♫ ♩ ♬ ♫ Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτη μου ♫ ♩ ♬ ♫

Ταξίδι στην Πόλη.

Φαινομενικά ήταν ένα απαίσιο ταξίδι. Αν σας το περιέγραφα θα λέγατε ότι περάσαμε χάλια. Τι να πρωτοπώ... μετράτε...

Το τουριστικό γραφείο ήταν απαράδεκτο. Οι συνοδοί μας ήταν, η μία αναιδέστατη (γκεστάπο θυμάμαι την φωνάζαμε) και ο άλλος παντελώς βλαμμένος. Ο ξεναγός μας μες τα νεύρα.

Οι συνταξιδιώτες μας όλοι πάνω από 80 χρονών, όλο απαιτήσεις και γκρίνια.

Κάναμε 12 ώρες να φτάσουμε, γιατί ο οδηγός του πούλμαν πήγαινε με 50.

Το ξενοδοχείο ήταν άθλιο, ο ρεσεψιονίστ δεν μιλούσε αγγλικά, το κλειδί του δωματίου μας ήταν χαλασμένο μονίμως.

Τέσσερις μέρες δεν είχαμε πιει καφέ, ο καφές στο ξενοδοχείο ήταν ένα είδος υγρού, περισσότερο σε φαρμάκι έκανε.

Δεν μας πήγανε σε κανένα μέρος της προκοπής να φάμε και ψωμολυσσάξαμε.

Τέσσερις μέρες έβρεχε καντάρια. Μόλις μπαίναμε στο ξενοδοχείο σταματούσε. Με το που πατάγαμε το ποδάρι μας σε ξεσκέπαστο χώρο άνοιγαν οι ουρανοί και έριχνε όλου του κόσμου το νερό.

Δεν μπορέσαμε να δούμε τα αξιοθέατα λόγω της βροχής.

Ήμασταν μονίμως μούσκεμα μέχρι το κόκαλο, κρυώναμε και είχα πυρετό.

Δεν έβγαλα καμία φωτογραφία άξια λόγου, για αυτό θα τις δείτε όλες επεξεργασμένες.

Θέλετε κι άλλα;

Αλλά, υπάρχει ένα υπέροχο ΄΄αλλά΄΄.

Λες και αυτό το νερό της βροχής είχε κάποιο μυστικό συστατικό και μας πότισε με την ευλογία του γέλιου. Γελούσαμε ακατάπαυστα, σχεδόν εκνευριστικά για τους άλλους που είχαν σκυλιάσει, με κάθε τι στραβό που μας συνέβαινε. Δεν νομίζω ότι έχω γελάσει πιο πολύ στη ζωή μου.

Οι άνθρωποι εκεί ευγενικοί, σχεδόν γραφικοί. Εξυπηρετικοί και πρόσχαροι.

Τα καφενεδάκια στην πλατεία Ταξίμ υπέροχα. Το παζάρι πολύ ενδιαφέρον. Χαθήκαμε για ώρες στα στενά του.

Την τελευταία μέρα που ας πούμε ότι είχε ήλιο πήγαμε στην Αγιά Σοφιά. Ο ξεναγός, αν και Τούρκος μας μίλησε σχεδόν συγκινημένος για αυτό το ασύλληπτο έργο τέχνης.

Αλλά να σας πω κάτι; (βάλτε τη μουσική να παίζει)

Δεν είναι τα αξιοθέατα, δεν είναι το ελληνικό στοιχείο που είναι διάχυτο παντού, δεν είναι οι άνθρωποι. Είναι αυτό που δεν περιγράφετε με λόγια και το καταλαβαίνεις μόνο αν πας στην Πόλη. Είναι αυτή η αίσθηση της νοσταλγίας και ας μην έχεις φύγει ακόμα, είναι η αίσθηση του σπιτιού, η αίσθηση ότι κάτι σου ανήκει. Ότι κάποιον αποχαιρετάς ή ότι κάποιον περιμένεις. Μια παλιά αγάπη, έναν νέο έρωτα. Είναι ένα μαγικό πέπλο που σε τυλίγει σαν μελωδία, μπλέκει με τα νερά του Βοσπόρου, σου καρφώνετε στην καρδιά και έτσι μένεις αιώνια ερωτευμένος με την Πόλη.

