Ιστορίες επαγγελματικής τρέλας.

by - Ιανουαρίου 09, 2013

Που λέτε λοιπόν συναναστρέφομαι καθημερινά με πολύ κόσμο και είμαι χρόνια στην αγορά. Και έτσι έχουν δει πολλά τα μάτια μου, αλλά κάθε μέρα οι άνθρωποι συνεχίζουν να με εκπλήσσουν. Για όσους δεν ξέρουν έχω κατάστημα, αλλά από τότε που άρχισα να δουλεύω, πάντα είχα να κάνω με πωλήσεις και μαγαζιά.
Είναι πολύ σύνηθες λοιπόν να έρχονται πολλοί ζητιάνοι και να μου ζητάν χρήματα ή να τους δώσω να φάνε. Τους δίνω ότι μπορώ. Συνήθως αυτοί είναι Βούλγαροι ή αθίγγανοι. Και σκέφτομαι πόσο πιο χάλια μπορεί να είναι στην πατρίδα τους (για τους Βούλγαρους) με το να προτιμούν να μένουν εδώ στο δρόμο και να τρώνε ότι βρουν. Μα αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν οικογένεια, σπίτι; Νομίζω καμιά φορά ότι έτσι απλά φύτρωσαν. Έγιναν κατευθείαν μεγάλοι, άτυχοι και δυστυχισμένοι. Για αυτό δεν μπορώ να ακούω μερικούς γραφικούς Σερραίους να λένε ότι στην Βουλγαρία είναι καλύτερα. Όχι μόνο δεν είναι καλύτερα, αλλά όποτε πάω με πιάνει κατάθλιψη. Πέρα από την φτώχεια και τις άθλιες συνθήκες ζωής, οι άνθρωποι εκεί είναι σαν να μην ξέρουν να χαμογελάσουν. Για αυτό λοιπόν όποιος Σερραίος θέλει ας πάρει το αμάξι του και στον αγύριστο στο Σαντάνσκι και μη μας τα πρήζει... (ναι σε σένα μιλάω...)



Είναι και κάτι άλλοι, που σούρνουν και κάνα δυο παιδάκια μαζί τους. Δεν πάει να βρέχει, να χιονίζει, να έχει καύσωνα, μαζί και αυτά. Πως τα λυπάμαι δεν ξέρετε. Τι φταίνε τα καημένα. Και αυτά μου φαίνεται ξαφνικά θα μεγαλώσουν, χωρίς παιδική ηλικία. Μερικοί δεν ζητιανεύουν, απλά πουλάνε πράγματα, αναπτήρες, κάλτσες  γυαλιά και τέτοια. 
Δεν ξέρω αν πραγματικά τους βοηθάω που αγοράζω πράγματα ή που τους δίνω φαγητό. Και αύριο νηστικοί θα είναι. Και αύριο δεν θα πάνε σχολείο τα παιδιά. Αλλά δεν μπορώ να τους διώξω. Είναι βέβαια πολλοί καταστηματάρχες που δεν τους βάζουν καν στο μαγαζί τους και τους διώχνουν.
Μου έλεγε ένα φίλος μου ότι στα Starbucks για να πας στην τουαλέτα, θα πρέπει να πληκτρολογήσεις πρώτα έναν κωδικό που είναι στην απόδειξη, για να ανοίξει η πόρτα της τουαλέτας. Μη χειρότερα!!! Δεν το ήξερα. Και μαθαίνω ότι το ίδιο ισχύει και στα Everest, στα Mcdonalds, ακόμα και στα Goody' s. Αν είναι δυνατόν. Ποιος το σκέφτηκε αυτό; Εδώ βέβαια θα υπάρχουν και κάποιοι με μυαλό ξουράφι, όπως το μυαλό αυτουνού που σκέφτηκε αυτή την καταπληκτική ιδέα, που μάλλον δεν τους έχει πιάσει κατούρημα στο δρόμο, που θα πουν ότι γιατί να πηγαίνουν και να κάνουν την ανάγκη τους κάθε καρυδιάς καρύδι, Πακιστανοί, πρεζάκηδες, άστεγοι κτλ. Αν όμως το πρεζάκι πάρει και καφέ δεν είναι πρεζάκι, οπότε επιτρέπετε να πάει. Σαν καταστηματάρχης θεωρώ εντελώς αντιεπαγγελματικό να κάνεις κάτι τέτοιο. Από το κωλόχαρτο θα σωθούμε; Και πέρα από αυτό. Που είναι η ανθρωπιά μας; Δεν έχω απαγορέψει σε κανέναν τα τόσα χρόνια που είμαι στην αγορά να χρησιμοποιήσει την τουαλέτα μου. Είτε είναι πελάτης, είτε είναι ζητιάνος, είτε περαστικός. Άντε να πας τώρα στα Starbucks να ζητιανέψεις ή να πουλήσεις μαρκαδόρους.  Θα σε διώξουν με τις κλωτσιές. Βέβαια να πούμε και του στραβού το δίκιο θα έπρεπε η κάθε πόλη να προβλέψει να έχει δημόσιες τουαλέτες. Ναι ξέρω... δεν φταίω εγώ, η φαντασία μου τα φταίει.
Επίσης αυτό που είναι αρκετά σύνηθες είναι οι εξομολογήσεις. Τι έχουν ακούσει τα αυτιά μου τόσα χρόνια. Ψυχολόγος να ήμουν λιγότερα θα άκουγα. Από πεθερόπληκτους, χωρισμένους, δυστυχισμένους, οικονομικά κατεστραμμένους. Χιλιάδες ιστορίες καθημερινής τρέλας. Μια φίλη μου μου λέει ότι από μένα έχει ακούσει τα πιο περίεργα. Αφού σκέφτομαι καμιά φορά να κάτσω και να τις γράψω.


