Αυλαία και πάμε... - Photo A Day September (Days 24 - 30)

Αυλαία και πάμε...

Σε θάλασσες απέραντες και δύσκολες.

September 24 - Dirty...

Σε έρημους τόπους, άγριους και μοναχικούς.

September 25 - What's Inside?

Σε καταγάλανους ουρανούς παρέα με τους γλάρους.

September 26 - Free

Σε πράγματα ανθρώπινα, φτιαγμένα με μεράκι.

September 27 - Create...

Σε εκθαμβωτικά φθινοπωρινά ηλιοβασιλέματα.

September 28 - This Season...

Σε γκρεμούς πανέμορφους.

September 29 - Stop...

Σε μονοπάτια εύκολα με δύσκολο προορισμό.

September 30 - Go...

Και σε μουσικές οικίες και γνώριμες.

Τις φωτογραφικές ανά χείρας. Αύριο ξεκινά ο Διαγωνισμός Φωτογραφίζειν.

Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε!

Ημερολόγιο Σκέψεων (Σεπτέμβριος 19 - 25)

Αγαπημένοι μου αναγνώστες ελπίζω να είστε όλοι καλά. Μια εβδομάδα στο σπίτι με αναρρωτική ήταν μια καλή ευκαιρία να ασχολήθω με πράγματα που αγαπώ. Συνεχίζουμε λοιπόν το Ημερολόγιο Σκέψεων.

19.9.2016

Με ανακουφίζει...

Αυτή την στιγμή με ανακουφίζει οτιδήποτε μου μαλακώνει τον λαιμό και μου μετριάζει τον βήχα. Όταν είσαι άρρωστος καταλαβαίνεις πόσα απλά πράγματα τελικά δεν είναι δεδομένα. Όπως μια απλή ανάσα.

20.9.2016

Με εκνευρίζει...

Η αγένεια των ανθρώπων. Αυτές τις μέρες πήγα τρεις φορές στο νοσοκομείο. Μερικοί άνθρωποι δεν έχουν καθόλου τρόπους. Και δεν αναφέρομαι σε υπαλλήλους και γιατρούς. Για αυτούς έχω να πω μόνο καλά. Μιλώ για τους επισκέπτες και ασθενείς. Μεγάλο ελάττωμα να μην είσαι ευγενής.

21.9.2016

Βαριέμαι αφόρητα...

Στη δουλειά. Λέω καμιά φορά στους συναδέλφους μου ότι εδώ μέσα μια μέρα θα πεθάνουμε όχι από την δουλειά, αλλά από την βαρεμάρα. Τέτοια μονοτονία δεν έχω ξανανιώσει.

22.9.2016

Αδιαφορώ...

Για ανθρώπους που δεν με ενδιαφέρουν σαν χαρακτήρες. Αδιαφορώ για την γνώμη τους για μένα.

23.9.2016

Νοιάζομαι για...

Για τους δικούς μου πολύ. Γίνομαι χαλί. Μπορώ να κάνω τα πάντα.

24.9.2016

Μια μοναχική βόλτα.

Πήγα πριν μέρες μια βόλτα μόνη μου στου Φιλοπάππου, για να φωτογραφίσω το νέο βιβλίο της Κικής μας. Μου έκανε πολύ καλό. Περπάτησα λίγο ανάμεσα στα δέντρα και άνοιξαν οι πνεύμονές μου από τον καθαρό αέρα.

25.9.2016

Μια Κυριακάτικη βόλτα.

Μου άρεσε μια φορά που είχαμε πάει στον Φλοίσβο. Τι όμορφα που είναι στη θάλασσα. Πόσο ηρεμείς. Ακόμα και αν είσαι στην πολύβουη Αθήνα.

Αυτά για αυτές τις μέρες.

Όποιος θέλει να χρησιμοποιήσει την λίστα μου και να ακολουθήσει ένα ημερολόγιο μπορεί ελεύθερα.

Να περνάτε όμορφα.

Να 'μαι το παραμύθι σου... - Photo A Day September (Days 16 - 23)

Να 'μαι το παραμύθι σου...

Σε ηλιοβασιλέματα πίσω στην πατρίδα μας.

