Όταν η βροχή δεν σταμάτησε ποτέ... (Ιστορίες της Νύχτας)

by - Απριλίου 22, 2015

Έκλεισε την εξώπορτα απαλά σαν να ήθελε να την καλοπιάσει. Να την σαγηνέψει έτσι όπως την σαγήνεψε και άνοιξε πριν μερικούς μήνες. Σαββάτο ήταν και τότε, Φλεβάρης, ζεστός για την εποχή. Μα ήταν η τελευταία φορά που στεκόταν μπροστά της. Μάταιη η καλοσύνη. 



Χύθηκε μέσα στη νύχτα. Περπάτησε μηχανικά και δύσκολα. Τα φώτα θάμπωναν από τα κλαμένα της μάτια. Μια αίσθηση απόγνωσης την έτρωγε, της έλιωνε τα σωθικά, της ράγιζε την καρδιά. Δεν πήρε το μετρό. Όσο πιο αργά έφτανε σπίτι της τόσο πιο μόνη θα ένιωθε. Και αυτή η χάρτινη σακούλα στα χέρια της πόσο την βάρυνε. Λες και κουβαλούσε μέσα της όλους τους μήνες που έζησε κοντά του, όλα τα όνειρα που έκανε, όλες τις νύχτες που μέθαγε από τα φιλιά του, όλα τα σκοτάδια που προσπάθησε να διώξει μαζί του. 
Στο μυαλό της ένα χάος και ένα παράπονο. Ένα μεγάλο παράπονο που δόθηκε χωρίς ανταπόκριση, που πάντα ήταν λίγη για αυτόν, που πάντα αυτός ήταν πολύς για εκείνην. Που αγάπησε πιο πολύ απ΄ότι της ζητήθηκε και αγαπήθηκε λιγότερο απ΄ότι χρειαζόταν.
Ο δρόμος τέλεψε και το κλειδί μπήκε στην πόρτα της. Ώρα για την μεγάλη μάχη. Ο πόλεμος με τα σκοτάδια. Με τα σκοτάδια του σπιτιού, της νύχτας, της μοναξιάς, της καρδιάς. 
Και μετά άρχισε να βρέχει. Να βρέχει αιώνια, για πολλά βράδια. Και κάθε βράδυ οι στάλες της βροχής έκαναν παρέα τα δάκρυα της. Την κράταγαν σπίτι για να αντισταθεί τον πιο μεγάλο της φόβο. Να αλλάξει την μοίρα της, να κερδίσει για μια φορά στη ζωή της. 
Οι μήνες πέρναγαν υγροί, μαζί με την βροχή που έπεφτε ακατάπαυστα. Ξαφνικά το τηλέφωνο χτύπησε και ήταν εκείνος. Ήταν όμως Μάης πια. Μπορεί η βροχή τις νύχτες να μην σταματούσε, αλλά οι μέρες ήταν ηλιόλουστες και γεμάτες ζωή. Κατάλαβε πως οι βραδινές στάλες δεν θα τελείωναν ποτέ, αρκεί να άφηνε τον ήλιο να την στεγνώνει κάθε μέρα. 
Άνοιξε την πόρτα της και βγήκε τολμηρά στην καταιγίδα. Το τηλέφωνο συνέχιζε να καλεί αλλά ο ήχος της βροχής κάλυπτε κάθε χτύπο...


Ήταν μια Ιστορία της Νύχτας... ένα δρώμενο που εμπνεύστηκε η Αριστέα...


******************

Μην ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στο Διαγωνισμό φωτογραφίας Φωτογραφίζειν με θέμα ''Ασπρόμαυρο...'' έως απόψε το βράδυ ΕΔΩ.