-Μην κοιτάξεις πίσω... στους σταθμούς των τρένων αν κοιτάξουμε πίσω, αυτή η εικόνα παραμένει σαν υπόσχεση...

Η Ευανθία Ρεμπούτσικα απέδωσε εκπληκτικά με τη μουσική της αυτήν την αίσθηση που σας περιγράφω και ο Τάσος Μπουλμέτης την νοσταλγία της Πόλης.

Αυτό που πάντα θέλεις να επιστρέφεις αλλά δεν το κάνεις επειδή φοβάσαι ότι δεν θα είναι όλα όπως τα άφησες.

********

Η ανάρτηση αυτή είναι μια ιδέα της Joan Petra.

Βράβευση 8ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''.

Μετά από μια αγωνιώδης ψηφοφορία ο διαγωνισμός μας έληξε και έχουμε τους νικητές.

Να σας ευχαριστήσω όλους για την συμμετοχή σας και για την ψηφοφορία.

Καλεστήκατε λοιπόν να στείλετε φωτογραφίες με το θέμα: 

''Οι ομορφιές μιας λιγότερο γνωστής Ελλάδας.

Τοπία, αξιοθέατα και μνημεία μιας Ελλάδας λιγότερο γνωστής. Να γνωρίσουμε τη χώρα μας μέσα από φωτογραφίες άγνωστων ή λιγότερο γνωστών τόπων''

Ιδού λοιπόν οι νικητές:

1ο βραβείο 

στον Εξερευνητή

για την φωτογραφία

Όταν από την καρδιά του Σάος αναβλύζει το θαύμα της Σαμοθράκης. 

2ο βραβείο

στην Vicious

για την φωτογραφία

Πέτρινο βόρτο(=καμάρα) από το χωριό Απείρανθος της Νάξου

Οι νικητές θα παραλάβουν δώρα από το MadeByHand.

Διάλεξα κάτι πασχαλινό.

Από ένα ζευγάρι σκουλαρίκια.

Παρακαλώ να μου γνωστοποιήσετε τις διευθύνσεις σας για να σας αποστείλω τα δώρα σας.

Σε περίπτωση που σας άρεσε κάτι άλλο από την συλλογή μου στο facebook, πολύ ευχαρίστως να σας τα αντικαταστήσω. 

Για να δούμε λοιπόν ποιος κρύβετε πίσω από κάθε φωτογραφία.

Η υπόλοιπη βαθμολογία έχεις ως εξής:

1. Πέτρινο βόρτο(=καμάρα) από το χωριό Απείρανθος της Νάξου - Vicious - 28

2. Εκκλησακι Αγιου Ραφαηλ των Βραχων, Χωριο Πεδουλάς / Κυπρος. Βρίσκεται νοτιοανατολικά του χωριού στην πλαγιά του βουνού και μέσα σε βράχους. - Maria Fe -2

3. Διαδρομή από την Σητεία και Αγ. Νικολάου Κρήτης - ΣΜΑΡΑΓΔΕΝΙΑ ΡΟΥΛΑ - 8

4. Καταρράκτες Έδεσσας, βόρεια Ελλάδα, καλοκαίρι 2003 - Hengeo - 14

5. Σπέτσες. Αργοσαρωνικός. Κοιτώντας από το παράθυρο: Φώς και άνθρωποι. - Αλχημιστής - 0

6. Σταμάτησε του ρολογιού τους δείκτες - Επίδαυρος - Joan Petra - 20

7. Το Φιλιππείο. Είναι το μοναδικό κυκλικό οικοδόμημα της Άλτεως στην Αρχαία Ολυμπία. Αφιερώθηκε από τον Φίλιππο Β΄ στο ιερό του Δία το 338 π.Χ. - Ελένη Φλογερά - 4

