Φαντάσου… (Η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ")
Φαντάσου…
Ένα κόσμο υπέροχο.
Να βγαίνεις στο δρόμο και να συναντάς όμορφους ανθρώπους. Με τρόπους και ευγένεια. Με καλή θέληση και καλοσύνη.
Να δημιουργούν όλοι.
Ταλέντα, δεξιοτεχνίες όλα να αναδεικνύονται.
Κανένας χαμένος. Κανένας σε κλουβί.
Οι πόλεις αλλά και τα χωριά να είναι γεμάτα θέατρα, κινηματογράφους, αθλητικά κέντρα. Παραστάσεις, ταινίες, αθλητικούς αγώνες.
Οι τέχνες να ανθούν. Σε κάθε γωνιά να μπορείς να δεις εκθέσεις ζωγραφικής, γλυπτικής, φωτογραφίας.
Δρώμενα, συγκεντρώσεις, συζητήσεις φιλολογικές, πνευματικός ανταγωνισμός.
Τα υπέρογκα ποσά που δαπανιούνται για τηλεοπτικές φτηνές εκπομπές, να προσφέρονταν σε ντοκιμαντέρ, ιστορικές και μουσικές παραγωγές.
Οι βιβλιοθήκες να σφύζουν από ζωή. Πνιγμένες από βιβλία και ανθρώπους πεινασμένους για γνώση.
Τα μουσεία γεμάτα. Το πλανητάριο. Οι αρχαιολογικοί χώροι, τα αρχαία θέατρα.
Τα πανεπιστήμια προσεγμένα και καθαρά. Ανεξάρτητα από πολιτικές σκοπιμότητες. Μόνο επιστήμη και εξέλιξη.
Οι γονείς να νοιάζονται πραγματικά για τη μόρφωση των παιδιών τους. Να τα προτρέπουν να βρουν και να εκμεταλλευτούν το ταλέντο τους. Να τα ενθαρρύνουν να κάνουν αυτό που θα τους γεμίσει ψυχικά και όχι υλικά.
Τίποτα φτηνό, τίποτα πρόχειρο. Ακόμα και το ελαφρύ, καλοδουλεμένο.
Ένα καράβι πολιτισμού για όλους ανεξαιρέτως. Όλοι ίσοι στη γνώση.
Και έτσι οι άνθρωποι θα έβγαιναν με τόλμη στη ζωή. Με εφόδια τη γνώση και το μυαλό και όχι την καταγωγή και την οικονομική επιφάνεια. Με αυτοπεποίθηση και ανδρεία.
Αυτό που θα είχε αξία θα ήταν η σκέψη, το συναίσθημα, το συνολικό καλό και όχι το προσωπικό συμφέρον.
Θα έψαχναν το δύσκολο, το όμορφο, το σπουδαίο. Δεν θα συμβιβάζονταν με τα λίγα, ούτε με το μέτριο. Δεν θα ανέχονταν κανένα τύραννο. Ούτε στην πολιτική, ούτε στην οικογένεια, ούτε στον έρωτα.
Χωρίς κοινωνικές και θρησκευτικές προκαταλήψεις, χωρίς απωθημένα, χωρίς διακρίσεις. Ελεύθεροι.
Ελευθερία. Μα τι όμορφη λέξη.
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο παιχνίδι τη Φλώρας "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ".
Οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν είναι αυτές με το κόκκινο χρώμα.
Το κείμενό μου πήγε πολύ καλά και βγήκε 6ο ανάμεσα σε 31 συμμετοχές. Χαίρομαι που σας άρεσε και με ψηφίσατε. Ευχαριστώ πολύ όλους σας και ειδικά την Φλώρα που μας δίνει αυτήν την ευκαιρία.
Επέλεξα να κάνω σήμερα την ανάρτηση αυτή. Σήμερα ανήμερα της εθνικής μας εορτής. Και να πω δυο λόγια. Αν ο κόσμος μας ήταν τόσο υπέροχος όσο εξιστορώ στο κείμενο, δεν θα γιορτάζαμε τον πόλεμο. Αν δίναμε βάση στην καλλιέργεια του νου και στην εκπαίδευση θα ζούσαμε πιο ελεύθεροι. Η γνώση ελευθερώνει τον άνθρωπο.