Τώρα τελευταία συμβαίνει κάτι πολύ ανησυχητικό. Ανακάλυψα ότι μάλλον έχω τον φασιστομαγνήτη ή οι φασίστες είναι τελικά πολλοί. Πόσες ιστορίες έχω να σας πω για αυτό. Το θέμα είναι ότι δεν μπορώ και να αντιμιλάω γιατί, όπως και να το κάνουμε, πελάτες είναι. Τους αφήνω να πουν τα δικά τους και μετά απορώ με τον εαυτό μου που την βρίσκω τόση υπομονή. Πολύ μίσος κυκλοφορεί τελικά. Το πιο ωραίο να σας πω. Ήρθε ένας τις προάλλες και φεύγοντας μου λέει: Χρόνια πολλά και καλή χρονιά χωρίς Εβραίους (!!!). Γαμάτο;;;



Επίσης έχω αντιμετωπίσει πολλές φορές το ρατσισμό από μερικούς πυροβολημένους επειδή δεν είμαι Σερραία. Θυμάμαι μια φορά στην προηγούμενη δουλειά μου με είχε ρωτήσει μια κιουρία από που είμαι και πως λέγομαι, μήπως τυχόν ξέρει τους γονείς μου. Τις είπα ότι δεν είμαι από δω και με γυρνάει και με κοιτάει με πολύ μίσος και μου λέει: Καλά σωθήκαν τα κορίτσια από τις Σέρρες και ο κ. Αφεντικός σου πήρε εσένα; Τι να της πω; Κανονικά έπρεπε να την περιποιηθώ καταλλήλως, αλλά έδωσα τόπο στην οργή. Στο τέλος βέβαια μου είπε ότι είμαι πολύ καλή στη δουλειά μου και καλά έκανε και με πήρε ο κ. Αφεντικός. Πάλι καλά. Όσο και να σας φαίνεται περίεργο αυτό μου έχει συμβεί αρκετές φορές.
Αυτό βέβαια που αναγνωρίζω στον εαυτό μου είναι ότι τόσα χρόνια δεν έχω χάσει ποτέ την υπομονή μου, ούτε έχω χάσει την ψυχραιμία μου ώστε να μιλήσω άσχημα σε κάποιον πελάτη, όσο και να με έχει προσβάλει. Βέβαια αυτή την υπομονή και την διαχείριση των πελατών την έχω μάθει. Την έχω εκπαιδευτεί με χρόνια σεμινάρια και εμπειρία. Βέβαια αν συνεχιστεί η αναδουλειά όλα αυτά θα πάνε περίπατο.
Πάντα υπήρχαν περίεργοι και ξυνιάριδες πελάτες, αλλά τον τελευταίο καιρό έχει παραγίνει το κακό. Οι άνθρωποι επειδή δυσκολεύονται οικονομικά έχουν γίνει πολύ σκληροί και ανάποδοι. Αρπάζονται με το τίποτα, για ασήμαντα πράγματα, τους φαίνονται όλα ακριβά και η γκρίνια δεν υποφέρεται πολλές φορές.

