Στην φύση η φθορά, πάντα κρύβει μια ελπίδα...

Όποτε περπατώ στην φύση, έχω μια αίσθηση, αυτή του απείρου, μια αίσθηση πως εδώ τίποτα δεν τελειώνει, τίποτα δεν είναι μάταιο.

Ακόμα και οι ξεχασμένες ανεμώνες, ετοιμόρροπες και εύθραυστες, στέκονται με κόπο πάνω στην καταπράσινη γη.

Βγαίνουν καρποί από ξερά κλαδιά.

Μπουμπούκια ξεπροβάλουν απροσδόκητα.

Ακόμα και το χρώμα των ξεραμένων φύλλων είναι τόσο έντονο.

Είναι και αυτό το καταπράσινο τριφύλλι που σφύζει από ζωή, μέσα σε ένα τοπίο φθοράς.

Και δίνει πνοή σε ότι αγγίζει.

Με μια έκφραση ελπίδας θα σας ευχηθώ 

Καλά Χριστούγεννα.

Να έχετε υγεία και χαρά.

Μαγειρέματα! (Πίτσα με λεπτή ζύμη)

Αγαπημένοι μου αναγνώστες και φίλοι και αναγνώστες καλησπέρα σας.

Μετά από πολλές προσπάθειες να κάνω σπιτική ζύμη για πίτσα, κατέληξα στην παρακάτω συνταγή, που στην ουσία είναι ένας συνδυασμός πολλών πειραματισμών. 

Αυτό που μου αρέσει εμένα προσωπικά στην πίτσα είναι η λεπτή ζύμη. Οπότε αν σας αρέσει και σας, είναι μια εύκολη συνταγή.

Θα χρειαστούμε:

για την ζύμη:

3 κούπες φαρίνα

1 κούπα χλιαρό νερό

1/2 κουτ. γλυκού μπέικιν πάουντερ

1 πρέζα αλάτι

1 κουτ. σούπας λευκό ξύδι

2 κουτ. σούπας ελαιόλαδο

Για την σάλτσα:

1/2 συσκευασία συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας

2 κουτ. σούπας κέτσαπ πικάντικη

1 κουτ. σούπας μουστάρδα πικάντικη 

ρίγανη και λίγο λάδι

Για την γέμιση

10 φέτες μοτσαρέλα

5 φέτες μπέικον

πιπεριά 

και ότι άλλο θέλετε...

Εκτέλεση:

Αναμιγνύουμε όλα μαζί τα υλικά για την ζύμη και τα ζυμώνουμε. Ίσως χρειαστεί να προσθέσουμε λίγο ακόμα φαρίνα ή νερό. Το ζυμάρι θα πρέπει να μας βγει σκληρό.

Το σκεπάζουμε με μια πετσέτα και το αφήνουμε περίπου μισή ώρα να ξεκουραστεί.

Έπειτα ανοίγουμε με έναν μπλάστρι το ζυμάρι. Η ζύμη θα βγει λεπτή. Σε ποσότητα είναι περίπου όσο το ταψί της κουζίνας και εκεί την ψήνω. Νομίζω είναι το ιδανικό ταψί για πίτσα. Χρησιμοποιώ λαδόκολλα και δεν το λαδώνω, ώστε να μην έχω στο τέλος μια λιπαρή πίτσα.

Έπειτα αναμιγνύω τα υλικά της σάλτσας και την απλώνω πάνω στο ζυμάρι. Εγώ όταν έχει βάζω σπιτική σάλτσα της μαμάς, αντικαθιστώντας τον συμπυκνωμένο χυμό ντομάτας.

Στην συνέχεια απλώνω την μοτσαρέλα, το μπέικον και την πιπεριά και ότι άλλο μας αρέσει.

Ψήνουμε χαμιλά στον φούρνο, στους 200οC για περίπου μισή ώρα.

Έτοιμη!

σ.σ. τα υλικά για την σάλτσα ή για την γέμιση μπορείτε να να προσαρμόσετε κατά βούληση.

Ο πιο όμορφος δρόμος της Αθήνας.

Περιφερειακά της Ακρόπολης, η οδός Διονυσίου Αρεοπαγίτου, ήταν κάποτε ένας πολύβουος δρόμος, όπως όλοι οι δρόμοι της Αθήνας, μέχρι το 2003 που πεζοδρομήθηκε και μεταμορφώθηκε στον πιο όμορφο δρόμο της Αθήνας.

Πραγματικά πιστεύω πως ήταν σχεδόν ιεροσυλία να περνούν αυτοκίνητα από αυτό το σημείο και η μετατροπή του σε πεζόδρομο ήταν μια από τις πιο όμορφες ενέργειες που έχουν γίνει ποτέ σε αυτήν την ταλαιπωρημένη πόλη.

Η πρόσβαση πολύ εύκολη (μετρό Ακρόπολη) και τα αξιοθέατα πολλά.

Το Ηρώδειο είναι ένα από αυτά, ο αρχαιολογικός χώρος της Ακρόπολης, καθώς και το μουσείο της. 

Επίσης εντυπωσιάζουν τα υπέροχα κτήρια, που δίνουν έναν αέρα άλλης εποχής.

Οι πλανόδιοι πωλητές είναι και αυτοί ένα μέρος της γενικότερης εικόνας.