Δεν θα τονώνονταν η εθνική μας υπερηφάνεια από μια ανούσια παρέλαση. Από μια σημαία στο μπαλκόνι. Και μετά από αυτό... άγνοια. Ειδικά τα παιδιά. Γιορτάζουμε χωρίς γνώση και ενημέρωση. Άρα και χωρίς κρίση και θέση.
Είναι θλιβερό να πληρώνονται οι αστυνομικοί και οι στρατιωτικοί καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς και τους γιατρούς. Αυτό σημαίνει ότι θεωρούμε την ασφάλεια πιο σημαντική από την γνώση και την υγεία. Αλλά σκεφτείτε ότι αν είχαμε την γνώση δεν θα χρειαζόμασταν την ασφάλεια.
Αν δίνονταν σε όλους η ευκαιρία και το κίνητρο να μάθουν, να αναζητήσουν, να εξελιχθούν σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Όσον αφορά την σημερινή παρέλαση είχα γράψει και παλιότερα τα εξής:
Πολλές φορές κάποιες συνήθειες είναι τόσο πολύ συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας, που δεν μας μένει περιθώριο να αναρωτηθούμε αν έχουν πραγματικά ουσία και νόημα. Τι νόημα μπορεί να έχει λοιπόν η στρατιωτική παράταξη, ακόμα και εξάχρονων παιδιών, και κατά πόσο αυτό τονώνει το πατριωτικό αίσθημα τους; Ακόμα και ο διαχωρισμός τον μαθητών, οι καλοί μπροστά, οι κακοί πίσω δεν νομίζω ότι αυξάνει και πολύ την αξία της ισότητας και του δικαίου. Από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά αγνοούν ακόμα και το θέμα του εορτασμού, νομίζω ότι το βασικότερο μέλημα των εκπαιδευτικών για εκείνη την ημέρα θα πρέπει να είναι η ανασκάλευση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και όχι η αντιμετώπιση τους ως υποψήφιου στρατού. Η γιορτή θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τον παραδειγματισμό των παιδιών από τους ήρωες, ως προς την γενναιότητα και ανδρεία που επέδειξαν και όχι με μιλιταριστική διάθεση. Δεν πρέπει να γιορτάζουμε τον πόλεμο, αλλά να γιορτάζουμε την επανάσταση.
Η αλλαγή του τόπου εορτασμού των εθνικών εορτών είναι αναγκαία ώστε να προσδώσουμε και στις επετείους αυτές την αξία που τους αρμόζει.
Οι λέξεις που έπρεπε να χρησιμοποιηθούν είναι αυτές με το κόκκινο χρώμα.
Το κείμενό μου πήγε πολύ καλά και βγήκε 6ο ανάμεσα σε 31 συμμετοχές. Χαίρομαι που σας άρεσε και με ψηφίσατε. Ευχαριστώ πολύ όλους σας και ειδικά την Φλώρα που μας δίνει αυτήν την ευκαιρία.
Επέλεξα να κάνω σήμερα την ανάρτηση αυτή. Σήμερα ανήμερα της εθνικής μας εορτής. Και να πω δυο λόγια. Αν ο κόσμος μας ήταν τόσο υπέροχος όσο εξιστορώ στο κείμενο, δεν θα γιορτάζαμε τον πόλεμο. Αν δίναμε βάση στην καλλιέργεια του νου και στην εκπαίδευση θα ζούσαμε πιο ελεύθεροι. Η γνώση ελευθερώνει τον άνθρωπο.
Δεν θα τονώνονταν η εθνική μας υπερηφάνεια από μια ανούσια παρέλαση. Από μια σημαία στο μπαλκόνι. Και μετά από αυτό... άγνοια. Ειδικά τα παιδιά. Γιορτάζουμε χωρίς γνώση και ενημέρωση. Άρα και χωρίς κρίση και θέση.
