ΜΙΑ ΑΝΑΤΟΛΗ ΦΩΣ ΜΟΥ*

Μια ανατολή πιο πολύχρωμη απ΄ όλες.

Σαν το πρώτο φιλί, 

σαν την πρώτη ελπίδα.

Για μερικά ατελείωτα λεπτά.

Όσα προλάβουν να δούνε τα μάτια που δεν βιάζονται.

Γρήγορα πριν η πόλη ξυπνήσει

και πρωινή δροσιά δώσει τον έναυσμα της νέας μέρας.

Σε λίγο θα σημάνει το τέλος της νύχτας,

το τέλος των ονείρων.

Θα μείνουν κρεμασμένα στα κόκκινά σύννεφα,

πάνω στις σκληρές στέγες των ανθρώπων.

Στο όριο γης και απείρου.

Πραγματικού και ιδεατού.

Μια ανατολή φως μου.

Ζωής και συνέχειας.

Να ζείτε και να περνάτε όμορφα.

*ο τίτλος της ανάρτησης είναι από το τραγούδι του Μανώλη Φάμελλου ''Ένα φιλί από δυόσμο''.

ΚΑΤΑΡΤΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΑ

Να ΄μουν εκεί ψιλά,

κατάρτι ελεύθερο.

Να με ζηλεύουν αυτοί που περπατούν,

να με νιώθουν αυτοί που πετούν.

Παρέα με τον ουρανό

και τα σύννεφα να κάνω.

Να κρέμομαι στα σχοινιά τους,

έρμαιο του καιρού και του αέρα.

Να τους μιλώ για τους ανθρώπους,

το χώμα και την γη.

Και αυτά να μου λεν για τα πουλιά,

τον θεό και την βροχή.

Για τα όνειρα των ανθρώπων που φεύγουν,

τα θέλω τους που τα παίρνει ο άνεμος

και όλα αυτά που ποθούν.

Για τις ελπίδες που τελειώνουν στο τέλος της μέρας,

τις καίει ο ήλιος και χάνονται στην θάλασσα.

Να ζείτε και περνάτε όμορφα.