Δεν γιορτάζουμε τον πόλεμο, γιορτάζουμε την επανάσταση.

by - Μαρτίου 24, 2012

 
Και ενώ όλοι ασχολούνται με την περιφρούρηση των παρελάσεων, ο δήμος μαζεύει νεράντζια, οι πολίτες αγοράζουν γιαούρτια και οι επίσημοι νοικιάζουν σωματοφύλακες, σε ένα παράλληλο σύμπαν εγώ αναρωτιέμαι  το τι χρήσιμο  προσφέρουν οι παρελάσεις στην διαπαιδαγώγηση την μαθητών και στην τόνωση της ιστορικής  συνείδησης;
Ας δούμε όμως πως έγινε συνήθεια ο συγκεκριμένος τρόπος εορτασμού. Πρώτη φορά που επίσημα  η μαθητική παρέλαση συμπληρώνει τη στρατιωτική είναι το 1936. Τα προηγούμενα χρόνια αναφέρονται κάποιες συμμετοχές μαθητών σε παρελάσεις αλλά ήταν σποραδικές και όχι κατ΄ εξακολούθηση. Το Μάρτιο του 1936 παρελαύνουν τα σχολεία, μπροστά στον Μεταξά και τον Βασιλιά. “Πρώτον παρήλασαν τα σχολεία, αι οργανώσεις, οι τροχιοδρομικοί, αντιπροσωπεία χωρικών Μακεδόνων με τας εθνικάς των ενδυμασίας, οι παλαιοί πολεμισταί”(Εθνος-25/3/36). Οι μαθητικές παρελάσεις ήσαν απόρροια της στρατιωτικής και φασιστικής προτίμησης του δικτάτορα, μιμούμενος κατ΄ αυτόν τον τρόπο τις γιορτές που οργάνωναν ο Μουσολίνι και ο Χίτλερ, θέλοντας με αυτόν τον τρόπο να αναπτύξει την στρατιωτική συνείδηση της μαθητιώσας νεολαίας. Όπως ανέφερε και ο ίδιος ο Μεταξάς προς τον Γεώργιο Γλίξμπουργκ “Ιδού, Μεγαλειότατε, ο στρατός σας, εις τον οποίον και μόνον πρέπει να στηρίζεσθε.”
Από τότε η σχολική παρέλαση συνδέθηκε με τη στρατιωτική. Στην περίοδο του εμφυλίου συνεχίστηκε ο εορτασμός κατ΄ αυτόν τον τρόπο για να κορυφωθεί στην επταετία. Στην πρώτη παρέλαση της, ο τότε “αντιπρόεδρος” Σπαντιδάκης δήλωνε “Είμαι απολύτως ικανοποιημένος από την εν γένει εμφάνισιν των παρελασάντων τμημάτων της μαθητιώσης νεολαίας Θεσσαλονίκης. Κατεδείχθη, ότι οι εκπαιδευτικοί λειτουργοί, ενστενισθέντες τας αρχάς της Επαναστάσεως της 21ης Απριλίου, δίδουν ιδιαιτέραν προσοχήν εις την εκπαίδευσιν και μόρφωσιν της μαθητιώσης νεολαίας, της οποία το φρόνημα και το ήθος είναι λίαν υψηλά σήμερα.”
Και στην μεταπολίτευση δεν διανοήθηκαν να αμφισβητήσουν την αναγκαιότητα των υποχρεωτικών μαθητικών παρελάσεων. Φρόντισαν απλά να δώσουν μια πιο δημοκρατική πνοή στους εορτασμούς. 
Η πρώτη φορά που ετέθη θέμα κατάργησης των μαθητικών παρελάσεων ως αναχρονιστικού θεσμού, ήταν τον Φεβρουάριο του 1984, αλλά η ιδέα καταποντίστηκε γρήγορα και ο τότε υπουργός Παιδείας Απόστολος Κακλαμάνης έσπευσε να διαψεύσει την είδηση, δηλώνοντας κατηγορηματικά ότι ούτε απόφαση ούτε καν παρόμοια σκέψη δεν υπήρχε. Από τότε κανείς υπουργός δεν διανοήθηκε να αναρωτηθεί για τη σχέση μιας στρατιωτικής επίδειξης με τη διαδικασία της εκπαίδευσης.
Πολλές φορές κάποιες συνήθειες είναι τόσο πολύ συνυφασμένες με την καθημερινότητά μας, που δεν μας μένει περιθώριο να αναρωτηθούμε αν έχουν πραγματικά ουσία και νόημα. Τι νόημα μπορεί να έχει λοιπόν η στρατιωτική παράταξη, ακόμα και εξάχρονων παιδιών, και κατά πόσο αυτό τονώνει το πατριωτικό αίσθημα τους; Ακόμα και ο διαχωρισμός τον μαθητών, οι καλοί μπροστά, οι κακοί πίσω δεν νομίζω ότι αυξάνει και πολύ την αξία της ισότητας και του δικαίου. Από την στιγμή που τα περισσότερα παιδιά αγνοούν ακόμα και το θέμα του εορτασμού, νομίζω ότι το βασικότερο μέλημα των εκπαιδευτικών για εκείνη την ημέρα θα πρέπει να είναι η ανασκάλευση της ιστορικής μνήμης των παιδιών και όχι η αντιμετώπιση τους ως υποψήφιου στρατού. Η γιορτή θα πρέπει να γίνεται με γνώμονα τον παραδειγματισμό των παιδιών από τους ήρωες, ως προς την γενναιότητα και ανδρεία που επέδειξαν και όχι με μιλιταριστική διάθεση. Δεν πρέπει να γιορτάζουμε τον πόλεμο, αλλά να γιορτάζουμε την επανάσταση.
Η αλλαγή του τόπου εορτασμού των εθνικών εορτών είναι αναγκαία ώστε να προσδώσουμε και στις επετείους αυτές την αξία που τους αρμόζει.