Είναι θλιβερό να πληρώνονται οι αστυνομικοί και οι στρατιωτικοί καλύτερα από τους εκπαιδευτικούς και τους γιατρούς. Αυτό σημαίνει ότι θεωρούμε την ασφάλεια πιο σημαντική από την γνώση και την υγεία. Αλλά σκεφτείτε ότι αν είχαμε την γνώση δεν θα χρειαζόμασταν την ασφάλεια.
Αν δίνονταν σε όλους η ευκαιρία και το κίνητρο να μάθουν, να αναζητήσουν, να εξελιχθούν σίγουρα ο κόσμος μας θα ήταν καλύτερος.
Όσον αφορά την σημερινή παρέλαση είχα γράψει και παλιότερα τα εξής:
Πολλές φορές κάποιες συνήθειες είναι τόσο πολύ συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας, που δεν μας μένει περιθώριο να αναρωτηθούμε αν έχουν πραγματικά ουσία και νόημα. Τι νόημα μπορεί να έχει λοιπόν η στρατιωτική παράταξη, ακόμα και εξάχρονων παιδιών, και κατά πόσο αυτό τονώνει το πατριωτικό αίσθημα τους; Ακόμα και ο διαχωρισμός τον μαθητών, οι καλοί μπροστά, οι κακοί πίσω δεν νομίζω ότι αυξάνει και πολύ την αξία της ισότητας και του δικαίου. Από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά αγνοούν ακόμα και το θέμα του εορτασμού, νομίζω ότι το βασικότερο μέλημα των εκπαιδευτικών για εκείνη την ημέρα θα πρέπει να είναι η ανασκάλευση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και όχι η αντιμετώπιση τους ως υποψήφιου στρατού. Η γιορτή θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τον παραδειγματισμό των παιδιών από τους ήρωες, ως προς την γενναιότητα και ανδρεία που επέδειξαν και όχι με μιλιταριστική διάθεση. Δεν πρέπει να γιορτάζουμε τον πόλεμο, αλλά να γιορτάζουμε την επανάσταση.
Η αλλαγή του τόπου εορτασμού των εθνικών εορτών είναι αναγκαία ώστε να προσδώσουμε και στις επετείους αυτές την αξία που τους αρμόζει.
33 ματιές
Μπράβο ακόμη μια φορά για το κείμενό σου που ήταν θαυμάσιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα με τις απόψεις σου για την παρέλαση...
Μακάρι όλα να ήταν ονειρικά....
Σ΄ευχαριστώ πολύ Φλώρα μου για όλα.
ΔιαγραφήΦιλιά.
Το κείμενό σου θα μπορούσα να το χαρακτηρίσω "λογοτεχνική εκδοχή του Imagine"!
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπέροχο!
Με ρεαλιστική φαντασία!
Το φαντάστηκα ήδη!
Ευχαριστώ αρχηγέ μου!
ΔιαγραφήRespect!! Άξιζες πολύ περισσότερους βαθμούς από τους 3 που σου έδωσα!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυμφωνώ απόλυτα και με τις απόψεις σου στο τέλος.. Χαίρομαι ξανά που σε βρήκα και που υπάρχεις στο blogging..
Σ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Το εκτιμώ ιδιαιτέρως.
ΔιαγραφήΥποκλίνομαι Μαρία μου στη σκέψη σου και στο θάρρος της γνώμης σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕξαιρετική κι η ιστορία σου!
Φιλιά!
Ευχαριστώ πολύ καλή μου. Φιλάκια.
Διαγραφήθες να μεταρυθμίσεις λοιπόν τις παρελάσεις...
ΑπάντησηΔιαγραφήοι εορτές γεννιούνται από πραγματικές ανάγκες... πχ πρώτη χρονιά κατοχής και οι μάζες διαδηλώνουν εις τον Άγνωστο Στρατιώτη και πετούν τα λέλουδα του Λογοθετόπουλου.... δεύτερη χρονιά γίνεται πραγματικό συλλαλητήριο...
