Όταν η βροχή δεν σταμάτησε ποτέ... (Ιστορίες της Νύχτας)
Χύθηκε μέσα στη νύχτα. Περπάτησε μηχανικά και δύσκολα. Τα φώτα θάμπωναν από τα κλαμένα της μάτια. Μια αίσθηση απόγνωσης την έτρωγε, της έλιωνε τα σωθικά, της ράγιζε την καρδιά. Δεν πήρε το μετρό. Όσο πιο αργά έφτανε σπίτι της τόσο πιο μόνη θα ένιωθε. Και αυτή η χάρτινη σακούλα στα χέρια της πόσο την βάρυνε. Λες και κουβαλούσε μέσα της όλους τους μήνες που έζησε κοντά του, όλα τα όνειρα που έκανε, όλες τις νύχτες που μέθαγε από τα φιλιά του, όλα τα σκοτάδια που προσπάθησε να διώξει μαζί του.
Στο μυαλό της ένα χάος και ένα παράπονο. Ένα μεγάλο παράπονο που δόθηκε χωρίς ανταπόκριση, που πάντα ήταν λίγη για αυτόν, που πάντα αυτός ήταν πολύς για εκείνην. Που αγάπησε πιο πολύ απ΄ότι της ζητήθηκε και αγαπήθηκε λιγότερο απ΄ότι χρειαζόταν.
Ο δρόμος τέλεψε και το κλειδί μπήκε στην πόρτα της. Ώρα για την μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος με τα σκοτάδια. Με τα σκοτάδια του σπιτιού, της νύχτας, της μοναξιάς, της καρδιάς.
Και μετά άρχισε να βρέχει. Να βρέχει αιώνια, για πολλά βράδια. Και κάθε βράδυ οι στάλες της βροχής έκαναν παρέα τα δάκρυα της. Την κράταγαν σπίτι για να αντισταθεί τον πιο μεγάλο της φόβο. Να αλλάξει την μοίρα της, να κερδίσει για μια φορά στη ζωή της.
Οι μήνες πέρναγαν υγροί, μαζί με την βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν εκείνος. Ήταν όμως Μάης πια. Μπορεί η βροχή τις νύχτες να μην σταματούσε, αλλά οι μέρες ήταν ηλιόλουστες και γεμάτες ζωή. Κατάλαβε πως οι βραδινές στάλες δεν θα τελείωναν ποτέ, αρκεί να άφηνε τον ήλιο να την στεγνώνει κάθε μέρα.
Άνοιξε την πόρτα της και βγήκε τολμηρά στην καταιγίδα. Το τηλέφωνο συνέχιζε να καλεί αλλά ο ήχος της βροχής κάλυπτε κάθε χτύπο...
Ήταν μια Ιστορία της Νύχτας... ένα δρώμενο που εμπνεύστηκε η Αριστέα...
******************
Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στο Διαγωνισμό φωτογραφίας Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ασπρόμαυρο...'' έως απόψε το βράδυ ΕΔΩ.
25 ματιές
Είναι λυτρωτική μια έξοδος στη βροχή. Το ένιωσα έντονα με την ιστορία σου Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυσύνοπτη, αλλά περιεκτική και πολύ ατμοσφαιρική, σα μικρό φιλμ νουάρ.
Σε καληνυχτίζω...
Πραγματικά σε λυτρώνει η έξοδος στην βροχή όπως λέει η Μαρία αρκεί να μην την φοβάσαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘέλει θάρρος και τόλμη για να βγεις έξω αλλά πρέπει πολλές φορές αλλιώς είσαι αιχμάλωτος για πάντα!
Μαρία μου πολύ όμορφη η ιστορία σου και πολύ to the point!
Την καλημέρα μου!
η ομορφια του σκοταδιου!
ΑπάντησηΔιαγραφήη καθαρση της βροχης!
υπεροχη!
καλημερα! :)
Ο πόλεμος με τα σκοτάδια! Τον έχω βιώσει Μαράκι μου γλυκό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχη η αίσθηση της νίκης, ακόμα κι όταν αργήσει!
Ξέπλυνες τον πόνο με τη βροχή! Πολύ μου άρεσε! :)))
Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ιστορία που μας έδωσες!♥
Φιλιά!
Αχ αυτα τα σκοταδια! Και πως να ζησει η ψυχη διχως φως! Η καταιγιδα ξεπλενει καμια φορα και το μεσα μας... ευτυχως! Πανεμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλημέρα Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιες φορές λυτρώνει η φυγή!!!
φιλάκι γλυκό
Σπουδαίο πράγμα να βρεί κανείς τη δύναμη να ξεφύγει από τα σκοτάδια και να βγεί έξω, στο φως ή τη βροχή που θα ξεπλύνει τον πόνο και θα επουλώσει τις πληγές...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν βρέχει κι έχεις ένα παράπονο να σε πνίγει, νιώθεις πως και κάποιος άλλος κλαίει μαζί σου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφο
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Πολύ-πολύ όμορφο... και οι φωτογραφίες σου το συνόδευσαν τέλεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά πολλά!
