Δεκαπέντε συν ένας μπλόγκερς ... - Μια ιστορία αγάπης! - Η ζωή, η αγάπη και η μοίρα.
Και έφτασε το τέλος της ιστορίας μας. Μιας ιστορίας που ξεκίνησε από έναν άντρα για την συνεχίσουν δεκαπέντε γυναίκες. Ένα ονειρικό ταξίδι λέξεων που φιλοξενήθηκαν σε 15+1 μπλογκς, πήραν την προσωπική σφραγίδα του καθένα από τα βιώματα μας, τις σκέψεις μας και τα θέλω μας.
Θέλω να πω εδώ ότι όλες αυτές οι προσπάθειες δημιουργίας, όσο απλές και καθημερινές να μοιάζουν, είναι πολύ σημαντικές. Η δημιουργία, ότι και να σημαίνει αυτό, είναι επανάσταση. Ας συνεχίσουμε να δημιουργούμε, να γράφουμε, να επικοινωνούμε, να σκεφτόμαστε, να συνεργαζόμαστε, κόντρα σε αυτούς τους άθλιους και νωθρούς καιρούς που θέλουν τους ανθρώπους άχρωμους και μόνους.
Μπράβο λοιπόν στον Πέτρο για την αρχή αυτού του υπέροχου ταξιδιού και στην Αριστέα που το επιμελήθηκε.
Μπράβο σε όλους μας!
Για όσους θέλουν να διαβάσουν την ιστορία μας μπορούν να την βρουν στους παρακάτω συνδέσμους.
►Μια συνάντηση, Πέτρος, Ακυβέρνητος
►Ακολουθώντας το ένστικτο, @ριστέα, Η Ζωή είναι ωραία
►Ακατανίκητη έλξη , Χριστινάκι (Βutterfly)
►Η παρεξήγηση, Κατερίνα Βαλσαμίδη από το Άποψη Τέχνης
►Χάθηκαν όλα; Έλενα Λ. από το Μια καλημέρα
►Η συμφιλίωση , Κική από το ΕΚΦΡΑΣΟΥ
►Πεπρωμένο, Χριστίνα από το Dear e-diary
►Καφενείο "Ο Παράδεισος" Μαρία Κανελλάκη, στο Απάγκιο της
►Μια ανάσα ελπίδας, Έλλη γνωστή κι ως Funkey Monkey
►Η απουσία, Μαρία στο mytripsonblog (me maria)
►Η απόφαση, Κατερίνα Βερίγκα από το Positive Thinking Greece
►Στην κόψη του ξυραφιού, Μαριλένα από το marilenaspotofart
►Ο φύλακας άγγελος, Γεωργία γνωστή κι ως Αρμονία
►Στιγμιόγραφο, Κάτια από το Marilise2
►Η απόφαση, Κατερίνα Βερίγκα από το Positive Thinking Greece
►Στην κόψη του ξυραφιού, Μαριλένα από το marilenaspotofart
►Ο φύλακας άγγελος, Γεωργία γνωστή κι ως Αρμονία
►Στιγμιόγραφο, Κάτια από το Marilise2
Και γω λοιπόν δίνω το τέλος. Ελπίζω να σας αρέσει.
Η ζωή, η αγάπη και η μοίρα.
Οι μυρωδιές πολλές. Τόσο έντονες που καταφέρνουν να αποσπούν την προσοχή του από τις σκέψεις τους. Ο φούρνος δίπλα, ο βασιλικός στο τραπεζάκι του, τα γιασεμιά στην ξύλινη σκεπή του απέναντι σπιτιού. Το αεράκι της θάλασσας στριμώχνεται ανάμεσα στα στενά και βρίσκει τον δρόμο για να χαϊδέψει το πρόσωπό του. Όλα συνθέτουν ένα σκηνικό ελληνικής ταινίας. Συνθέτουν μια εποχή αθωότητας, μια εποχή καθαρή, αμόλυντη και παλιά.
Την ησυχία θα σπάσει μια φωνή. Μια γυναίκα και ένας άντρας τρέχουν προς την παραλία.