September 16 - Safe...

Πάνω στα κύματα του Αιγαίου.

September 17 - Dancing...

Στην επιφάνεια της θάλασσας που φυλακίζει το φως του ήλιου.

September 18 - Peace...

Σ΄έναν καταπράσινο περίπατο στο δάσος.

September 19 - Time for... a walk!

Τόσο ψιλά που θαρρείς θα πιάσουμε τα σύννεφα.

September 20 - Wrinkles...

Μα και αληθινά.

September 21 - Oops!

Σαν το χρυσό χρώμα των φύλλων του φθινοπώρου.

September 22 - Squares...

Σαν τις στάλες της βροχής πάνω στην τριανταφυλλιά μας.

September 23 - Macro...

Και σαν τις μουσικές που ακούγαμε παιδιά.

Να περνάτε καλά και να χαμογελάτε!

Οι Φεγγίτες της Ζωής μου στον λόφο του Φιλοπάππου.

Είναι κάποιοι Φεγγίτες που τους συναντάς τυχαία και σε εμπνέουν εκτός από το να τους διαβάσεις, αλλά και να τους φωτογραφίσεις.

Και είναι τόσο όμορφο όταν γίνονται ένα με το έδαφος του λόφου...

...και χαιρετάν με καμάρι το μνημείο του Φιλοπάππου.

Όταν σκαρφαλώνουν στα δέντρα του δάσους...

...και ανακατεύονται με τα κλαδιά στην οδό Κοίλης και απέναντι από την Ακρόπολη.

Όταν αλλάζουν χρώμα και υφή ανάλογα το μέρος που υπάρχουν.
Λουμπαρδιάρης, Παρθενώνας, Φιλιπάππου.

Για να σου αφήσουν στο τέλος μια γαλήνη και μια εικόνα...

...για να θυμάσαι αυτό που η συγγραφέας μας λέει στο οπισθόφυλλο.

''Οι Φεγγίτες της Ζωής μου'' της Κικής Κωνσταντίνου έκαναν μια βόλτα στον λόφο του Φιλοπάππου.

59 + 1 τυχαία πράγματα που δε ξέρετε για μένα...

Είναι ένα παιχνίδι που κυκλοφορεί πολύ στην μπλογκόσφαιρα. Δεν ξέρω από που ξεκίνησε, μάλλον από το εξωτερικό. Δεν έχει και πολύ σημασία. Εγώ το είδα στην Μαρίνα και σε άλλες φίλες. Σημασία έχει πως μαθαίνουμε όμορφα πράγματα για του μπλογκοφίλους μας.

Ας δούμε και τα δικά μου.