Αυτό όμως που μαγεύει περισσότερο είναι η ηρεμία που λαμβάνεις μετά από ένα περίπατο, η αίσθηση πως αδειάζει η σκέψη σου και γεμίζει με ομορφιά και θετική ενέργεια.

Ότι έχουμε όμορφο καλό είναι να το προσέχουμε και ότι δεν είναι, να προσπαθούμε να το ομορφύνουμε.

Χρόνια Πολλά για σήμερα Έλληνες και Ελληνιδες.

Μια μέρα πριν τον Σεπτέμβρη...

Αυτό το καλοκαίρι θαρρείς έφυγε σαν νερό.

Άλλος ο πραγματικός χρόνος, άλλος των ανθρώπων.

Κάπου χάθηκε ανάμεσα στις ομπρέλες.

Ίσως ανάμεσα στα βότσαλα.

Σε στιβάδες από πέτρες. 

Πίσω από θεόρατους βράχους σε κάποιο αγαπημένο νησί.

Και κάπως έτσι, μέσα στην απεραντοσύνη του.

Βαμμένος ολόκληρος γαλάζιος. 

Μπορέσαμε για λίγο να ταξιδέψουμε μέσα του λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς.

Μέχρι που φτάσαμε ξανά μια μέρα πριν τον Σεπτέμβρη.

Να ζείτε και να περνάτε όμορφα.

 

Καδράκια... δωράκια... No2

Αγαπημένοι μου φίλοι και αναγνώστες σας χαιρετώ!

Σε συνέχεια αυτής της ανάρτησης, θα σας παρουσιάσω να νέα μου κάδρα. Πάλι χρησιμοποιώ υλικά της θάλασσας, αλλά χρώματα ακριλικά και νομίζω πώς το αποτέλεσμα είναι πιο ζωντανό και πιο όμορφο.

Όλα γίνανε δωράκια από καρδιάς και στολίζουν τα σπίτια των αγαπημένων μου!

Και εδώ η πρώτη προσπάθεια ζωγραφικής χωρίς να χρησιμοποιήσω άλλα υλικά, εκτός από χρώματα.

Ελπίζω να σας αρέσουν!

Να ζείτε και να περνάτε όμορφα!

Ομπρέλες!

Μετά το ηλιοβασίλεμα, το αμέσως μετά πιο πολυφωτογραφημένο θέμα του καλοκαιριού είναι οι ομπρέλες!

Είτε αυτοσχέδιες, είτε βιομηχανικές, είτε ακριβές σε πολυτελή θέρετρα, είτε δωρεάν σε απλές λαϊκές παραλίες, έχουν έναν σκοπό.

Να περιβάλουν και να προστατεύσουν την ξεγνοιασιά μας.

Φέτος λοιπόν που και αυτές ''κρατάν'' τις αποστάσεις, ένα πράγμα εύχομαι.

Όσο μακρυά και να θέτουν τα όρια, εμείς να κρατάμε τις καρδιές μας κοντά.

Να γευτούμε το γαλάζιο, να νιώσουμε το αεράκι της θάλασσας κάτω από την σκιά τους, μαζί με αυτούς που αγαπάμε.

Έτσι ο Σεπτέμβρης (ίσως) θα είναι πιο γλυκός, όταν θα τις αφήσουμε μόνες ξανά.

Και ο χειμώνας να φέρει μόνο καλά.

Να ζείτε και να περνάτε όμορφα.

Γεροί και δυνατοί!

**********

Ακόμα μια συμμετοχή μου στο καλοκαιρινό δρώμενο που διοργανώνω στο άλλο μου μπλογκ, 

το Κείμενο.

Καδράκια... δωράκια... No1

Αγαπημένοι φίλοι και αναγνώστες καλημέρα σας. Το καλοκαίρι συνεχίζεται και ΄μεις έχουμε το μυαλό μας μόνο στις διακοπές! 

Παλαιότερα ήθελα να πειραματιστώ στην δημιουργία κάδρων, σε συνδυασμό με πέτρα, άμμο και γενικότερα θησαυρούς που ξεβράζει η θάλασσα. Ζήλεψα από εσάς που τα κάνετε όλα τόσο τέλεια και είπα να ξεκινήσω και γω. 

Τα παρακάτω κάδρα είναι παλαιότερα, ουσιαστικά οι πρώτες προσπάθειες, με ότι υλικά είχα. Στην ουσία χρησιμοποίησα ένα παλιό κόντρα πλακέ που βρήκα πεταμένο στο χωριό, νερομπογιές και ότι μάζεψα από την θάλασσα. 

Τώρα θεωρώ πως έχω βελτιωθεί ως προς αυτό. Χρησιμοποιώ καμβάδες, ακριλικά και έχω πια μαζέψει αρκετά θαλάσσια αντικείμενα, ώστε να έχω πιο όμορφα αποτελέσματα (θα σας τα δείξω σε άλλη ανάρτηση).

Όλα τα καδράκια έγιναν δωράκια και στόλισαν τα σπίτια των αγαπημένων μου!

Και ένας παλιός πίνακας ανακοινώσεων, που τον αναποδογύρισα και τον στόλισα!

Ελπίζω να σας άρεσαν!

Να ζείτε και να περνάτε όμορφα!