Μαρία μου, υπέροχο! Ένιωσα την κάθε σου λέξη... μου θύμησες μια δική μου ιστορία! Μέσα στο σκοτάδι... περπατάς μέσα στη νύχτα... για να βρεις κάποια στιγμή το φως και να λυτρωθείς! Γι' αυτό το νόημα, εγώ αγαπώ τη νύχτα, λίγο το σκοτάδι, το μαύρο χρώμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚρατάω αυτά τα συνασιθήματα:
"Στο μυαλό της ένα χάος και ένα παράπονο. Ένα μεγάλο παράπονο που δόθηκε χωρίς ανταπόκριση, που πάντα ήταν λίγη για αυτόν, που πάντα αυτός ήταν πολύς για εκείνην. Που αγάπησε πιο πολύ απ΄ότι της ζητήθηκε και αγαπήθηκε λιγότερο απ΄ότι χρειαζόταν."
Μπράβο σου!!!
Θέλει δύναμη να βγεις στη βροχή!...είναι όμως λυτρωτικό, για να συνεχίσεις προς το φως...Όμορφα πλασμένο κείμενο.Συγχαρητήρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτός ο πόλεμος με τα σκοτάδια, τόσο γνώριμος!!! Το "έζησα" το κείμενο σου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρίνα
"Να βρέχει αιώνια, για πολλά βράδια"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο γνώριμο...
Μια πολύ λιτή, όμως ουσιαστική κατάθεση συναισθημάτων!
Σκληρός ο αποχωρισμός και οριστικό το κλείσιμο της πόρτας...
Όταν ένας άνθρωπος είναι λίγος για κάποιον, δεν του αξίζει αυτός ο κάποιος!
Να είσαι καλά, Μαρία!
Η πιο μεγάλη ευτυχία ήταν όταν η βροχή ακουγόταν στα τσίγκινα κεραμίδια της παράγκας κι εμείς αγκαλιασμένοι τρυγούσαμε την αγάπη μας μες το σκοτάδι της νύχτας με το συντροφικό της νανούρισμα να μας δίνει μια αίσθηση ότι ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για εμάς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΌταν ξημέρωσε , βγήκε ο ήλιος, χωρίσαμε η βροχή είχε σταματήσει .
Γαβριήλ
Πολύ όμορφο Μαρία......λύτρωση η βροχή!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνοιωσα να χάνομαι στις στάλες της βροχής και να χορεύουν οι αναμνήσεις μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η ιστορία σου Μαρία μου, με ουσιαστική αμεσότητα στον αναγνώστη!
Καλό βραδάκι! Φιλάκια!:))
Θα συμφωνησω κι εγω ποσο λυτρωτικη μπορει να ναι η βροχη που ξεπλενει την ψυχη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑτμοσφαιρικες κι οι φωτο σου Μαρια μου!!
Σε φιλω κι ευχομαι καλο σ/κ!!
Η δύναμη της επιβίωσης! Αυτό μου ήρθε στο μυαλό. Ποιος δεν πόνεσε, ποιος δεν έκρυψε τα δάκρυα του στη βροχή, ποιος δεν τα ξέπλυνε με τη βροχή...λίγοι όμως κατάφεραν να βρουν τη δύναμη να πουν όχι και να προτιμήσουν τη βόλτα στο σκοτάδι περιμένοντας το φως της ημέρας που θα τους στεγνώσει ξανά τον πόνο και θα ζήσουν.....
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμορφος ο λόγος σου και περιγραφικός μου αρέσει πάντα!
Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι χαίρομαι που δε σήκωσε το τηλέφωνο η ηρωίδα σου και βγήκε στην καταιγίδα!!
Συγκινητική η ανταπόκριση σας. Χαίρομαι που σας άρεσε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ για τα όμορφα σχόλια.
Καλημέρα σας.
Μαρία μου η ιστορία σου μου άρεσε πολύ και πιο πολύ μου άρεσε ο επίλογος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια!
Λυπητερό αλλά πολύ όμορφο Μαρία μου, πάρα πολύ όμορφο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΛύτρωση μέσα στο βροχερό σκοτάδι. Καμμιά φορά η λύτρωση, βρίσκεται εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Θέλει να πάρεις τη δύναμη που κρύβεται στο σκοτάδι για να χτίσεις μέσα σου την ηλιόλουστη επόμενη μέρα.Είναι αλήθεια για μένα η σκέψη που λέω συνεχώς στον εαυτό μου."Γιά ν' αντικρύσεις της αυγής το φως, πρέπει να περπατήσεις μέσα στη νύχτα". Μαρία δεν μου άρεσε η τροπή της ιστορίας γιατί βλέπεις, μου αρέσουν τα Happy end, αλλά χωρίς τα Bitter end, η ζωή θάταν μονόχρωμη και μονότονη. Είμαι μεγαλωμένος με τη φράση "και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Αργότερα κατάλαβα ότι για να ζήσουν καλά πρέπει να παλέψουν και να πονέσουν. Δεν φτάσανε τα παραμύθια μέχρι εκεί, έφτασα εγώ χωρίς αυτά μαζί μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝάσαι πάντα καλά να ξεδιπλώνεις τις τρυφερές σκέψεις σου.
Πάντα η βροχή κάνει παρέα στα δάκρυα. Νιώθει την ανάγκη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ όμορφη η ιστορία σου. Ταυτίζεται όποιος έχει νιώσει ποτέ κάτι περίεργο.
Έπιασε και μπόρα απόψε και απόλαυσα την ανάγνωση.
Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα! :)
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.