1. Τώρα που σας γράφω έχω αναρρωτική άδεια και είμαι σπίτι. Οξεία φαρυγγολαρυγγίτιδα. 
2. Η ζωή μου μοιράστηκε σε τρία μέρη. Στην Βόρεια Εύβοια που μεγάλωσα, στις Σέρρες όπου σπούδασα και έμεινα 16 χρόνια και στην Αθήνα που ζω τα τελευταία 2 χρόνια.
3. Αν και λατρεύω το χωριό μου όταν ήμουν 18 ήθελα να φύγω με κάθε τρόπο. Τώρα συμβαίνει το αντίθετο.
4. Αν και δεν ήμουν και τόσο καλή μαθήτρια, στρώθηκα στην 3η Λυκείου και πέρασα στο ΤΕΙ Σερρών.
5. Ήταν η πρώτη φορά που αντιλήφθηκα πως δεν χαίρονται όλοι με την επιτυχία σου.
6. Στο σχολείο ήμουν παντελώς απροσάρμοστη και περίεργη. Ήταν η αρχή του ελληνικού ροκ και οι συμμαθητές μου με έβλεπαν σαν εξωγήινη για τις μουσικές που άκουγα.
7. Το ίδιο φυσικά και οι γονείς μου. Η μητέρα μου ήταν πάντα τρυφερή και καλή. Με τον πατέρα μου όμως είχαμε ομηρικούς καυγάδες και δεν συμφωνούσαμε σε τίποτα. 
8. Το ίδιο συνέβη και όταν του είπα πως θέλω να μάθω κιθάρα.
9. Τώρα οι σχέσεις μας είναι άριστες.
10. Έχω έναν μικρότερο αδερφό και ένα υπέροχο ανιψάκι που έχει το όνομα του μπαμπά μου.
11. Οι πολύ κοντινοί μου άνθρωποι με φωνάζουν Μαίρη.
12. Δεν έχω ακούσει ποτέ τον μπαμπά μου ή τον αδερφό μου να με λένε Μαρία.
13. Σπούδασα Διοίκηση και Οικονομία.
14. Η φοιτητική μου ζωή ήταν υπέροχη. Οι Σέρρες είναι η ιδανική πόλη για φοιτητές.
15. Για ένα χρόνο εξάσκησα αυτό που σπούδασα και μετά το βαρέθηκα τρελά.
16. Μέχρι τα 30 μου δεν φωτογράφιζα, ούτε έγραφα. Κάποια προσωπικά αδιέξοδα μου έδωσαν έμπνευση. Τώρα δεν μπορώ να φανταστώ την ζωή μου χωρίς να φωτογραφίζω και να γράφω.
17. Επίσης μου αρέσει να μαγειρεύω. Να κάνω τραπέζια σε φίλους και να τους περιποιούμαι. Μάλιστα για κάποια χρόνια το έκανα και σαν επάγγελμα. 
18. Τρώω τα πάντα εκτός από σκόρδο.
19. Η μεγαλύτερη εργασιακή μου πείρα είναι η διακόσμηση και το εμπόριο επίπλων.
20. Τελικά όμως κατάλαβα ότι αυτά που αγαπάς καλό θα είναι να μην τα κάνεις δουλειά, γιατί χάνουν την γοητεία τους. Από τότε που τα έκανα, δεν μαγειρεύω ξανά το ίδιο και δεν διακοσμώ το σπίτι μου με την ίδια θέρμη όπως έκανα παλιά.
21. Δεν μου αρέσει η δουλειά. Καθόλου. Θα ήθελα να ήμουν εισοδηματίας και να μην δουλεύω.
22. Ποτέ δεν μου άρεσε η ιδέα της καριέρας και δεν ήθελα ποτέ να ξοδέψω προσωπικό μου χρόνο, να στερηθώ ώρες από φίλους, σύντροφο και οικογένεια για χάρη μιας ανερχόμενης καριέρας.
23. Μου λένε πως με την πρώτη ματιά δείχνω σνομπ. Αυτό δεν ισχύει. Αν με ενδιαφέρει κάποιος άνθρωπος θα κάνω τα πάντα για αυτόν. Θα τον βοηθήσω και θα τον στηρίξω. Για αυτούς που δεν με ενδιαφέρουν ως άνθρωποι, ας με θεωρούν σνομπ. Καλύτερα. Να με απαλλάξουν και από την παρουσία τους.
24. Σχετικά όμως κρατώ τις αστικές ευγένειες, γιατί θεωρώ την ευγένεια πολύ μεγάλο προσόν, αλλά αν θεωρήσω πως αδικούμε ή βλέπω πως αδικούν κάποιον άλλον, μαύρο φίδι που τους έφαγε. Με ευγενικότατο τρόπο πάντα, θα τους βάλω στην θέση τους.
25. Για αυτό θεωρώ πως κάποιοι, ειδικά στη δουλειά, με αποφεύγουν επειδή μιλάω έξω απ΄τα δόντια. 
26. Παρόλα αυτά με τους δικούς μου είμαι πολύ τρυφερή.
