
Με λένε Μαύρο. Είμαι γέρος. 25 πατημένα. Έζησα πολύ όμορφες στιγμές. Βόλτες, εκδρομές, γάμους. Βοήθησα τους ανθρώπους στις δουλειές τους, κουβάλησα αμέτρητα κιλά φορτίο. Τους συντρόφευσα στις δύσκολες στιγμές. Τους ηρεμούσα καλπάζοντας στα λιβάδια. Χαλάρωναν μαζί μου και με αγαπούσαν. Μα και γω όμως ήμουν βολικός και υπάκουος. Και ας ήμουν επιβήτορας.
Τώρα πως βρέθηκα να ζω αυτήν την
φρίκη δεν θυμάμαι. Τα έχω λίγο θολά στο μυαλό μου. Το σίγουρο είναι ότι έχω αλλάξει αφεντικό. Η αναλγησία του δεν έχει όρια.
Πεινάω και διψάω φρικτά. Κάποιες
φορές βλέπω και πράγματα που δεν υπάρχουν. Προχθές είδα μια ολόλευκη φοράδα να
τρέχει καταπάνω μου. Τρελάθηκα. Τελικά ήταν απλά ένα φορτηγό που περνούσε το δρόμο.
Τα πόδια μου έχουν στραβώσει και
πονάω. Νομίζω ότι έχω πεθάνει και η μυρωδιά της σήψης μου έχω απλωθεί παντού. Κρυώνω πολύ τα βράδια και φοβάμαι. Μα αυτό που με πεθαίνει είναι η
μοναξιά. Μόνος εδώ, δεμένος να βλέπω τα αυτοκίνητα να περνούν και να μη σταματά
κανένα. Κανένας δεν αναρωτιέται γιατί είμαι ξαπλωμένος. Είναι μέρες που παρακαλάω
να εμφανιστεί ένας δράκος και να κάνει μια χαψιά. Να μην υπάρχω.
Μα κάτι ακούω. Τι θόρυβος είναι αυτός;
Μια πόρτα ανοίγει δίπλα μου και μια ράμπα κατεβαίνει. Δεν καταλαβαίνω και πολλά.
Ο πόνος μου έχει αφαιρέσει κάθε ένστικτο, ακόμα και αυτό της επιβίωσης. Το μόνο
που νιώθω είναι μια ζεστασιά γνώριμη. Μια γλυκιά φωνή από τα παλιά και ένα χάδι στην χαίτη
μου. Συγκεντρώνω ότι δύναμη μου έχει απομείνει, σηκώνομαι και ανεβαίνω στο φορτηγό.
Σε λίγο φτάνουμε σε ένα καταπράσινο δάσος. Μυρίζει πεύκο και κοπριά. Μα η πιο όμορφη μυρωδιά είναι αυτή των άλλων αλόγων. Μα τι ευτυχία είναι αυτή! Φρέσκο νερό και σανό πεντανόστιμο. Έχω και σπίτι. Και αυτή η φοράδα που με κοιτά επίμονα από τον απέναντι στάβλο... μα τι πανδαισία συναισθημάτων!
Η νύχτα μου πέρασε ήρεμα και το πρωί ήρθε γλυκά και εύκολα. Το φως της μέρας με βρήκε ξαπλωμένο ανάμεσα στο μυρωδάτο ροκανίδι. Χορτάτο, ζεστό και ευτυχισμένο. Ένας άγγελος κατέβηκε από τον καταγάλανο ουρανό και μου έκανε νόημα. Και έτσι, με αυτήν την υπέροχη αίσθηση, ξεψύχησα.
Αυτή ήταν η συμμετοχή μου στο "ΠΑΙΖΟΝΤΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΛΕΞΕΙΣ" της Φλωρας. Ευχαριστώ όσους με ψήφισαν και προπαντός την Φλωρα που με φιλοξένησε.
Την ιστορία αυτή δεν την έστειλα για να κερδίσω, αν και θα με χαροποιούσε κάτι τέτοιο, αλλά για να την διαβάσουν όσοι περισσότεροι γίνετε.
Όσο περισσότερο γνωρίζω τα ζώα, τόσο περισσότερο απογοητεύομαι από τους ανθρώπους. Όσο άγρια και να μας φαίνονται, έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση της αγάπης περισσότερο από τον άνθρωπο. Αγαπούν ανιδιοτελή και για πάντα. Η λογική τους είναι τόσο απλή και τόσο ξεκάθαρη. Οι άνθρωποι όμως, που υποτίθεται λογιζόμαστε για πιο έξυπνοι, διακατεχόμαστε από ένστικτα καταστροφής και παραλόγου. Κάτι που δεν συμβαίνει στα ζώα, τουλάχιστον αν εξαιρέσουμε τους λόγους της επιβίωσης.
Καλό θα ήταν λοιπόν, όταν ένα ζώο δεν μπορούμε να το φροντίσουμε, για διάφορους λόγους, ας το αφήσουμε, ας το χαρίσουμε, μην το τυραννάμε. Η γη αυτή δεν είναι δική μας, ούτε και ζώα. Είμαστε κομμάτι της, όπως και τα υπόλοιπα ζωντανά.
