Εδώ είναι το ταξίδι...

by - Απριλίου 19, 2012

Τώρα τελευταία έχω ένα συναίσθημα. Θέλω να πάρω το αυτοκίνητο και να οδηγήσω μέχρι...και γω δεν ξέρω που. Στο άγνωστο, χωρίς προορισμό...μην σου πω και εκτός συνόρων. Έτσι χωρίς αποσκευές, χωρίς σχέδιο, σε μια απροσδιόριστη στιγμή. Να οδηγήσω προς την ελευθερία.
Όταν οδηγάς οι σκέψεις είναι διαφορετικές. Συνήθως πιο μελαγχολικές, πιο σκοτεινές. Είναι σαν να τις βλέπεις σε ταινία σε συνδυασμό με το τοπίο και την μουσική που ακούς. Σκέφτεσαι τα λάθη που έκανες, την εξέλιξη της ζωής σου, τι τροπή θα έπαιρνε αν ακολουθούσες άλλους δρόμους, άλλες επιλογές. Και έτσι που οδηγάς σκέφτεσαι να μην τελειώσει ο δρόμος, να συνεχίζεις να βρίσκεσαι πίσω από το τιμόνι, στο μικρό σου καταφύγιο, προστατευμένος από τον γύρω κόσμο, μόνος με τις σκέψεις.
Μα η διαδρομή κάποια στιγμή τελειώνει και συ ξαναγυρίζεις από εκεί που ξεκίνησες, στην ίδια ζωή, στους ίδιους ανθρώπους, στα ίδια λάθη, στις ίδιες αθεράπευτα αγαπημένες αγκαλιές που σε κάνουν να τα ξεχνάς όλα και να λες...εδώ είναι το ταξίδι.
Θα με χάσετε για λίγο...όχι πολύ, μερικές μέρες.
Θα τα ξαναπούμε λίαν συντόμως.


You May Also Like

15 ματιές

  1. Φως και σκοτάδι εναλάσσονται στη ζωή μας, αν δεν υπήρχε η νύχτα, δεν θα απολαμβάναμε τις ανατολές του ήλιου.

    Καλό δρόμο και σε περιμένουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έτσι είναι αλλά καμιά φορά το σκοτάδι κρατά παραπάνω...λες να είναι τότε πιο όμορφη η ανατολή;

      Διαγραφή
  2. Όλοι λίγο πολύ κάπως έτσι αισθανόμαστε πλέον. Όλοι έχουμε τάσεις φυγής...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα φανώ λιγάκι ρηχός αλλά... διαβάζοντας το κείμενό σου σκέφτηκα ότι κι εγώ θέλω να πάρω το αμάξι μου και να φτάσω όπου με βγάλει ο δρόμος! Μετά συνειδητοποίησα ότι με τη βενζίνη που έχω με δυσκολία φτάνω μέχρι την Ελευσίνα και λεφτά δεν υπάρχουν για πιο μακριά!
    Καλά να περάσεις Μαράκι..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Από τα πλέον αγαπημένα μου και το ποίημα και το τραγούδι και η μουσική και η ερμηνεία
    Στο χαρίζω
    Να είσαι καλά και ψηλά το κεφάλι

    Καλό ταξίδι, αλαργινό καράβι μου, στου απείρου
    και στης νυχτός την αγκαλιά, με τα χρυσά σου φώτα!
    Να 'μουν στην πλώρη σου ήθελα, για να κοιτάζω γύρου
    σε λιτανεία να περνούν τα ονείρατα τα πρώτα.

    Η τρικυμία στο πέλαγος και στη ζωή να παύει,
    μακριά μαζί σου φεύγοντας πέτρα να ρίχνω πίσω,
    να μου λικνίζεις την αιώνια θλίψη μου, καράβι,
    δίχως να ξέρω πού με πας και δίχως να γυρίσω!
    ( Κώστας Καρυωτάκης )

    http://www.youtube.com/watch?v=6Mdlt9uNHhA

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ πως σε καταλαβαίνω!
    Έτσι ακριβώς ένιωθα κι εγώ κάθε φορά που έκανα διαδρομές με το αυτοκίνητο!
    Ώσπου χάλασε το cd player... (δεν έχω λεφτά να πάρω άλλο).
    Και πλέον τραγουδάω μόνος μου και με κοιτούν σαν ηλίθιο οι υπόλοιποι στο φανάρι!

    Καλά να περάσεις!
    Κι επειδή σε κόβω λιγάκι αφηρημένη, κοίτα μη ξεχαστείς και φτάσεις Σιβηρία οδηγώντας και τραγουδώντας, με τη φόρα που πήρες!

    Θα τα πούμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Φανταζομαι θα εχει παρει μαζι σου iggy pop για να ακους το passenger οπως θα οδηγας, ε;
    ή θα ακούς doors το riders on the storm αν βρέχει στη διαδρομή.
    αν και θα έχεις φτάσει τέτοια ώρα που τις γράφω αυτές τις λέξεις , καλά να περάσεις και καλή επιστροφή.
    φέρε λίγο αέρα από εκεί κάτω όπως έρχεσαι από τα δάση με τα μεγάλα πλατάνια.
    άνοιξε το παράθυρο τέρμα και πάρε βαθιές ανάσες για να έχεις να θυμάσαι όταν γυρίσεις στην καθημερινότητα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Καλές διαδρομές, Μαρία. Και καλή επιστροφή. Θαυμάσια απόφαση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Καλούς δρόμους, καλές περιπλανήσεις!
    Όλα είναι απαραίτητα για την επαναφόρτιση των μπαταριών (όχι του αυτοκινήτου βέβαια...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Καλές διαδρομές Μαρία. Να γεμίσεις με όμορφες εικόνες...
    :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Σοφία ωραίες μουσικές.

    Μαζεστίξ, εντάξει τον βρήκα τον δρόμο.

    Γείτονα, ναι ναι, τα δάση με τα μεγάλα πλατάνια. Γαλήνη.

    Λωτοφάγε, Ευρυτάνα, misoagnosti ξεκούραση και ηρεμία...η καλύτερη φόρτιση. Ξανά πίσω στη δουλειά τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μια μέρα πριν έγραψα και γω για το φευγιό που με έχει πιάσει http://the-red-thin-line.blogspot.com/2012/04/blog-post_18.html και όχι μόνο αυτό αλλά είδα και μια katerinanina να γράφει στο χωρο της για αυτό την ίδια μέρα με μένα...
    Τυχαίο?
    Δε νομίζω!
    Κοσμογονικές αλλαγές συντελούνται γύρω μας που μας μπερδεύουν συναισθηματικά και πνευματικά καθώς δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε με τις γνωστές μας αισθήσεις... μόνο που μπορούμε είναι να πιάνουμε τις δονήσεις γύρω μας... και ως γνωστόν ότι δεν το κατανοούμε μας κουράζει και μας μπερδεύει και μας φοβίζει και μας κάνει να θέλουμε να πάρουμε τους δρόμους... :)
    Kαλό σου βράδι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε σηκωνόμαστε να φύγουμε όλοι μπας και δει προκοπή αυτός ο τόπος;
      Καλό βράδυ και σε σένα.

      Διαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