27. Γελάω και κλαίω πολύ εύκολα.
28. Εκτός από μια φοβία που έχω με τις αρρώστιες, δεν φοβάμαι τίποτα άλλο.
29. Πάντα ήθελα να μείνω μόνιμα στην Θεσσαλονίκη μέχρι που ερωτεύτηκα την Αθήνα. Η Αθήνα είναι πολύ μεγάλη καψούρα.
30. Βέβαια δεν ξέρω αν θα ήθελα να μεγαλώσω τα παιδιά μου εδώ. 
31. Αν και η καταγωγή μου είναι από νησί, με γοητεύει το βουνό. Ίσως επειδή η Βόρεια Εύβοια συνδυάζει και τα δύο.
32. Είμαι πολύ περίεργη με τον καφέ. Μου αρέσει ο ελληνικός βαρύς γλυκός, αλλά δεν πίνω ποτέ έξω σε καφετέρια. Συνήθως δεν μου τον κάνουν όπως θέλω και ξενερώνω.
33. Δεν βλέπω τηλεόραση. Στις Σέρρες για ένα διάστημα δεν είχα καν. Αλλά λατρεύω τις αστυνομικές σειρές.
34. Μου αρέσει να ακούω μουσική συνεχώς. Η σχέση μου με την μουσική είναι σχεδόν εξάρτησης.
35. Δεν μπορώ να βγω από το σπίτι άβαφη. Οπωσδήποτε αιλαινερ και μάσκαρα. Αντίθετα δεν φοράω κραγιόν και μέικαπ σχεδόν ποτέ.
36. Φοράω πάντα άρωμα.
37. Δεν ακολουθώ την μόδα. Δεν ξοδεύω λεφτά σε λούσα. 
38. Δεν φοράω τακούνια. Ντύνομαι απλά και άνετα, ακόμα και σε επίσημες περιστάσεις.
39. Μου αρέσουν όμως τα αξεσουάρ. Τον χειμώνα δεν πάω πουθενά χωρίς πασμίνα.
40. Μου αρέσουν οι δουλειές του σπιτιού. Να βλέπω το σπίτι καθαρό και μυρωδάτο. 
41. Αλλά μη με βάλεις να σιδερώσω και να πλύνω πιάτα. Με τίποτα. 
42. Μου αρέσει να αλλάζω θέση σε αντικείμενα.
43. Μου αρέσει να κάνω δώρα.
44. Όλο λέω ότι θα πάω γυμναστήριο, αλλά όλο το αναβάλω.
45. Μου αρέσει να κάθομαι σπίτι. Ειδικά τις Κυριακές το πρωί. Το λατρεύω.
46. Για κάποια περίοδο της ζωής μου εργαζόμουν και τις Κυριακές. Αναγκαστικά. Άθλια.
47. Μου αρέσει όταν βρέχει, αλλά να είμαι στο σπίτι.
48. Δεν θέλω να πηγαίνω καθόλου σε εφορίες, τράπεζες, δημόσιες υπηρεσίες. Θα προτιμούσα να πληρώσω κάποιον να το κάνει για μένα.
49. Αν και δεν μου φαίνεται, είμαι πολύ περήφανη που γεννήθηκα Ελληνίδα και δεν θέλω να φύγω ποτέ από την Ελλάδα για να δουλέψω στο εξωτερικό. Απορώ πως κάποιοι το κάνουν με ευκολία. Θα προτιμούσα να μείνω εδώ με οποιουδήποτε όρους και συνθήκες ζωής.
50. Για κάποια περίοδο της ζωής μου βοηθούσα τους γονείς μου στις ελιές. Δεν μου άρεσε καθόλου. Θα μπορούσα όμως ακόμα και αυτό να κάνω για να μην φύγω από την Ελλάδα.
51. Δεν φοβάμαι την οικονομική κρίση. Πάντα, ακόμη και τώρα, έβρισκα δουλειά.
52. Η οικογένεια είναι για μένα το πιο σημαντικό πράγμα στον κόσμο. Με στήριξε απίστευτα σε όλες τις δύσκολες στιγμές. Είμαι πολύ τυχερή που τους έχω.
53. Θα τα παρατούσα όλα για έναν έρωτα και το έκανα. Ευτυχώς εξελίχθηκε πολύ όμορφα.
54. Δεν έχω κολλητή, έχω όμως πολλές φιλενάδες που τις υπεραγαπώ.
55. Σιχαίνομαι την μοιρολατρία.
56. Θέλω να ταξιδέψω στην Αμερική.
57. Θεωρώ πως ο άνθρωπος θα πρέπει να ξέρει τρία βασικά πράγματα: Ιστορία, Γεωγραφία, Ορθογραφία. Δεν λέω πως εγώ τα ξέρω τόσο καλά, αλλά θα έπρεπε.
58. Απεχθάνομαι τα greeklish. 
59. Είμαι αρκετά τεμπέλα και όπως λέω όλοι κάποια στιγμή θα εκτιμήσουν την αξία της τεμπελιάς.
60. Είπα πως θα γράψω λιγότερα, αλλά τελικά έγραψα 60

