Ημερολόγιο Σκέψεων (Φεβρουάριος 1 - 12)

by - Φεβρουαρίου 12, 2017


Αγαπημένοι μου αναγνώστες και φίλοι καλημέρα σας. Η άνοιξη δεν λέει να έρθει, αλλά δεν είναι και στο χέρι της. Συνεχίζουμε το Ημερολόγιο Σκέψεων πάνω σε μια λίστα της Κατερίνας


1. Επιλέγω να θυμάμαι από τον Ιανουάριο 2017.
Θα θυμάμαι ότι ήταν ένας μήνα που έκανα όμορφες βόλτες, καφεδάκια με φίλους, την καινούρια μου φωτογραφική και ότι ήμαστε όλοι καλά, πάντα να ανταμώνουμε και να ξεφαντώνουμε!

2. Δεν θέλω να θυμάμαι από τον Ιανουάριο 2017.
Ο μήνας ξεκίνησε με μια περιποιημένη γρίπη. Δυστυχώς τελευταία αρρωσταίνω εύκολα. 

3. Ένα συμβάν που με άλλαξε.
Δυστυχώς αυτά που αλλάζουν την ζωή μας είναι τα δυσάρεστα. Έτσι και μένα η ζωή μου άλλαξε τρία χρόνια πριν και τώρα βρίσκομαι Αθήνα. Αναδρομικά αν το δω όλα έγιναν για καλό. Το θέμα είναι ότι όταν γίνεται δεν το καταλαβαίνεις και περνάς δύσκολα.

4. Ένα περιστατικό που με συγκίνησε.
Δυο περιστατικά ανθρώπων που βρήκαν κάτι χαμένο στο δρόμο και έκαναν τα πάντα για να το παραδώσουν στον κάτοχό τους.

5. Μερικά λόγια για τον εαυτό μου που θα με διαβάσει ένα χρόνο μετά.
''Θέλω να είσαι δημιουργικότερη και υγιής.'' 

6. Κάτι που θα ήθελα να ζήσω.
Ένα μεγάλο ταξίδι. Σε μέρη όχι και τόσο συνηθισμένα. Θιβέτ, Ινδονησία, Περού, Μαδαγασκάρη. Χωρίς να σκέφτομαι τα χρήματα ή ότι πρέπει να επιστρέψω.

7. Πως πέρασε η μέρα.
Η Τρίτη δεν είναι μια ωραία μέρα. Έχει περάσει η επήρεια του σαββατοκύριακου και δεν υπάρχει ελπίδα για το επόμενο. Πρέπει να ζούμε όλες τις μέρες μας στο έπακρο. Απλά κάποιες φορές οι υποχρεώσεις δεν σ΄αφήνουν.

8. Απόσπασμα από βιβλίο.
Θυμάσαι, που έγραψες στο ημερολόγιό σου "Ελευθερία είναι η ελευθερία να λες ότι δύο και δύο ίσον τέσσερα"; Ο Ο'Μπράιαν σήκωσε το αριστερό του χέρι, με την πλάτη του γυρισμένη στον Γουίνστον, με τα τέσσερα δάκτυλα εκτεταμένα και τον αντίχειρα κρυμμένο.
-Πόσα δάκτυλα είναι αυτά, Γουίνστον;
-Τέσσερα.
-Κι αν το Κόμμα πει ότι δεν είναι τέσσερα, αλλά πέντε, τότε πόσα είναι;
-Τέσσερα.
Η λέξη τέλειωσε με μια κραυγή πόνου.
(1984 - Τζωρτζ Όργουελ)
Είναι λυπηρό που πρέπει κάθε μέρα να αγωνιζόμαστε για τα αυτονόητα. Αλλά θα το κάνω με όλη μου την δύναμη. Δεν θα με τρελάνουν αυτοί. Αν είναι να τρελαθώ, θα τρελαθώ από μόνη μου.

