Η αγάπη μετά...

by - Ιουνίου 17, 2014

Κάθομαι και αναρωτιέμαι, αναπολώ, σκέφτομαι που να πάει άραγε η αγάπη μετά...
Η αγάπη μετά τον έρωτα, η αγάπη μετά την φιλία, η αγάπη μετά την συγγένεια, η αγάπη μετά την σχέση... η αγάπη μετά...
Τι γίνεται με την αγάπη μετά;
Γιατί να είναι τόσο δύσκολή η αγάπη μετά; Πως μεταλλάσσετε έτσι; Αφού οι άνθρωποι είναι οι ίδιοι. Και τα γέλια δίνουν θέση στα νεύρα, η οικειότητα στην απομάκρυνση, το ''θέλω'' στο ''δεν μπορώ'', το ''τώρα'' στο ''άλλη φορά'', το ''θα σ'αγαπώ για πάντα'' στη σιωπή.
Ακούω το τραγούδι του Μιλτιάδη Πασχαλίδη ''Βαριές κουβέντες''... πόσο μελαγχολικό...



Που πάει όλο αυτό το πάθος, όλες αυτές οι βαριές κουβέντες, όλος ο ενθουσιασμός;
Και όλες αυτές οι τρελές πατέντες που νομίζαμε ότι φτιάχναμε; Πως ήμασταν μοναδικοί, ξεχωριστοί, πως κανείς δεν ένιωσε όπως εμείς, πάνω απ΄το ανθρώπινο, πέρα από μια απλή σχέση.
Και τα χρόνια περνάνε και αντί να κερδίζουμε χάνουμε. Φεύγουν οι άνθρωποι και δύσκολα έρχονται άλλοι.

Χάνουμε όμως πραγματικά; Όλα αυτά που προανέφερα αλήθεια χάνονται;
Νομίζω ότι έχουμε μια μικρή θήκη στη καρδιά και αυτή συνεχώς γεμίζει με αγάπη, πάθος, ηδονή, έρωτα, φιλία. Το καλό είναι όμως ότι δεν ξεχειλίζει ποτέ. Άπαξ και ανοίξει διάπλατα και πρόθυμα, γεμίζει συνεχώς αλλά δεν ξεχειλίζει ποτέ. Το κακό είναι να μην μπορέσεις να την ανοίξεις εξ αρχής. Ή να την κλείνεις όποτε σε συμφέρει.

Να σου πω κάτι;
Νιώθω γεμάτη και μετά το τέλος. Γεμάτη αλλά όχι μπουχτισμένη. Και αυτό είναι το κριτήριο για να πω με σιγουριά ότι ναι... ήμασταν μοναδικοί, ξεχωριστοί, κανείς δεν ένιωσε όπως εμείς, πάνω απ΄το ανθρώπινο, πέρα από μια απλή σχέση.
Τόσο γεμάτη και περήφανη για όλα αυτά που ένιωσα και έζησα, τόσο τυχερή, τόσο ιδιαίτερη.

Και ας μην μπορέσαμε να κρατήσουμε τους όρκους που δώσαμε, αρκεί που τους κάναμε.
Και ας λέγαμε πως θα πέθαινε ο ένας για τον άλλον, αλλά ζήσαμε.
Και ας έσβησε η φωτιά της ηδονής, αρκεί που άναψε.
Η αγάπη που νιώσαμε και νιώθουμε καίει αναλλοίωτη.
Αλλιώτικη, πιο δύσκολή αλλά παραμένει αγάπη.

Κι αν δώσαμε μωρό μου αιώνιους όρκους
κι αν χρόνια επενδύσαμε στη σχέση
μας φτάνουνε να ζήσουμε απ’ τους τόκους
κανείς μας πια δεν θα ξαναδουλέψει

Κι αν σου ‘πα πως θα πέθαινα για σένα
κι αν ίσως στη ζωή μου ήσουν κάτι
κι αν είχαμε τα πάντα μοιρασμένα
ασ’ το αγάπη μου να πάει νερό κι αλάτι

Κι αν ανταλλάξαμε βαριές κουβέντες
κι είπαμε θα σ’ αγαπώ για πάντα
πες ότι φτιάχναμε τρελές πατέντες
πες ότι φταίει που περνάω τα σαράντα

Και αν αγαπηθήκαμε με πάθος
και στο κορμί μου άναβες φωτιές
κι αν ήσουν η ζωή μου κατά βάθος
μη μένεις μόνο στις κακές μας τις στιγμές

Στίχοι: Οδυσσέας Ιωάννου
Μουσική: Μιλτιάδης Πασχαλίδης

Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις, μα συνάμα ενδιαφέρουσες. 
Μου αρέσει να τις φιλοσοφώ...
Καλημέρα σας.