Λοιπόν; Ποια είναι αυτά τα 60 πράγματα που δεν ξέρουμε για σας.
Παίξτε και συ! 

Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε τα αγαπημένα σας ολιγόλεκτα στις 25 λέξεις του άλλου μου μπλογκ.

Να περνάτε καλά.

Ημερολόγιο Σκέψεων (Σεπτέμβριος 12 - 18)

Αγαπημένοι μου αναγνώστες ελπίζω να είστε όλοι καλά. Εν μέσω Σεπτέμβρη, ο καιρός όμως θυμίζει ακόμα καλοκαίρι και αυτό μας αρέσει ιδιαιτέρως. Συνεχίζουμε λοιπόν το Ημερολόγιο Σκέψεων.

12.9.2016

Τι ήθελα να γίνω όταν μεγαλώσω.

Σχεδόν όπως όλα τα παιδάκια ήθελα να γίνω γιατρός και μετά ήθελα χορεύτρια, Δεν ξέρω πως πήγα από το ένα στο άλλο, αλλά τελικά δεν έγινα τίποτα από τα δύο. Γιατί και τα δύο θέλουν δουλειά και γω ως γνωστόν είμαι μεγάλη τεμπέλα. Πάντως τώρα να με ρωτήσεις τι θέλω να γίνω όταν θα μεγαλώσω, θα έλεγα εισοδηματίας! Δεν θέλω να κάνω κανένα χόμπι δουλειά, γιατί το χόμπι σταματά να έχει νόημα όταν γίνεται αναγκαστικά. Το χόμπι γίνεται μόνο ελεύθερα. Οπότε θα ήθελα να ήμουν εισοδηματίας για να κάνω με περισσότερη όρεξη και χρόνο τα πράγματα που αγαπώ.

13.9.2016

Τι έκανα που έλεγα πως δεν θα το κάνω ποτέ.

Πολλά πράγματα. Για αυτό έχω πάψει να λέω ''ποτέ''. Ας πούμε την δουλειά που κάνω τώρα έλεγα πως δεν θα την έκανα ποτέ. Μεγαλώνοντας πάντως, βλέπω πως η ζωή σε οδηγεί εκεί που δεν φανταζόσουν, αλλάζεις, δέχεσαι πιο εύκολα ή πιο δύσκολα πράγματα. Σοφή η παροιμία: Μην κοροϊδέψεις τίποτα σε αυτή την ζωή. γιατί όλα θα τα λουστείς.

14.9.2016

Γιατί χάνονται οι άνθρωποι;

Γιατί η ζωή προχωρά, οι συνθήκες αλλάζουν, γνωρίζουμε άλλους ανθρώπους που παίρνουν την θέση τους. Συμβαίνει με όλους. Είναι όμως και κάποιες σχέσεις που μπορεί με τον άλλον να μιλάς μόνο κάθε γιορτές ή διακοπές αλλά όταν βρίσκεστε η οικειότητα δεν έχει μειωθεί καθόλου και είναι σαν να μην πέρασε ούτε μια μέρα από την τελευταία φορά που συναντηθήκατε. Με άλλους πάλι νιώθεις ξένος.

15.9.2016

Ανάμνηση από τα παιδικά χρόνια.

Θυμάμαι πολύ έντονα τις βουτιές που κάναμε στην προβλήτα στο χωριό. Βλέπω ακόμα τα παιδάκια ότι κάνουν το ίδιο μετά από τόσα χρόνια.

16.9.2016

Το αγαπημένο μου ηλιοβασίλεμα.

Νομίζω πως είναι γνωστό πια. Το ηλιοβασίλεμα στο χωριό μου στην Βόρεια Εύβοια.

