Κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ...

by - Νοεμβρίου 19, 2013


Είναι κάποιες φορές που κάποιους ανθρώπους, όσο και να σε έχουν πληγώσει θέλεις και επιμένεις να τους κρατάς στη ζωή σου. Επειδή θεωρείς ότι έχεις ακόμα να πάρεις από αυτούς και κυρίως να δώσεις. Επειδή νιώθεις ότι η αγάπη δεν μπορεί να σβήσει, να εξουδετερωθεί, να μεταλλαχθεί. Έστω και αν φαίνεται ότι έχει τελειώσει για τον άλλον.
Μα η αγάπη τελειώνει;
Μπορείς έναν άνθρωπο που έχεις λατρέψει, είτε φίλο, είτε εραστή, να σταματήσεις να τον αγαπάς; Μπορεί να θέλεις κάποια στιγμή να μην τον αγαπάς. Επειδή δεν υπάρχει ανταπόκριση. Αυτό όμως δυστυχώς δεν είναι εφικτό. Δεν υπάρχει αυτό το κουμπί, αυτή η ανθρώπινη ιδιότητα που να ακυρώνει τα συναισθήματα όταν αρχίζουν πονάνε. 
Κάποιοι άνθρωποι απλά μπορούν και ξεπερνάνε αυτά που νιώθουν πιο εύκολα. Αλλά δεν νομίζω ότι φεύγουν ποτέ από την ψυχή τους. Αν η αγάπη φυσικά είναι αληθινή.
Και για αυτούς που δύσκολα ξεχνούν, δύσκολα ζουν. Και δεν είναι τόσο η έλλειψη της επαφής του σώματος και του μυαλού -που και αυτά πονάνε επίσης- αλλά ότι ο άλλος ζει χωρίς εσένα ενώ εσύ δεν μπορείς. Ότι ο άλλος δεν νοιάζεται πως τα περνάς, αν είσαι καλά.
Υπάρχει όμως μια διαφορά. Όταν ο πόνος πλέον γίνει συνήθεια και δεν ενοχλεί τόσο, όσο και αν η αγάπη δεν έχει χαθεί ακόμα από μέσα σου, δεν μπορείς να δεχτείς τον άλλον πίσω. Γιατί έχει αποδειχτεί τόσο λίγος, γιατί έχεις πονέσει τόσο που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Δεν μπορείς να ξεχάσεις τα γιατί που σου τρέλαιναν το μυαλό, δεν μπορείς να ξεχάσεις τις άγρυπνες νύχτες, δεν μπορείς να ξεπεράσεις το ότι ένας άνθρωπός που αγαπάς τόσο σε έκανε να νιώσεις τόσο άσχημα. 
Και έτσι όσο και να αγαπάς τον άλλον δεν μπορείς να προχωρήσεις, δεν μπορείς να συγχωρέσεις, δεν έχεις πια ψυχή να πεις Σ΄ αγαπώ.


Δεν κλαίω που φεύγεις
δεν κλαίω για τώρα
δεν κλαίω την ώρα
του αποχωρισμού

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ

Δεν είναι από ζήλεια
που σφίγγω τα χείλια
και κλαίω μπροστά σου
χωρίς να ντραπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
κλαίω την ώρα του σπαραγμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ

Κλαίω την ώρα του γυρισμού
με τα σημάδια του χαλασμού
κλαίω για την ώρα που δε θα `χω πια
ψυχή να σου πω σ’ αγαπώ

Στίχοι - Μουσική: Άκης Πάνου
Εκτέλεση: Βίκυ Μοσχολιού

Είναι τόσο όμορφο και τραγικό μαζί, πόσο ένα τραγούδι μπορεί να εκφράσει όλα όσα δεν μπορείς να πεις.
Δεν με πειράζει που πάντα ήμουν από την πλευρά που πονά, που δεν ξεχνά, που επιμένει. Γιατί εγώ ξέρω ν΄αγαπώ, ξέρω να δίνομαι και ως εκ τούτου δεν το έβαλα ποτέ στα πόδια.
Τυχεροί και 'σεις που πράττεται το ίδιο. Που δεν φοβάστε την αγάπη. Και όποιος δεν την φοβάται, την ζει.

************

Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον 3ο Διαγωνισμό φωτογραφίας ΕΔΩ μέχρι την Παρασκευή 22/11.

