Για να αισθάνεσαι ζωντανός.*

by - Μαρτίου 27, 2012

Αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι μεγαλώνεις όταν έχεις όλο και περισσότερες ιστορίες να διηγηθείς. Ευτυχώς δηλαδή που είμαι από αυτούς και δεν είμαι από τους άλλους. Από εκείνους που τις ακούν μην έχοντας να πουν κάτι παρόμοιο. 
Τα χρόνια περνούν τόσο μα τόσο γρήγορα. Και η ψυχή μας αντί να γίνεται πιο ελαφριά, βαραίνει μέρα με την μέρα. Και βαραίνει γιατί όλες αυτές οι ιστορίες έχουν και ένα τέλος. Όσο πιο πολλές τόσοι περισσότεροι αποχαιρετισμοί, αποχωρισμοί, δάκρυα, γέλια, αγκαλιές και πολλές περισσότερες αναμνήσεις. 
Πάντα όταν τελειώνει κάτι τόσο όμορφο υπάρχει αυτή η τόσο πικρή γεύση στο τέλος. Είναι επειδή τελείωσε ή μήπως φοβόμαστε ότι δεν θα αρχίσει κάτι άλλο; Ή αυτό που θα αρχίσει δεν θα είναι το ίδιο όμορφο; Και όσο περνάν τα χρόνια είναι πιο δύσκολο να αρχίσεις κάτι καινούργιο... παραξενεύεις που λένε.
Όσο είμαστε μικροί η ζωή μας δίνει πράγματα...ανθρώπους, στιγμές, μουσικές. Μας παίρνει και κάποια αλλά κυρίως μας δίνει. Από μια ηλικία και μετά όμως αντιστρέφονται οι όροι. Όλα αυτά που μας έχει δώσει τόσα χρόνια ήρθε η ώρα να τα πάρει πίσω. Σαν ένας φόρος ζωής που πρέπει να πληρώνουμε όλοι  οι άνθρωποι για να ζούμε. Και 'μεις μην μπορώντας να κάνουμε αλλιώς τα επιστρέφουμε κρατώντας πάντα ένα κομμάτι από αυτά που ζήσαμε...τις αναμνήσεις. Και γεμίζουμε το χρονοντούλαπό μας συνέχεια. Και τις στοιβάζουμε, τις στριμώχνουμε και κάθε φορά νομίζουμε ότι έχει γεμίζει. Αλλά πάντα προς έκπληξη μας χωράει κι άλλες.
Όπως γεμίζει και το πρόσωπό μας ρυτίδες. Κάθε ρυτίδα και μια σκέψη, άσχημη ή γλυκιά. 
Ζήσαμε και ζούμε καλά χρόνια, και οι αναμνήσεις είναι εκεί για να μας το θυμίζουν. Οι καλές για να μας κάνουν να νιώθουμε γαλήνη και οι κακές για να μας κάνουν να αισθανόμαστε ζωντανοί.
Τα καλύτερα έρχονται...

My soul is painted like the wings of butterflies,
Fairy tales of yesterday, will grow but never die.


*Η ανάρτηση αυτή είναι αφιερωμένη στην Κατερίνα και σε κάτι όμορφο που τελείωσε.
Ο σχολιασμός σας είναι ελεύθερος.


You May Also Like

16 ματιές

  1. Οι αναμνήσεις μας και τα διδάγματά τους, διαμορφώνουν τη ζωή μας σε μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό, ανάλογα με τις κεραίες που διαθέτει ο καθένας... Για μένα είναι ο προσωπικός μου πλούτος. Μου αρέσει να ζώ για τις έντονες στιγμές που μετά απο λίγο καιρό μετατρέπονται σε γλυκές ή πικρές αναμνήσεις. Είναι η κινητήριος δύναμίς μου...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν οι αναμνήσεις σου είναι ο πλούτος σου, σου εύχομαι να γίνεις ζάμπλουτος.

