Φωτογραφίζουμε την ομορφιά.
Αλλά αποφεύγουμε να αποτυπώσουμε την φθορά.
Λες και δεν είναι και αυτή κομμάτι της ίδιας μας της ζωής
Και αυτά τα θαμπά πορτοκαλί ή τα ξεβαμμένα κίτρινα.
Κουβαλάνε και αυτά τις στιγμές μας, τις χαρές μας, τα λάθη μας.
Δεν κρύβεται η φθορά.
Ορθάνοιχτη μπροστά μας.
Εκτιθέμενη.
Συνυπάρχει με την ζωή, με το καινούργιο.
Χωρίς αυτήν δεν προχωράμε.
Την κουβαλάμε στην τσέπη μας, ανάμεσα στα δάχτυλά μας.
Στην άκρη των βλεφάρων μας.
Μέχρι την αναγέννηση.
Ενός άλλου εαυτού.
Να ζείτε και περνάτε όμορφα.