************
Μη ξεχνάτε να ψηφίζετε τις αγαπημένες σας φωτογραφίες στον Διαγωνισμό Φωτογραφίζειν ΕΔΩ.



You May Also Like

31 ματιές

  1. Μπαίνω βιαστικά λίγο πριν φύγω για δουλειά και βλέπω την ανάρτησή σου...κόλλησα! Μου βαλες ωραό προβληματσιμό για την ημέρα... έλα ντε! Που πάει η αγάπη μετά; Αυτό που αναρωτιέμαι είναι αγαπήσαμε στ'αλήθεια ή απλά στο εκάστοτε πρόσωπο θέλαμε τόσο πολύ να ζήσουμε τον απόλυτο έρωτα, την απόλυτη αγάπη και ένα μεγάλο μέρος από αυτό που νιώθαμε ήταν επιβολή του εαυτό μας να ζήσουμε την ουτοπία;Γιατί για πολλούς ανθρώπους που γνώρισα και αισθάνθηκα δυνατά συναισθήματα, τελικά συνειδητοποίησα ότι εγώ τους έπλασα τόσο μαγευτικούς που με πλάνεψαν-είτε φίλοι,είτε εραστές, ακόμα και συγγενείς- εκείνοι είχαν αγκάθια και εγώ θαυμάζοντας τους έλεγα "Ω τι ωραία λουλούδια!"
    Μαράκι, όπως καταλαβαίνεις με "έκαψες" σήμερα...χαχχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Προφανώς μετά καταλαβαίνεις αν ήταν πραγματικά αγάπη. Στην αρχή μπορεί να είναι απλά ενθουσιασμός και εμείς να το μεταφράζουμε σε αγάπη. Δυστυχώς όταν έχουν όλα τελειώσει τότε καταλαβαίνουμε τι ήταν πραγματικά αυτό που νιώσαμε.
      Όπως και να έχει όμως ότι και να είναι αυτό που νιώθουμε, γνώμη μου είναι να δινόμαστε ολοκληρωτικά χωρίς εκπτώσεις και ας την πατήσουμε κάποιες φορές.
      Όλα μες τη ζωή είναι.
      Καλημέρα και καλή δουλειά.

      Διαγραφή
    2. Η αγάπη νομίζω μένει μέσα μας για οτιδήποτε αγαπήσαμε, μέσα στο χρονικό πλαίσιο που την νιώσαμε για όσο καιρό την νιώσαμε, μπορεί να ξεθωριάζει λίγο, αλλά μένει. Μπορεί η αγάπη μας να μην είχε ανταπόδοση, φτάνει που νιώσαμε εμείς αυτό το όμορφο συναίσθημα.
      Φιλάκια!

      Διαγραφή
    3. Και αν ξεχαστεί Ελένη μου μάλλον δεν ήταν αγάπη.
      Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  2. Εκεί είναι όλα Μαρία αλλά για κάποιο λόγο τα κρύβουμε κάπου βαθιά.
    Δεν φεύγουν όμως αν τα νιώσεις τα ένιωσες!
    Απλά τα ξεθάβεις όταν το καταλάβεις, αν θυμάσαι που τα έχεις κρύψει βέβαια!
    Πολλά φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ περίπλοκο τελικά. Είσαι σαν την μνήμη. Νομίζεις ότι κάτι έχεις ξεχάσει και ξαφνικά μια μυρωδιά, μια εικόνα στα γυρνά όλα πίσω και τα θυμάσαι.
      Καλημέρα Έλενα.

      Διαγραφή
  3. Παρακαλώ να λείπουν τέτοια σχόλια. Όποιος θέλει να βγάλει τα απωθημένα του να πάει αλλού!
    Ομιλώ για το σχόλιο που μόλις διέγραψα.
    Μην επαναληφθεί.
    Σεβαστείτε τον χώρο που σας φιλοξενεί και αυτούς που τον επισκέπτονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλησπέρα Μαρία.
    Συμφωνώ μαζί σου σ' αυτό που λες παραπάνω ότι το αν ήταν αληθινό αυτό παου αισθανθήκαμε για κάποιον άνθρωπο το αντιλαμβανόμαστε μετά και αφού έχει περάσει κάποιος καιρός.
    Αν υπάρχει πάντως αγάπη δεν χάνεται ποτέ! Το έχω ξαναπεί ότι η αγάπη δεν τελειώνει, ή υπάρχει ή δεν υπάρχει. Μπορεί να καμουφλάρεται ή να επισκιάζεται από άλλα συναισθήματα κατά καιρούς, όμως βρίσκει την ευκαιρία και εμφανίζεται, για να σώσει την κατάσταση!
    Σε άλλη περίπτωση μιλάμε για κάποιο άλλο συναίσθημα και όχι για αγάπη!
    Καλό σου απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλησπέρα Μαράκι,
    είχα αναρωτηθεί κι εγώ κάποτε για το ίδιο....
    'Που πάει η αγάπη;"
    Δεν θυμάμαι ποιος/α μου είχε απαντήσει 'απλώς χάνεται'.
    Τότε μου φάνηκε σκληρό.
    Πέρασαν κάνα δυο χρόνια και συμφώνησα.
    Ζούμε τη στιγμή, το παρόν.
    Δεν ζούμε το παρελθόν ούτε το μέλλον.
    Το ίδιο συμβαίνει και με τα αισθήματα.
    "Ζουν' την ώρα που τα νιώθουμε.
    Οταν πάψουμε να τα νιώθουμε απλά δεν υπάρχουν, έχουν τελειώσει,έχουν χαθεί.