      Διαγραφή
  2. Το ιδανικό θα ήταν να λέμε: τα καλύτερα είναι τώρα. Να μη χανόμαστε σε αναμονές και προσδοκίες. Να αξιοποιούμε το σήμερα. Δεν είναι πάντα εύκολο. Αλλά μπορεί και ν΄αξίζει τον κόπο...
    Την καλησπέρα μου :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Στις μέρες μας που οι ανθρώπινες σχέσεις δοκιμάζονται όλα αυτά που συζητάμε αποκτούν πραγματική αξία και τροφή για σκέψη.Καλησπέρα και σε σένα.

      Διαγραφή
  3. Πάνω στην ώρα βρέθηκες Μαρία μου να τα γράψεις όλα αυτά και να αγαλλιάσω, γιατί υπάρχει κι άλλος ένας άνθρωπος που τον απασχολούν τα ίδια.

    Πάνω που έχω πολύ έντονη αυτήν την αίσθηση της απώλειας που όπως είπες:
    "επειδή τελείωσε ή μήπως φοβόμαστε ότι δεν θα αρχίσει κάτι άλλο; Ή αυτό που θα αρχίσει δεν θα είναι το ίδιο όμορφο;"

    Μεαγλώνοντας παραξενεύουμε, όλα και όλοι μας ξινίζουν και μας βρωμάνε και δεν μπορούμε να δημιουργήσουμε πια τις φιλικές και τις ερωτικές σχέσεις όπως παλιά.
    Με το κέφι παιδιού που δημιουργεί με βρεγμένη άμμο παλάτια..
    Τώρα πια έχουμε τούβλα και τσιμέντο και αδυνατούμε να φτιάξουμε ακόμη και άμμο!

    Μπέρδεμα μεγάλο...

    Κι όπως έγραφε κι ο θηβαίος στις "περικοπές ενός απόκρυφου ευαγγελίου"
    Τίποτα δεν χτίζεται πάνω στην πέτρα
    Όλα πάνω στην άμμο χτίζονται
    Μα εγώ θα χτίζω πάνω στην άμμο
    Σαν να ήταν η άμμος πέτρα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αν σ΄έκανα και ένιωσες έστω λίγο καλύτερα, χαίρομαι πολύ για αυτό.
      Ελπίζω να βρεις γρήγορα το κέφι σου.

      ΄΄Δεν θέλω να πικραίνεσαι τις Κυριακές τα βράδια,
      χωρίς αυτήν τη σκοτεινιά τα χρόνια μένουν άδεια.΄΄
      http://www.youtube.com/watch?v=lczn_c51LXA

      Διαγραφή
  4. Ρε Μαρία, γιατί καταλαβαίνω ότι σήμερα μιλάμε για Έρωτες; Και μάλιστα αυτούς που τέλειωσαν. Για χωρισμούς κι αποχωρισμούς... "Γιατί έχεις τη μύγα", θα μου απαντήσεις και θα 'χεις και δίκιο.
    Για μένα το 'γραψες, φίλη μου; Έλα τωρα, πες... κάποιος σου είπε για τα χαϊρια μου κι είπες να μου συμπαρασταθείς. Γιατί, όπως όλοι μας, έτσι κι εγώ πιστεύω ότι είμαι ο μόνος που το "ζει έτσι" όλο αυτό και κανένας άλλος! Ναι! Τώρα θα μου πεις "άλλος παιδί δεν έκαμε, μόνο η Μαριώ ο Γιάννη"! Και πάλι θα έχεις δίκιο!

    Πάντως καλύτερα νιώθω που σε διάβασα σήμερα να τα λες αυτά.
    Μου θυμίζει μια σκηνή από το θεατρικό του Βιρβιδάκη "Στην Εθνική με τα μεγάλα" που είναι ο Λόλης κι ακούει στο ραδιόφωνο ένα καψούρικο λαϊκό τραγούδι (το "παράνομη μου αγάπη" νομίζω) και γυρνάει και λέει στον αδερφό του: "Κάτι τραγούδια, ρε Λάκη! Σα να σε ξέρουνε!"

    Συμφωνώ πως κάτι τέτοια μας κάνουν να αισθανόμαστε Ζωντανοι! Απλά τους τελευταίους μήνες παρααισθάνομαι ζωντανός ο ρημάδης! Θα θελα να περάσω και λίγο στην "αφασία" που σε ρίχνουν κάποιες καταστάσεις... Ένας καινούριος Έρωτας ας πούμε, εντελώς τυχαίο το παράδειγμα!
    Να 'σαι καλά, φίλη
    Μάκια μπόλικα σου δίνω

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χμμμ... Μάλλον θα προβώ σε ανάστηση παλιών αγαπημένων καψουροασμάτων λίαν συντόμως... Θενκς α λοτ μπέιμπι!