You May Also Like

25 ματιές

  1. Είναι λυτρωτική μια έξοδος στη βροχή. Το ένιωσα έντονα με την ιστορία σου Μαρία.
    Ευσύνοπτη, αλλά περιεκτική και πολύ ατμοσφαιρική, σα μικρό φιλμ νουάρ.
    Σε καληνυχτίζω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πραγματικά σε λυτρώνει η έξοδος στην βροχή όπως λέει η Μαρία αρκεί να μην την φοβάσαι!
    Θέλει θάρρος και τόλμη για να βγεις έξω αλλά πρέπει πολλές φορές αλλιώς είσαι αιχμάλωτος για πάντα!
    Μαρία μου πολύ όμορφη η ιστορία σου και πολύ to the point!
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. η ομορφια του σκοταδιου!
    η καθαρση της βροχης!
    υπεροχη!

    καλημερα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο πόλεμος με τα σκοτάδια! Τον έχω βιώσει Μαράκι μου γλυκό!
    Υπέροχη η αίσθηση της νίκης, ακόμα κι όταν αργήσει!
    Ξέπλυνες τον πόνο με τη βροχή! Πολύ μου άρεσε! :)))
    Σε ευχαριστώ πολύ για την όμορφη ιστορία που μας έδωσες!♥
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Αχ αυτα τα σκοταδια! Και πως να ζησει η ψυχη διχως φως! Η καταιγιδα ξεπλενει καμια φορα και το μεσα μας... ευτυχως! Πανεμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλημέρα Μαρία μου
    Κάποιες φορές λυτρώνει η φυγή!!!

    φιλάκι γλυκό

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σπουδαίο πράγμα να βρεί κανείς τη δύναμη να ξεφύγει από τα σκοτάδια και να βγεί έξω, στο φως ή τη βροχή που θα ξεπλύνει τον πόνο και θα επουλώσει τις πληγές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Όταν βρέχει κι έχεις ένα παράπονο να σε πνίγει, νιώθεις πως και κάποιος άλλος κλαίει μαζί σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Πολύ-πολύ όμορφο... και οι φωτογραφίες σου το συνόδευσαν τέλεια!
    Φιλιά πολλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μαρία μου, υπέροχο! Ένιωσα την κάθε σου λέξη... μου θύμησες μια δική μου ιστορία! Μέσα στο σκοτάδι... περπατάς μέσα στη νύχτα... για να βρεις κάποια στιγμή το φως και να λυτρωθείς! Γι' αυτό το νόημα, εγώ αγαπώ τη νύχτα, λίγο το σκοτάδι, το μαύρο χρώμα...
    Κρατάω αυτά τα συνασιθήματα:
    "Στο μυαλό της ένα χάος και ένα παράπονο. Ένα μεγάλο παράπονο που δόθηκε χωρίς ανταπόκριση, που πάντα ήταν λίγη για αυτόν, που πάντα αυτός ήταν πολύς για εκείνην. Που αγάπησε πιο πολύ απ΄ότι της ζητήθηκε και αγαπήθηκε λιγότερο απ΄ότι χρειαζόταν."

    Μπράβο σου!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Θέλει δύναμη να βγεις στη βροχή!...είναι όμως λυτρωτικό, για να συνεχίσεις προς το φως...Όμορφα πλασμένο κείμενο.Συγχαρητήρια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Αυτός ο πόλεμος με τα σκοτάδια, τόσο γνώριμος!!! Το "έζησα" το κείμενο σου και σ' ευχαριστώ γι' αυτό!!!
    Μαρίνα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. "Να βρέχει αιώνια, για πολλά βράδια"!
    Πόσο γνώριμο...
    Μια πολύ λιτή, όμως ουσιαστική κατάθεση συναισθημάτων!
    Σκληρός ο αποχωρισμός και οριστικό το κλείσιμο της πόρτας...
    Όταν ένας άνθρωπος είναι λίγος για κάποιον, δεν του αξίζει αυτός ο κάποιος!
    Να είσαι καλά, Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η πιο μεγάλη ευτυχία ήταν όταν η βροχή ακουγόταν στα τσίγκινα κεραμίδια της παράγκας κι εμείς αγκαλιασμένοι τρυγούσαμε την αγάπη μας μες το σκοτάδι της νύχτας με το συντροφικό της νανούρισμα να μας δίνει μια αίσθηση ότι ο κόσμος φτιάχτηκε μόνο για εμάς.
    Όταν ξημέρωσε , βγήκε ο ήλιος, χωρίσαμε η βροχή είχε σταματήσει .

