Μια πετούνια στο μπαλκόνι.
 |
| Για του λόγου το αληθές. |
Υπάρχουν άνθρωποι όπως η βιολέτα, που μεγαλώνουν σε ένα όμορφο και άνετο περιβάλλον, απολαμβάνουν τα πάντα και υπάρχουν άνθρωποι όπως η πετούνια που παλεύουν μόνοι τους, χωρίς βοήθεια και καταφέρνουν να θεριεύουν και να ξεπερνούν τους άλλους, που η ζωή φαινομενικά τους τα έδωσε όλα απλόχερα. Ο μίσχος και οι ρίζες τους είναι πιο σκληρές και πιο ανθεκτικές. Αντέχουν στα δύσκολα, αντέχουν στις κατραπακιές.
Πέρσι είχε πάλι φυτρώσει μαζί με ένα γιασεμί ένας πανσές. Στεκόταν εκεί στην άκρη της γλάστρας και μου φαινόταν ότι περιορίζεται. Τον έβγαλα προσεκτικά και τον έβαλα σε μια άλλη, μόνο του. Σε λίγες μέρες μαράθηκε. Οι άνθρωποι που παλεύουν και εξελίσσονται μόνοι τους, δεν μπορούν ένα πράγμα να τους στερήσεις, την ελευθερία να το κάνουν όπως θέλουν αυτοί. Χωρίς περιορισμούς και πρέπει, όπου θέλουν και όπως θέλουν.
Εμείς όμως οι άνθρωποι που μεγαλώνουμε σαν πανσέδες και σαν πετούνιες, πρέπει πληρώσουμε ένα τίμημα. Το τίμημα του περιθωρίου. Που τις περισσότερες φορές είναι γοητευτικό, άλλα μερικές φορές δεν αντέχεται. Και όχι τόσο από μας, αλλά περισσότερ από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Που δεν μπορούν να ανεχθούν την διαφορετικότητά μας και προσπαθούν μανιωδώς να μας βάλουν σε άλλη γλάστρα. Γιατί δεν μπορούν να καταπιούν ότι ξεφυτρώσαμε μόνοι μας, μόνοι μας θεργιέψαμε και μόνοι μας αναπτυχθήκαμε. Αλλά και μόνοι μας θα πορευθούμε, χωρίς βοήθεια.
Θα την αφήσω φέτος την πετούνια, δεν θα την αλλάξω γλάστρα. Να δω που μπορεί να φτάσει. Θα την αφήσω μόνη της να ανθήσει όπως θέλει. Θα την αφήσω εκεί, να μου θυμίζει εμένα. Που θα παλεύω και θα εξελίσσομαι όπως μου αρέσει. Και δεν με νοιάζει αν μαραθώ. Τουλάχιστον θα μαραθώ από δικές μου επιλογές και όχι επειδή το θελαν οι άλλοι. Εδώ θα μείνω στην δικιά μου γωνιά και θα μπαίνω στο μάτι αυτών που θέλουν να με αλλάξουν και δεν μπορούν. Και ας το φάω το κεφάλι μου.
Εμείς όμως οι άνθρωποι που μεγαλώνουμε σαν πανσέδες και σαν πετούνιες, πρέπει πληρώσουμε ένα τίμημα. Το τίμημα του περιθωρίου. Που τις περισσότερες φορές είναι γοητευτικό, άλλα μερικές φορές δεν αντέχεται. Και όχι τόσο από μας, αλλά περισσότερ από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Που δεν μπορούν να ανεχθούν την διαφορετικότητά μας και προσπαθούν μανιωδώς να μας βάλουν σε άλλη γλάστρα. Γιατί δεν μπορούν να καταπιούν ότι ξεφυτρώσαμε μόνοι μας, μόνοι μας θεργιέψαμε και μόνοι μας αναπτυχθήκαμε. Αλλά και μόνοι μας θα πορευθούμε, χωρίς βοήθεια.