You May Also Like

28 ματιές

  1. Καλημερα Μαρακι!
    Τι ομορφος τιτλος!!!
    Τι ομορφη φωτο!
    Υπεροχο τραγουδι!
    Υπεροχα τα λογια σου!
    Ειλικρινα, ενα καταπληκτικο ποστ!
    Μπραβο σου!
    Το απολαυσα ειλικρινα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πράγματι είναι κάποιες φορές που κρατάς μια θέση στην καρδιά σου για κάποιον που σε έχει πληγώσει. Το ρεφρέν του τραγουδιού κρύβει το μεγαλείο αυτού που αγαπάει πραγματικά.
    Φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιατί όμως πάντα κάποιος να αγαπά πιο πολύ; Γιατί να μην είναι αμοιβαίο;
      Ρητορικά αναπάντητα ερωτήματα.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  3. Και μετα ερχεται ο χρονος. Ο χρονος ειναι αυτος που παντα γιατρευει και τις πιο βαθιες πληγες

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο χρόνος είναι ο χειρότερος γιατρός, αλλά ο μοναδικός.
      Καλημέρα φίλη μου.

      Διαγραφή
  4. Eίμαστε από την ίδια πλευρά...
    Από αυτή που πονά...
    Ξέρεις κάτι? Δε το'χω μετανιώσει... εχω καταλάβει όμως κάτι: πόσο πολύ υπερεκτιμημένη είναι η Αγάπη...
    Δεν είναι πανάκεια....
    Δε λύνει τα προβλήματα όλα...
    Δυστυχώς όχι...
    Πολλές φορές η συντροφικότητα, ο έρωτας, η συμβατότητα είναι πιο σημαντική από την Αγάπη.
    Οι προβληματισμοί σου και δικοί μου... όμορφη ανάρτηση...
    Καλό σου βράδυ! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Και γω το βλέπω αυτό που λες. Η αγάπη δεν είναι πολλές φορές αρκετή. Αυτό όμως δεν είναι τραγικό; Αν δεν μπορεί η αγάπη τότε τι; Και αυτό είναι θέμα όλων των γενεών, όχι πρόβλημα σημερινό. Μυστήριο ον ο άνθρωπος τελικά.
      Καλημέρα Λιακάδα από τις συννεφιασμένες Σέρρες.

      Διαγραφή
  5. Οταν κάποιος έχει πέσει στα μάτια σου...πως μπορείς να συνεχίζεις να τον αγαπάς;
    Απορία......
    Ετσι λειτουργώ εγώ.

    Πολλά φιλάκια Μαράκι:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Όταν πέσει πραγματικά και σε έχει απογοητεύσει τόσο δεν μπορείς. Και αν μπορέσεις θα ζεις ζωή μισή, πολύ δύσκολα συνεχίζεις.
      Δεν είμαι άνθρωπος που τον απορρίπτουν και επιμένει. Είναι πολλοί όμως που αρέσκονται σε αυτό.

      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  6. Κι έπειτα έρχεται η στιγμή που μπαίνει ένα μεγάλο Χ και τότε ο δρόμος δεν έχει γυρισμό... Σε φιλώ γλυκά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Μόνο όποιος πονά, αξιώνεται ν' αγαπά και να αγαπιέται.
    Και θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου. Ό,τι τελειώνει, οφείλει να θάβεται στη λήθη.
    Αλλιώς γίνεται εμμονή και αρρωστημένο πάθος.
    Φιλιά Μαράκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν είναι όμως λίγοι που αρέσκονται σε τέτοιου είδους πάθη. Ίσως τα επιδιώκουν κιόλας. Πάντα απορούσα με αυτούς τους ανθρώπους. Δεν είναι αγάπη αυτό. Είναι αρρώστια.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  8. Η αληθινή αγάπη πληγώνει ,αλλά όταν κάποιος δεν μπορει πλέον να προσφέρει αγάπη .... μόνο ο χρόνος έχει τη λύση
    Φιλάκια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νιώθω ότι ο χρόνος που πονάς για να ξεπεράσεις κάτι είναι τόσο χαμένος. Αλλά από την άλλη είναι ο μοναδικός τρόπος. Είναι σαν ένα τίμημα που πληρώνουμε.

