Ημερολόγιο Σκέψεων (Μάρτιος ημέρες 1 - 6)
Αγαπημένοι μου αναγνώστες μπήκε και ο Μάρτης. Λουλουδιάστος, ευωδιαστός και ανοιξιάτικος. Ξεκινάμε το μήνα λοιπόν πάνω σε μια λίστα της Κατερίνας.
1.3.2016
Αν ήθελα να έχω ένα νέο χάρισμα-ταλέντο ποιο θα ήταν αυτό;
Κάτι που δεν το έχω καθόλου η αίσθηση με το που γνωρίζω κάποιον να καταλάβω τι άνθρωπος είναι. Είναι πολλές οι φορές που την έχω πατήσει και ενώ θεωρώ με την πρώτη ματιά ότι κάποιος μου κάνει σαν άνθρωπος, στη συνέχεια της γνωριμίας μου απατώμαι οικτρά. Και το αντίθετο φυσικά μου συμβαίνει. Κάνω παρέα και αγαπώ ανθρώπους που δεν μου γέμισαν το μάτι την πρώτη φορά που τους είδα.
Είναι κάποιοι που έχουν μεγαλύτερη αντίληψη πάνω σε αυτό και αμέσως σχηματίζουν γνώμη σωστή για τον χαρακτήρα κάποιου.
2.3.2016
Σε τι έχω πίστη.
Στους ανθρώπους. Έχουμε χάσει το δρόμο μας. Το κακό θριαμβεύει... αλλά όμως πάντα στο τέλος νικάτε.
3.3.2016
Σήμερα πήγα...
Τσικνίσαμε με τον σύντροφό μου στο σπίτι του αδερφού μου. Οικογενειακά και όμορφα.
4.3.2016
Μου έκανε εντύπωση...
...και μου κάνει κάθε μέρα η κατάσταση στην πλατεία Βικτωρίας. Νιώθω πως ζω σε μια πόλη, σε μια χώρα παντελώς ανοχύρωτη, αφημένη στη τύχη της, σαν να έχουμε γίνει ένα σανατόριο ταλαιπωρημένων ανθρώπων. Αυτό που συμβαίνει εκεί είναι απαράδεκτο. Σκουπίδια και άνθρωποι ανακατεμένοι, παιδιά και γυναίκες αφημένα στην τύχη τους και οι Αθηναίοι να προσπαθούν να ζήσουν πλάι στη φρίκη.
Το κράτος ανύπαρκτο. Δεν έχει καταλάβει το μέγεθος του προβλήματος. Έχω την εντύπωση πως βλέπει μόνο την ανθρωπιστική πλευρά (σχετικό είναι και αυτό βέβαια) και δεν βλέπει πως αν συνεχιστεί αυτή η κατάσταση, θύματα δεν θα είναι μόνο οι ξεριζωμένοι, αλλά και οι ίδιοι οι Έλληνες.
Είναι παντελώς ανίκανοι να αντιμετωπίσουν την κατάσταση. Σκέφτομαι ότι πρέπει να γίνει κάτι ριζοσπαστικό. Ίσως να φανεί κάπως αυτό που θα πω, αλλά θεωρώ πως έχουμε περάσει κατά πολύ το περιθώριο η λύση που θα βρεθεί να είναι μέσα στα πλαίσια του ανθρωπισμού.
Οι κακουχίες και η πείνα αμβλύνουν τις διαφορές των ανθρώπων. Τους κάνουν πιο σκληρούς, πιο απάνθρωπους, πιο απολίτιστους. Πόσο ακόμα πολιτισμός μπορεί να διατηρηθεί στην Ειδομένη; Πόσο ακόμα ειρηνικοί να παραμείνουν οι άνθρωποι που ξέμειναν στην πλατεία Βικτωρίας; Χωρίς φαΐ, χωρίς νερό, χωρίς περίθαλψη. Έβλεπα κάποιες Ελληνίδες γυναίκες που πήγαιναν με προμήθειες, έπεφταν πάνω τους και άρπαζαν με βία αυτά που τους έφερναν. Κάποια στιγμή φοβήθηκα πως θα χτυπήσουν μες την αναμπουμπούλα.
Δεν θέλω να πω πως οι άνθρωποι αυτοί είναι κακοί, αλλά φανταστείτε τους εαυτούς σας να είσαστε μήνες χωρίς σπίτι, να κοιμάστε στο δρόμο, χωρίς φαΐ, με μωρά και παιδιά στην αγκαλιά, χωρίς ελπίδα, χωρίς πατρίδα, πόσο καιρό θα μπορούσατε να φέρεστε πολιτισμένα;
5.3.2016
Ποιος είναι ο ήρωάς μου;
Ο κάθε άνθρωπος που στέκεται όρθιος μπροστά στη ζωή ακόμα και αν αυτή του βάζει τρικλοποδιές.
6.3.2016
Τι βρήκα στο ταχυδρομικό κουτί σήμερα.
Σήμερα είναι Κυριακή οπότε δεν βρήκα κάτι. Αλλά ετοιμάζω εγώ τα δωράκια σας για τους νικητές των διαγωνισμών μου.
Αυτά λοιπόν φίλοι μου για την πρώτη εβδομάδα του Μάρτη. Εσείς μην ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν και τα ολιγόλετά σας για το δρώμενο 25 λέξεις.
Κόντρα σε νωθρούς, άσχημους και φασιστικούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.
Καλή Κυριακή να έχετε!
4 ματιές
Αχ Μαρια μου ολοι τις ιδιες σκεψεις και παντου οι ιδιες ανησυχιες... μακαρι να νικησει η ανθρωπια αλλα και η λογικη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτήνουν πάλι πλεκτάνες Μαρία μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό μόνο...
ωραίες απαντήσεις γεμάτες ηρεμία ... γιατι σκέφτηκα ότι στο ταχυδρομικό μου κουτί βρίσκω πάντα μα πάντα λογαριασμους ... φιλιά φίλη μου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάθε σου απάντηση αποπνέει αισιοδοξία και την εχουμε αναγκη όλοι μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτες οι συναντησεις για τσίκνισμα με συγγενεις και φιλους ειναι το κάτι άλλο!
Καλή εβδομάδα,
καλή συνέχεια στη μέρα σου!
Φιλια πολλά :)
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.