άρα η συγκεκριμένη εορτή ΕΠΙΒΛΗΘΗΚΕ στην συνείδησή μας
επίσης δεν γνωρίζω καμμιά πολιτική σχέση ανθρώπων καμμιά κοινωνία που να μην έχει το στοιχείο της επιβολής δια μέσω της παρελάσεως ή της πορείας...
οι κοινωνικές σχέσεις επιβάλλονται και θεσμοθετούνται...
και εμένα δεν μου αρέσουν οι παρελάσεις... μου θυμίζουν ότι με εξουσιάζουν αυτοί πχ που λάκισαν από το αλβανικό μέτωπο.... οι ριψάσπιδες... οι συνεργάτες... και τώρα πρώτοι πρώτοι στην γραμμή των επισήμων
Θέλω; και να θέλω τι θα αλλάξει; Είναι ελάχιστοι που πιστεύουν αυτό που πιστεύω εγώ. Αλλά μετά σκέφτομαι ότι οι επαναστάσεις από τους λίγους ξεκίνησαν.
ΔιαγραφήΣε χαιρετώ.
Το κείμενό σου εξαιρετικό...όταν το διάβασα το imagine είχα στο μυαλό...όλοι στη φαντασία μας τέτοιον κόσμο φτιάχνουμε....και μετά ξυπνάμε και τρέχουμε να δούμε τους επισήμους (λέμε τώρα), που όπως έγραψε κι ο akrat είναι όλοι αυτοί που λάκισαν με κάθε τρόπο...όχι μόνο από το αλβανικό μέτωπο, αλλά κι από το σημερινό πόλεμο που εύκολα μας έριξαν, θύματα του τίποτα και της τσέπης των ισχυρών...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είσαι καλά...φιλιά πολλά!
Το κείμενο σαν έμπνευση ήρθε από μια συζήτηση με τον άντρα μου που μου είπε να κάνω τις φωτογραφίες μου άλμπουμ. Και του λέω: ποιος θα το πάρει; Και αμέσως του λέω...
ΔιαγραφήΦαντάσου…
Ένα κόσμο υπέροχο....
Κάπως έτσι ξεκίνησε.
Φιλάκια.
Αν ξυπνήσουμε σ' αυτόν τον κόσμο, μάλλον θα είμαστε και σε άλλη χώρα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑς το ξαναπούμε: τα κείμενα "ανασαίνουν" μόνα τους κι αυτό το κείμενο βρήκε το οξυγόνο του σήμερα!
Καλημέρα Μαράκι, ξέρεις πόσο εκτιμώ τις απόψεις σου (ασχέτως βαθμολογίας) :))
Δεν νομίζω να υπάρξει ποτέ αυτός ο κόσμος. Ίσως κάποιες μεμονωμένες κοινωνίες.
ΔιαγραφήΦιλάκια.
Πολύ σωστά τοποθετημένο το κείμενο σου Μαρία , ελεύθερα αναπνέει ! Μια σπουδαία γραφή και μπράβο σου που μεταφέρεις με τόλμη τις απόψεις σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό απόγευμα
Εγώ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια.
ΔιαγραφήΦιλιά
Φαντάσου αν γίνονταν όλα αυτά θα είχαμε μια ιδανική κοινωνία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα!
Μακάρι!
ΔιαγραφήΚαλή εβδομάδα.
Καλά, έγραφα τόση ώρα και έκανε επανεκκίνηση!!πάνε όλα....
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν τα ξαναγράφω, συγχαρητήρια για την έμπνευσή σου,
είμαι σίγουρος πως ο κόσμος που περιγράφεις θα πραγματωθεί
στην Βασιλεία του Θεού, όπως ακριβώς έχει υποσχεθεί!
Καλό απόγευμα..
Όποτε και να πραγματωθεί όμορφα θα είναι.
ΔιαγραφήΦιλιά και ευχαριστώ.