    Γαβριήλ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολύ όμορφο Μαρία......λύτρωση η βροχή!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Ένοιωσα να χάνομαι στις στάλες της βροχής και να χορεύουν οι αναμνήσεις μου!
    Πολύ όμορφη η ιστορία σου Μαρία μου, με ουσιαστική αμεσότητα στον αναγνώστη!
    Καλό βραδάκι! Φιλάκια!:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Θα συμφωνησω κι εγω ποσο λυτρωτικη μπορει να ναι η βροχη που ξεπλενει την ψυχη!!
    Ατμοσφαιρικες κι οι φωτο σου Μαρια μου!!
    Σε φιλω κι ευχομαι καλο σ/κ!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Η δύναμη της επιβίωσης! Αυτό μου ήρθε στο μυαλό. Ποιος δεν πόνεσε, ποιος δεν έκρυψε τα δάκρυα του στη βροχή, ποιος δεν τα ξέπλυνε με τη βροχή...λίγοι όμως κατάφεραν να βρουν τη δύναμη να πουν όχι και να προτιμήσουν τη βόλτα στο σκοτάδι περιμένοντας το φως της ημέρας που θα τους στεγνώσει ξανά τον πόνο και θα ζήσουν.....
    Όμορφος ο λόγος σου και περιγραφικός μου αρέσει πάντα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Πολύ μου άρεσε η ιστορία σου!
    Και χαίρομαι που δε σήκωσε το τηλέφωνο η ηρωίδα σου και βγήκε στην καταιγίδα!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Συγκινητική η ανταπόκριση σας. Χαίρομαι που σας άρεσε.
    Ευχαριστώ για τα όμορφα σχόλια.
    Καλημέρα σας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μαρία μου η ιστορία σου μου άρεσε πολύ και πιο πολύ μου άρεσε ο επίλογος.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Λυπητερό αλλά πολύ όμορφο Μαρία μου, πάρα πολύ όμορφο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λύτρωση μέσα στο βροχερό σκοτάδι. Καμμιά φορά η λύτρωση, βρίσκεται εκεί που δεν την περιμένει κανείς. Θέλει να πάρεις τη δύναμη που κρύβεται στο σκοτάδι για να χτίσεις μέσα σου την ηλιόλουστη επόμενη μέρα.Είναι αλήθεια για μένα η σκέψη που λέω συνεχώς στον εαυτό μου."Γιά ν' αντικρύσεις της αυγής το φως, πρέπει να περπατήσεις μέσα στη νύχτα". Μαρία δεν μου άρεσε η τροπή της ιστορίας γιατί βλέπεις, μου αρέσουν τα Happy end, αλλά χωρίς τα Bitter end, η ζωή θάταν μονόχρωμη και μονότονη. Είμαι μεγαλωμένος με τη φράση "και ζήσανε αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα". Αργότερα κατάλαβα ότι για να ζήσουν καλά πρέπει να παλέψουν και να πονέσουν. Δεν φτάσανε τα παραμύθια μέχρι εκεί, έφτασα εγώ χωρίς αυτά μαζί μου.
    Νάσαι πάντα καλά να ξεδιπλώνεις τις τρυφερές σκέψεις σου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Πάντα η βροχή κάνει παρέα στα δάκρυα. Νιώθει την ανάγκη.
    Πολύ όμορφη η ιστορία σου. Ταυτίζεται όποιος έχει νιώσει ποτέ κάτι περίεργο.
    Έπιασε και μπόρα απόψε και απόλαυσα την ανάγνωση.
    Να είσαι καλά και καλή εβδομάδα! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