8. Όταν από την καρδιά του Σάος αναβλύζει το θαύμα της Σαμοθράκης - Εξερευνητής - 34

9. Θάλαττα! Θάλαττα! Η θέα μέσα από το σπήλαιο του Νέστορος στην Μεσσηνία... Μπροστά υδάτινο χαλί η παραλία της Βοϊδοκοιλιάς... - Marilena ArtSpot - 16

10. Πάνω στο βράχο ορθώνεται το Κάστρο της Σκύρου, άγρυπνος φρουρός του Αιγαίου - Xris Kat - 4

11. Περιπατητικό Λύκειο Αριστοτέλη, Αθηνά, οδός Ρηγίλης, ανασκαφή σε λουτρό. ΕΡΠΩ -ΠΑΤΩ -ΠΕΤΩ τα τρία στάδια του ΑΥΤΟΑΝΘΡΩΠΟΥ - marilise - 4

12. Βράχια που γεννιούνται σκίζοντας γαλανά νερά, πλεούμενα του ονείρου, πράσινο που γαληνεύει και μια άσπρη προσευχή να υψώνεται (Τολό Αργολίδας) - me(maria) - 26

13. Η Λίμνη του Μαραθώνα... πηγή ζωής! ξεδιψά τ΄αμπέλια, τα περιβόλια, τα χωράφια... προσφέρει ζωογόνο νερό στον άνθρωπο - Levina - 2

14. Ατενίζοντας το Ιόνιο! Κουρούτα Αμαλιάδας - Airis - 6

Θα καλέσω επίσης τον Εξερευνητή να δώσει το θέμα για τον 9ο διαγωνισμό ''Φωτογραφίζειν'' που θα ξεκινήσει στις 1/5.

Ευχαριστώ και πάλι όλους σας.

Και να μη ξεχνάτε... 

Κόντρα σε νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όπως και όσο μπορεί ο καθένας.

Σας φιλώ.

Ας γίνουμε ξανά δυο ξένοι...

Στα ίδια μέρη θα ξαναβρεθούμε... μα θα έχουμε αλλάξει και οι δύο. 

Ο χρόνος θα έχει σβήσει από πάνω μας κάθε σημάδι, κάθε πληγή, κάθε άνοιξη της ζωής μας.

Θα σταματήσουμε να δίνουμε σημασία στα απλά και θα μαλώνουμε για τα πολύπλοκα, που είναι όμως πολύ απλά. 

Θα κάνουμε μήνες να πούμε σ΄αγαπώ, θα κάνουμε αιώνες να αγγίξουμε ο ένας τον άλλον. 

Τα σώματά μας θα διψάνε μα εμείς δεν θα έχουμε με τίποτα να τα ποτίσουμε.

Δεν θα καταλαβαίνουμε. Θα μειώνουμε ο ένας τον άλλον και δεν θα καταλαβαίνουμε. Λες και μας έβαλαν να λύσουμε το πιο δύσκολο πρόβλημα, την πιο σύνθετη εξίσωση. 

Θα ανταλλάσσουμε δάκρυα με μεγάλη ευκολία, σκληρά λόγια, μισόλογα, ειρωνείες.

Μετά θα κάνουμε στα ξαφνικά ότι νοιαζόμαστε, ότι θέλουμε να μάθουμε νέα του άλλου και μετά θα πέφτουμε πάλι στη σιωπή. Σε αυτή την ψυχρή, αδυσώπητη, αδιέξοδη σιωπή που το μόνο που κάνει είναι να αναβάλει την κραυγή. 

Και μετά θα θέλουμε να μείνουμε δυο φίλοι. Αστείο...