- Άλκη, συγνώμη... φωνάζει με δάκρυα η κοπέλα.
Τι να έγινε άραγε αναρωτιέται και του έρχεται στο νου ένας άλλος Άλκης. Το πρώην αφεντικό της Βάσιας. Θυμάται εκείνη την μέρα που συναντήθηκαν τον διάδρομο του νοσοκομείου, ενώ μέσα στο δωμάτιο ο κυρ Μιχάλης πάλευε για την ζωή του.
Σκέφτηκε τι συμπτώσεις καμιά φορά η ζωή μας πλέκει. Άραγε να είναι η μοίρα ή κάτι απλά τυχαίο;
Ο κυρ Μιχάλης είχε ένα γιο. Αγνοούσε όμως την τύχη του. Ήταν καρπός ενός εφηβικού έρωτα. Επειδή όμως ήταν πολύ νέοι και οι δύο και οι εποχές σκληρές και δύσκολες το παιδί δόθηκε για υιοθεσία. Μεγάλωσε ευτυχισμένα. Οι θετοί γονείς του πρόσφεραν τα πάντα, τον σπούδασαν και τον στήριξαν πολύ, σαν δικό τους παιδί. Όταν τους έχασε έμαθε την αλήθεια για του πραγματικούς γονείς τους και έτσι και τους αναζήτησε. Η φυσική του μητέρα είχε πεθάνει. Και έτσι μετά από πολύ προσπάθεια οδηγήθηκε στον κυρ Μιχάλη. Εκείνη την μέρα στο καφενείο του το αποκάλυψε. Ο κυρ Μιχάλης, ήταν ένας άνθρωπος βασανισμένος με ασθενική καρδιά και δεν άντεξε τα μαντάτα. Σωριάστηκε στο άκουσμά τους. Ευτυχώς ο Άλκης του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες και έτσι σώθηκε. Νοσηλευτικέ για αρκετό καιρό, αλλά μπόρεσε να ανακάμψει και να επανέλθει κανονικά πίσω στο καφενείο του.
Ο κυρ Μιχάλης είχε ένα γιο. Αγνοούσε όμως την τύχη του. Ήταν καρπός ενός εφηβικού έρωτα. Επειδή όμως ήταν πολύ νέοι και οι δύο και οι εποχές σκληρές και δύσκολες το παιδί δόθηκε για υιοθεσία. Μεγάλωσε ευτυχισμένα. Οι θετοί γονείς του πρόσφεραν τα πάντα, τον σπούδασαν και τον στήριξαν πολύ, σαν δικό τους παιδί. Όταν τους έχασε έμαθε την αλήθεια για του πραγματικούς γονείς τους και έτσι και τους αναζήτησε. Η φυσική του μητέρα είχε πεθάνει. Και έτσι μετά από πολύ προσπάθεια οδηγήθηκε στον κυρ Μιχάλη. Εκείνη την μέρα στο καφενείο του το αποκάλυψε. Ο κυρ Μιχάλης, ήταν ένας άνθρωπος βασανισμένος με ασθενική καρδιά και δεν άντεξε τα μαντάτα. Σωριάστηκε στο άκουσμά τους. Ευτυχώς ο Άλκης του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες και έτσι σώθηκε. Νοσηλευτικέ για αρκετό καιρό, αλλά μπόρεσε να ανακάμψει και να επανέλθει κανονικά πίσω στο καφενείο του.
Αυτός ήταν και ο λόγος που ο κυρ Μιχάλης είχε τόση αδυναμία στον Στέλιο. Πάντα είχε στο μυαλό του τον χαμένο του γιο. Είχε την ίδια ηλικία με τον Στέλιο. Για αυτό τις κρίσιμες ώρες του τον ζήτησε κοντά του. Τον είχε σαν δικό του παιδί. Τον ένοιωθε σαν γιο του.
Η ίδια μοίρα που ένωσε τον Στέλιο με τον κυρ Μιχάλη, είναι η ίδια μοίρα που χώρισε γιο και πατέρα. Σαν να υπάρχει μια νομοτέλεια, που ανακατεύει τις ζωές των ανθρώπων. Τους δίνει και τους παίρνει.
