Αυτό το καλοκαίρι θαρρείς έφυγε σαν νερό.
Άλλος ο πραγματικός χρόνος, άλλος των ανθρώπων.
Κάπου χάθηκε ανάμεσα στις ομπρέλες.
Ίσως ανάμεσα στα βότσαλα.
Σε στιβάδες από πέτρες.
Πίσω από θεόρατους βράχους σε κάποιο αγαπημένο νησί.
Και κάπως έτσι, μέσα στην απεραντοσύνη του.
Βαμμένος ολόκληρος γαλάζιος.
Μπορέσαμε για λίγο να ταξιδέψουμε μέσα του λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς.
Μέχρι που φτάσαμε ξανά μια μέρα πριν τον Σεπτέμβρη.
Να ζείτε και να περνάτε όμορφα.
