Είδε κανείς τις πυγολαμπίδες;
Όταν ήμασταν παιδιά θυμάμαι βλέπαμε συχνά πυγολαμπίδες. Τις μαζεύαμε, τις βάζαμε σε βάζα και τις παρατηρούσαμε σαν ένα ανεξήγητο τερτίπι της φύσης που μες το μυαλό μας δεν είχε εξήγηση. Ή έστω δεν θέλαμε εξήγηση.
Έχω χρόνια να δω πυγολαμπίδες, κωλοφωτιές που τις λέγαμε. Δεν υπάρχουν πλέον ή τις βλέπαμε παλιότερα πιο συχνά επειδή ήμασταν παιδάκια;
Άραγε αν συνεχίζαμε να βλέπουμε τη ζωή μας σαν παιδιά θα ήταν καλύτερη;
Ο κόσμος των παιδιών είναι πιο δίκαιος. Δεν είναι τέλειος, αλλά είναι πιο πολύχρωμος, πιο εύκολος. Μπορεί καμιά φορά να γίνετε σκληρός, αλλά έτσι ξαφνικά γίνετε ξανά απλός.
Μεγαλώσαμε επειδή δεν παίζουμε και δεν σκεφτόμαστε σαν παιδιά. Και έτσι χανόμαστε στις πολύπλοκες σχέσεις, σε ανώφελα μίση και γιατί. Δεν εκτιμάμε πολλές φορές αυτούς που μας αγαπούν παρά μόνο αν τους χάσουμε. Γιατί δεν σκεφτόμαστε απλά. Η αγάπη είναι απλή, ο άνθρωπος είναι περίπλοκος.
Ας χαλαρώσουμε και ας δοθούμε χωρίς ανταλλάγματα και πολλές ερωτήσεις. Ας ζήσουμε χωρίς φτιαχτά βάρη. Χωρίς πρέπει και μη. Σαν παιδιά.
Και που ξέρετε... μπορεί ξανά να δούμε πυγολαμπίδες.
20 ματιές
Λες να βλέπω τις πυγολαμπίδες κάθε βράδυ στη βόλτα μου επειδή νιώθω ακόμη παιδί ή γιατί εδώ εξακολουθεί να ζει και να αναπνέει η φύση σε όλο της το μεγαλείο; Ή μήπως και τα δύο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλησπέρα Μαράκι και πολλά φιλιά
Ναι ε; τι καλά...
Διαγραφήφιλάκια Σοφία μου.
Να είσαι καλά.
Τώρα τα παιδιά ακόμη κι αν δουν πυγολαμπίδα
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν θα εντυπωσιαστούν...
Θα θεωρήσουν πως είναι ένα είδος λέϊζερ και θα
ψάχνουν στο Google να βρουν από που θα το αγοράσουν
και πόσο κοστίζει...
Πες το ψέμματα... δυστυχώς.
ΔιαγραφήΣε φιλώ.
Έχω κι εγώ πολλά χρόνια να δω πυγολαμπίδες.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όμως... μια χαρά σκοτάδι έχουμε...
Θα έπρεπε ήδη να λάμπουν!
Σχετικά με τον κόσμο των παιδιών, θα συμφωνήσω με έναν ψυχολόγο που έλεγε πως τα σκληρότερα μέρη στον κόσμο είναι η φυλακή και το δημοτικό σχολείο.
Απο σκοταδι αλλο τιποτα.
ΔιαγραφήΌσον αφορά τον κόσμο των παιδιών, οπός λέω και στο κείμενο, είναι μεν σκληρός άλλα μαζί και τόσο εύκολος. Συναναστρέφομαι με πολλά παιδιά κάθε μέρα. Τσακώνονται και σε λίγα λεπτά τα ξεχνούν όλα. Γιατί η σκέψη τους είναι απλή.
Τα τελευταία χρόνια όμως βλέπω ότι πολλά δεν ζουν την παιδική τους ηλικία όπως θα έπρεπε, πιέζονται και δεν είναι χαλαρά. Αυτό οφείλετε κυρίως στη μεγαλομανία και στη στενομυαλιά των γονιών και έτσι πολλά από αυτά παρουσιάζουν χαρακτηριστικά μεγάλων.
Κι εγώ βλέπω κάθε βράδυ πυγολαμπίδες!!..μάλλον έμεινα παιδί..ή τις βλέπω επειδή είμαι στη φύση..μες την πόλη μην περιμένετε να τις δείτε...ακόμα κι αν υπάρχουν τα φώτα είναι πιο δυνατά!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατά τα άλλα έχεις απόλυτο δίκιο σε όσα λες!!
Φιλιά και καλή εβδομάδα!
