Να ΄μουν εκεί ψιλά,
κατάρτι ελεύθερο.
Να με ζηλεύουν αυτοί που περπατούν,
να με νιώθουν αυτοί που πετούν.
Παρέα με τον ουρανό
και τα σύννεφα να κάνω.
Να κρέμομαι στα σχοινιά τους,
έρμαιο του καιρού και του αέρα.
Να τους μιλώ για τους ανθρώπους,
το χώμα και την γη.
Και αυτά να μου λεν για τα πουλιά,
τον θεό και την βροχή.
Για τα όνειρα των ανθρώπων που φεύγουν,
τα θέλω τους που τα παίρνει ο άνεμος
και όλα αυτά που ποθούν.
Για τις ελπίδες που τελειώνουν στο τέλος της μέρας,
τις καίει ο ήλιος και χάνονται στην θάλασσα.
Να ζείτε και περνάτε όμορφα.