Κάπως έτσι του πήρε και εκείνου την γυναίκα του και το παιδί τους και του έδωσε την Βάσια. Την έφερνε και την αφαιρούσε από ζωή του ξανά και ξανά. Λες και ότι μας αξίζει και ότι αγαπάμε δεν πρέπει να το παίρνουμε με μιας, αλλά γουλιά γουλιά. Ίσως επειδή αυτό που αξίζουμε είναι τόσο μεγάλο που δεν θα αντέχαμε να το έχουμε ολοκληρωμένα, αλλά με δόσεις.
Είναι όμως και αυτός ο νόμος της αγάπης που νικά κάθε νομοτέλεια της μοίρας, κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία.
Το θέμα όμως είναι ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο μοιρολάτρες παρά αποφασιστικοί και δοτικοί. Προτιμούν να επαναπαύονται και να συμβιβάζονται σε κάθε τι που τους προσφέρει η μοίρα, πάρα να διεκδικούν, να ζητούν, να παίρνουν αλλά και να δίνουν.
Τελικά όμως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά αυτό που διεκδικούμε. Αυτό που διεκδικήσαμε με πάθος και αποκτήσαμε, είναι τελικά αυτό που μας αξίζει.
Η ίδια μοίρα που ένωσε τον Στέλιο με τον κυρ Μιχάλη, είναι η ίδια μοίρα που χώρισε γιο και πατέρα. Σαν να υπάρχει μια νομοτέλεια, που ανακατεύει τις ζωές των ανθρώπων. Τους δίνει και τους παίρνει.
Κάπως έτσι του πήρε και εκείνου την γυναίκα του και το παιδί τους και του έδωσε την Βάσια. Την έφερνε και την αφαιρούσε από ζωή του ξανά και ξανά. Λες και ότι μας αξίζει και ότι αγαπάμε δεν πρέπει να το παίρνουμε με μιας, αλλά γουλιά γουλιά. Ίσως επειδή αυτό που αξίζουμε είναι τόσο μεγάλο που δεν θα αντέχαμε να το έχουμε ολοκληρωμένα, αλλά με δόσεις.
Είναι όμως και αυτός ο νόμος της αγάπης που νικά κάθε νομοτέλεια της μοίρας, κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία.
Το θέμα όμως είναι ότι οι άνθρωποι είναι περισσότερο μοιρολάτρες παρά αποφασιστικοί και δοτικοί. Προτιμούν να επαναπαύονται και να συμβιβάζονται σε κάθε τι που τους προσφέρει η μοίρα, πάρα να διεκδικούν, να ζητούν, να παίρνουν αλλά και να δίνουν.
Τελικά όμως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά αυτό που διεκδικούμε. Αυτό που διεκδικήσαμε με πάθος και αποκτήσαμε, είναι τελικά αυτό που μας αξίζει.
Με τις σκέψεις η ώρα πέρασε και ο ήλιος ανέβηκε πιο ψηλά στον ουρανό. Το μπλε και το πράσινο έγιναν πιο έντονα. Σκέφτηκε να τεμπελιάσει λίγο ακόμα. Ίσως να δοκιμάσει και μια τυρόπιτα από τον διπλανό φούρνο.
-Ακόμα εδώ είσαι;... μια φωνή τον επανέφερε στην πραγματικότητα.
Η Βάσια αγουροξυπνημένη και νωχελική έσκυψε πάνω του, του χάιδεψε τρυφερά τα μαλλιά και τον φίλησε.
-Καλημέρα... του είπε πίνοντας μια γουλιά απ΄τον καφέ του.
Ένα καράβι φεύγει απ΄το λιμάνι μα δεν τους νοιάζει. Γιατί όλα αυτά που αγαπάνε βρίσκονται σε τούτο εδώ το νησί.