      Διαγραφή
    2. Άνθρωπε την ίδια αίσθηση πως "μιλά για μένα" αισθάνεται και όποιος διαβάσει βιβλίο κλινικής ψυχολογίας.
      Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσής του αρχίζεις και αναρωτιέσαι γιατί σε έχουν ακόμη... αμολυτό απ' το Δαφνί!

      Περιμένω Καψουρο-φεστιβάλ οσονούπω για να τιμήσουμε τους εθνικούς βάρδους που γυρνάνε στο "Βασίλη" (Τερλέγκα, Καρρά κλπ) και άλλους συμπαθείς αοιδούς (και όχι αηδούς) που ανεβάζουν "όλα τα μωρά στην πίστα" (ΛεΠα)!

      Διαγραφή
    3. Αχ ερωτευμενάκια μου...
      Αν και η απώλεια δεν έχει σχέση πάντα με τον έρωτά, νομίζω ότι πάντα ένας έρωτας θα μας ρίχνει απ΄την Εδέμ στο πουθενά. Τίποτα δεν είναι το ίδιο όταν δεν τον έχεις, όλα αλλάξουν όταν τον έχεις και όλα διαλύονται όταν τον χάνεις.
      Άνθρωπε σου εύχομαι σύντομα να περιέλθεις σε κατάσταση αφασίας...με έναν καινούριο έρωτα...εντελώς τυχαίο το παράδειγμα!
      Μην ξεχάσεις το ΄΄Μυστικέ μου έρωτα΄΄ από την λίστα...

      Μαζεστιξ και γω πολλές φορές αναρωτιέμαι γιατί μας έχουν αμολάτους...

      Διαγραφή
    4. Μαζεστίξ,
      μεγάλος ψυχολόγος ο Δρ. Μπουζούκης και σπουδαία κοινωνική Λειτουργός η Κα Πενιά!
      Ααααχχχ, άστα να πάνε, ρε Μαν!

      Διαγραφή
    5. Τον καθηγητή Ουίσκι ξέχασες...αυτοί πάνε μαζί...συνεργάτες.

      Διαγραφή
    6. Όλες οι απόκρυφες αλήθειες του κόσμου είναι γραμμένες σε έναν πάπυρο που βρίσκεται στον πάτο ενός μπουκαλιού Cutty Sark.
      Χρόνια ψάχνω το σωστό μπουκάλι...


      ΥΓ.: Δεν είναι οξύμωρο ότι αν πιεις ένα μπουκάλι Johnny Walker μετά δεν μπορείς να περπατήσεις;

      Διαγραφή
  5. Ε, καλά! Εσείς με ξεπερνάτε ρε αδέρφια!
    Και νόμιζα ότι είμαι ο μόνος "πεταμένος" στην παρέα!

    Όσο για τις απώλειες, Μαράκι μου, είναι σίγουρα πολλών λογιών, κι εγώ τον τελευταίο χρόνο τις έχω υποστεί όλες δυστυχώς. Γι αυτό και τούτη η τελευταία κοντεύει να με τσακίσει... Αλλά ΤΕΡΜΑ ΜΕ ΤΑ ΛΥΠΗΤΕΡΑ!!!
    Αρχίσω να συλλέγω τα άσματα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όλοι θυμούνται νοσταλγικά τα πρώτα βήματα της νιότης τους, εκφράζοντας και την επιθυμία να είχαν τότε την εμπειρία που έχουν σήμερα.
    Μα τότε θα χανόταν η μαγεία.

    Αρχίζεις να καταλαβαίνεις ότι μεγαλώνεις όταν αρκείσαι στο να δίνεις συμβουλές!
    (Αυτό που κάνω εγώ τώρα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η εμπειρία είναι μια χτένα που μας δίνει η φύση, όταν έχουμε πια χάσει τα μαλλιά μας.

      Διαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