Θα κάνουμε ότι κάνουν δυο φίλοι. Θα μιλάμε χωρίς χαϊδευτικά, θα σε φωνάζω με το όνομά σου. Θα ντρεπόμαστε να αλλάξουμε ρούχα ο ένας μπροστά στον άλλον. Θα σε ρωτάω για τα αμόρε σου και συ θα χαμογελάς πονηρά. 

Κάποια βράδια θα γυρνάμε μεθυσμένοι και θα θυμόμαστε τις μέρες που έφυγαν. Και θα κοιταζόμαστε λες και έχουμε πάθει αμνησία. Λες και το δόσιμο ήταν ένα όνειρο και η ηδονή ένας μύθος. 

Και τότε η αποκαθήλωση είναι ο μόνος δρόμος. 

Θα σε κατεβάσω από εκεί ψιλά που σε είχα και θα σε τοποθετήσω εκεί που αξίζεις να είσαι.

Εκεί που οι άνθρωποι ξεχνούν, εκεί που οι άνθρωποι αλλάζουν, εκεί που οι άνθρωποι λυγίζουν.

Θα σε επαναφέρω στην γη. Στους θνητούς.

Και θα είναι η στιγμή που δεν θα μπορούμε να είμαστε ούτε φίλοι. 

Θα πρέπει να γίνουμε δυο ξένοι. 

Μήπως και συναντηθούμε ξανά μια βραδιά, μέσα στην δίνη της μοναξιά μας και αλλάξουμε λόγια, αλλάξουμε ψυχές, αλλάξουμε βλέμμα.

Χρώμα δεν αλλάζουνε τα μάτια... μόνο τρόπο να κοιτάνε.

**************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στο Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Μπορείτε να ψηφίζετε έως και την Πέμπτη 24/4 στις 12 το βράδυ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Πασχαλιάτικος απολογισμός και ευχές.

  Από μικρό μου άρεσαν οι γιορτές. Μου άρεσε που μαζευόμασταν στης γιαγιάς, με τους θείους, τα ξαδέρφια. Μου άρεσε που δεν είχαμε σχολείο και παίζαμε όλη μέρα. Μου άρεσε ακόμα και που πηγαίναμε στην εκκλησία, όχι από θρησκευτική κατάνυξη, αλλά το βλέπαμε και αυτό σαν ένα ραντεβού να ξαναβρεθούμε όλα τα παιδιά μαζί. Να δείξουμε ο ένας τον άλλον την λαμπάδα του, το ποιος έχει το πιο όμορφο τζιριτζάτζουλο κρεμασμένο πάνω της. 

  Εγώ ποτέ δεν λάμβανα λαμπάδα επειδή η νονά μου με είχε γραμμένη γενικώς από τότε που με βάφτισε, αλλά ευτυχώς πάντα την τελευταία στιγμή η νονά του αδερφού μου έκανε το θαύμα της και μου έπαιρνε αυτή (ακόμα και τώρα μου παίρνει,να είναι καλά η γυναίκα). Και έτσι καμάρωνα και γω σαν γύφτικο σκεπάρνι. Βέβαια με πείραζε που δεν είχα ποτέ την εντυπωσιακή λαμπάδα που είχαν οι άλλοι, διότι πάντα μου έπαιρνε κάτι απλό λόγω στενών οικονομικών. Βέβαια αν αναλογιστώ αναδρομικά τα παιδιά με τις εντυπωσιακές λαμπάδες και τα ακριβά ρούχα, το μόνο που τους έχει μείνει τώρα είναι ο εντυπωσιασμός γιατί ποτέ δεν κατάλαβαν την σημασία του κεριού και κάπως έτσι πορεύτηκαν και στη μετέπειτα ζωή τους.

πηγή: http://www.justsweet.gr/

  Καθώς μεγάλωνα και η ξενοιασιά έφευγε χρόνο με το χρόνο, πάλι περίμενα τις γιορτές. Περισσότερο όμως για να ξεκουραστώ. Βέβαια για πολλά χρόνια δούλευα αυτές τις μέρες. Είναι όμως άλλη διάθεση ακόμα και για αυτούς που δουλεύουν. Έχεις κάτι να περιμένεις, μια συνάντηση, ένα τραπέζι με αγαπημένους.