    Φιλάκια πολλά:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δεν ξέρω καλή μου αν συμφωνώ. Καμιά φορά όμως είναι και οι καταστάσεις. Αν έχει κάτι τελειώσει άσχημα απομυθοποιείς πολλά.
      Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο.
      Καλημέρα.

      Διαγραφή
  6. Δύσκολες οι ανθρώπινες σχέσεις όντως και εγώ σίγουρα όχι το πιο κατάλληλο άτομο να μιλήσει για αυτές. Πάντως συμφωνώ ότι το αίσθημα του γεμάτου είναι σημαντικό. Ευχαριστούμε για το μοίρασμα των σκέψεών σου!

    Καλό απόγευμα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Εκεί που πάει κι η ζωή μετά, θα 'λεγα!Η αγάπη δεν έχει ορισμό κι ούτε προορισμό.Ταξιδεύει από άνθρωπο σε άνθρωπο κι είναι φωλιασμένη στην καρδιά και το μυαλό.Το αν τη νιώσαμε και παίξαμε λιγάκι έστω μαζί της, αυτό εξαρτάται από μας.Παραμένει όμως αθάνατη ακόμα κι όταν πεθαίνει μια οποιαδήποτε σχέση, εφόσον είναι και παραμένει δυνατή.Και για να 'ναι δυνατή πρέπει να 'ναι αληθινή και τόσο ικανή, που να μετακινεί τον εαυτό μας.Επειδή από μόνη της αυτή είναι ελεύθερη και χωρίς αρχές, προσπαθούμε μερικές φορές να τη θέσουμε σε καλούπια κι εκεί πλέον τη μετατρέπουμε δυναστική.
    Δεν άντεξα να μη σχολιάσω, γιατί συμφωνώ κι υποστηρίζω με όλα όσα λες!
    Χαρούμενο απόγευμα και να 'σαι πάντα καλά!!!:-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πολύ όμορφο σχόλιο. Ναι καμιά φορά την πιέζουμε, άθελα μας καμιά φορά. Δεν γίνεται τίποτα με το ζόρι.
      Καλημέρα φίλε μου Νίκο.

      Διαγραφή
  8. Υπάρχει και η αρχή της διατήρησης της ενέργειας στο Σύμπαν.
    Αν η αγάπη είναι ενέργεια λοιπόν, τότε δε χάνεται, αλλά μετατρέπεται σε άλλες μορφές ενέργειας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. τα ειπες ολα εσυ:: δυσκολες οι ανθρωπινες σχεσεις, πολυ δυσκολες... καλο καλοκαιρι

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Εγώ αγαπάω Πασχαλίδη. Παλαιόθεν. Κι ευχαριστώ για το κομμάτι! Ούτε παραγγελιά να το είχα κάνει!
    Όσο για την αγάπη... δουλεύεται, δοκιμάζεται, περνάει κρίσεις, αντέχει, δυναμώνει και κορυφώνεται. Όλα είναι ένας κύκλος νομίζω. Αλίμονο αν ήταν μια σταθερή ευθεία, δεν θα είχε νόημα.
    Στον επίλογό σου τα λες όλα Μαρία!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Μαρία μου , οι απόψεις μας ταυτίζονται σε αυτό το θέμα. Το έχουμε και σε άλλη ανάρτηση διαπιστώσει!
    Η πραγματική αγάπη αφήνει έναν θησαυρό μέσα σου.Κι όση κι αν δώσεις πάλι έχεις! :))
    Τελειώνει η σχέση, η καθημερινή ρουτίνα αλλάζει, ίσως σταματάς να κάνεις πράγματα που έκανες με τον άλλον ,αλλά οι αναμνήσεις είναι εκεί... Ο σύνδεσμος πάντα θα υπάρχει!
    Φιλιά πολλά :)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Πρέπει να είσαι βέβαια και γαλαντόμος στην αγάπη. Είναι μερικοί άνθρωποι που είναι. Άλλοι πάλι όχι.
      Καλημέρα Αριστέα.