Ένα καράβι φεύγει απ΄το λιμάνι μα δεν τους νοιάζει. Γιατί όλα αυτά που αγαπάνε βρίσκονται σε τούτο εδώ το νησί.
σ.σ. Οι φωτογραφίες είναι από την Μύκονο.
32 ματιές
Καλησπέρα, Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω πως ένωσες άψογα τα κομμάτια του παζλ κι έδωσες ένα πολύ ωραίο τέλος στην ιστορία. Μπράβο!
Οι φωτογραφίες που επέλεξες για να συνοδεύσεις το κείμενό σου, επίσης υπέροχες.
Φιλιά και καλό σου απόγευμα!
Επιτέλους το τέλος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤρέχω να ειδοποιήσω την παρέα, να κάνω τα σχετικά κι έρχομαι να απολαύσω!!
Καλησπέρα Μαρία
ΑπάντησηΔιαγραφήΘριαμβευτής ο έρωτας στην ιστορία
Θαυμάσια έδεσες τον Άλκη στην ιστορία
Τρέχω λίγο πάλι στο κείμενο και στις φωτογραφίες
που το συνοδεύουν και κόβω ένα κλωνί βασιλικό!!!
φιλιά πολλά
Μαρία μου...λάτρεψα!!! Συγκινήθηκα, ταξίδεψα, γαλήνεψα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣε ευχαριστούμε! Σε ευχαριστούμε που ήθελες κι επέλεξες το κλείσιμο εσύ!
Εξαιρετικό σαν να έβλεπα ένα έργο ...είχες εικόνες, είχες μουσική , είχες αέρα ανάμεσα στις λέξεις σου!
Τελικά όμως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά αυτό που διεκδικούμε!
Υπέροχη μου Μαρία γλυκά σε φιλώ! ♥
Μαρακι μου εδωσες ενα τελειο τελος!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου αρεσε τοσο ολυ!
Συγχαρητηρια!
Χαρηκα ιδιαιτερα για το ζευγαρι μας!
Ολα καλα! χιχιιχ
Αναμενω για να ξεκινησουμε κατι νεο.
Φιλακια ολλα!
Τέλος καλό όλα καλά για το ζευγάρι μας!!! Μπράβο για το αίσιο και όμορφο τέλος που έδωσες Μαρία μου!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδεσες πολύ όμορφα όλα τα πρόσωπα της ιστορίας και είδαμε τελικά και τον Αλκη , μέρος της αλυσίδας!!
Οι φωτό είναι πανέμορφες!!
Μπράβο Μαρία μου!! Φιλιά πολλά!!
Μπράβο Μαρία μου έδωσες το τέλος με τον καλύτερο τρόπο. Μου άρεσε που "τακτοποίησες" όλους τους ήρωες και δεν έμεινε κανένας χωρίς αίσιο τέλος.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ ωραία γραφή, ήρεμη και ονειροπόλα.
Να είσαι καλά.
Φιλάκια!
Εξαιρετικό!! Κάπως έτσι το φανταζόμουν.. Χαίρομαι πολύ που συμμετείχα σε αυτή την παρέα, ήταν πολύ όμορφο το ταξίδι! Καλή συνέχεια!
ΑπάντησηΔιαγραφήEνα ευτυχισμένο, λυτρωτικό, ελπιδοφόρο τέλος σε μία ιστορία αγάπης που όσοι συμμετείχανε βάλανε κομμάτια από την ψυχή του, δώσανε συναισθήματα και πολλή αγάπη στους ήρωες και εσύ με εικόνες, χρώματα, μυρωδιές όρισες το τέλος της ιστορίας με τον πιο ευρηματικό και ικανοποιητικό τρόπο !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο τέλος της ιστορίας...
ΑπάντησηΔιαγραφή΄Ολα βρήκαν τη θέση τους, οι ήρωες και οι τελευταίες εικόνες μέσα από τη γραφή σου, γαλήνεψαν και το ζευγάρι δεν έχει να φοβάται τίποτα πια...
Συγχαρητήρια σε όλες και φυσικά στον Πέτρο!
Καλό βράδυ...
