Είναι κάποιες φωτιές, που νομίζεις πως έχουν σβήσει.
Μόνες τους, χωρίς εσύ να κάνεις κάτι.
Έχεις μάθει να ζεις χωρίς αυτές.
Θαρρείς δεν τις ζητάς πια.
Και φτάνει μια στιγμή σ΄ένα λιμάνι.
Ένα φως λάμπει.
Τα χρώματά του σε κάνουν να θες ξανά.
Να ζητάς εκείνη την παλιά φωτιά.
Εκείνη που χάθηκε στην άκρη της μέρας.
Κι έτσι αρκεί μια λάμψη, ένα μεγάλο λιμάνι,
να σε κάνει να νιώσεις ξανά επιβάτης.
Να ζείτε και να περνάτε όμορφα
