Βόλτα στην κοιλάδα... ακολουθώντας το ποτάμι.

Καλησπέρα καλά μου παιδιά.

Σήμερα είχα λίγο χρόνο και είπα να σας πάω μια βόλτα.

Αν θυμάστε είχα κάνει παλαιότερα δύο αναρτήσεις σχετικά με την κοιλάδα των Αγίων Αναργύρων στις Σέρρες.

Βόλτα στην Κοιλάδα.

Βόλτα στην Κοιλάδα... συνέχεια.

Σήμερα πήραμε τα ποδήλατά μας και ακολουθήσαμε το ποτάμι. Μονοπάτια δεν υπάρχουν. Η διαδρομή δύσκολη. Πόσο μάλλον που σε μερικά σημεία θα έπρεπε να κουβαλάμε και τα ποδήλατα. Αναγκαστικά περάσαμε από το ποτάμι και γίναμε μούσκεμα. Αλλά δεν μας ενόχλησε καθόλου. Νιώσαμε περισσότερο έτσι την φύση.

Ξεκινήσαμε από εκεί που σας άφησα την τελευταία φορά. Από την λίμνη.

 Κατεβήκαμε στις όχθες του ποταμού.

Προσπαθήσαμε να περάσουμε με τα ποδήλατα, αλλά το ρεύμα ήταν δυνατό και έτσι αναγκαστικά περάσαμε μέσα από το νερό περπατώντας.

Συνεχίσαμε απολαμβάνοντας την φύση. Πυκνή βλάστηση. Μόνο το νερό ακούγονταν.

Σε κάποια φάση ο ήχος του νερού γινόταν όλο και πιο έντονος. Είναι εκπληκτικό το πως σε προειδοποιεί η φύση ότι κάτι πολύ όμορφο πλησιάζει. Και ξαφνικά αντικρίσαμε αυτό...

Συντροφιά με πανέμορφες εικόνες συνεχίσαμε να ανεβαίνουμε. Τα ποδήλατα μείναν πίσω. Κουραστήκαμε να τα κουβαλάμε. 

Ήξερα ότι υπάρχει κι άλλος καταρράκτης, αλλά νόμιζα ότι είναι πολύ πιο μακρυά. Ο ήχος του όμως μου έλεγε ότι είναι κοντά. Και μετά από ένα ξέφωτο, νατος.

Μείναμε για αρκετή ώρα. Η φύση μας άφησε άφωνους. Και τόσο κοντά στην πόλη. Ούτε κούραση, ούτε κρύο λογαριάζαμε. Τόσο αναζωογονητικό. Πήραμε αρκετή ενέργεια. Γεμίσαμε μπαταρίες. 

Δεν μπορέσαμε να όμως προχωρήσουμε πιο πολύ. Τα πόδια μας είχαν παγώσει. Την επόμενη φορά, που δεν θα έχει τόσο νερό το ποτάμι θα προχωρήσουμε κι άλλο.

Αναμείνατε...