Η αγορά της πόλης δεν δούλεψε όπως περιμέναμε τις γιορτές, ούτε καν η εστίαση. Τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο αδιέξοδα για τους επαγγελματίες και ο κόσμος δεν ξέρει τι θέλει. Η εστίαση και το εμπόριο είναι από πιο δύσκολα επαγγέλματα γιατί έχουν να κάνουν με τον χαρακτήρα και τις ιδιοτροπίες των ανθρώπων. Έχουν πολλές πίκρες, αλλά οι χαρές είναι πιο έντονες. Δύσκολο αλλά γοητευτικό.
Έτσι όμως όπως πάει το πράγμα η μικρή αυτοαπασχολούμενη επιχείρηση θα γίνει πλέον παρελθόν, όχι μόνο στις Σέρρες αλλά και σε όλη την Ελλάδα. Για να μπορέσει ο κ. Λάτσης να μας κάνει ένα μεγάλο πολυκατάστημα και να μας πουλάει τα πάντα, από τσιμπιδάκια έως πίτσες. Όλοι υπάλληλοι του καπιταλισμού, χωρίς δική μας πρωτοβουλία και δημιουργία.

You May Also Like

23 ματιές

  1. Καλησπέρα Μαρία. Σε καταλαβαίνω γιατί τα έζησα πρόσφατα, όταν ασχολήθηκα με κατάστημα εστίασης.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δύσκολο να ταΐζεις κόσμο. Γιατί η γεύση είναι κάτι πολύ υποκειμενικό και εσύ προσπαθείς να ευχαριστήσεις όσους περισσότερους μπορείς.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  2. Μαγαζί μπορεί να μην έχω,αλλά τα συναντάω όλα αυτά καθημερινά.Αυτό όμως που με στεναχωρεί περισσότερο όλων,είναι αυτό με τα μικρά παιδιά.Ακόμα και με ψοφόκρυο τα βγάζουν έξω και πολλές φορές μισόγυμνα...δεν αντέχω να το βλέπω αυτό.Θέλω να βγάλω το μπουφάν μου και να τα σκεπάσω τα καημένα...Μα καλά δεν τα σκέφτονται???Πφφφ....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Καλά εκεί γίνομαι χώμα. Όταν μπαίνουν με τα μωρά στην αγκαλιά από την μία τα λυπάμαι πολύ από την άλλη θέλω να δείρω την μαμά. Θες να ζητιανέψεις μανίτσα μου, κάνε το μόνη σου. Αλλά εκεί πατάνε... ότι θα δούμε το παιδί και θα λυπηθούμε... και το καταφέρνουν.
      Άντε καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  3. Ετσι είναι σ' όλη την Ελλάδα, δυστυχώς, Μαράκι μου.
    Τίποτα δεν πάει καλά.
    Τα μαγαζιά κλείνουν το ένα μετά το άλλο.
    Μέχρι και τα Goody's αρχισαν να κλείνουν σε πολλές περιοχές.
    Δεν ξέρω τι θα γίνουμε αν δεν αντιδράσουμε!
    Φιλάκια:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε εδώ στη γειτονιά έχουμε ερημώσει... τρεις και ο κούκος μείναμε...
      Φιλιά.

