οποτε δεν μπορώ να σου εκφράσω άποψη. Θα συμφωνήσω όμως απο όλα όσα ξερω και βλεπω με όλους τους προλαλήσαντες :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα απολαύσεις τη μικρούλα σου οσο πιο πολύ μπορεις
Σε φιλω
Μαράκι μου καταλαβαίνβ πόσο δύσκολο είναι μετά 14 μήνες να αφήνεις πίσω σου το κοριτσάκι σου !! Ναι δεν μπορούν και τα δυο να γίνουν σωστά και κυρίως στο θέμα του μωρού !!Αλλά βλέπεις είμαστε στην Ελλάδα και πρέπει να δουλεύουν και οι δυο για να τα βγάλεις πέρα !! Υπομονή !! Πολλά φιλιά
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου, συμφωνώ με τις σκέψεις σου. Είμαι υπέρ της άποψης, ότι όταν η γυναίκα μπορεί, πρέπει να δουλεύει λιγότερο, εξασφαλίζοντας έτσι περισσότερο χρόνο με το παιδί ή τα παιδιά της.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕύχομαι σύντομα να ξαναβρεις τους ρυθμούς σου και πάντα να ομορφοπερνάς με τη μικρή σου σε όμορφες βόλτες. Σε φιλώ :)
Εργασία και χαρά κρατάω
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου προτεραιότητα παντα θα εχει η οικογενεια μας και οι στιγμες που μπορουμε να περασουμε μαζι τους αλλα ..αυτο το αλλά να μην υπηρχε..το ιδανικο θα ηταν να μπορούσε η μαμα να μεγαλωσει τα παιδια και μετα να παει στην δουλεια..μακαρι αυτο να ειναι εφικτο... πατως φιλη μου απολαυσε οσο μπορεις περισσότερες στιγμες με την μικρη σου να ξερεις ποσο γρηγορα μεγαλώνουν!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κανεις αυτο που σε κανει να νιωθεις καλα Μαρια μου.. να μου φιλησεις την μικρή σου.. απο μενα που ελειπα και εγω καιρο..λογο ιντερνερτ.. πολλα φιλακιαααα!!!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.