Η ιστορία του Μαύρου είναι αληθινή.
Σε λίγο φτάνουμε σε ένα καταπράσινο δάσος. Μυρίζει πεύκο και κοπριά. Μα η πιο όμορφη μυρωδιά είναι αυτή των άλλων αλόγων. Μα τι ευτυχία είναι αυτή! Φρέσκο νερό και σανό πεντανόστιμο. Έχω και σπίτι. Και αυτή η φοράδα που με κοιτά επίμονα από τον απέναντι στάβλο... μα τι πανδαισία συναισθημάτων!
Η νύχτα μου πέρασε ήρεμα και το πρωί ήρθε γλυκά και εύκολα. Το φως της μέρας με βρήκε ξαπλωμένο ανάμεσα στο μυρωδάτο ροκανίδι. Χορτάτο, ζεστό και ευτυχισμένο. Ένας άγγελος κατέβηκε από τον καταγάλανο ουρανό και μου έκανε νόημα. Και έτσι, με αυτήν την υπέροχη αίσθηση, ξεψύχησα.
**********
Την ιστορία αυτή δεν την έστειλα για να κερδίσω, αν και θα με χαροποιούσε κάτι τέτοιο, αλλά για να την διαβάσουν όσοι περισσότεροι γίνετε.
Όσο περισσότερο γνωρίζω τα ζώα, τόσο περισσότερο απογοητεύομαι από τους ανθρώπους. Όσο άγρια και να μας φαίνονται, έχουν αναπτυγμένη την αίσθηση της αγάπης περισσότερο από τον άνθρωπο. Αγαπούν ανιδιοτελή και για πάντα. Η λογική τους είναι τόσο απλή και τόσο ξεκάθαρη. Οι άνθρωποι όμως, που υποτίθεται λογιζόμαστε για πιο έξυπνοι, διακατεχόμαστε από ένστικτα καταστροφής και παραλόγου. Κάτι που δεν συμβαίνει στα ζώα, τουλάχιστον αν εξαιρέσουμε τους λόγους της επιβίωσης.
Καλό θα ήταν λοιπόν, όταν ένα ζώο δεν μπορούμε να το φροντίσουμε, για διάφορους λόγους, ας το αφήσουμε, ας το χαρίσουμε, μην το τυραννάμε. Η γη αυτή δεν είναι δική μας, ούτε και ζώα. Είμαστε κομμάτι της, όπως και τα υπόλοιπα ζωντανά.
Η ιστορία του Μαύρου είναι αληθινή.
*********
Μην ξεχνάτε να στέλνετε φωτογραφίες για τον Διαγωνισμό φωτογραφίας Φωτογραφίζειν.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
Κόντρα στους νωθρούς καιρούς δημιουργούμε, όσο και όπως μπορεί ο καθένας μας.
καλημερα Μαρια!
ΑπάντησηΔιαγραφήσυγχαρητηρια για την συμμετοχη σου!
ειναι πολλη ομορφη η ιστορια!
και το τελος που εδωσες συγκινει πολυ.
σουθ προτεινω να δεις μια ταινια με τιτλο το αλογο του πολεμου. εαν δεν την εχεις δει φυσικα.
ειμαι σιγουρη πως θα σου αρεσει πολυ και καπου εκει μεσα υπαρχει ενας μαυρος σαν αυτον εδω!
να εισαι καλα!
καλο σκ να εχεις!
Την έχω ακούσει την ταινία και είχα σκοπό να την δω.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Καλημέρα Μαρία!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάρα πολύ όμορφη η ιστορία σου...συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου!
Συμπληρώνοντας όσα λες, θα πω μόνο πως έχω δει το πιο σκληρό (ή να ήταν απλά τρελό?) βλέμμα σε καλόγερο...πάω στοίχημα πως αυτόν θα τον αγιάσουν κιόλας κάποια μέρα...όποιος το αντίκριζε ήταν σαν να βυθίζονταν στην κόλαση που έκρυβε μέσα του...έφυγα από εκείνο το μοναστήρι και κοίταξα το πρώτο σκυλί που βρήκα στο δρόμο, για να νιώσω πάλι πως ίσως υπάρχει θεός, μέσα από ένα καλοσυνάτο βλέμμα...(αληθινή ιστορία)
Να είσαι καλά...καλό Σαββατοκύριακο!
Η αθωότητα στο μεγαλείο της. Καμιά κακία.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Πολύ όμορφη ιστορία...
ΑπάντησηΔιαγραφήΌσοι δεν έχουν αισθανθεί την ανιδιοτελή αγάπη των ζώων, δεν έχουν μάθει τι θα πει αγάπη...
Και γω το ίδιο λέω και κρίμα που έχασα τόσα χρόνια χωρίς ζώα.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Πολύ όμορφη ιστορία και συγχαρητήρια για την συμμετοχή
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπώ με πάθος τα ζώα και συμφωνώ
με την επισήμανση ότι διαθέτουν αγάπη ανιδιοτελή
και δοτική καρδιά!!!!