  Συνάμα με τις γιορτές εμφανίζονταν και οι ενοχές. Ποτέ δεν μου άρεσαν οι θρησκευτικές διαδικασίες. Νηστεία, κοινωνία, εξομολόγηση, εκκλησιασμός. Τα πρώτα χρόνια τα έκανα χωρίς να τα νιώθω και κυρίως από φόβο μια θείας δίκης που ενσωματώθηκε την καρδιά μου από μικρό παιδί από τα πρέπει και τα μη που μας φορτώνουν οι μεγάλοι, όχι τόσο η οικογένειά μου, όσο ο περίγυρος. Καταλάβαινα όμως ότι όλο αυτό με σκλαβώνει και ξεφεύγει από τον όρο του εθίμου και είναι κάτι άλλο που εγώ δεν θέλω να ακολουθήσω.

  Μεγαλώνοντας ένοιωθα ότι είναι υποκρισία να τα κάνω όλα αυτά. Δεν έχουν κανένα νόημα για μένα εφόσον διαφωνώ επί της αρχής με την χριστιανική θρησκεία, με όλες τις διαδικασίες και κανόνες που την διέπουν. Και έτσι σιγά σιγά απέβαλα όλες τις ενοχές που μου δημιουργούσαν και τα σταμάτησα. Δεν κρίνω και δεν κατηγορώ όμως όποιον τα κάνει. Όποιος το νιώθει ας το διατηρεί. Ο καθένας είναι ελεύθερος να διαχειρίζεται όπως θέλει τον εαυτό του.

  Όπως και να έχει όμως οι χριστιανικές γιορτές είναι ένα μέρος τις ζωής μας, ακόμα και για αυτούς που δεν πιστεύουν. Είναι ευκαιρία ανασύνταξης, ευκαιρίας σκέψης, ευκαιρία να βρεθούμε πάλι με τους ανθρώπους που είναι μακρυά μας, να χαλαρώσουμε και να ξεφύγουμε λίγο απ΄την καθημερινότητα. Εγώ φέτος δυστυχώς δεν θα έχω κανέναν δικό μου κοντά μου. Δεν θα είμαι όμως μόνη και αυτό είναι το πιο σημαντικό. Επίσης μετά από χρόνια δεν θα δουλεύω ανήμερα του Πάσχα και έτσι θα έχω την ευχαίρια να απολαύσω την γιορτή.

  Εύχομαι σε όλους σας να περάσετε όμορφα τις γιορτές, να ξεκουραστείτε, να χαλαρώσετε, καλό κουράγιο σε αυτούς που δουλεύουν και καλή αντάμωση σε όλους όσους περιμένουν κάποιον από μακρυά.

Καλό Πάσχα!

**************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στο Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Μπορείτε να ψηφίζετε έως και την Πέμπτη 24/4 στις 12 το βράδυ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

8ος Διαγωνισμός ''Φωτογραφίζειν''.

Ξεκινάει σήμερα η παρουσίαση των φωτογραφιών και η ψηφοφορία του 8ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''. Οι φωτογραφίες που μαζεύτηκαν είναι όλες υπέροχες και αξίζουν σε όλους συγχαρητήρια. Θα ήθελα επίσης να σας ευχαριστήσω που αγκαλιάζετε με τόση αγάπη τον διαγωνισμό αυτό. 

Εύχομαι σε όλους σας ΚΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ!

Καλεστήκατε να στείλετε φωτογραφίες πάνω στο θέμα που επέλεξε ο νικητής του 7ου διαγωνισμού το οποίο ήταν:

''Οι ομορφιές μιας λιγότερο γνωστής Ελλάδας.

