Τι γυρεύω εγώ μέσα στο κόσμο των άλλων;
Κρίση, κρίση, κρίση, ανεργία, αναδουλειά...παντού ακούς τα ίδια και τα ίδια. Αυτή η κασέτα λες και την έχουμε όλοι και μόλις συναντήσεις κάποιον την βάζουμε και παίζει. Και ακούς τα ίδια, συνέχεια, παντού. Κουραστικά και επαναλαμβανόμενα έως αηδίας. Τόσο που μου φαίνεται ότι αρχίζω σιγά σιγά να περνώ στην φάση της ενοχής που νοιώθω καλά. Είναι σαν να υπάρχουν δύο παράλληλα σύμπαντα...των άλλων και το δικό μου.
Σχολάς το βράδυ από την δουλειά και λες να πας για ένα ποτό, να ξεδώσεις λιγάκι βρε αδερφέ και εκεί ανάμεσα στις τεκίλες και στο χαβαλέ, έχεις τον άλλον να σε πρίζει για το χαράτσι. Νταξ ρε φίλε και γω δεν έχω να στο πληρώσω αλλά μην μου δηλητηριάζεις την χαρά.
Κάθεσαι και απολαμβάνεις τον ήλιο και τον καφέ και έρχεται ο άλλος και σου λέει ''ξέρεις πόσο μου ήρθε το ρεύμα''...ξέρω ρε μαν, έχω και γω ρεύμα, αλλά άσε με να χαρώ την λιακάδα.
Κάθεσαι στο μπαλκόνι σκεφτικός και σου φωνάζει η γειτόνισσά ''προβλήματα ε; για όλους το ίδιο είναι μην στεναχωριέσαι''...και γω που προβληματιζόμουν γιατί δεν ανθίζουν τα γιασεμιά μου τι να πω;...να της χαλάσω την μιζέρια; Εδώ ο κόσμος χάνετε και συ τα γιασεμιά σου, θα μου πείτε.
Νισάφι όμως πια. Δεν υποφέρετε πλέον. Αφού το ζούμε όλο αυτό κάθε μέρα στο πετσί μας, γιατί πρέπει να το συντηρούμε συνεχώς στο μυαλό μας; Μα που είναι επιτέλους το κέφι μας;
Δεν λέω φυσικά να παραδώσουμε τα όπλα και να αφεθούμε στην άθλια κατάσταση που μας κυβερνάει, αλλά ταυτοχρόνως συμβαίνουν και καλά πράγματα. Διασκεδάζουμε, ερωτευόμαστε, χωρίζουμε, γελάμε, κοπροσκυλιάζουμε. Με λίγα λόγια ο κόσμος πρέπει να συνεχίσει να ζει. Να προσαρμοστεί στις νέες συνθήκες, γιατί αυτός που δεν θα προσαρμοστεί θα οδηγηθεί με βεβαιότητα στην κατάθλιψη. Γιατί σκέφτομαι...έχω δουλειά(λέμε τώρα), έχω και γαμώ τις οικογένειες, έχω φιλαράκια καλά και πάνω απ΄ όλα έχω διάθεση(τις περισσότερες φορές). Αυτός δηλαδή που δεν τα έχει όλα αυτά τι θα πρέπει να κάνει;
Μήπως όμως δεν πάει κάτι καλά με μένα...; Μήπως τόση αισιοδοξία θα μου βγει σε κακό; Μήπως πρέπει να αρχίσω και γω σαν γνήσια Ελληνίδα την γκρίνια; Και αν αυτό που θέλω να ζω και να σκέφτομαι είναι μια ουτοπία; Μήπως εγώ πρέπει να προσαρμοστώ στον κόσμο των άλλων; Αυτά τα συγκλονιστικά ερωτήματα, αγαπητοί μου αναγνώστες, μου ταλανίζουν το μυαλό το τελευταίο διάστημα.
Γιατί αν το αληθινό είναι αυτό που συμβαίνει γύρω μου και γω ζω στον κόσμο μου, αναρωτιέμαι...τι γυρεύω εγώ μέσα στο κόσμο των άλλων;
12 ματιές
Καλησπέρα Μαρία... Έχω αισθανθεί κι εγώ αυτό το συναίσθημα που περιγράφεις και δεν άντεξα κάποια στιγμή και το συζήτησα με κάποιον απο αυτούς που γκρινιάζουν ολημερίς και κινούνται στα όρια της καταθλιψης... Η απάντησή του ήταν: "έχεις μόνιμη εργασία, δικό σου σπίτι κ αμάξι, δεν εχεις οικογένεια και υποχρεώσεις, δεν έχεις δάνεια και οι γονείς σου εναι κι οι δυο συνταξιούχοι. Με παίρνεις τηλέφωνο για καφέ μεσα στην τρελλή χαρά κι εγώ μαγκώνομαι γιατί έχω μολις ενα πεντάευρο στο πορτοφόλι μου χαρτζιλικι απο τη μανα στα 30 μου!" Και τότε αισθάνθηκα μεγάλη ντροπή... Η καλή μου διάθεση θα είχε ουσία και περιεχόμενο εφόσον ήμουν στη θέση του. Τώρα τελυταία έχω τρελαθεί στον ποδαρόδρομο, καθώς οι φίλοι μου δεν έχουν χρήματα για καφετέριες και μπαράκια... αράζουμε σε πάρκα και πλατείες. Καθόλου άσχημα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραία και γω θα σου πω για μένα...το μαγαζί μου δεν πάει καλά, έχω πολλές οικονομικές υποχρεώσεις, έχω οικογένεια και σπίτι, οι γονείς μου έχουν επίσης οικονομικό πρόβλημα(και δεν γκρινιάζουν) και δεν μπορώ να προσθέσω σε όλα αυτά τις ενοχές και την γκρίνια. Είναι δύσκολο και ομολογώ ότι κάποιες φορές με πιάνει και μένα απελπισία, αν και πιστεύω ότι το παλεύω.