17.9.2016

Αγαπημένο αντικείμενο.

Δεν δένομαι με υλικά αγαθά, παρόλα αυτά αγαπώ τα δώρα που μου έχουν κάνει και τα προσέχω. Κάτι που θα έλειπε αν το έχανα θα ήταν η φωτογραφική μηχανή μου.

18.9.2016

Αγαπημένη εποχή.

Θέλει και ερώτημα; Φυσικά το καλοκαίρι!

Αυτά για αυτές τις μέρες.

Όποιος θέλει να χρησιμοποιήσει την λίστα μου και να ακολουθήσει ένα ημερολόγιο μπορεί ελεύθερα.

Να περνάτε όμορφα.

Ανασύσταση.

Μιας και άλλαξα την όψη του μπλογκ μου, θυμήθηκα μια παλιά μου συμμετοχή από το "Παίζοντας με τις λέξεις" που δεν είχα δημοσιεύσει.

''Ανασύσταση'' λοιπόν, όταν χρειάζεται.

Γεννήθηκα Μαίρη. Ήταν προκαθορισμένο και αποφασισμένο. Το όρισε η θειά μου και το διέταξε, έτσι όπως επιβάλετε πάντα το Μαίρη στο Μαρία. Ήμουν η Μαίρη της γειτονιάς, η Μαίρη του μπαμπά, η Μαιρούλα της γιαγιάς και το καμάρι της μαμάς. Μεγάλωσα σαν Μαίρη, με μια αντίδραση και επανάσταση όπως μόνο μια Μαίρη μπορεί. Σαν Μαίρη έπαιξα, σαν Μαίρη έμαθα ποδήλατο, σαν Μαίρη πήγα σχολείο, σαν Μαίρη πρωτοερωτεύτηκα, σαν Μαίρη αποφάσισα και θέλησα να φύγω από όλο αυτό που μου όρισε το όνομα, μαζί με την ζωή μου.

Και ξαφνικά βρέθηκα μακρυά και πως μου ήρθε και έγινα Μαρία. Μου ακουγόταν πιο σωστό, πιο σοβαρό, πιο εύηχο. Μια Μαρία συνηθισμένη σαν το όνομα. Μια Μαρία βολική, συμβιβαστική και ελεγχόμενη. Άλλαξα φύλλο στο βιβλίο της ζωής μου, πήγα κόντρα στο διαφορετικό, σε αυτό που η θειά μου αποφάσισε, σε αυτό που με μεγάλωσε και με έκανε γυναίκα. Και πέρασαν τα χρόνια σαν Μαρία, μια απ΄τα ίδια, περήφανη όμως για αυτό, για αυτό το στερεότυπο που έμοιαζε ελευθερία.

Μα η Μαίρη, καθώς φάνηκε, δεν είχε πεθάνει. Και ένα ακροκέραμο μου ήρθε κατακούτελα. Μα τώρα είναι δυνατόν να τα βάλει η Μαρία με μια Μαίρη; Γίνεται να τα βάλει το χάραμα με ένα καταμεσήμερο, η σταγόνα με τη βροχή, η αδιαφορία με την έγνοια;

Έπεσα κατάχαμα, ξερίζωσα όλα όσα χρόνια έχτιζα, γκρέμισα τα πάντα και τους πάντες. Τσαλαπάτησα το Μαρία με τον χειρότερο τρόπο. Γύρισα ανάποδα την ζωή, κολύμπησα σε σκοτεινά νερά και με μιαν ανάσα και βρέθηκα εκεί που είχα αρχίσει.

Και να ΄μαι ξαφνικά πάλι Μαίρη. Πίσω εκεί, με ανθρώπους που εκτιμούν το όνομα Μαίρη, εκεί μαζί με τη θειά μου που τώρα επιμένει να με λέει Μαρία, εκεί που ο μπαμπάς με λέει Μαιρούλα, αφού η γιαγιά πέθανε, εκεί που για τη μαμά εξακολουθώ να είμαι το καμάρι της. Μαζί με εκείνον που μ΄αγαπά ακόμα και ας έζησα σαν Μαρία.