Τοπία, αξιοθέατα και μνημεία μιας Ελλάδας λιγότερο γνωστής. Να γνωρίσουμε τη χώρα μας μέσα από φωτογραφίες άγνωστων ή λιγότερο γνωστών τόπων''

Ιδού λοιπόν οι συμμετοχές σε τυχαία σειρά.

Το παλιό νταμάρι.

Πάντα με γοήτευαν τα παλιά κτίρια. 

Τα παλιά εργοστάσια, οι εγκαταλελειμμένοι χώροι εργασίας.

Έχουν ένα μυστήριο οι παλιοί χώροι, ειδικά όταν βρίσκονται σε όμορφο σημείο της φύσης.

Ένα παλιό νταμάρι τοποθετημένο αμφιθεατρικά της πόλης των Σερρών τράβηξε την φωτογραφική μου ματιά. 

Παλιά μηχανήματα, σκουριασμένα και ερημωμένα.

Παλιά αυτοκίνητα μια άλλης εποχής που μαρτυρούν ότι σε αυτό το μέρος κάποτε υπήρχε οργασμός εργασίας.

Θαρρείς ακόμα πως ο χρόνος σταμάτησε και για τα δέντρα.

Μια ροδιά έχει μείνει πίσω στα χρόνια εκείνα.

Τα αντικείμενα φθείρονται, αλλάζουν, εγκαταλείπονται.
Δυστυχώς το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους.
Το θέμα είναι όμως να αφήσουν το σημάδι τους στον χρόνο για να μην ξεχαστούν.

****************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον 8ο Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν έως την Τρίτη στις 12:00 το βράδυ.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Τα δέντρα της θάλασσας (Life Images #10).

Τα δέντρα της θάλασσας στέκουν αγέροχα, προσπαθώντας να μείνουν σκαρφαλωμένα στις πλαγιές των λόφων.

Κοιτούν αχόρταγα την θάλασσα.

Τους τρώει το αλάτι μα αυτά καταπράσινα στέκουν και επιμένουν.

Ριζωμένα στην πέτρα και στην άμμο παίρνουν χρυσοκίτρινη όψη καθώς ο ήλιος πέφτει.

Γέρνουν προς την θάλασσα να νιώσουν την δροσιά της.

Για να γευτούν τον πιο όμορφο κόκκινο ήλιο.

Οι φωτογραφίες είναι από την Βόρεια Εύβοια.

Με αυτήν την ανάρτηση συμμετέχω στο Life Images της Μαρίας.

****************

Μη ξεχνάτε να στέλνετε τις φωτογραφίες σας για τον 8ο Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν.

Πληροφορίες ΕΔΩ.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Έναρξη 8ου Διαγωνισμού ''Φωτογραφίζειν''.

Οι φωτογραφίες μπορούν να κρατήσουν μέσα τους πόνο, αγάπη, χαρά, όλα τα ανθρώπινα συναισθήματα, αλλά πάνω από όλα την ιστορία. Ο τρόπος που μιλάει μια φωτογραφία και σου διηγείται μια ιστορία, μια κατάσταση, είναι μοναδικός. 

Το πιο σημαντικό όμως από όλα, η αρχή όλου αυτού του υπέροχου ταξιδιού, είναι να προλάβεις να δεις ή να βρεις την στιγμή. Και αυτό είναι το γοητευτικό στην φωτογραφία. Η στιγμή δεν επαναλαμβάνετε αλλά με την αποτύπωσή της αποκτά αξία. Αξία που δεν θα είχε τόση αν έφευγε έτσι απλά στο παρελθόν.

Τις φωτογραφικές ανά χείρας λοιπόν και ξεκινάμε για τον 8ο Διαγωνισμό Φωτογραφίας ''Φωτογραφίζειν''. Συμμετέχοντας θα έχετε την ευκαιρία να κερδίσετε δώρα από το MadeByHand.

Το θέμα αυτή τη φορά θα μας πάει σε άλλα μέρη, τόπους και ομορφιές. Ο Εξερευνητής, νικητής του 7ου διαγωνισμού, επέλεξε και το θέμα είναι το εξής:

''Οι ομορφιές μιας λιγότερο γνωστής Ελλάδας.