Καλά και μεις μπορεί να μένουμε σε πόλη αλλά είμαστε μακρυά από το κέντρο και έχουμε αρκετό πράσινο. Η δουλειά μου είναι μέσα στο δάσος αλλά δεν έχω συναντήσει καμία ακόμα όπως παλιά.
ΔιαγραφήΦιλιά και από μένα.
Καλό βράδυ.
Eγώ πολύ σπάνια τις εβλεπα μικρή πόσο μάλλον τώρα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα μάτια τα παιδικά είναι αθώα και όλα τα βλέπουν όμορφα...
Απο την άλλη από την εποχή που εμείς είμασταν παιδιά έχει χαθεί το 30-40% του πρασινου και μαζί μ'αυτόν και όλη του η πανίδα όπως χάθηκαν κι οι λύκοι και τα τσακάλια.
Ενα είναι σίγουρο: Στην Κέρκυρα υπάρχουν ακόμα! :)
Ναι έχουν χαθεί πολλά... μάλλον εμείς τα καταστρέψαμε.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ καλή μου.
Φιλιά.
Εγώ τις βλέπω στο διπλανό μου οικόπεδο, και μια φορά που είχε έρθει ένας
ΑπάντησηΔιαγραφήφίλος και τις είδε, νόμιζε πως του έκανα πλάκα με λαμπάκια!!
Άνθρωπος της πόλης βλέπεις..
Κατά τα άλλα θα συμφωνήσω, αν και τα παιδιά έχουν σκληρύνει πολύ πλέον!
Καλό σου βράδυ
Ναι έχουν σκληρύνει αρκετά. Είναι που δεν τα αφήνουν και οι μεγάλοι ελεύθερα. Μη τρέχεις, μη παίζεις με τα χώματα, μη το ένα μη το άλλο... καταπίεση πολύ.
ΔιαγραφήΚαλό βράδυ φίλε μου.
Tις πολύ ζεστές βραδιές βγαίνουν στον κήπο ... όταν κατεβαίνω για να ποτίσω τις βλέπω να κρύβονται ανάμεσα στις συκιές στο βάθος που είναι πιο πυκνή η βλάστηση και έχει το ρέμα, αλλά όντως δεν είναι όπως τα πρώτα χρόνια εδώ που έμοιαζαν ατελείωτες... τώρα πέντε έξη την κάθε φορά κι αν!
ΑπάντησηΔιαγραφήΌμως πάντα μου θυμίζουν παιδικό παραμύθι και δεν έχω ξαναπροσπαθήσει να πιάσω καμία...άρα παραμεγάλωσα τώρα πια!
Καλή εβδομάδα Μαρία μου, σε φιλώ :-)
Παλιά θυμάμαι στο χωριό μου στην Εύβοια μέχρι και μέσα στο σπίτι έμπαιναν. Τις έβλεπα κάτω από το κρεβάτι και αγριευόμουν λίγο μέχρι να καταλάβω τι ήταν.
ΔιαγραφήΠαιδικό παραμύθι... ναι...
Καληνύχτα.
Όμορφη ανάρτηση.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροβάλλουμε και από την πλευρά μας το θέμα σας (σήμερα 16-7-2013) στη στήλη "ΕΜΦΑΣΗ" του blog "Ευρυτάνας ιχνηλάτης". Η συγκεκριμένη στήλη βρίσκεται στην πλαϊνή κάθετη μπάρα του blog μας και η αναδημοσίευση γίνεται με απευθείας παραπομπή στο δικό σoυ ιστολόγιο.
Καλή συνέχεια…
Ευχαριστώ ξανά για την τιμή.
ΔιαγραφήΦιλιά.
Πυγολαμπίδες έβλεπα καμιά φορά στην εξοχή. Πέρυσι είδα στην Ήπειρο. Είναι εντυπωσιακές!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤις τελευταίες μέρες έχει έρθει ένα πουλάκι στη γειτονιά, που κάθεται στο πεύκο έξω από τη βεράντα μου και κελαϊδάει πολύ γλυκά! Μικρό είναι, μάλλον γκρίζο. Ξέρεις τι μπορεί να είναι;
Κοίτα να δεις που χθες το βράδυ είδα μια στη δουλειά!!!
ΔιαγραφήΌλοι αυτοί οι ήχοι της φύση μας θυμίζουν πόσο έχουμε απομακρυνθεί από αυτή.
Δεν ξέρω τι μπορεί να είναι.
Καλή σου μέρα.
Καταπληκτικό μήνυμα πέρασες, μέσα από μια σκηνή παιδικής ξενοιασιάς... Οι πυγολαμπίδες είναι μάλλον..ξενοιασιά και γι' αυτό δεν τις βλέπουμε πια... Σε φιλώ γλυκά! :))))
ΑπάντησηΔιαγραφήΞενοιασιά; Τι είναι αυτό;
ΔιαγραφήΣε φιλώ.
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.