9. Μια αληθινή ιστορία.
Με λένε Μαύρο. Είμαι γέρος. 25 πατημένα. Έζησα πολύ όμορφες στιγμές. Βόλτες, εκδρομές, γάμους. Βοήθησα τους ανθρώπους στις δουλειές τους, κουβάλησα αμέτρητα κιλά φορτίο. Τους συντρόφευσα στις δύσκολες στιγμές. Τους ηρεμούσα καλπάζοντας στα λιβάδια. Χαλάρωναν μαζί μου και με αγαπούσαν. Μα και γω όμως ήμουν βολικός και υπάκουος. Και ας ήμουν επιβήτορας.
Τώρα πως βρέθηκα να ζω αυτήν την φρίκη δεν θυμάμαι. Τα έχω λίγο θολά στο μυαλό μου. Το σίγουρο είναι ότι έχω αλλάξει αφεντικό. Η αναλγησία του δεν έχει όρια.
Πεινάω και διψάω φρικτά. Κάποιες φορές βλέπω και πράγματα που δεν υπάρχουν. Προχθές είδα μια ολόλευκη φοράδα να τρέχει καταπάνω μου. Τρελάθηκα. Τελικά ήταν απλά ένα φορτηγό που περνούσε το δρόμο.
Τα πόδια μου έχουν στραβώσει και πονάω. Νομίζω ότι έχω πεθάνει και η μυρωδιά της σήψης μου έχω απλωθεί παντού. Κρυώνω πολύ τα βράδια και φοβάμαι. Μα αυτό που με πεθαίνει είναι η μοναξιά. Μόνος εδώ, δεμένος να βλέπω τα αυτοκίνητα να περνούν και να μη σταματά κανένα. Κανένας δεν αναρωτιέται γιατί είμαι ξαπλωμένος. Είναι μέρες που παρακαλάω να εμφανιστεί ένας δράκος και να κάνει μια χαψιά. Να μην υπάρχω.


Μα κάτι ακούω; Τι θόρυβος είναι αυτός; Μια πόρτα ανοίγει δίπλα μου και μια ράμπα κατεβαίνει. Δεν καταλαβαίνω και πολλά. Ο πόνος μου έχει αφαιρέσει κάθε ένστικτο, ακόμα και αυτό της επιβίωσης. Το μόνο που νιώθω είναι μια ζεστασιά γνώριμη. Μια γλυκιά φωνή από τα παλιά και ένα χάδι στην χαίτη μου. Συγκεντρώνω ότι δύναμη μου έχει απομείνει, σηκώνομαι και ανεβαίνω στο φορτηγό.
Σε λίγο φτάνουμε σε ένα καταπράσινο δάσος. Μυρίζει πεύκο και κοπριά. Μα η πιο όμορφη μυρωδιά είναι αυτή των άλλων αλόγων. Μα τι ευτυχία είναι αυτή! Φρέσκο νερό και σανό πεντανόστιμο. Έχω και σπίτι. Και αυτή η φοράδα που με κοιτά επίμονα από τον απέναντι στάβλο... μα τι πανδαισία συναισθημάτων!
Η νύχτα μου πέρασε ήρεμα και το πρωί ήρθε γλυκά και εύκολα. Το φως της μέρας με βρήκε ξαπλωμένο ανάμεσα στο μυρωδάτο ροκανίδι. Χορτάτο, ζεστό και ευτυχισμένο. Ένας άγγελος κατέβηκε από τον καταγάλανο ουρανό και μου έκανε νόημα. Και έτσι, με αυτήν την υπέροχη αίσθηση, ξεψύχησα.
Ήταν μια αληθινή ιστορία που είχα γράψει κάποια στιγμή και είχα συμμετέχει στο ''Παίζοντας με τις λέξεις'' που τότε το διοργάνωνε η Φλώρα,.

10. Κάτι που είδα στον ύπνο μου και ευχήθηκα να είναι αληθινό.
Συνήθως αυτά που βλέπω στο ύπνο μου δεν θέλω να βγουν αληθινά, γιατί αν βγουν, κάποιοι άνθρωποι θα δυσαρεστηθούν. 