Θα την αφήσω φέτος την πετούνια, δεν θα την αλλάξω γλάστρα. Να δω που μπορεί να φτάσει. Θα την αφήσω μόνη της να ανθήσει όπως θέλει. Θα την αφήσω εκεί, να μου θυμίζει εμένα. Που θα παλεύω και θα εξελίσσομαι όπως μου αρέσει. Και δεν με νοιάζει αν μαραθώ. Τουλάχιστον θα μαραθώ από δικές μου επιλογές και όχι επειδή το θελαν οι άλλοι. Εδώ θα μείνω στην δικιά μου γωνιά και θα μπαίνω στο μάτι αυτών που θέλουν να με αλλάξουν και δεν μπορούν. Και ας το φάω το κεφάλι μου.
21 ματιές
Ετσι είναι Μαράκι μου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίμαστε πετούνιες και βιολέτες.
Κι έτσι θα μείνουμε!
Διαφορετικοί!
Αν είναι να φάμε το κεφάλι μας ας το φάμε από δικές μας επιλογές.
Σε φιλώ:)
Έτσι είναι, και ας μαραθούμε.
ΔιαγραφήΚαλό σαββατόβραδο.
Είσαι η πετούνια που αντριεύει και θεριεύει!
ΑπάντησηΔιαγραφή:-)
Όταν η Φύση επιλέγει μόνη της, είναι... σατανική!
Πανέμορφη γλάστρα!
Τι ωραία θέα απ΄ το μπαλκόνι σου!
Ζήλεψα τώρα!
Ζήλεψες; Καλά έκανες...έχω την καλύτερη θέα της πόλης.
ΔιαγραφήΑυτά βλέπει και η πετούνια μου και χαίρετε.
Καλό βράδυ.
Καλησπέρα Μαρία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου άρεσε πολύ το κείμενό σου. Γεμάτο συμβολισμούς που θα μπορούσαν και να ξεφεύγουν από το στενά προσωπικό επίπεδο.
Είμαστε οι επιλογές μας τελικά. Όταν πρόκειται για δικές μας, όποιες κι αν είναι αυτές, τότε μπορούμε να πούμε ότι ζήσαμε. Αλλιώς τι νόημα έχει;
Μπράβο για την ανάρτηση. Όσο περνάει ο καιρός γίνεσαι ακόμα καλύτερη. Σαν εκείνο το κρασί που λες κι εσύ, που ούτε εγώ, μπόρεσα να το πιω ποτέ νερωμένο.
Καλή δύναμη!
Τώρα τι να πω...απλά ειλικρινά σ΄ευχαριστώ.
ΔιαγραφήΚαλή δύναμη και σε σένα και το κρασί μας να μένει πάντα καθαρό.
Καλησπέρα Μαράκι,
ΑπάντησηΔιαγραφήνα την αφήσεις την πετούνια να ακολουθήσει το δρόμο της.
Το να ακολουθεί κάποιος το δρόμο του δεν σημαίνει ότι μπαίνει στο περιθώριο. Απλά κάνει αυτό που αγαπάει.
Διακρίνω πάντα μια απαισιόδοξη νότα στα κείμενά σου. Γιατί;
Το ουσιαστικό " περιθώριο" και το ρήμα "μαραθώ" δεν ταιριάζουν στους ανθρώπους που αγωνίζονται για τις επιλογές τους.
Να σου εξομολογηθώ και κάτι; Μου αρέσει να μπαίνω στο μάτι των άλλων και να μην ακολουθώ τη μάζα , αλλά να υπερασπίζομαι με νύχια και με δόντια τις επιλογές μου και δεν αισθάνθηκα ποτέ ότι είμαι στο περιθώριο ούτε ότι μαράθηκα.
Την αγάπη μου
Καλό βράδυ
Δεν έχεις και άδικο. Τώρα τελευταία με έχει πιάσει μια απαισιόδοξη τάση, αλλά νομίζω ότι το παλεύω. Το βγάζω στις αναρτήσεις μου και αυτό μου κάνει καλό.
ΔιαγραφήΠροσεχώς καλύτερα.
Όσο για το περιθώριο που λες, ναι το νιώθω. Και το νιώθω χρόνια. Δεν ξέρω γιατί, αλλά ούτε και το ψάχνω...μου αρέσει.
Καλό βράδυ και σε σένα.