Αλλάζουμε, ξεχνιόμαστε, αναλωνόμαστε. Χάνουμε την λεπτομέρεια, εστιάζουμε στο σύνολό, πάμε με το ρεύμα και έτσι παραγκονίζουμε το ξεχωριστό και χαιρόμαστε με το συνηθισμένο. Έρχεται η στιγμή που το καταλαβαίνουμε. Ή μόνοι μας ή η ίδια η ζωή μας το επιβάλει. Κάποιες φορές με άσχημο τρόπο. Εκεί θα φανεί η αξία μας. Πόσο κουράγιο θα έχουμε να συστηθούμε ξανά Μαίρη.

Μετά...- Photo A Day September (Days 9 - 15)

Σε ένα βαλς χανόμαστε...

Σε ένα βλέμμα μετά το ηλιοβασίλεμα.

September 9 - Circle...

Μετά από την ασπρόμαυρη όψη των πραγμάτων.

 September 10 - Black and White...

Μετά τις γεύσεις της ζωής.

September 11 - Yum...

Μετά από ένα κόκκινο όνειρο.

 September 12 - Pretty...

Μετά από δυο λόγια όμορφα.

 September 13 - Motto...

Μετά από το άνοιγμα των λουλουδιών.

 Setember 14 - Fold...

Μετά το καλοκαίρι.

 September 15 - Yes!

Μέσα από ένα ''μετά'' πόσους χορούς έχουμε χάσει;

Να περνάτε όμορφα...

Φωτογραφικό οδοιπορικό στην Λέσβο (Παναγία Κρυφτή, Μελίντα, Παλαιοχώρι)

Συνεχίζοντας στο φωτογραφικό οδοιπορικό στην Λέσβο σήμερα θα σας πάω σε τρεις κοντινούς μεταξύ τους προορισμούς. Στην Μελίντα, την Παναγία Κρυφτή και στο Παλαιοχώρι.

Δείτε τις δυο προηγούμενες αναρτήσεις για την Μυτιλήνη και το Πλωμάρι.

Η Μελίντα είναι ένας καλοκαιρινός οικισμός με μια πολύ όμορφη παραλία. Ο βράχος που στέκει στην μέση της συνθέτει ένα υπέροχο φυσικό τοπίο.

Η Παναγία Κρυφτή είναι ένα εξωκλήσι κρυμμένο ανάμεσα στην θάλασσα και στα βράχια. Η πρόσβαση γίνεται με τα πόδια ή από την θάλασσα. Κατεβαίνοντας η διαδρομή σε αποζημιώνει με το απέραντο γαλάζιο της. Το εκκλησάκι μέσα στην σπηλιά και τα θερμά φυσικά λουτρά θα κάνουν την επίσκεψή σας ιδιαίτερη.

Σε πολύ κοντινή απόσταση θα βρείτε το γραφικό χωριό Παλαιοχώρι. Αν και η εγκατάλειψη είναι έντονη λόγω του δημογραφικού προβλήματος, είναι ακόμη πολύ όμορφο.

Στην επόμενη ανάρτηση θα σας πάω Μήθυμνα - Πέτρα. 

Ως τότε να περνάτε καλά.

****

Οι περισσότερες αποστολές από το ''Ταξιδεύοντας με μια καρτ ποστάλ'' έχουν φτάσει στον παραλήπτη τους.

Δείτε τες!

Της Αριάδνης προς την Κατερίνα

Της Ελένης Φλογερά προς την Αλεξάνδρα

Της Ανέσπερης προς την Αριάδνη.

Της Αλεξάνδρας προς την Ρούλα

Η Αριστέα προς την Μαρία

Της Μεταξίας προς την Ανέσπερη

Της Κατερίνας προς την Μαρία

Της Ρούλας προς την Αριστέα.

Από την Μαρία προς εμένα.

Από εμένα προς την Ελένη.

Από την Μαρία προς την Ελένη.

Της Ελένης προς την Μεταξία.

Οι υπόλοιπες είναι στο δρόμο. 

Όσοι δεν έχετε λάβει την κάρτα σας να έχετε το νου σας αυτές τις μέρες.

Καλά ταξίδια!