**Αννιώ**
Περαν του αισιου τελους, ειναι εκπληκτικος ο τροπος που το εδωσες! Εικονες, μυρωδιες και συναισθηματα, παρον και παρελθον και καποια αποφθεγματα που λατρεψα και σιγουρα θα χαρακτουν μεσα μου!
ΑπάντησηΔιαγραφή"Λες και ότι μας αξίζει και ότι αγαπάμε δεν πρέπει να το παίρνουμε με μιας, αλλά γουλιά γουλιά. Ίσως επειδή αυτό που αξίζουμε είναι τόσο μεγάλο που δεν θα αντέχαμε να το έχουμε ολοκληρωμένα, αλλά με δόσεις.¨"
"Είναι όμως και αυτός ο νόμος της αγάπης που νικά κάθε νομοτέλεια της μοίρας, κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία."
"Τελικά όμως στην ζωή δεν παίρνουμε αυτό που αξίζουμε, αλλά αυτό που διεκδικούμε."
Εξαιρετικο!
Μπραβο Μαρια!
Και η ζωή συνεχίζεται....
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το τέλος νομίζω πως ταίριαζε σε τούτη την ιστορία... να έρθει κάτι καλό να αποφορτίσει όλο το προηγούμενο συγκινησιακό κλίμα που προκάλεσε η όλη διήγηση...
Έχεις γράψει φράσεις που είναι μεγάλες αλήθειες Μαρία μου... δεν υπάρχει λόγος να τις επαναλάβω, τις γράφουν οι φίλες πιο πάνω ...
Να είσαι καλά εύχομαι και να μη χάσεις ποτέ αυτή την διεισδυτική σου ματιά απέναντι σε ανθρώπους, εικόνες και καταστάσεις...
Καλό ξημέρωμα να έχεις :-)
Παιδιά δεν σας πειράζει να μείνω εγώ εδώ στο νησί και να συνεχίσω να πίνω το καφεδάκι μου με τον Στέλιο και την Βάσια ε; "Μπήκα" στο τέλος αυτό, το ένιωσα στο πετσί μου και πέρα απ' τη συγκίνησή μου, γαλήνεψα κι ηρέμησα με την έκβαση αυτή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜαρία μου συγχαρητήρια!
Μαρία, συγκέρασες με αρμονία τη γλαφυρή περιγραφή του περιβάλλοντος, που εξελίσσεται το τελευταίο μέρος της ιστορίας, με τον κόσμο των σκέψεων, τον σύντομο και όχι κουραστικό τρόπο παρουσίασης της εξέλιξης αλλά και με τη διατύπωση σημαντικών αληθειών.
ΑπάντησηΔιαγραφήΈκλεισες ανακουφιστικά, δίνοντας ελπίδα, μέσα σε μία κατάσταση δίχως πολλές ελπίδες, όπως είναι η ζωή μας σήμερα.
Αυτή η πλευρά σου, Μαρία, με εκφράζει, γι' αυτό και σχολιάζω σήμερα για πρώτη φορά.
Καλό βράδυ!
Μαρία μου καλύτερο τέλος δεν θα μπορούσε να υπάρξει!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌλα βρήκαν τη θέση τους και όλα δικαιολογήθηκαν....η ηρεμία που αποπνέει το νησί, αντικατοπτρίζει την ηρεμία που έχουν πια οι ζωές τους...
Με συγκίνησες πολύ!!...μπράβο για το καταπληκτικό κείμενο!
Φιλιά πολλά!
Πολύ μου άρεσε το τέλος σου, μπράβο!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο και σε όσους συμμετείχαν! Όταν βρω λίγο χρόνο θα κάτσω να το διαβάσω ολόκληρο..
Καληνύχτα!
Συγκλονιστική Μαρία μου μπράβο σου έτσι δα το φανταζομουνα και εγω μίλησες στις ψυχές μας σε φιλω
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολυ χαιρομαι που το τελος ηταν χαρουμενο..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιχα αρχισει να αμφιβαλλω αν θα καταφερνε το ζευγαρι.