Τοπία, αξιοθέατα και μνημεία μιας Ελλάδας λιγότερο γνωστής. Να γνωρίσουμε τη χώρα μας μέσα από φωτογραφίες άγνωστων ή λιγότερο γνωστών τόπων''

Να προσθέσω και γω κάτι.

Αντί για τίτλο μπορούμε να αναφέρουμε κάποια στοιχεία για την φωτογραφία. Το μέρος, κάποιες ιστορικές πληροφορίες ή ότι άλλο θέλετε. Έως 20 λέξεις.

Τίτλος:

Καταρράχτες Δρυμώνα. 

Βρίσκονται στην Βόρεια Εύβοια, κοντά στο χωριό Κερασιά. Ένα σύμπλεγμα νερού, βράχου και πυκνής βλάστησης.

Όροι.

• Από σήμερα μέχρι και την Τρίτη 15/4 στις 12 το βράδυ, μπορείτε να στέλνετε την φωτογραφία σας με e-mail σε συνημμένο αρχείο στη διεύθυνση asmhnio@gmail.com .
• Μπορείτε να συμμετέχετε όλοι, είτε είστε bloggers είτε όχι.
• Μπορείτε να στείλετε μια (1) φωτογραφία.
• Το μέγεθος της φωτογραφίας καλό θα ήταν να είναι μεγαλύτερο από 1MP.
• Η φωτογραφία σας θα πρέπει να έχει ένα τίτλο - περιγραφή σε αυτόν τον διαγωνισμό (έτσι όπως παραθέτω στο παράδειγμα παραπάνω).
• Η φωτογραφία σας δεν θα πρέπει να έχει πάνω διακριτικά, λογότυπα ή οτιδήποτε που να υποδηλώνει την ταυτότητα του φωτογράφου προς τους αναγνώστες.
• Η φωτογραφία σας θα μπορεί να είναι επεξεργασμένη με όποιο τρόπο θέλετε. Η επεξεργασία για μένα δεν αλλοιώνει τη φωτογραφία. Και ανάλογα την επεξεργασία που θα υποστεί μπορεί να σε πάει σε άλλες σκέψεις, σε άλλα μονοπάτια. Άλλωστε η φωτογραφία είναι ένα έργο τέχνης και η τέχνη δεν παρουσιάζει την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, αλλά όπως την βλέπει ο καλλιτέχνης.
• Η φωτογραφία σας δεν μπορεί να είναι κολάζ ή συρραφή (panoramic) πολλών φωτογραφιών μαζί.
• Η φωτογραφία σας εννοείτε ότι θα πρέπει να είναι αποκλειστικά δική σας.
• Η φωτογραφία σας δεν θα πρέπει να είναι δημοσιευμένη σε blog, ιστοσελίδα ή οπουδήποτε αλλού.
• Οι φωτογραφίες σας δεν θα χρησιμοποιηθούν για οτιδήποτε άλλο, πέρα από αυτόν τον διαγωνισμό
• Την Κυριακή 16/3 θα αναρτήσω τις φωτογραφίες που θα μου στείλετε και θα γίνει από σας ψηφοφορία για μια εβδομάδα. Στην ίδια ανάρτηση θα δείτε τους όρους και τον τρόπο ψηφοφορίας
• Μετά το πέρας της ψηφοφορίας θα ανακηρύσσω τους νικητές. 
• Ο πρώτος και ο δεύτερος νικητής θα παραλάβουν δώρα από το MadeByHand.

Παρακαλώ πολύ διαβάστε προσεκτικά τους όρους του διαγωνισμού προς αποφυγή παρεξηγήσεων.

Για οποιαδήποτε διευκρίνηση μη διστάσετε να ρωτήσετε.

Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.

Σας εύχομαι ολόψυχα καλές εμπνεύσεις.

Καλό μήνα.