σ.σ.Τον ανεκδιήγητο σχολικό εκκλησιασμό την ημέρα εκείνη δεν θα τον  σχολιάσω. Έχω αναφερθεί σε αλλο θέμα.

Μαρία Νι

You May Also Like

14 ματιές

  1. Δεν έχω πρόβλημα ούτε με τις παρελάσεις, ούτε με τις σημαίες στα μπαλκόνια. Υπάρχουν άλλα πράγματα που μου τη δίνουν πολύ περισσότερο.
    Το πρόβλημα ξεκινάει από τη στιγμή που ο κάθε απίθανος θέλει να σου κολλήσει ταμπέλες. Και θα σου κολλήσει ότι κι αν κάνεις.
    Κρατάς σημαία; Νοσταλγός της χούντας.
    Συμμετέχεις σε διαδηλώσεις; Κομμουνιστής και άπλυτος.
    Πλακώνεσαι με τα ΜΑΤ; Συριζαίος.
    Κάθεσαι σπίτι; Βολεμένος.

    Με τα τελευταία «μέτρα» που ανακοίνωσε η αστυνομία, για να προστατέψει το πολιτικό σκυλολόι από τη λαϊκή οργή, καταλαβαίνω πως η μαθητική παρέλαση κατάντησε φτηνιάρικο πανηγυράκι για να κάνουν οι πολιτικοί το κομμάτι τους.
    Υπό αυτή λοιπόν την έννοια, ναι, συμφωνώ να καταργηθούν οι παρελάσεις. Τουλάχιστον μέχρι να πάψουν να εμφανίζονται αυτά τα τομάρια και να απαιτούν να τους αποδώσουν τα παιδιά μας …τιμές!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φίλε Πέτρο καλησπέρα.
      Ελπίζω να μην νομίζεις ότι θεωρώ κάποιον που κάνει παρέλαση νοσταλγό του ναζισμού. Όπως αναφέρω και στο κείμενο, πολλά από αυτά που κάνουμε καθημερινά γίνονται χωρίς να γνωρίζουμε τις ρίζες τους. Νομίζω ο καθένας μας οφείλει να γνωρίζει κάποια πράγματα για ποιο λόγο ξεκίνησαν.
      Και να σου πω ότι η μαθητική παρέλαση ήταν πάντα φτηνιάρικο πανηγυράκι και πάντα εξυπηρετούσε πολιτικές σκοπιμότητες. Γιατί ποτέ δεν νομίζω ότι τιμήθηκαν έτσι όπως τους έπρεπε όλοι αυτοί οι ήρωες και ειδικά με την παρέλαση.
      Εμένα αυτό που με εξοργίζει περισσότερο είναι η άγνοια των ιστορικών γεγονότων από τα παιδιά, δεν φταίνε αυτά βέβαια, και η περηφάνια των μεγάλων για την λεβεντιά των μαθητών στις παρελάσεις, άσχετα αν δεν ξέρουν τα περισσότερα γιατί παρελαύνουν.
      Καλό βράδυ να έχεις.