Μπράβο σου για την συμμετοχή σου στο παιχνίδι Μαρία μου!! Καλές εμπνεύσεις για το επόμενο!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤώρα το θέμα με τις παρελάσεις, δυστυχώς όπως όλα έχουν χάσει το νόημα. Ή τουλάχιστον δεν σημαίνουν αυτό που θα έπρεπε. Παιδεία πρώτα. Και κριτική σκέψη. Όχι να ρωτάνε τι γιορτάζουμε σήμερα και να λένε την απελευθέρωση από τους Τούρκους.. Αλλά κατά τα άλλα μας πειράζει να σηκώνει την σημαία το αλβανάκι ή το πολωνάκι... Όταν ποτέ πάρουμε μπρος θα ναι αργά.. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ ιδανική κοινωνία και μάλιστα αναίμακτα.. Σε φιλώ Μαράκι μου!!!
Το νόημα λες. Μα η παρέλαση δεν είχε νόημα έτσι και αλλιώς. Για τα παιδιά εννοώ. Γιατί ως στρατιωτική τακτική δεν με απασχολεί.
ΔιαγραφήΣ΄ ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Το κείμενο Μαρία μου είναι εξαιρετικό! Συγχαρητήρια για την συμμετοχή σου!! :))
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ υπόλοιπη ανάλυση σου με βρίσκει σύμφωνη!
Αν και σήμερα που παρακολούθησα παρέλαση μετά από τόσο καιρό, μπορώ να πω πως μου έλειψε πολύ!
Καλή εβδομάδα! Φιλάκια!
Ευχαριστώ φίλη μου.
ΔιαγραφήΦιλιά.
Την παρέλαση για την ΕΙΡΗΝΗ άραγε θα τη δω... ποτέ!Χόρτασα πλέον παρελάσεις ολέθρου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι όλα αυτά που περιέγραψες δυστυχώς θυμίζουν άλλες εποχές κι όχι αυτές που ζούμε... καθηλωμένοι σε "αναπηρικά" πληκτρολόγια!Η ΕΙΡΗΝΗ πια είναι "εξασφαλισμένη", οι πόλεμοι μακρινή ανάμνηση, πείνες δεν υπάρχουν(πλην ελαχίστων εξαιρέσεων)... ας το κλείσουμε λοιπόν, ν' αράξουμε στον ήλιο για καφέ!Το κείμενο κι οι απόψεις σου πάντως περισσότερο σκεπτικισμό προσφέρουν... ποιος σκέφτεται γι' αυτά τα "τετριμμένα" σήμερα... δυστυχώς!
Χαρούμενο βράδυ και καλή εβδομάδα να περάσετε Μαρία μου!
Ε κάποιοι θα τα σκέφτονται. Αλλιώς τι ελπίζουμε ακόμα;
ΔιαγραφήΕλπίζω να είσαι καλά.
Σε φιλώ.
ωραία η ιστορία σου και συγχαρητήρια για τους 6 βαθμούς... μου άρεσε η ιστορία σου και το κείμενο που γράφεις μετά το τέλος της ιστορίας σου
ΑπάντησηΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ φίλη μου.
ΔιαγραφήΦιλιά.
πολύ ωραίο το κείμενο Μαρία μου.. μπράβο...
ΑπάντησηΔιαγραφήοσο για την παράταξη... μέσα στις παραδόσεις μας είναι κι η παρέλαση... τα παιδιά χαίρονται πολυ την παρέλαση, τους μοιάζει ότι γίνανε κι αυτοί μεγάλοι και εμπνέονται...
Πρέπει όπως λες να υπάρχει και η έμφαση στα ιστορικά γεγονότα και η γνώση να δίνεται στα παιδιά για αυτές τις επετειους..
χρόνια πολλά!
Χαίρονται με κάτι που δεν γνωρίζουν από που προέρχεται. Δεν είναι θλιβερό αυτό; Εμείς έχουμε χρέος να τα μάθουμε να έχουν κρίση και θέση.
ΔιαγραφήΦιλιά καλή μου.
πολύ ομορφο κείμενο .. και μπραβο που ήρθε εκτο.. μια πολύ καλή σειρα..μακαρι οτι γραφεις να μπορούσε να πραγματοποηθεί..Μαρία....θα ήταν ενας κοσμος ιδανικος αγγελικά πλασμενος.!!!!! μακαρι..!!!!.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλώς ήρθες φίλη μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Ευχαριστώ και καλημέρες!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.