Πολυ ομορφη περιγραφη με εξαιρετικες εικονες!
Μπραβο !
Ετσι ακριβώς έπρεπε να τελειώσει αυτή η ιστορία Μαρία μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕδωσες τα καλύτερο τέλος γιατί ομολογώ είχα ένα άγχος για το πως θα τελειώσει!
Δεν ήθελα με τίποτα να μην κερδίσει η αγάπη τους!
Μπράβο σου τα έφτιαξες όλα και μας άφησες μια καταπληκτική γλύκα!
Χαίρομαι πάρα πολύ που συμμετείχα σε όλο αυτό που ξεκίνησε ο Πέτρος και συνέχισε το Αριστάκι!
Πολλά φιλιά!
Την καλημέρα μου!
ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥΠΕΡΟΧΑ ΟΜΟΡΦΟ!
ΜΠΡΑΒΟ!
Ένα τέλος που έφερε τη λύτρωση και ενωσε τα τελευταία κομμάτια του παζλ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολύ συγκινητικό και αισιόδοξο. Μπράβο σου Μαρία.
Μπράβο σε όλη την ομάδα που κέντησε την υπέροχη ιστορία του Πέτρου σε ενα πολύχρωμο υφαντό.
Ευχαριστώ όλους σας για τα υπέροχα σχόλια. Πραγματικά χάρηκα πολύ που σας άρεσε το τέλος. Η αλήθεια είναι ότι σκεφτόμουν να το κλείσω αλλιώς αλλά σκέφτηκα ότι όλοι μας έχουμε ανάγκη από λίγη αισιοδοξία. Παρέλειψα γάμους, παιδιά κτλ. Τα άφησα να εννοούνται. Όχι ότι δεν είναι σημαντικά, αλλά ήθελα να επικεντρωθώ στα συναισθήματα και στις σκέψεις παρά στα γεγονότα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ και πολύ.
Καλή σας μέρα.
Τελικά ότι αρχίζει ωραίο καμιά φορά τελειώνει και ωραία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣτη διαδρομή από το ένα μπλογκ στο άλλο υπήρξαν φορές που μου φάνηκε πως το παζλ δεν θα τελείωνε ποτέ. Πάνω που πήγαινε να μαζευτεί, κάποιος μεγάλος ή μικρός σεισμός το ταρακουνούσε και το ξαναδιέλυε.
Έχω όμως την εντύπωση ότι στο τέλος τα κομμάτια ενώθηκαν. Τώρα που όλοι το έχουμε συναρμολογημένο μπροστά μας, βάζοντας την κασέτα να παίξει ανάποδα και να θυμηθούμε πως ξεκίνησε, πως εξελίχτηκε και πως κατέληξε δεν θα έπρεπε να αλλάξουμε το παραμικρό. Πρόκειται για καταθέσεις διαφορετικών ανθρώπων, κομμάτια της δικής τους δημιουργικής φαντασίας.
Τα συγχαρητήρια μου σε όλη την ομάδα.
Να είσαι καλά Μαρία που ανέλαβες να την ολοκληρώσεις.
Και όπως σχολίασες, πράγματι, όλοι μας έχουμε ανάγκη από λίγη αισιοδοξία.
Τα είπαν όλα τα παιδιά πιο πάνω,εγώ τι έχω να προσθέσω?..μόνο ίσως να επαναληφθώ..
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική γραφή με ηρεμία, αισιοδοξία, συναίσθημα,ελπίδα,φως Αιγαίου, χρώματα, μελωδίες,όμορφο δέσιμο όλων των κομματιών και μεγάλος νικητής η αγάπη.Κατά την γνώμη μου άξιο τέλος σε μια σχέση, την οποία μας έδωσε ο Πέτρος από την αρχή σαν καρμική. Όλα τα αποφθέγματα απόλυτα ταιριαστά με την δομή της ιστορίας, με ιδιαίτερη προτίμηση στο:
"Είναι όμως και αυτός ο νόμος της αγάπης που νικά κάθε νομοτέλεια της μοίρας, κάθε εμπόδιο και κάθε δυσκολία."