      Διαγραφή
  2. Καλησπέρα Μαρία.
    Οι παρελάσεις δεν εξυπηρετούσαν ποτέ τίποτα περισσότερο από την ματαιοδοξία των πολιτικών, το μεροκάματο μικρών μαγαζιών των τοπικών κοινωνιών και το χαβαλέ των μαθητών.
    Ποτέ πάντως δεν τίμησαν τους λαϊκούς ήρωες της Επανάστασης του 1821, ή της Εθνικής μας Αντίστασης. Πόσο μάλλον σήμερα, που βλέποντας φωτογραφίες, μου έρχεται να... άστο καλύτερα... πολλά μου έρχονται τώρα τελευταία...
    Να καταργηθούν, γιατί όχι. Οι ήρωες μπορούν να τιμηθούν, μαθαίνοντας την αληθινή ιστορία τους οι νεότεροι και ακολουθώντας το παράδειγμά τους. Η Επανάσταση δεν είναι μουσειακό έκθεμα για να ποζάρουν μπροστά της όλοι αυτοί που "πούλησαν" και ποδοπάτησαν τα ιδανικά της.
    Εθνικώς... υπερήφανος, σε χαιρετώ.
    Καλή δύναμη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Συμφωνώ μέχρι κεραίας μαζι σου.
      Καληνύχτα.

      Διαγραφή
    2. ΣΥΜΦΩΝΩ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ Ο,ΤΙ ΕΓΡΑΨΕΣ ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΟΙΚΟΔΟΜΟ ΕΙΔΙΚΩΤΕΡΑ.
      Δεν υπάρχει πια λόγος ύπαρξης, αντίθετα καταντά γελοίο να ρωτούν μετά την παρέλαση "τι γιορτάζουμε" και να λένε άλλα αντ άλλων αποδεικνύοντας περίτρανα οτι απέχει η διαπαιδαγώγηση τους και η τόνωση της ιστορικής συνείδησης δεν ενισχύεται με παρελάσεις χουντικά κατάλοιπα.

      Διαγραφή
    3. Καλώς όρισες Χαρά.
      Ζήτω η 25η Οκτωβρίου 1821!(το έχω ακούσει και αυτό!)

      Διαγραφή
  3. Λοιπον Μαρια Καλο βραδυ κι ολα...Εμενα η γνωμη μου ειναι...
    Οποιος θελει μπορει να παρελαυνει, οποιος δεν θελει...Δεν χανει και τιποτα...!!
    Τωρα οι μπομπιρες, τα γουσταρουνε αυτα..Και καμαρωνουν με τις εθνικες τους ενδυμασιες, κι εγω πηγαινα να θαυμασω τις κορες μου...Οσο ηθελαν κι αυτες, να πηγαινουν, με το συλλογο των Αιγαιοπελαγιτιων χωρων...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. τα είπες πολύ ωραία Μαρία!! σου απάντησα στο inbox σου και νομίζω ότι διόρθωσα την κατάσταση στο μπλογκ μου...καλά που με ενημέρωσες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. ευτυχώς, γιατί σε κάποια φάση νόμιζα ότι είμαι η γνωστή-άγνωστη...χα!