      Διαγραφή
  12. Αν και σ΄αυτά τα θέματα μάλλον δεν υπάρχουν κανόνες γιατί η κάθε περίπτωση είναι διαφορετική, η αγάπη δε νομίζω πως χάνεται... νομίζω πως πάντοτε παραμένει φωλιασμένη μέσα μας και αγκαλιασμένη με τις αναμνήσεις.
    Ούτε πιστεύω πως οι άνθρωποι παραμένουν ίδιοι: κάθε μέρα που περνάει, και τα δύο μέρη μιας σχέσης, αλλάζουν. Ωριμάζουν. Στην αρχή οι αλλαγές συμπίπτουν ή ίσως είναι κοινές, κι έτσι και τα δυο μέρη βιώνουν με τον ίδιο τρόπο την ίδια κατάσταση. Αργότερα, ενδέχεται οι αλλαγές του ενός να μη συμπίπτουν με τις αλλαγές του άλλου, ή να είναι διαμετρικά αντίθετες... και κάπως έτσι επέρχεται η απομάκρυνση.
    Πάντοτε πίστευα πως για να αποφευχθεί αυτό, θέλει πολύ δουλειά στο μεταξύ και από τους δύο... και διάλογο, ατελείωτο διάλογο, ώστε να συζητούνται πάντοτε οι τυχόν αλλαγές και να υπάρχει έτσι αλληλοκατανόηση. Δε λέω, δύσκολο αρκετά... αλλά εφικτό.
    Καλό σου βράδυ, Μαρία μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συνήθως όμως οι άνθρωποι δεν μιλούν, απλά στα δύσκολα κάνουν πίσω.
      Σ΄ευχαριστώ για το σχόλιο.
      Καλημέρα φίλη μου.

      Διαγραφή
  13. Διάβασα το μικρό λάθος που έγραψες…
    Οι άνθρωποι είναι ίδιοι…
    Όχι Μαρία μου, οι άνθρωποι δεν είμαστε ποτέ ίδιοι μέσα στον χρόνο που κυλά… μπορεί οι βασικές αρχές και ιδέες μας να παραμένουν ίδιες μα είναι οι μικρές εξελίξεις στον χαρακτήρα, στις σκέψεις, στα θέλω μας που κάνουν την διαφορά.
    Αυτή η εξέλιξη όμως δεν είναι για όλους η ίδια, μπορεί να ακολουθεί διαφορετικούς δρόμους που αναπόφευκτα θα φέρουν την ατονία στην σχέση ή ακόμα χειρότερα την ρήξη και τον χωρισμό.
    Τα βαθειά συναισθήματα όμως δεν χάνονται και είναι αυτά που κρατούν τα ζευγάρια ενωμένα ακόμα κι όταν υπάρχει αυτή η ατονία της σχέσης ή μικρές εντάσεις.
    Από εκεί και πέρα έγκειται στον καθένα μας πως θα δουλέψει την σχέση του αν θέλει να παραμείνει σε αυτή.


    Την Καλημέρα μου Μαρία μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οι ίδιοι εννοούσα ως άτομα. Προφανώς μου είναι δύσκολο, όπως και σε άλλους, να αποδεχτώ πως αλλάζουμε. Αυτό το κάνει πολύ δύσκολο, αλλά συνάμα και ενδιαφέρον. Βλέπεις στην πάροδο του χρόνου πως αλλάζει ο άλλος. Και τον αγαπάς πιο πολύ αν τον αποδεχτείς. Ή αλλιώς σταματάς την σχέση.
      Πέρα απ΄τον έρωτα, οι περισσότερες φιλίες έτσι έχουν χαθεί. Επειδή οι άνθρωποι άλλαξαν. Αν μια φιλία κρατήσει χρόνια, όπως ας πούμε την φιλία που έχω με κάποιες κοπέλες απ΄το σχολείο, αυτό σημαίνει πως υπάρχει κάτι πολύ δυνατό μεταξύ μας. Και αυτό δεν είναι τίποτα άλλο παρά η αγάπη.
      Καλημέρα Λεβίνα μου.

      Διαγραφή
  14. Την αγάπη την νιώθεις βαθιά στην καρδιά σου.
    Φιλάκια ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. καλημέρες

    αλλοίμονο αν δεν τελείωναν οι έρωτες οι αγάπες τα πάθη...

    μουρλοί θα είμασταν και μέσα στην τρελή χαρά ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