11.Με τι τρόπο ξεπέρασα τις στεναχώριες.
Εννοείται με το blogging. Είτε αυτό έχει να κάνει με την συγγραφή, είτε με την φωτογραφία. Είναι το μεγαλύτερο αγχολυτικό.

12. Κάτι καινούριο.
Μια καινούργια ταινία. Το Έτερος Εγώ. Όσοι δεν την είδατε να πάτε να την δείτε. Ευφυέστατη, με έξυπνο σενάριο και πολύ καλές ερμηνείες. Σοκαριστική από το πρώτο λεπτό. Μια ταινία με λόγο ύπαρξης, στον σχεδόν ανύπαρκτο πια ελληνικό κινηματογράφο.


Αυτά για τις πρώτες δώδεκα μέρες του Φλεβάρη.

Να περνάτε όμορφα!


You May Also Like

12 ματιές

  1. Καλή Κυριακή Μαρία μου
    Η ιστορία με το άλογο συγκλονιστική!!!
    Δεν την είχα διαβάσει (μάλλον τότε δεν
    θα σας ήξερα)
    Να περνάς καλά.....

    φιλί γλυκό ♥

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πόσο συγκινητικό που κατέγραψες (και τότε και τώρα) μια αληθινή ιστορία με αυτόν τον τρόπο.. Νομίζω την θυμάμαι από το Παίζοντας! Μου αρέσουν οι επιλογές σου για ταξίδια.. είναι από εκείνα που θα σου αφήσουν σίγουρα ένα σημάδι μέσα σου!
    Να προσέχεις την υγεία σου, φέτος είναι ένας δύσκολος χειμώνας και ακόμα κι όσοι αρρωσταίναμε δύσκολα φέτος την πατήσαμε γερά!
    Καλό υπόλοιπο Κυριακής!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μακάρι όλα αυτά τα ταξίδια που ονειρευόμαστε να γίνουν πραγματικότητα.
      Σ΄ευχαριστώ Κατερίνα μου!

      Διαγραφή
  3. Αχ, Περού, Θιβέτ... κι εγώ θα ήθελα να μπορούσα να πάω εκεί!
    Με το σχόλιό σου στο 8 συμφωνώ απολύτως, σκέφτομαι ακριβώς το ίδιο πράγμα με σένα.
    Με την ιστορία σου στο 9, πόσο συγκινήθηκα...
    Φιλιά Μαρία μου, καλό υπόλοιπο Κυριακής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Εχω την εντύπωση πως την θυμάμαι την ιστορία σου Μαράκι αλλά κι αν κάνω λάθος δεν παύει να ναι μια τρυφερή και συγκινητική ιστορία!!
    Είδα πρόσφατα το 1984 κι ειλικρινά είναι τόσο σκληρό να προσπαθείς να κάμψεις τις πεποιθήσεις του άλλου με τέτοιο τρόπο και τόσο δύσκολο να κρατήσεις τα λογικά σου...
    Εύχομαι να μην έχεις άλλες περιπέτειες με γρίπες καλό μου κι όσο μπορείς ν ακάνεις πράγματα που αγαπάς και σε γεμίζουν!!
    Φιλάκια πολλά και καλή βδομάδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αα πήγες και το είδες!
      Και γω όλο λέω και όλο το αναβάλω. Θέλω πολύ να πάω όμως.
      Φιλιά!

      Διαγραφή
  5. Μαρία μου ελπίζω να έχει περασει η γριπη απο καιρό.. στο 6 σου στα ταξιδια μαζι σου και εγώ...στις ιδιες χωρες..
    η Ιστορία του γαϊδαράκου πολύ συγκινητικη.. φιλη μου .. το βιβλιο δεν το ξερω αλλα απο τοαποσπασμα του φαινεται συγκλονιστικό..απο το το βιβλίο.. να περνας ομορφα Μαρία μου... φιλακιααα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α να το διαβάσεις. Έχει γίνει και ταινία, που όμως εμένα δεν μου πολυάρεσε.
      Σ΄ευχαριστώ Ρουλάκι!

      Διαγραφή
  6. ωραια αναρτηση ωραιος λογος να γραψεις και ωραια ιστορια

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