"Πολέμα με μύθους, με παρομοίωσες, με αλληγορίες, με κοινές και σπάνιες λέξες, με κραυγές και με ρίμες..." Καζαντζάκης Ν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠολέμα Μαρία :)
Μπα, μπα!!
ΔιαγραφήΣκοντάψαμε σε γνωστές φυσιογνωμίες.
Άντε καλώς ήρθες στο σχολιασμό.
Κάλιο αργά παρά ποτέ.
Βρε Μαρία, ξέχασα να σε ευχαριστήσω και για την προβολή της ανάρτησής μου.
ΑπάντησηΔιαγραφή...Να διευκρινήσω μόνο πως ο ομορφάντρας στη φωτογραφία (χαχαχα), που μοιάζει να αναρωτιέται για τον τίτλο της ανάρτησης...δεν...είμαι εγώ!!
Ευχαριστώ, καληνύχτα.
Αλίμονο, τι ευχαριστείς;
ΔιαγραφήΚαι ευχαριστώ και δια την διευκρίνηση, μας διαφώτισες (χαχαχα)
Τι λες παλι πετουνια? Θες να μας δειξεις την ομορφη θεα σου και να ζηλεψουμε? χαχαχα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα μου αρεσει η αντιπαραβολη που εκανες. Πολυ. Ετσι ειναι. Καποιοι ανθρωποι θελουν να αναπνεουουν καθαρο αερα και να βλεπουν ουρανο. Και δεν θελουν να τους βαζουν οι αλλοι οπου θελουν γιατι χανουν τον ουρανο τους.
Ετσι ειναι τα ονειρα και οι ανθρωποι που παλευουν: ελευθεροι και ανεξαρτητοι. Και φυτρωνουν σε καθε γλαστρα.
Τα φιλια μου!
Ελπίζω αυτό το πετούνια να μην σου κολλήσει και να με λες έτσι.
ΔιαγραφήΤη θέα για σένα την έβαλα για να ζηλέψεις.
Σε φιλώ και γω μικρέ μου Αλχημιστή.
Αυτό είναι το θέμα...
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζουμε ότι μόνο εμείς σπέρνουμε...
Αμ δε... Ξέρεις πόσα πουλάκια με τα κακάκια τους έχουνε σπείρει στις γλάστρες μου σκυλάκια?? και κρινάκια? Ενώ ποτέ δεν είχα...
Δεν είναι υπέροχη η φύση???? :)
Φιλιά!
Υ.Γ Η θέα από το μπαλκόνι μου μοιάζει με τη δική μου!
Ναι υπέροχη και μεις περισσότερο.
ΔιαγραφήΚαλησπέρα.
Από λουλούδια γνωρίζω ελάχιστα έως τίποτα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φίλη όμως που ξέρει πολλά, κάποτε μου είχε πει πως στα λουλούδια δεν πρέπει να αλλάζουμε ούτε γλάστρες, ούτε μέρος. Αφού κατόρθωσε να αναπτυχθεί, μου είπε, δεν πρέπει ούτε να το μεταφυτεύεις, ούτε να το μετακινείς.
Κάπως έτσι είναι και οι φυσιολογικοί άνθρωποι.
Όταν προσπαθήσεις να τους πας αλλού και να τους βάλεις στα δικά σου όρια, μαραίνονται.
Την καλημέρα μου.
Tι όμορφο σχόλιο!
ΔιαγραφήΚαι πόσο σοφή η φίλη σου...
Καλημέρααα! :)
Θα το έχω υπόψιν μου Πετράκι...και για τα λουλούδια και για τους ανθρώπους.
ΔιαγραφήΦιλιά και καλήμερα.
"αφήστε χίλια λουλούδια να ανθίσουν όπως αυτά θέλουν"
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάπως έτσι τόχε πεί κάποιος...
Και ας είναι "στο περιθώριο" που δεν πιστεύω πως ισχύει... αλλά ας το δεχτώ.
Ελευθερία είναι να επιλέγεις αλλά και να σε αγπάνε γι' αυτό που είσαι.
Καλημέρα σας
Αφήστε τους ανθρώπους να ανθίσουν όπως θέλουν.
ΔιαγραφήΌσο για την αγάπη που λες την έχω και με το παραπάνω.
Καλήμερα σου.
Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.