Ζωγράφισες με τις λέξεις, κορίτσι μου και μπράβο σου!Φιλιά πολλά!
ΥΓ..και τώρα που καλομάθαμε, άντε να ξεκινήσετε το επόμενο δρώμενο.
Έγραψες το τέλος Μαρία μου με όμορφο , ήρεμο τρόπο δίνοντας την ευτυχία που το ζευγάρι διακαώς επιθυμούσε και διεκδικούσε .
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπράβο σε όλους και σε σένα.
Τα φιλιά μου
Με ενα μεγαλο χειροκρότημα όπως κάνουμε οταν βλέπουμε στις ταινίες ενα ομορφο τέλος λυρτωτικό Μαρία μου τα συγχαρητήρια μου.. σε σενα και σε όλες σας που δώσατε την ψυχή σας και πλάσατε τους ήρωες της διπλανής μας πορτας..ωραιότερο τελος δεν θα μπορούσε να έχει... αλήθεια πόσο αληθινή θα μπορούσε να ήταν ΑΥΤΗ η ιστορία αγαπης..!!!!!!!! σε όλεςσας!!!! ενα μεγάλο μπραβο... εξαιρετική δουλειά..!!!! τα φιλιά μου..!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑ ρε Μαρία! Ήξερες εσύ! Μας έβαλες και τις τέλειες φωτογραφίες και φτιάξαμε μια χαρά το σκηνικό του Έρωτα! Να είσαι καλά και πολλά φιλιά! Άψογη ιστορία με ένα άψογο φινάλε!
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταπληκτικό το τέλος!!*_*
ΑπάντησηΔιαγραφήτελικά όντως υπάρχουν ''happy endings''.
κατέληψε σε μια συναρπαστική ιστορία έρωτα, πάθους και μυστηρίου που περιπλέκονται στο παρόν και στο παρελθόν.. καταφέρατε όλοι εσείς που δουλέψατε γι' αυτην την ιστορία και μας κρατήσατε μέχρι το τέλος να διψάμε για όλο και περισσότερο και ευχαριστόυμε γι αυτό. συγχαρητήρια και πάλι και ελπίζουμε να ξαναδούμε κάτι παρόμοιο στο μέλλον..:):):)
Τέλειο το τέλος
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Γεια σου Μαράκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤελευταία και καταϊδρωμένη ήρθα και εγώ...
Νομίζω πως έδωσες το ιδανικό τέλος με όλες αυτές τις όμορφες εικόνες και τα σημαντικά νοήματα.
Το κλείσιμο σου είναι απλά υπέροχο όχι γιατί ήθελα προσωπικά να δω το ζευγάρι μαζί αλλά για τον τρόπο που έδεσες όλη την ιστορία, την γλύκανες και έδωσες το βαθύτερο νόημα της ζωής γενικότερα!
Να είσαι καλά!
Καλή συνέχεια σε ότι κάνεις!
Φιλιά!
Ό,τι και να πώ εγώ θα υστερεί μπροστά σε όσα ήδη σου έχουν γράψει... Ηταν πραγματικά το ιδανικό τέλος! Μια σκυταλοδρομία που μας έκοψε την ανάσα κατέληξε με τον κατάλληλο τρόπο για να επέλθει η λύτρωση μας: Την ευτυχία, όχι την αμερικανικού τύπου -που πολύ σωστά όπως είπες απέφυγες- αλλά την εσωτερική ευτυχία, αυτή που σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης και γεμάτη γαλήνη... Συγχαρητήρια σε όλους σας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο πιο όμορφο τέλος με τα πιο υπέροχα λόγια!
Η συνεργασία σας ήταν εξαιρετική! Συνθέσατε μια υπέροχη ιστορία αγάπης με ανατροπές και έρωτα, όπως ακριβώς είναι και η ζωή! Σας ευχαριστούμε πολύ όλους!
Οι φωτογραφίες σου από την Μύκονο είναι υπέροχες!
Φιλάκια και καλό απόγευμα!
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.