      Διαγραφή
  5. Τι μου θύμησες Μαρία...
    Η παρέλαση ήταν πάντα για μένα μια πονεμένη ιστορία.
    Δεν με κάνει να νιώθω καμιά Εθνική υπερηφάνεια η εικόνα ομοιόμορφα ντυμένων, παραταγμένων και στοιχημένων πιτσιρικιών και εφήβων. Ειδικά αυτά τα εφηβάκια που είναι μεσα στο μπιμπίκι και την ορμόνη και το μόνο που θέλουν είναι να διαφέρουν και να φωνάζουν και να χοροπηδάνε να γεμίσουνε το σύμπαν με κόκκινα και πράσινα και μωβ και μαυρα και να το κανουνε εμπριμέ υφίστανται τραγικό ευνουχισμό έστω για μια μέρα. Και μάλιστα στη φάση που το χνούδι και η τρίχα και εκείνη η "αναστάτωση" στα χαμηλά τα κάνει να ζαλίζονται και να τρίβονται και να πλακώνονται όλα μαζί και να λένε βρωμόλογα. Ε, όχι εκείνη τη μέρα θα τα κάνουνε φαντάρους μινιατούρα, θα τα ντύσουνε γαλανόλευκα και θα τα υποχρεώσουν να κάνουνε τα μαϊμούδια σ' ένα τσίρκο που θα καμαρώνουνε κάτι γερόντια που φοράνε γραβάτες ή παράσημα και πηλίκια ή ράσα. Μπλιάχ! Ο,τι (υπο φυσιολογικές συνθήκες πάντα) σιχαίνεται ο πιτσιρικάς ο έφηβος. Ό,τι πιο ντεκαυλέ!
    Σαφώς η παρέλαση είναι φασιστικό κατάλοιπο και ξέρουμε την προέλευση της. Είναι η "επιβεβλημένη πειθαρχία", η τακτοποίση σε μια σειρά, η σιωπή, το "σωστό" βήμα, το πρώτο μπόι, ο πρώτος βαθμός. Και δυστυχώς ένας πρώτος διαχωρισμός των γεμάτων ζουμιά εφήβων σε αυτούς που θα "πετύχουν" και σ' αυτούς που θα είναι πάντα στην τελευταία σειρά.
    Όλα αυτά βέβαια για την εποχή που έζησα εγώ τις παρελάσεις. Σήμερα υπάρχουν και μερικοί μαθητές που έχουνε το σθένος να ρίξουνε και καμιά μούτζα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Περιγράφεις με γλαφυρό το συναίσθημα που ένιωθα και γω. Και πάντα σιχαινόμουν τους σημαιοφόρους και τους παραστάτες...θες βέβαια γιατί ήμουν κουμπούρας στα μαθήματα; μπορεί.
      Πάντως το ευχάριστο είναι πως η σειρά στην παρέλευση δεν έχει πολλές φορές σχέση με την σειρά της ζωής.
      Καληνύχτα, καλημέρα...ότι νομίζεις.

      Διαγραφή
  6. Πολύ καλή η ανάρτηση.

    1) Παρελάσεις: Μεταξικό κατάλοιπο μιας φασιστικά δομημένης κοινωνίας.

    2) Οι λαϊκοί αγωνιστές και οι εξεγέρσεις δεν τιμώνται με στρατιωτικού τύπου παρελάσεις μπροστά από εξέδρες του πολιτικού προσωπικού ενός σάπιου συστήματος - αλλά με αγώνες από το λαό και για το λαό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Σας παρακαλώ πολύ να γράφετε με Ελληνικούς χαρακτήρες και οι σχολιασμοί σας να μη ξεφεύγουν απο τα όρια της ευπρέπειας. Σχόλια τα οποία περιέχουν ύβρεις και greeklish, θα αποκλείονται. Ευχαριστώ.

ΔΙΑΒΑΣΑΤΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