Όποιος δεν το έχει νιώσει χάνει πολλά!!!
φιλί
Δεν ζητούν και πολλά. Φαγάκι και αγάπη.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Μαρία, η ιστορία σου μου άρεσε πολύ! Και τώρα που μαθαίνω ότι είναι αληθινή, με συγκινεί ακόμη περισσότερο... Συγχαρητήρια για τη συμμετοχή σου! Φιλιά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι, αληθινή. Τουλάχιστον πέθανε ευτυχισμένος και ανάμεσα σε ανθρώπους που τον αγαπούσαν.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Καλησπέρα Μαρία μου!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΣυγχαρητήρια για την ιστορία σου!!! Τρυφερή και πολύ συγκινητική!!
Το πόσο συμφωνώ μαζί σου για τα ζώα δεν λέγεται!!! Κοιτάς τα ματάκια τους κι η ψυχούλα τους φανερώνεται έκδηλα!! Και πόσο απλόχερα προσφέρουν την αγάπη τους!! Σε νιώθω!!
Να χεις ένα ξεκούραστο κι ευχάριστο σ/κ!!
Σε φιλώ!!
Και ότι και να τους κάνεις πάντα θα σ΄αγαπούν. Το ξεχνάνε αμέσως.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Μαρία συγχαρητήρια για την ιστορία σου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠιο πολλά συγχαρητήρια όμως, αξίζει το κείμενο που τη συνοδεύει!
Και θαυμασμό και εκτίμηση... όλα!
Να'σαι καλά ρε Μαρία!
Καλημέρα φίλη μου.
ΔιαγραφήΣ΄ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια.
Μαρία μου ομολογώ ότι πολύ μου άρεσε η ιστορία με πρωταγωνιστή το άλογο, μα περισσότερο μου έρεσε το συμπληρωματικό κείμενό σου .
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια κορίτσι μου
Σ΄ευχαριστώ φίλη μου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Η Μαρία μας η Κανελλάκη έγραψε όλα όσα ήθελα να σου γράψω, Το κείμενο που συνοδεύει την ιστορία σου είναι ακόμα καλύτερο γεμάτο αλήθειες! Στεναχωρήθηκα με την ιστορία του Μαύρου γιατί ξέρω και πονώ όταν υποφέρουν οι τετράποδοι φίλοι μας! Να'σαι καλά Μαρία μου και καλή συνέχεια :)))
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά!
Καμιά φορά οι άνθρωποι έχουν λιγότερο μυαλό από τα ζώα... έως και καθόλου.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Η ιστορία σου με συγκίνησε ιδιαίτερα αφού ήρθε σε μια χρονική στιγμή που χάσαμε ένα σκυλάκι άγγελο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΧρέος έχουμε σαν άνθρωποι να αγαπάμε τα ζώα ως την τελευταία τους πνοή.
Η εγκατάλειψη είναι η χειρότερη αρρώστια γι αυτά και μια απ' τις πιο σκληρές πράξεις των ανθρώπων.
Δεν έχει σημασία αν αυτός που εγκαταλείπουμε στα τελευταία του είναι άνθρωπος ή ζώο.
Ψυχούλα είναι και η κάθε ψυχούλα θέλει ένα τελευταίο χάδι για να φύγει.
Ευχαριστώ που τίμησες με τη συμμετοχή σου το παιχνίδι μας.
Σε φιλώ.
Κρίμα για το σκυλάκι σας. Ελπίζω να πέθανε από γηρατειά.
ΔιαγραφήΚαλημέρα φιλενάδα.
Μπράβο για τη συμμετοχή!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ. Καλημέρα.
ΔιαγραφήΟ Μαυρος εζησε το δικο του "απο-εως"
ΑπάντησηΔιαγραφήκαι το εζησε ετσι για καποιον συγκεκριμενο λογο.
Η σκεψη κανει κακο στα χρονια της υλης.
Παραμορφωνει τη λογικη.
Καθε πρωι που ανοιγω τα ματια...
με καλημεριζουν με τις ανασες τους 4 ζωα.
Τοτε μπορω να πω
πως η ευτυχια εχει την αισθηση της ζεστασιας.
Καλημερα,Μαρια μου
Τι ποιο όμορφο να σε περιμένει ένα ζώο πλάι στο κρεβάτι σου υπομονετικά μέχρι να ξυπνήσεις.
ΔιαγραφήΚαλημέρα.
Υπέροχο Μαρία μου, αν υπήρχε άλλη μια ευκαιρία για τέταρτη ψήφο, θα σε ψήφιζα, μου άρεσε πάρα πολύ, γράφεις πολύ ιδιαίτερα. Και αγαπώ πάρα πάρα πολύ τα ζώα, Φιλιά πολλά!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ εσύ κιόλας που είναι και ο καλύτερος φίλος τους σκύλου...
ΔιαγραφήΔεν πιστεύω να μην έχεις σκύλο; ε;
Φιλάκια φιλενάδα.
Όμορφη ιστορία
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλάκια ...
Ευχαριστώ, καλήμερα.
Διαγραφή