      Διαγραφή
  4. Μαρια μου πρεπει να εισαι τερας υπομονης..ειδικα με τους φασιστες ,εγω θα ειχα φρικαρει εντελως... ΒΑΣΩ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχω φρικάρει. Δεν το αντέχω, άσχετα που δεν τους αντιμιλάω. Ήρθε ένας πριν και στο ξεκάρφωτο εκεί που λέγαμε άσχετα, μου πετάει...''εγώ ψήφησα ΧΑ''... ε κανείς δεν είναι τέλειος του λέω. Ε δεν άντεξα... α στα διάλα πια.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
    2. Χαχαχα! Πολύ καλό. Και τι να σου απαντήσει κανείς;
      Καλή σου νύχτα, κορίτσι μου.

      Διαγραφή
  5. Το μικρομάγαζο, αυτό του καθημερινού μόχθου και της άμεσης απεύθυνσης, συνθλίβεται κι αυτό κάτω από τις ερπύστριες των αδηφάγων μεγαλοκαταστημάτων.
    Σημεία των καιρών της στυγνής κερδοφορίας και της επέλασης των τραστ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Απαντήσεις
    1. Άντε να δούμε που θα τα βρούμε τα κουράγια. Σ΄ευχαριστώ πάντως.

      Διαγραφή
  7. Σε καταλαβαίνω γιατί κι εγώ έχω κάτι σαν μαγαζί..
    Και έχω δυο πελάτες χρυσαυγίτες, ο ένας εκ των οποίων κάργα οργανωμένος.
    Επειδή είναι πελάτης δεν τον κράζω στη μούρη, αλλά του πιάνω συνεχώς κουβέντα ήρεμα και δήθεν ακομμάτιστα για να του αποδείξω ευγενικά τη μαλακία του.
    Χωρίς αποτέλεσμα ακόμη, δυστυχώς.
    Γιατί λένε "δίκιο έχεις", αλλά την επόμενη μέρα λένε πάλι τα ίδια.

    Αλλά και ο υπολοιπος κόσμος δεν είναι στα καλά του.
    Λίγοι διατηρούν ακόμη την ψυχική τους ισορροπία.
    Υπάρχουν κάτι καλοσυνάτοι άνθρωποι που, αν και τους έχει γαμήσει η κατάσταση, έρχονται και σου λένε μια καλή κουβέντα με το χαμόγελο στα χείλη...
    Οι περισσότεροι όμως είναι στην τσίτα και σε σκανάρουν δέκα φορές, πριν πάρουν απόφαση να σου αφήσουν κάνα φράγκο.
    Άσε που λόγω της απενοχοποίησης της φτώχειας ορισμένοι βρήκαν ευκαιρία να φεσώνουν αβέρτα και να σου τη λένε κι από πάνω, αν τους ζητήσεις τα οφειλόμενα για να βγάλεις κι εσύ το μήνα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε τα βερεσέδια, τι είναι αυτό το πράμα.
      Πάντως εγώ νομίζω ότι αυτοί που είναι λεμονάτοι και ξινοί πάντα ήταν, απλά η ευημερία κάλυπτε κάπως αυτά τα χαρακτηριστικά.
      Άντε να δούμε που θα βρει όλο αυτό.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
  8. Πρώτον, εξοργίζομαι κάθε φορά που βλέπω παιδάκια μόνα τους ή με συνοδεία ενηλίκων να ζητιανεύουν. Δεύτερον, επειδή κι εμένα οι δουλειά μου αφορούσε πωλήσεις κλπ κλπ.... όταν πρωτοξεκίνησα δεν περίμενα ποτέ πως κυκλοφορούν τόσοι κουλοί εκεί έξω... Και δυστυχώς, όσο η οικονομικη κατάσταση χειροτερεύει, οι στραβοί πελάτες αυξάνονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άσε κυκλοφορεί πολύ σαβούρα. Είναι και η νοοτροπία ότι τα λεφτά μου σου δίνω και πρέπει να κάνεις τούμπες. Λες και ζητιανεύεις και δεν τους προσφέρεις και συ κάτι.
      Τι να πεις... ατελείωτο θέμα.
      Καλό βράδυ.

