Πάντα την Κυριακή.

by - Ιανουαρίου 29, 2012

Από παιδί μου άρεσαν οι Κυριακές. Είναι η μέρα της οικογένειας. Θα μαζευόμασταν όλοι στο τραπέζι, θα στρώναμε το λευκό τραπεζομάντιλο, θα καθόμασταν στην τραπεζαρία και όχι στην κουζίνα, θα τρώγαμε ξεχωριστό φαγητό. Τα πάντα τις Κυριακές είναι διαφορετικά, ακόμα και τώρα.
Βέβαια δεν έχουν όλοι την πολυτέλεια να κάθονται αυτήν την ημέρα, υπάρχουν και κάποιοι που δουλεύουν για να μπορούμε να την απολαμβάνουν εμείς. Αυτούς τους ανθρώπους πάντα τους συμπονούσα, γιατί κάποτε ήμουν στην θέση τους και τώρα μπορώ να εκτιμήσω την αξία της.
Τις Κυριακές ο πρωινός καφές έχει άλλη γλύκα. Οι πρωινές κυριακάτικες κουβέντες είναι πιο χαλαρές, πιο αστείες, ακόμα και το πρώτο τσιγάρο είναι πιο γλυκόπιοτο. 
Η Κυριακή κρύβει μέσα της μια ανυπομονησία, μια υπόσχεση χαράς και διασκέδασης. Καρτερούμε την Κυριακή να γίνουν όλα τα ευχάριστα, όλα αυτά που απαιτούν χρόνο. Τι να πρωτοχωρέσεις όμως μέσα σε μια Κυριακή; Για αυτό κουβαλάει και μια μελαγχολία. Μια γλυκιά στεναχώρια που σου βγαίνει προς το απόγευμα γιατί συνειδητοποιείς ότι κάτι τόσο όμορφο τελειώνει τόσο γρήγορα. 
Εύχομαι σε όλους σας όλες οι μέρες σας να είναι σαν τις Κυριακες. Ζήστε τες γιατί δεν ξαναγυρίζουν πίσω.
Μαρία Νι


You May Also Like

2 ματιές

  1. Η Κυριακή το απόγευμα πάντα γίνεται μελαγχολική... Και η Δευτέρα να δείχνει μισητή. Η οικογενειακή συνεστίαση εν αντιθέσει με τις καθημερινές, συμβάλλει στη διατήρηση της συνοχής μες την οικογένεια.
    Ας ελπίσουμε να μην επικρατήσουν κατά καιρούς προτάσεις για να είναι τα μαγαζιά ανοιχτά και την Κυριακή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