ΔιαγραφήΑυτό που θέλω να πώ καλή μου φίλη, είναι πως σε αρκετες περιπτώσεις, συνάνθρωποί μας έχουν χειρότερη ψυχολογία απο μας, επειδή αντικειμενικά βρίσκονται σε χειρότερη θέση. Τότε έχουμε την ευθύνη να σταθούμε δίπλα τους, με όσα αποθέματα αισιοδοξίας μας απομένουν, "ανεχόμενοι" ακόμη και τη θλιβερή παρέα τους!
ΔιαγραφήΚαλημέρες πολλές... πολλές... πολλές!
Καλημέρα και σε σένα φιλέ μου.
Διαγραφήυπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν ούτε την υγεία τους, ή που έχουν χάσει τα πάντα στα καλά καθούμενα...τολμώ να πω ότι είναι ύβρις να μιζεριάζουμε, όχι να έχουμε τύψεις...το δικαίωμα να περνάμε όμορφα με δραστηριότητες και πρόσωπα αγαπημένα και να αλληλοστηριζόμαστε κυρίως ψυχολογικά είναι όχι μόνο ανθρώπινο, αλλά η μόνη διέξοδος που λειτουργεί ως αντίβαρο σε ό,τι άσχημο βιώνουμε και αντικρίζουμε! μπορεί να μη λύνει όλα τα προβλήματα αλλά δεν παραιτούμαστε...δε μασάμε άλλη θλίψη! εδώ ο άνθρωπος υπό τις πιο άθλιες συνθήκες βρίσκει διεξόδους με το μυαλό του, για να μην αποτρελαθεί! εμείς που έχουμε ;;;
ΑπάντησηΔιαγραφήκαλησπέρες!!! :)
Αυτό λέω και γω φιλενάδα.
ΔιαγραφήΕδώ η θλίψη δεν κερδίζει ποτέ.
Καλό βράδυ.
Μαρία, όμοια νιώθω κι εγώ. Είναι αλήθεια, γίνονται πνιγηρές συζητήσεις σε όλους τους χώρους. Κι αυτά είναι τα μεγαλύτερα χαράτσια. Που επιβάλλουμε οι ίδιοι στον εαυτό μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦυσικά και με καίει. Φωτιά έχει πάρει ο κώλος μου. Αλλά δεν είναι και κάτι που επιλύεται αν το συζητήσεις δεκατρείς φορές τη μέρα. Το έφερα μια, δυο, τρεις φορές στην κουβέντα. Βρέθηκαν κι άλλοι- όλοι οι άλλοι, να είναι σε όμοια κατάσταση, με περικοπές μισθού, ανεργία, δάνεια να τρέχουν... Ένιωσα ότι είμαστε πολλοί. Καλύτερα απ΄το να είσαι μόνος. Αλλά νισάφι. Κάθε που συναντιόμαστε, την ίδια καραμέλα;
Ε πια αυτό δεν είναι καραμέλα...αυτό είναι φαρμάκι.
ΔιαγραφήΚαλό ξημέρωμα.
Τις ώρες που με τρώει η γκρίνια, από άμυνα αν θες, σκέφτομαι τα πολύ χειρότερα που υπάρχουν γύρω μου και στανιάρω. Δεν μου λύνει κανένα πρόβλημα, απλά με βοηθάει να μη μου στρίψει. Και δεν έχω καμία διάθεση να τους χαρίσω και την υγεία μου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι ρε συ, μην αρρωστήσουμε κιόλας.
ΔιαγραφήΜπονζουρ μον αμί...
Όπως γράφει και το γνωμικό στο πλάι της σελίδας:
ΑπάντησηΔιαγραφή"Μπορεί οι απαισιόδοξοι να έχουν μακροπρόθεσμα δίκιο, οι αισιόδοξοι, όμως, περνούν καλύτερα στο μεταξύ."
Και για να ρίξω το επίπεδο από Τρύπες σε Κοκκίνου:
"Δε νοιάζομαι
ο κόσμος πού πηγαίνει
και γύρω μου
στους άλλους τι συμβαίνει
Δε νοιάζομαι
τα νέα να διαβάσω
μα μόνο πώς
τη νύχτα αυτή κοντά σου
θα την περάσω
Γιατί εγώ ζω στον κόσμο το δικό μου
κι εκεί υπάρχεις μόνο εσύ μωρό μου
είναι η δικιά μου κοσμοθεωρία
μονάχα εσύ να έχεις σημασία"
Καλό βράδυ!
μας μεράκλωσες βραδιάτικα...καληνύχτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.