      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  9. Θα μιλήσω από την πλευρά αυτού που πόνεσε. Κι εξακολουθεί να αγαπά. Όχι γιατί μένει προσκολλημένη στο παρελθόν αλλά γιατί τιμά το παρελθόν.
    Η αληθινή αγάπη δεν παύει. Εξακολουθώ να θέλω το καλό του. Εξακολουθώ να χαίρομαι όταν μαθαίνω νέα του. Χωρίς αυτό να σημαίνει προσκόλληση , εμμονή ή αρρώστια!
    Και το κρας τεστ έγινε. Δεν υπάρχει γυρισμός! Προχωράμε μπροστά!
    Υπέροχη ανάρτηση Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Άλλο αυτό που λες. Αυτό δεν είναι κόλλημα. Αυτό είναι ανθρώπινο ενδιαφέρον. Και αυτό επισημάνω. Πως είναι δυνατόν με έναν άνθρωπο που έζησες μαζί, είτε φίλο, είτε εραστή να μην νοιάζεσαι για την ζωή τους, τι κάνει, πως τα περνά. Δεν μπορείς ένα άνθρωπο που αγάπησες πολύ να τον αποκλίσεις εντελώς από τη ζωή σου. Έτσι όπως λες και συ είναι σαν να να μην τιμάς το παρελθόν. Πόσο μάλιστα αν η σχέση έχεις τελειώσει με ήρεμο τρόπο.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  10. Έχεις δίκιο σε όσα λες...
    Δεν πιστεύω πως ξεχνάμε ποτέ όποιον έχουμε αγαπήσει, αλλά όταν κάτι φτάνει στο τέλος του, αυτό ήταν. Και πρέπει να το αναγνωρίσουμε και να το αποδεχτούμε.
    Συχνά ο δρόμος είναι δύσκολος και αργούμε να ελευθερωθούμε, αλλά κάποια στιγμή ο χρόνος κάνει το θαύμα του και είμαστε θέση να προχωρήσουμε μπροστά.
    Την καλημέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Εκπληκτικό κείμενο και τραγούδι... Πράγματι η ανάρτησή μου πρέπει να ήρθε σαν συμπλήρωμα αυτής εδώ, φαίνεται επικοινώνησαν τα πνεύματά μας χθες.
    Είναι σκληρό και πονάει, μα κάποια στιγμή θέλοντας και μη η ίδια η καρδιά αρνείται να συνεχίσει να δίνει την ευκαιρία σε εκείνον που την πλήγωσε, να συνεχίζει να την κομματιάζει. Και είναι παράξενο, το πώς μπορεί να επιμένεις να μην χάσεις κάποιον από κοντά σου κι όμως μέσα σου όσο κι αν τον αγαπάς, να θες να τον διώξεις...
    Καθυστερούν να λειτουργήσουν οι άμυνές μας μα θαρρώ πως όταν το κάνουν, είναι αμείλικτες.
    Καλημέρα Μαράκι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Κάποια στιγμή, όπως λες και συ, ότι γίνει θα γίνει από μας. Εμείς θα πούμε στον εαυτό μας φτάνει, ως εδώ.
      Με απασχολούν πολύ τέτοιου είδους θέματα. Ενώ ο άνθρωπος έχει λύσει πολλά από τα προβλήματα της καθημερινότητάς τους, την αγάπη δεν μπόρεσε να εξηγήσει.

      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  12. Άν σε αγαπά και ο άλλος πώς γίνεται να σε κάνει να νιώσεις άσχημα?
    Γιαλαντζί αγάπη?
    Προστατεύεις αυτόν που αγαπάς, δεν τον πληγώνεις και δεν τον εκθέτεις.
    Γιατί τον νοιάζεσαι.
    Καλό βράδυ
    Άρτεμις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι να πω... ίσως δεν ξέρουμε να αγαπάμε. Είναι και αυτός ο εγωισμός που τα διαλύει όλα.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  13. Πόσο σε καταλαβαίνω δε ξέρεις
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Εξαιρετική ανάρτηση Μαρία μου με ένα εξαίσιο κομμάτι..
    Δυστυχώς φτάνει μια μέρα που κλαις για την ώρα που δεν έχεις ψυχή να πεις σ' αγαπώ..
    Καλό βράδυ και καλό σαββατοκύριακο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