      Διαγραφή
    2. Σε κάποια μαγαζιά, οι υπάλληλοι διατάχτηκαν να κάνουν τεμενάδες. Έτσι, οι αγενείς (πλειοψηφία, πια) βρήκαν ευκαιρία να γ@#$%$ουν.
      Προσωπικά, ενώ παλιά τσαντιζόμουν όταν οι πωλητές ήταν αγενείς, τώρα οι τεμενάδες μόνο θλίψη μου προκαλούν!

      Διαγραφή
    3. Ναι υπάρχουν και πολλοί πωλητές που είναι αγενείς... και μένα μου τη σπάνε. Τώρα πλέον απλά δεν έχουν όρεξη. Αν περιμένεις όλη μέρα να μπει πελάτης και να σκέφτεσαι ότι από αυτό κρίνεται η θέση σου σου φεύγει κάθε διάθεση.

      Διαγραφή
  9. Ζούμε ένα είδος πολέμου. Αν ήταν πραγματικός πόλεμος θα είμαστε ευτυχείς να μην έχουμε νεκρούς, τραυματίες και βομβαρδισμούς, αλλά μόνο οικονομική στέρηση. 'Ισως αυτή η σκέψη να είναι μιά κάποια παρηγοριά. Ιδίως αν σκεφτούμε ότι σε πάρα πολλές μεριές του κόσμου γίνεται πραγματικός πόλεμος, με νεκρούς, τραυματίες και βομβαρδισμούς αθώων. Που θα πάει, θα την ξεπεράσουμε την κρίση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η βία είναι βία όπως και να την δεις.
      Καλώς ήρθες στο σχολιασμό.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  10. Σε πληρώνω, κάτσε να ακούσεις τον πόνο μου.
    Το καλύτερο μου!!!
    Και δεν αναφέρομαι σε απογοητευμένους ανθρώπους που έχουν αυτοσεβασμό και αξιοπρέπεια, απλά σε εκτιμούν σαν άνθρωπο και θέλουν να μοιραστούν το πρόβλημά τους. Αναφέρομαι στον κάθε σαχλαμαράκια που άλλη δουλειά δεν έχει από το να κάνει παντού παράπονα. Αυτός ο &^$@#^% έχει την εντύπωση ότι επειδή σου δίνει μια χούφτα κέρματα πρέπει να ακούς τη σαχλαμάρα του και να στέκεσαι άγαλμα.
    Αυτοί οι άνθρωποι δεν την παλεύουν Μαράκι μου. Και δεν τους φταίει η φτώχεια, πάντα έτσι ήσαν. Σκουντούφληδες, μίζεροι και κακορίζικοι.
    Δεν ξέρω πως θα αντιδρούσα σε κάθε πίθηκο χρυσαυγίτη. Πόσο ευγενικά να πεις του άλλου ότι λέει μαλακίες;
    Διάβασα χθες την είδηση: Ουγγαρία: «Σκοτώστε αυτά τα ζώα τους τσιγγάνους». Από στέλεχος του κυβερνώντος κόμματος. Βάλτο στο Google, διάβασε και θαύμασε!!!
    Όσο για τα παιδάκια τι να πω; Τα βλέπω στα φανάρια να καθαρίζουν παρμπρίζ, τα περιπολικά και οι Ζητάδες να περνούν και να μη δίνουν σημασία.
    Πιστεύω πως η ελεημοσύνη δεν είναι η λύση. Αλλά τι να πεις σε αυτό το κράτος που κλείνει ιδρύματα γιατί δεν διαθέτει χρήματα να συντηρήσει τους τροφίμους του;
    Καλημέρα με το κεφάλι ψηλά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είναι μερικοί που θρονιάζονται και ζητάνε και καφέ. Και σε πιάνουν στο μπίρι μπίρι άσχετα αν έχεις δουλειά ή όχι. Και αρχίζουν την κλάψα. Αν δεν έχεις δουλέψει σε μαγαζί όλα αυτά θα σου φαίνονται λιγάκι τραβηγμένα. Αλλά δεν υπερβάλω καθόλου. Έχω ζήσει πράγματα που μπορούν να σε αφήσουν κάγκελο. Θα σας τα γράψω κάποια στιγμή.
      Άστα διάλα... όλοι βερεσετζήδες και σπαγκοραμμένοι που έλεγε και ο Ζήκος.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